Narzeczone Chopina (twarda)

Napisać o niej, że jest wspaniała, czyta się cudownie, to tak jak nic nie napisać, odebrać jej całą magię słów które zawiera.Głębię myśli, zwrotów, zdań, które zachwycają.

Po przeczytaniu pierwszej książki Pani Magdy wiedziałam, że będę wierną fanką jej prozy.
Wręcz kocham te przemyślenia, "dorosłość" pióra. Mądrość płynącą z kart książek.

Trochę czasu zajęło mi przeczytanie tego tomu, dlatego, że delektowałam się każdym wyrazem.
Poznawałam opowiadane historie z przejęciem, powoli. Dość nietypowo dla siebie samej. Ostatnio z takim oddaniem czytałam, ponownie(nie wiem już, który raz) "Lalkę" Prusa.
Zatrzymałam się w czytaniu...
Wracałam do przeczytanych stron, przeglądałam.
Nadal żyję opisami, wspomnieniami zawartymi w powieści.

Jest dla mnie pełna mocy, kunsztu i rzetelności pisarskiej.

Opowiada bardziej o kobietach, niż o Chopinie, chociaż on też tam jest.
Zakochany i kochający tylko muzykę.
Ludzie mu się przydarzali.
Szczęśliwy to człowiek, tak bardzo kochany w swoim egoizmie i zatraceniu.

Pani Magdo dziękuję.

Książkę polecam i zachęcam do czytania.
...

"Narzeczone Chopina" to powieść, w której Magda Knedler oddała głos Konstancji Gładkowskiej, Marii Wodzińskiej, George Sand, Jane Stirling. Związane ze światem sztuki, a przede wszystkim zakochane w Chopinie. Każda była obecna na innym etapie jego życia ? w czasach wczesnej młodości, gdy mieszkał już za granicą i tuż przed śmiercią.

Bohaterki opowiadają o relacji z Chopinem już po wielu latach, jednak czytelnik pozna je jako wciąż zakochane i zafascynowane. Wciąż zranione i wciąż oddane.

Sam kompozytor staje się tu jedynie postacią drugoplanową. Bo "Narzeczone Chopina" to opowieść o zakochanych kobietach oraz ich codzienności w kontekście miłości do wirtuoza. On sam staje się człowiekiem z krwi i kości, a nie jedynie postacią charakterystyczną dla epoki romantyzmu. Jego choroba nie była piękna, ale ciężka. Miał poczucie humoru, ale także był nieodpowiedzialny. Lubił żyć w luksusie i nie potrafił oszczędzać. Humorzasty i emocjonalny.

"Narzeczone Chopina" to książka, w której poszczególne rozdziały są wypowiedziami bohaterek. Każda z nich była obecna w życiu kompozytora w inny sposób, mają inne wspomnienia, a także sposób wypowiedzi.

Opowieści wpisują się w ważne wydarzenia: powstanie listopadowe, rewolucja francuska, czy epidemia cholery. Czytelnik dostrzeże tu sytuację kobiet i codzienność różnych warstw społecznych. Lektura książki to także okazja do doświadczenia życia artystycznego epoki romantyzmu ? salonów, koncertów, poezji.

Każdy z bohaterów ? pierwszo-, drugo- czy trzecioplanowych ? staje się tu człowiekiem, a nie postacią. Poeci ze sobą rywalizują, kobiety są o siebie zazdrosne i knują, życie rodzinne jest naznaczone rozstaniami czy przemocą.

W książce widać ogrom pracy, jaki Magda Knedler włożyła w jej napisanie. To nie tylko źródło wiedzy o prywatnym życiu genialnego kompozytora. To epoka romantyzmu, jakiej nie znamy ze szkoły. Przy tym Autorka posługuje się pięknym językiem, rewelacyjnie oddającym emocje każdej z czterech bohaterek. Dzięki temu czytelnik może być uczestnikiem prawdziwej uczty literackiej.

"Narzeczone Chopina" Magda Knedler

Pracujący w redakcji pewnej gazety Krzysztof, decyduje się, porzucić swoją dotychczasową posadę. Niedawno skończył on pracę nad artykułem o narzeczonych Fryderyka Chopina, który cieszy się w Polsce i na świecie ogromną sławą. Samozwańczy, nieco zaborczy redaktor próbuje zdobyć od Krzysztofa owoc jego pracy, mogący stać się bestsellerem.
"Narzeczone Chopina" to kolejna już powieść historyczna z mocno wybijającym się wątkiem obyczajowym w dorobku pisarskim poczytnej autorki, jaką jest Magda Knedler.
Zacznę od tego, że przez całą powieść Magda Knedler oprowadza nas po arystokratycznych salonach, teatrach, salach koncertowych, które były miejscem spotkań wyższych sfer, a na których występował właśnie Fryderyk Chopin. Już samo to, ukazane zostało tak, że czujemy jakbyśmy przenieśli się dwieście lat do tyłu.
Historie Konstancji Gładkowskiej, Marii Wodzińskiej, George Sand i Jane Stirling są inne od wszystkich innych, jakie są nam znane. Autorka prezentuje sylwetki wybranek sławnego kompozytora w innym świetle, w ich całej barwnej krasie, tym samym nie mówiąc o Chopinie w samych superlatywach, tylko przedstawiając również jego wady.
Na uwagę zasługuje forma przedstawienia zwierzeń narzeczonych Chopina. Prowadzona jest w pierwszej osobie, zwracają się one bezpośrednio do mężczyzny przeprowadzającego z nimi wywiad, próbującego dowiedzieć się więcej o relacjach łączących kobiety z Fryderykiem. Dzięki zastosowaniu tej metody obraz, jakiego uzyskanie na celu miała Knedler, staje się bardziej wyrazisty, pełniejszy. Co ciekawe, czytając monologi poszczególnych postaci, bardzo wyczuwalny jest ich styl , jedne opowiadają bardziej płynnie, klarownie, inne trochę chaotycznie - jednak łączy je jedno, wszystkie kobiety wspominają o Chopinie z nostalgią, przejęciem, tęsknotą, towarzyszą im ogromne emocje, którym dają upust w swoich wypowiedziach. I takie są "Narzeczone Chopina" - melancholijne, sentymentalne, z nutką romantyzmu i swego rodzaju błogości.
W powieści autorka nie skupia się w zbyt dużej mierze na postaci samego Chopina. Pierwsze skrzypce wciąż grają kobiety, jego miłości, z których wspomnień możemy niesamowicie delikatnie odtworzyć jego charakter, zarysować portret psychologiczny.
Magda Knedler skonstruowała tę historię na podstawie zapisków, listów, sztambuchu Fryderyka Chopina, a także opowieściach jego przyjaciół, rodziny; jest to jedynie interpretacja. Mimo to stworzony w książce obraz uznanego kompozytora jest niewiarygodnie prawdziwy, Chopin zyskuje w niej swoje ludzkie oblicze niepozbawione wad i niedoskonałości.
?7/10

...