Nasz kawałek świata

Jakub pracuje w firmie reklamowej, ma pod sobą mały zespół i całym sobą angażuje się w swoje obowiązki. Ma swoje zasady i wymaga tego od swoich kolegów, z którymi współpracuje. Zależy mu by każdy tak jak on przykładał się do swojej pracy, po prostu by byli najlepsi.

Podczas jednej z imprez, na którą wyciągnęła go koleżanka poznaje tajemniczą kobietę, z którą postanawia zaszaleć. Robi coś, czego sam po sobie się nie spodziewał. Idą do jego mieszkania, pierwsze, co go zaskakuje to reakcja jego psa na nową osobę. Jednak kobieta jest bardzo tajemnicza, nic o sobie nie chce powiedzieć a nazywa siebie Kłopotami. Kuba zaskakując sam siebie chce rozwinąć tę relacje, mimo iż nie zna kobiety.

Czy Jakub stworzy związek z tajemniczą osobą? Kim jest kobieta, która skrywa tak wiele sekretów oraz czemu nie chce nic o sobie powiedzieć? Co nasz główny bohater będzie w stanie zrobić dla pani, która nazywa się Kłopoty?

To jest druga książka autora, którą miałam okazje czytać. Jak przy pierwszej jakoś ciężko było mi się wciągnąć w historię, tak przy tej było to samo. Początek moim zdaniem zaczyna się dosyć spokojnie.

Kuba jest postacią, która z jednej strony rozumiem, bo dla kobiety, do której coś zaczyna czuć jest w stanie zrobić wiele jak nie wszystko. Lecz z drugiej strony na każdym kroku podkreśla, że ma zasady, których nie jest w stanie naruszyć jednak, gdy przychodzi, co do czego to tą jedną najważniejsza łamie.

Trochę drażniło mnie to, że był na każde skinienie palca kobiety, o której nie wiedział zupełnie nic. Powinien czasem postawić się, a nie rzucać wszystko i lecieć jak na smyczy.

Dopiero w drugiej połowie książki zaczyna się coś dziać, choć mimo wszystko troszeczkę było to przekoloryzowane. Jak dla mnie było to dosyć przewidywalne niestety.

Książkę czyta się dosyć szybko jednak zabrakło mi czegoś, co by mnie wciągnęło w tę historię czegoś, co by sprawiło, że chciałabym jak najszybciej poznać co będzie dalej.

Może ktoś z was ma swoją jakąś ulubioną książkę tego autora, jeśli tak to podajcie tytuł w komentarzu.

ROMANTYCZNO-OBYCZAJOWY WYDŹWIĘK
To nie pierwszy raz, kiedy spotykam się z pisarską, romantyczną duszą Tomasza Kieresa, który został okrzyknięty mianem polskiego Nicholasa Sparska (ależ zbieg, właśnie tak nazwała i moją twórczość jedna z polskich, cudownych autorek). Mogłam już mniej więcej wiedzieć, że powinnam spodziewać się miłości niebazującej wyłącznie na iluzji, ale podpartej warstwą obyczajową i psychologiczną i to też dostałam. Pod płaszczem niezwykłego uczucia autor niesie wiele wartości i wije historię, która miałaby prawo bytu w rzeczywistości, a przynajmniej taki jest jej wydźwięk. Kolejny raz zakończyłam książkę pana Tomasza w pełni usatysfakcjonowana. Ale przejdźmy do szczegółów.

O BOHATERACH SŁÓW KILKA
Główny bohater powieści to człowiek twardo stąpający po ziemi. Nie wierzy w marzenia, a zamiast tego przechodzi do realizacji celu. Nie kieruje się zaufaniem, a po prostu nawiązuje transakcje dające obopólne korzyści, bo według niego właśnie takimi mechanizmami kieruje się dzisiejszy świat. Kuba przejechał się na miłości, w końcu posypało się jego małżeństwo, więc z pewnością nie szuka nowej, trwałej relacji. I nagle pojawia się ona, bohaterka, którą autor owiał intrygującą tajemnicą. Pani enigma, o której przez długi czas wiemy tak niewiele. Fascynująca, nietuzinkowa, niesłodka i niegorzka, kobieta, o której prawda może zaskoczyć. Ja byłam jej bardzo ciekawa i muszę przyznać, że autor sprostał moim oczekiwaniom także na linii kreacji postaci.

PODSUMOWANIE
Historia zawiera w sobie mieszankę romansu, powieści obyczajowej i szczypty sensacji. Jest odkrywanie ludzkich tożsamości i pragnień, a na wszystko przychodzi swój czas. Nie ma pospiesznego tempa, toteż książka odbiega od wizji typowego romansidła, które skupia się wyłącznie na namiętności. Tutaj miłość ukryta jest w słowach, gestach, w nadziei, wyobrażeniach. W dogłębnym poznawaniu i właśnie za to tak bardzo cenię książki Tomasza Kieresa. Jeśli szukacie czegoś w ten deseń i jesteście gotowi na konfrontację z polską, romantyczną prozą w wersji męskiej (wcale nie gorszej), polecam.

...