Naprawiacz

Gdy debiutancka książka autora zyskuje tak wysokie oceny na portalach książkowych, to coś za tym musi iść, prawda? Ale automatycznie rosną też oczekiwania. Czy ?Naprawiacz? Piotra Kuźniaka je spełnił? Z nawiązką! Autor wciąga nas w świat brutalnego, psychopatycznego mordercy, który działa z misją naprawiania tego, co w jego odczuciu powinno pozostać niezmienione, naturalne. Manipuluje mediami i policją jakby były pionkami na jego szachownicy. Jest nieuchwytny, niemal wszechwiedzący i przerażający. I mimo że ze względu na swoje cechy fizyczne jest bardzo charakterystyczny, wyprzedza wszystkich o krok, potężny krok. Zarówno za kreację mordercy, jak i bohaterów stojących po drugiej stronie barykady, podążających jego śladem Autorowi należą się brawa. Policjanci uczestniczący w śledztwie oraz towarzyszący im emerytowani koledzy po fachu, dziennikarz wybrany przez psychopatę do kontaktu z mediami i jego szefowa, a nawet wiecznie ujarany haker, były gangster czy ksiądz tworzą barwną plejadę postaci i budują klimat tej powieści. Dynamikę i rosnące napięcie napędzają krótkie rozdziały kończące się tak, że musimy zajrzeć do kolejnego i jeszcze jednego. I tak w wartkim tempie często z duszą na ramieniu zmierzamy do zakończenia, które nie tylko wiele wyjaśnia, ale również pozostawia miejsce na interpretację czytelnika. To świetnie wyważony i dopracowany pod każdym względem kryminał, w którym akcję śledzimy z kilku perspektyw. Również mordercy. Wątek kryminalny idealnie koresponduje z osobistym życiem bohaterów, przeszłość odciska piętno na teraźniejszości, a drastyczne i realistyczne, ale nie przesadzone opisy brutalnych zbrodni są elementem wywołującym ciarki. Od początku ciekawiła mnie motywacja mordercy i wspomnę tylko, że z czasem moje wyobrażenie o niej uległo zmianie, nie okazała się taka oczywista. I nadal nie do końca wierzę w jego pobudki, bo czy najczęściej motyw nie jest jedynie marnym usprawiedliwieniem chęci zabijania? Zakończenie może sugerować kontynuację, po którą z przyjemnością sięgnę i Was również gorąco zachęcam do poznania powieści Autora. Przepadniecie od pierwszego rozdziału!

Czy są tu miłośnicy mocnych i krwawych kryminałów?????? Jeśli należycie do tej grupy, to czytajcie dalej, bo mam coś idealnego dla Was?? "Naprawiacz" Piotra Kuźniaka sprawi, że nie oderwiecie się od lektury, dopóki jej nie skończycie. ???????

W jednym z warszawskich mieszkań policja znajduje obraz składający się z fragmentów ludzkiego ciała. ???? Reszty ofiary nigdzie jednak nie ma. ???? Wkrótce po tym odkryciu z mediami kontaktuje się morderca, który wyjawia powody swojego działania i zapowiada "naprawianie" kolejnych ofiar. ???? Rozpoczyna się makabryczna gra, w której policja ciągle przegrywa, a Naprawiacz wydaje się być bezkarny. ??????? Czy śledczym uda się wpaść na trop i odkryć tożsamość brutalnego mordercy??

Ta książka to debiut Piotra Kuźniaka i jak na debiut wypadła naprawdę świetnie! ???? Mnie ta historia wciągnęła już od pierwszego rozdziału. Jest zaskakująca, pełna zwrotów akcji i niespodziewanych wydarzeń. ???? Nie ma tu mowy o chwili nudy - opowiadanie jest tak nieprzewidywalne i dynamiczne, że nie da się od niego odkleić. ??????? Autor, tworząc spójną, ciekawą i dopracowaną fabułę, odwalił kawał dobrej roboty??????

