Następca tronu Opowieść z Elfhame

Holly Black, jak ja Ciebie dawno nie czytałam! Tak sobie właśnie pomyślałam, kiedy sięgałam po Następcę tronu, który jakiś czas musiał odstać na mojej półce. No cóż, przynajmniej w końcu zapoznałam się z tą historią bliżej i dziś mogę opowiedzieć Wam o niej coś więcej.

Po ośmiu latach od Wężowej Bitwy do swojej lodowej twierdzy powraca Pani Nore z Zębatego Dworu. Przez to, że posiada teraz pradawne szczątki, jest w stanie tworzyć różne stwory z patyków, śniegu i ludzkich zwłok. Wszystko to oczywiście, by później je wykorzystać w tylko sobie znanych celach. Suren, która jest dziecięcą królową Zębatego Dworu, schroniła się w ludzkim świecie. Myśli, że nikt już o niej nie pamięta, jednak pewnej nocy rozpoczyna się jej ucieczka przed samą Bogdaną. Ratuje ją Dąb, następca tronu Elfhame. Historia ta nie może być tak piękna, jak wygląda, ponieważ młodzieniec realizuje swoją własną misję, a kartą przetargową może być właśnie Suren...

Wiedziałam, że powrót do Elfhame będzie dla mnie nie tylko czymś sentymentalnym, ale przede wszystkim czymś, co mnie wciągnie i pochłonie całą moją uwagę na najbliższe godziny. Początek Następcy tronu faktycznie okazał się interesujący, jednak z rozczarowaniem odkryłam, że nie jestem tak zaangażowana w akcję, jakbym sobie tego życzyła. Dopiero po jakimś czasie zaczęłam bardziej wciągać się w przedstawioną przez autorkę historię.

Główną bohaterką jest Suren, która zdobyła moją sympatię od samego początku. Jest to młoda dziewczyna, której nie brak odwagi, samozaparcia i woli przetrwania. Bardzo lubię tego typu bohaterki, bo w pewien sposób stanowią dla mnie wzór do naśladowania, więc czytanie o Suren było dla mnie nie lada przyjemnością. Ponadto, uważam tę postać za naprawdę dobrze wykreowaną, za co osobiście jestem wdzięczna.

Dęba z kolei miałam przyjemność poznać w Okrutnym księciu i już wtedy, choć był jeszcze dzieckiem, to wzbudzał moją sympatię i w pewien sposób mnie rozczulał. Tutaj natomiast otrzymałam już Dęba, który jest już praktycznie dorosłym mężczyzną i w pierwszej chwili stanowiło to dla mnie szok. Z czasem jednak przyzwyczaiłam się do tego bohatera i przyznać muszę, że wzbudził on moją ciekawość. Może nie polubiłam go jakoś bardzo mocno, ale interesowało mnie to, w jaki sposób bohater ten się zmienił i jak wygląda jego sposób myślenia.

Fabuła powieści krąży dookoła okrucieństwa, postaci złych do samego szpiku kości, które zrobią wszystko, by osiągnąć swój cel. Holly Black stworzyła historię, która w pewnym momencie potrafi wręcz złamać serce, a ostatnie sto stron czytałam z rosnącą gulą w gardle. Nie wiem, dlaczego Black wpadła na taki właśnie pomysł, ale w pewien sposób jestem jej za to wdzięczna... ta książka na nowo rozkochała mnie w piórze autorki, nie kłamię!

Pióro Holly jest naprawdę dobre, ale myślę, że można to wywnioskować po moich poprzednich słowach. No, co ja będę tu dużo pisać, jestem fanką i tyle! Książka ta miała swoje słabsze momenty, ale zdecydowanie przeważają tutaj te naprawdę wciągające i zaskakujące, co ostatecznie wychodzi tej pozycji na plus. Cieszę się, że powróciłam do świata wykreowanego przez autorkę i jestem pewna, że w niedługim czasie sięgnę po kontynuację.