Wydarzenia są opisane w tej książce w bardzo realistyczny sposób. ???? Kuźniak serwuje nam brutalne i bardzo mocne sceny przedstawiające "dzieła" Naprawiacza, które osobom o słabych nerwach mogą zmrozić krew w żyłach, ???? zaś u osób o wrażliwych żołądkach wywołać zniesmaczenie i mdłości. ????

"Naprawiacz" to mroczny, krwawy, brutalny kryminał, który niesamowicie trzyma w napięciu i dostarcza sporej dawki emocji. ???? Zdecydowanie polecam??????

?Świat jest zepsuty. Trzeba go naprawić. Ta dziewczyna to początek. Jej los będzie ostrzeżeniem dla innych, którzy bezczeszczą swoje ciała w imię próżnych zachcianek. Od teraz każdy, kto zechce zrobić coś podobnego, będzie się bał. Bał? że mogę go znaleźć i naprawić.?


Lubię kryminały, jednak nie każdy wywołuje we mnie tak wielkie emocje, przez które ciężko mi się od niego oderwać. ?Naprawiacz? to debiut, który ogromnie mi się podobał, ale nie jest bez wad. To jedna z tych książek, które już od pierwszych stron zaskakują, rozpalają chęci na więcej, jednocześnie porażając swoją brutalnością i poziomem zniesmaczenia. Ja oczywiście lubię takie klimaty, więc dla mnie czytanie tej książki było ucztą dla duszy i ciała.

Po przeczytaniu pierwszego rozdziału, miałam w głowie myśl, że możliwe, że ktoś tu wzorował się na książkach Chrisa Cartera, bowiem takie klimaty dotychczas czytałam tylko u tego autora. Nie przeszkadzało mi to w żaden sposób, jednakże głowa sama z siebie robiła porównania. Ale po czasie wciągnęłam się w historię Naprawiacza i nie powiem, ale byłam ogromnie ciekawa jak autor poprowadzi jego postać dalej. W skrócie powiem tylko tyle, że mamy tu mordercę, który ?chce naprawiać świat?. Nie lubi on bowiem osób, które poprawiały coś w swoim wyglądzie i dlatego też jego pierwsza ofiara zostaje przez niego niejako ?naprawiona? - każda zoperowana przez uprowadzoną część ciała wraca do swojego poprzedniego stanu, co niejako stanowi dla niej ogromną traumę. Morderca z niezwykłą precyzją wykonuje swoje zadanie, a części ciała, które usuwa, zostawia na ścianie, co powiem szczerze wprawiło mnie w ogromny szok już na samym początku! Ale to nic, kolejne rzeczy, które zamierza on zrobić są równie przerażające, a nawet nie wiem czy nie bardziej poronione od poprzednich. Śledztwo prowadzone przez Anę Zatorską i Jakuba Sztiela zdecydowanie nie będzie należało do najłatwiejszych. Do tego zwyrodnialec będzie kontaktował się ze sławnym dziennikarzem Maksem Brytem, chcąc by ten pisał o jego działaniach w gazecie. Czy tej trójce uda się dorwać Naprawiacza? Ile jeszcze osób będzie musiało ucierpieć, aby śledczy odkryli tożsamość mordercy? No powiem Wam, że nudzić się nie będziecie, a wydarzenia, o których przeczytacie, nieraz zmrożą Wam krew w żyłach. Autor w ciekawy sposób prowadzi fabułę książki, co trochę przeplatając śledztwo z lżejszymi tematami jakimi są relację między śledczymi. Zaskoczeń również jest sporo, więc nie myślcie, że książka jest przewidywalna, bo nieraz będziecie zbierać szczękę z podłogi ????

Przechodząc do tych ?magicznych wad?, o których wspomniałam na początku. Oczywiście są to tylko moje spostrzeżenia, każdy może mieć swoje, bądź nie widzieć w tym co piszę, żadnego problemu - to zrozumiałe. Po pierwsze miałam wrażenie, że detektywom wszystko przychodziło bardzo łatwo, chwilę się zastanawiali po czym od razu wpadali na dany trop, czy wystarczyło pójść tylko do Janka, który zdolności informatyczne miał po prostu tak wysokie, że CSI przy nim to amatorzy, a wszystko od razu stawało się jasne i klarowne. Dosłownie wszystko przychodziło im z taką łatwością, że momentami było to aż nierealne. Niezrozumiałym wydało się tez dla mnie postępowanie pewnej kobiety, ale nie będę pisać o co chodzi dokładnie i kim owa kobieta była, bo nie chce Wam aż tak spojlerować. Jednakże czytałam i nie wiedziałam co w ogóle mam o tym myśleć - nie mogłam zrozumieć jej poczynań i zachowania. Drażniły mnie również ?kozackie odzywki policjantów?, miałam wrażenie, że na siłę chcieli być cool i niektóre pyskówki, były wręcz mało śmiesznymi sucharami. Nie wiem, może policjanci tacy są, na szczęście nie miałam z nimi w życiu żadnej styczności, ale w dotychczasowych kryminałach, które czytałam, każdy był normalny i mówił normalnie ;P Co do zakończenia, po części trafiłam, jeśli chodzi o wytypowanie kim jest morderca. Może nie w całości, bo zakończenie było dość zawiłe, ale tak gdzieś przed połową historii, zgadłam kto może tu być potencjalnym podejrzanym ???? bynajmniej ja bym tę osobę obsadziła w roli mordercy, wiecie ? miałam to swoje przeczucie ???? nawet na stories na instagramie wrzucałam, że mam pewne podejrzenia?no i później okazały się prawdą. Także.. no szkoda, efekt zaskoczenia był, ale nie tak wielki jakbym chciała.

Książkę naprawdę dobrze się czyta. Jest sporo zaskoczeń, akcja jest dynamiczna, a bohaterowie? no cóż, jednych się lubi a innych od razu nienawidzi. Styl pisania autora jest prosty, przez co przez książkę przechodzi się niezwykle szybko. I pomimo moich zastrzeżeń, jestem jak najbardziej na tak. Tym bardziej, że jest to debiut. Mam nadzieje, że autor jeszcze nieraz uraczy nas jakąś historią, bowiem jak na początek swojej kariery pisarskiej, to wypada niezwykle dobrze. Gratuluje i czekam na kolejne książki. A Wam oczywiście polecam przeczytanie ?Naprawiacza? Piotra Kuźniaka.

Lubicie bać się podczas czytania? Wyobraźcie sobie, że dzwoni do Was seryjny morderca????
Czytacie debiuty?
Otóż mam dla Was fenomenalny thriller, ale ostrzegam , że po przeczytaniu tej książki będziecie bali się korzystać z usług chirurgów plastycznych i poprawiać coś w swojej urodzie. Przyznam się, że dawno nie czułam takiego dreszczyku emocji, adrenaliny i przerażenia. Po tej lekturze długo będę bała się chodzić po ciemnych ulicach.
O czym jest ta książka?
Warszawa. W jednym z mieszkań policja znajduje makabryczny obraz utworzony z fragmentów ludzkiego ciała. Jednak ofiary nigdzie nie ma.
Wkrótce z dziennikarzem Maksymilianem Brytem kontaktuje się psychopatyczny seryjny morderca. Chce, by to Maks pisał o nim artykuły. Morderca uważa siebie za Naprawiacza, który łapie kobiety korzystające z usług chirurgów plastycznych i "naprawia" ich ciała usuwając sztuczność.
Śledztwo prowadzą detektyw Ana Zatorska i jej partner Jakub Sztiel.
Kim jest morderca i dlaczego to robi?
I co wspólnego z jego morderstwami ma sprawa zbrodni sprzed lat?