Uwielbiam książki Holly Black, zwłaszcza, jeśli dotyczą świata elfów i wróżek. Poczułam radość, kiedy zobaczyłam, że na liście zapowiedzi pojawiła się najniższa powieść pod tytułem ?Następca tronu. Opowieść z Elfhame?, wiedziałam że zrobię wszystko, aby ją przeczytać. Często o niej myślałam, kiedy zbliżała się data premiery wyczekiwałam jej siedząc, jak na szpilkach. Czułam, że może, chociaż przez chwilę spotkam się z Cardanem i Judy z cyklu Okrutnego Księcia. Chciałam dowiedzieć się, co u nich słychać i jak się sprawy mają, w końcu od wydarzeń z ?Królowej niczego? mija aż osiem lat. Muszę przyznać, że trudno mi się rozstawać z książkami, które bardzo lubię, dlatego czasem, zwłaszcza wakacyjną porą robie sobie rereading.
Główną bohaterką książki autorstwa Holly Black pod tytułem ?Następca tronu. Opowieść z Elfhame? jest Suren, dziewczyna jest córką lodowej pani Nore. W Elfhaime na tronie zasiadł Cardan, a u jego boku trwa wywodząca się z ludzkiego rodu Pani Judy, sprawują wspólnie rządy. Czy to nie wspaniała wiadomość? Dąb, który miał wielu popleczników uważających go za prawowitego następcę tronu. Ten młodzieniec postanowił zrobić coś dla swojego kraju i udać się w bardzo niebezpieczną misję. Musi ocalić Elfhaime, przeciwnikiem jest potężna istota, zdetronizowana władczyni Zębatego Dworu ? Nore. Jej armia budzi lęk i została stworzona z wyjątkowo mrocznej magii i wszelkiego plugastwa. Czy Dąb poradziłby sobie sam z takim zadaniem? Nie może wyruszyć bez wsparcia, a nim zostaje dzika, nieokiełznana i waleczna Suren. Proponuje jej układ: pojedzie z nim do Nore, by pomóc mu uwolnić uprowadzonego ojca, a ona może wtedy wykorzystać tę okazję, by wreszcie uwolnić się od zagrożenia, jakie stanowi jej matka. Czy dąb ocali świat elfów? Ile niebezpieczeństw będzie na niego czekać?
?Następca tronu. Opowieść z Elfhame? to powieść, w której Holly naprawdę pokazała przerażającą i mroczną stronę elfów. Elfame jest zagrożone, świat stworzony przez Holly Black jest zamieszkany przez mnóstwo fantastycznych stworzeń, takich jak na przykład trolle. Ta powieść ma w sobie element drogi, podróży w nieznane, ale także rozwój przyjaźni i relacji między Dębem i Suren. To niesamowity duet, między którym daje się wyczuć chemię, czy uda im się zbudować nić zaufania? Dąb to książę Elfhame jest strategiczny i przebiegły, a w obliczu jakiegokolwiek zagrożenia, nie myśli o swoim bezpieczeństwie. Jest także czarujący, z tym zniewalającym uśmiechem, który sprawia, że inni zapominają o logice. Holly Black nie stroniła od przemocy i brutalności, sprowadziła na Suren wiele niebezpiecznych i bolesnych sytuacji. Polubiłam tą postać, wiele przeszła i była na swój sposób wyjątkowa. ?Następca tronu. Opowieść z Elfhame? to dramatyczna, mroczna, czarująca i tajemnicza opowieść, która sprawiła, że nie mogłam się oderwać od lektury. Fabuła jest pełna zwrotów akcji i niespodzianek, pozostawałam w niepewności, co do prawdziwego celu misji mającej rozwiązać problemy Elfhame. Zakończenie sprawiło, że byłam jeszcze bardziej podekscytowana czując, że pojawi się kontynuacja, bo przecież tak być nie może, żeby historia skończyła się w taki sposób.