WOW!!! Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, co stworzył Piotr Kuźniak w swojej debiutanckiej powieści. Genialna i wciągająca fabuła. Znakomicie wykreowani bohaterowie. Morderstwa, tajemnice, sekrety z przeszłości, manipulacje, kłamstwa, intrygi, pościg za mordercą, śledztwo policji połączone z dziennikarskimi relacjami. Autor potrafi trzymać czytelnika w napięciu zapewniając prawdziwy rollercoaster emocjonalny. Idealnie manipuluje czytelnikiem podsuwając mu mylne tropy. Już niby domyśliłam się, kto jest Naprawiaczem, a nagle autor zrzucił prawdziwą bombę. Dynamiczna akcja i zaskakujące zwroty nie pozwoliły mi nudzić się ani przez chwilę. Przewracałam kartkę za kartką, by razem z bohaterami złapać Naprawiacza. Przyznam się, że nie chciałabym spotkać takiego typa na swojej drodze. Już sam jego opis sprawił, że miałam ciarki na skórze. Autor po mistrzowsku stworzył postać mordercy.
Styl autora przypadł mi do gustu i nie mogłam oderwać się od tej książki.
Zakończenie wbija w fotel.
Rewelacja! Poproszę o więcej takich historii.
Jeśli jesteście fanami mrocznych klimatów i brutalnych zbrodni to będziecie zachwyceni.
Czekam z niecierpliwością na następne książki autora.

Gorąco polecam!

Poprawianie ludzkiej urody- jesteście na tak, nie, czy obojętne? Ja nigdy się nie zdecyduję, ale jeśli ktoś tego potrzebuje żeby dobrze się czuć ze sobą to nie moja sprawa.

Za to Warszawę w książce "Naprawiacz" Piotra Kuźniaka nęka seryjny morderca, który takie poprawki ewidentnie potępia. Być może wzbudzają jego agresję? Do takich wniosków dochodzą śledczy oglądając elementy wycięte z ciała pewnej kobiety, a później jej zmasakrowane zwłoki. Ofiar jest więcej - w końcu to seryjniak i wydawało by się, że wszystkie łączą ze sobą tylko operacje plastyczne. Dwójka detektywów wspierana przez dziennikarza śledczego, byłego kolegę po fachu i młodego hakera stara się dopaść Naprawiacza, jednak jest to trudne zadanie, gdyż morderca jest inteligentny, nieprzeciętnie wysportowany i wytrzymały. Ciągle gra na nosie ścigającym go ludziom, a nawet uskutecznia wycieczki na ich teren, czy uda im się złapać nieuchwytnego?

Podchodziłam do "Naprawiacza" z dużym zaciekawieniem, kogo też wydawnictwo, dla którego kiedyś pracowałam wprowadza na naszą kryminalną scenę i nie zawiodłam się. Piotr Kuźniak przez całą książkę wodzi nas za nos i trzyma w napięciu. Buduje historię wielopoziomową, współczesne zbrodnie łączy z martwym przestępcą z przed lat. W połowie historii miałam już swoje podejrzenia co do sprawcy, a jednak tylko częściowo miałam rację. Między śledztwo stopniowo wpłata się wątek romantyczny, czego raczej w kryminałach nie lubię, jednak nie rozmywa akcji i nie rozprasza czytelnika, więc jest ok. Duży plus za sugestywne krwawe opisy zbrodni zwyrodnialca- tu autor nie owija w bawełnę!

To do czego mogłabym się przyczepić to bardzo schematyczna budowa bohaterów - większość mężczyzn była wielka, większość kobiet piękna i atrakcyjna. Każdy rozdział kończył się lub zaczynał burzą. Przez jakiś czas myślałam, że te burze odgrywają jakaś rolę w historii, ale nie, one po prostu non stop były i tyle.

Jeśli szukacie krwawego, pełnego szybkiej akcji kryminału to "Naprawiacz" powinien spełnić wszystkie Wasze oczekiwania

Makabryczny obraz, stworzony ze szczątków pociętej kobiety to dopiero początek. Nikt, kto ingerował w swój wygląd przy pomocy chirurgii plastycznej nie może czuć się bezpieczny. Tak jak i ci, którzy w owych przemianach "dopomogli".

Ana Zatorska i Jakub Sztiel to dwójka policjantów zajmujących się sprawą Naprawiacza - jak nazwał się sam morderca. Rozpoczynają wyścig z psychopatą, nie posiadając żadnych poszlak co do jego tożsamości. Jest jednak ktoś, z kim sprawca nawiązał kontakt... to były dziennikarz śledczy, Maks Bryt. Naprawiacz chce, by mężczyzna pisał o jego uczynkach, tym samym przestrzegając społeczeństwo przed "naprawianiem" własnych ciał.

Czy odpowiedzi na pytania dotyczące bestii mogą tkwić gdzieś w przeszłości... ?

Byłam ciekawa tej książki. Tego, na czym skupi się uwaga Autora i jak poprowadzi całą akcję. I przede wszystkim czy będzie to coś nowego.

Naprawiacz zostawia za sobą ścieżkę ciał przez niego "odnowionymi" - wycina ofiarom te fragmenty, które zostały przez nich zoperowane. Nie ma dla nich ani krzty litości. I zdaje się, że jest wszędzie i wie wszystko o działaniach policji. Wydaje się wręcz... nieosiągalny. Czytając miałam wrażenie, że to swego rodzaju superbohater. Tylko, że z gatunku tych złych. Wyprzedzał śledczych o krok, manipulując każdą osobą zamieszaną w śledztwo. W pewnym momencie zaczęłam myśleć, że być może mamy do czynienia z serią, w której główni bohaterowie będą śledzić mordercę przez kilka tomów. Tak jednak nie było.

Muszę przyznać panu Kuźniakowi, że potrafi wzbudzić w czytelniku obrzydzenie. O ile zazwyczaj przelewana na papierze krew mnie nie rusza, o tyle w tym przypadku musiałam pomijać niektóre fragmenty. Oczywiście - jak dla mnie - jest to spory plus. Autor potrafi bowiem plastycznie opisywać operacje, jakie przeprowadzał Naprawiacz na swoich ofiarach. Z kolei dialogi między bohaterami wydawały mi się chwilami trochę sztuczne, nienaturalne. Jako że Naprawiacz jest kryminalnym debiutem polskiego autora to sądzę, że kolejne jego utwory będą już nieco lepsze.

Powód, dla którego Naprawiacz ruszył w swoją straceńczą misję, wydawał mi się jak najbardziej racjonalny. Jednak opis środowiska, w jakim przyszło mu dorastać i ogół jego przeszłości był dla mnie już mniej rzeczywisty. Muszę przyznać, że o ile czytało się to dobrze, o tyle gdzieś z tyłu głowy miałam pełne niedowierzania myśli. Wszystko tkwi w przeszłości. Aby dowiedzieć się więcej, sami musicie sięgnąć po tę nowość.

Reasumując, książka nie jest zła i raczej będę śledzić kolejne kroki pana Piotra na ścieżce literackiej. Jednak nie jest to lektura, która zapadnie mi w pamięci na dłużej.

No i w końcu Warszawa doczekała się godnego stolicy zwyrola z misją naprawienia świata. Przed Naprawiaczem drżą wszyscy, którzy odważyli się poprawiać, to co im matka natura dała. Na dodatek facet się z tym nie kryje i o swym czynie, zawiadamia prasę i policję. Rozpoczyna się krwawa gra w kotka i myszkę...

Od początku jest mocno i odważnie, zostajemy niejako przymurowani do tekstu. Nie raz podczas lektury ogarnie nas zgroza i przerażenie, bowiem opisy zbrodni należą do wyjątkowo obrzydliwych. Krótkie, treściwe rozdziały nadają i tak już dynamicznej akcji jeszcze większego tempa. Fajnie poprowadzone śledztwo i zgrana ekipa dochodzeniowa sprawiły, że wszystko śledziłam z ogromną ciekawością. Dobrze skrojeni bohaterowie, przedstawieni w taki sposób, by wzbudzić w nas różnorakie uczucia.
Naczelny psychopata to bardzo ciekawa persona: piekielnie zdolny i inteligentny, seksowny przystojniak z sercem i umysłem przeżartym gangreną nienawiści.
Ku mojemu zaskoczeniu książka okazała się też kopalnią wiedzy na temat medycyny estetycznej, o wielu jej możliwościach nie miałam dotąd pojęcia.

"Naprawiacz" Piotra Kuźniaka to naprawdę świetny kryminał bez zarzutu pod względem fabularnym i pisarskim. Spragniona krwi gawiedź właśnie na takie historie czeka.

"- Świat jest zepsuty. Trzeba go naprawić. Ta dziewczyna to początek. Jej los będzie ostrzeżeniem dla innych, którzy bezczeszczą swoje ciała w imię próżnych zachcianek. Od teraz, każdy kto będzie chciał zrobić coś podobnego, będzie się bał. Bał... Że mogę go znaleźć i naprawić".

Maksymilian Bryt największą karierę w dziennikarstwie śledczym ma już dawno za sobą. Jeden telefon wciąga go ponownie w świat brutalnych zbrodni. Naprawiacz, jak każe się nazywać chce, by było o nim głośno i każdy mógł poznać szczegóły jego makabrycznych morderstw.
Jakie są jego motywy?
Co sprawia, że z takim okrucieństwem stara się "naprawić świat"?

Kończąc książkę pomyślałam, że jeśli miałabym dziś coś o niej powiedzieć, to wystarczy kilka słów: To jeden z najlepszych kryminałów, jakie czytałam.
Po krótkim zastanowieniu uznałam jednak, że książka zasługuje na o wiele więcej.
- że koniecznie muszę wspomnieć o mocnej genialnej fabule, która sprawiła, że przez kilka godzin żyłam pościgiem za Naprawiaczem;
- że uwielbiam całą "ekipę ścigającą" na czele z dziennikarzem, kończąc na niezawodnym Janku;
- że całą akcję zagryzałam paznokcie w nieustannym napięciu;
- że krótkie rozdziały, powodowały, że książka jest wręcz nieodkładalna;
- że autor ma nadzwyczajną wyobraźnię, jeśli chodzi o zbrodnie, bardzo oryginalnie i pomysłowe;

Prawdziwa uczta dla fanów gatunku- niezwykle dynamiczna, zaskakująca, mocna i krwawa.
Takim debiutem Piotr Kuźniak podniósł sobie poprzeczkę niesamowicie wysoko. Czekam na więcej.
11/10

?Naprawiacz? to wciągający od pierwszych stron kryminał/ thriller. Posiada on wszystkie cechy dobrego kryminału: są trupy, krew, porwania i próby złapania mordercy. Książka posiada również cechy dobrego thrillera. Trzyma w napięciu od początku do końca, posiada zwroty akcji oraz przerażający portret psychologiczny mordercy. Do tego autor posiada lekkie pióro, a rozdziały są krótkie. Wszystko to sprawia, że książkę czyta bardzo szybko i nie można oderwać się od niej.
Już na pierwszych stronach jesteśmy świadkami brutalnego morderstwa. Psychopata jednak nie pozbawiał życia od razu swoim ofiarom. Po przebudzeniu pozwolił im przez chwilę pożyć, by zobaczyły w jaki sposób ich ciała zostały naprawione. Po pierwszej ?operacji?, jaką przeprowadził zadzwonił do dziennikarza, Maksa Bryta z informacją, że dzisiaj w nocy umierać będą osoby. Następnie poinformował policję, na jaki adres powinni przywieźć trumnę. Sprawą morderstw zajmuje się Ana Zatorska oraz detektyw Jakub Sztiel.
Morderca ma wszystko zaplanowane i dopracowane. Autor bawi się czytelnikiem i nie raz zaprowadza go w ślepy zasuwek, co bardzo lubię w tym gatunku. W trakcie czytania zadawała sobie pytania dlaczego zadzwonił do mediów? Po co mu rozgłos? Dlaczego wybierał te a nie inne osoby, które pragnął naprawić? Cały czas kontaktował się z Maksem i kiedy w końcu popełni błąd zdradzając miejsce swojego pobytu? Nie otrzymałam za szybko odpowiedzi na te pytania, a kolejne pojawiały się w mojej głowie.
Autor pozbawił czytelnika makabrycznej pracy nad ciałem swoich ofiar. Skupił się bardziej na strachu jaki odczuwały porwane osoby, oraz ich bliskich. Brak więc tutaj zbędnych opisów, ale za to na każdej stronie coś się dzieje. Pojawiają się nowe postacie, nowe tropy kończące się porażką i uczucie, że psychopata drwi sobie z nas wszystkich.
?Naprawiacz? to debiut pana Piotra Kuźniaka i muszę przyznać, że jest to bardzo dobrze zapowiadający się autor kryminałów. Już nie mogę doczekać się kolejnych książek i powtórnego stanięcia oko w oko z jakimś psychopatą. Polecam!
[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Znak

Nie dowierzam, że ta książka to debiut. ? Naprawiacz ? wprost mnie pochłonął. 400 stron nie wiadomo kiedy minęło. A jeszcze więcej by się ich przydało. Bo nie chciałam, żeby ta książka się kończyła. Krótkie rozdziały i dynamiczna akcja sprawiają, że przez tę opowieść się pędzi, a emocjonalna gra, jaką Autor funduje, zapewnia niesamowite wrażenia.

Bohaterowie wyraziści to ważna wartość tej historii. Nie rozmyci, nie byle jacy, ale tacy, których widać. Ich osobowość nie zanika na kartach książki. Duet policjantów Ana i Jakub i towarzyszący im dziennikarz Maks. Charyzmatyczni, prawdziwi, którzy potrafią ze sobą współpracować. Przed nie lada wyzwaniem stają. Muszą dopaść zwyrodnialca, który za misję obrał sobie ? naprawianie ? kobiet, które korzystały z zabiegów medycyny estetycznej. Jaki ma cel w tym cel?

Historia Naprawiacza ma korzenie w przeszłości. I to tam wraz ze śledczymi się udamy. By odnaleźć klucz do działań mordercy. To, kim się stał ma podłoże w jego pochodzeniu i w tym, co go spotkało, gdy był dzieckiem. Krzywda, jakiej doznał, odrzucenie ze strony ojca, żądzą zemsty go napawała, dawała mu motywację. Bo traumy życiowe zawsze pozostawią po sobie ślad. Wrzynają się w duszę i dadzą znać o sobie. Sposób ich uwolnienia każdy wybiera sam. Ale czy na pewno? Czy tak do końca mamy wpływ na własną psychikę? Czy możemy nią sterować? Czy to jednak ona za nas podejmuje decyzje? A on czekał. Rozwijał się. Aż narodził się w nim Naprawiacz. Silny, okrutny. I dał o sobie znać. Ale nie wszystko jest takie, jakim się wydaje. Moment był, iż myślałam, że to już, że prawda wyszła na jaw. A tu pojawia się zakończenie. I wiem tyle, że totalnie jestem zaskoczona. Otwieram oczy ze zdumienia, jak Autor mnie wywiódł w pole. I myślę sobie - nie ma opcji, żeby to tak zostawił, musi być tego dalszy ciąg.

Mocne opisy mogą nieco zszokować tych, którzy w takowych się nie odnajdują. Ja takie lubię, więc mi to bardzo odpowiadało. Złożona jest to historia. Refleksji w niej również nie brakuje. Bardzo dobry kryminał.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Naprawiacz autorstwa Piotra Kuźniaka. Jest to powieść debiutancka w co w toku lektury trudno uwierzyć. Zaczyna się dość spokojnie, ale akcja szybko nabiera tempa i nie zwalnia aż do samego końca. Makabryczne opisy zbrodni i miejsc, w których do nich dochodziło są niezwykle plastyczne. Momentami obrazy przesuwały się przed moimi oczami jak podczas oglądania filmu. Fabuła jest spójna i dobrze przemyślana. Wielką wartością Naprawiacza są bohaterowie książki. Postaci są wyraziste i nietuzinkowe, mają za sobą trudną przeszłość co uwidacznia się podczas polowania na psychopatycznego mordercę. Sam sprawca również wzbudza skrajne emocje i w moim odczuciu nie można go oceniać zero-jedynkowo. Fajnym rozwiązaniem są krótkie rozdziały, dzięki którym akcja toczy się bardzo dynamicznie. Zakończenie natomiast wbija w fotel. Czapki z głów przed debiutującym autorem! Trzeba nie lada wyobraźni, ale i odwagi, aby wkroczyć w takim stylu na kryminalną scenę pisarską. Liczę, że nie jest to moje ostatnie spotkanie z twórczością Piotra Kuźniaka bo po takim debiucie chciałoby się więcej.