Naucz mnie dotyku

Głównym motywem "Naucz mnie dotyku" jest wątek zaburzeń lęku i paniki, jaki odczuwa główna bohaterka Rose. Kamila Jadczak świetnie oddała towarzyszące dziewczynie emocje i uczucia, jej strach przed światem, gdzie na każdym kroku widziała czające się zagrożenie. 

Bardzo podobał mi się sposób, w jaki Will pokazywał Rose, że dotyk może sprawiać przyjemność, a nie być jedynie cierpieniem, czymś złym. Jego troskliwość i opiekuńczość rozczulała mnie. Fajnie było przyglądać się temu, jak dziewczyna otwierała się na chłopaka i innych ludzi. Tym ciekawsze to było, gdyż Will miał swoje tajemnice i prowadził niebezpieczny tryb życia. Moje serce zdobył romantyzmem, delikatnością, empatią i zabawnymi potyczkami, jakie prowadził z Rose.

Siostra Williama Li również zdobyła moją sympatię. Taka przebojowość, jaką posiadała, w dzisiejszych czasach może być bardzo pomocna. 

Z kolei na ostrą naganę zasługuje relacja Rose z matką, która powinna wspierać córkę. Niestety rodzicielka nie interesowała się nią ani przed laty, ani teraz. Traktuje ją przedmiotowo. Dla mnie to niepojęte. 

Fabuła zawiera sporo tajemnic i sekretów, których odkrycia nie możemy się doczekać. Następowało to w odpowiednim tempie. Zakończenie jest mocno zaskakujące, czego kompletnie się nie spodziewałam. Zapowiada także kontynuację...

Historia udowadnia, że prawdziwa miłość może uzdrowić najgłębsze rany, dać nadzieję na lepsze, szczęśliwe jutro. Czy Rose uda się pokonać traumy przeszłości, czy stanie się pewna siebie i czy ponownie zaufa?

Małym minusem jak dla mnie była zbyt duża ilość postaci, które jak szybko wpadli, tak samo szybko zniknęli. Ale być może jeszcze bedą mieli swoje pięć minut... Podobnie ma się rzecz z narracją. Wystarczyłaby perspektywa pary głównych bohaterów. Jednak to tylko detale, które w żaden sposób nie wpłynęły na odbiór całości. 

"Naucz mnie dotyku" to pełna emocji, niebanalna powieść o sile miłości, przyjaźni, odwadze, budowaniu zaufania, zrozumieniu, akceptacji, nadziei. Wejdźcie do świata pełnego bólu, przemocy, tajemnic, niedopowiedzeń, intryg, kłamstw, niebezpieczeństwa i dajcie się porwać tej historii. 

Książka "Naucz mnie dotyku" jest debiutancką powieścią autorki, a jak już wiecie bardzo lubię poznawać nowych pisarzy, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu. Do sięgnięcia po książkę zachęcił mnie interesujący opis i piękną w swojej prostocie okładka, a także jej kolorystyka. Jest to powieść z gatunku literatury młodzieżowej, dokładniej young adult. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko, ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona, natomiast bohaterowie zostali ciekawie i prawdziwie wykreowani. To postaci, z którymi z powodzeniem moglibyśmy się utożsamić w wielu przypadkach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia została przedstawiona z perspektywy kilkorga bohaterów (chociaż w głównej mierze autorka skupiła się na punkcie widzenia Rose) co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Według mnie był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym Czytelnikowi sporo emocji oraz wrażeń. Rose od samego początku zaskarbiła sobie moją sympatię, to co przydarzyło się tej młodej dziewczynie naprawdę mocno mną wstrząsnęło, współczułam jej i jednocześnie mocno kibicowałam żeby w końcu się otworzyła. Will to natomiast młody mężczyzna pełen tajemnic, wokół którego roztaczała się taka mroczna i niepokojąca aura i przyznaję, że początkowo miałam neutralne podejście do tego bohatera, jednak z każdą kolejną czytaną stroną, kiedy poznawałam go bardziej zaczynałam naprawdę go lubić. Relacja pomiędzy bohaterami została przedstawiona w sposób interesujący oraz absorbujący, toczy się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących głównym postaciom co bardzo mi się podobało. Nie brakuje także różnych komplikacji, przeciwności losu, które wywołują zarówno w samych bohaterach jak i Czytelniku ogrom emocji. Autorka porusza tutaj wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych kwestii, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas, czy naszych bliskich: lęk przed dotykiem, trudne relacje rodzinne, problemy z zaufaniem, trudne wybory, problemy ze sfery dojrzewania, ale również przyjaźń i miłość. Świetnie spędziłam czas z tą książkę i mam nadzieję, że będzie ciąg dalszy historii bohaterów, bo to jak Kamila zakończyła tą książkę jest wręcz niedopuszczalne! Polecam!

Debiut literacki Kamili Jadczak to powieść o traumatycznych wydarzeniach, które odcisnęły piętno na bohaterach. To historia pełna bólu i strachu. A także o pokonywaniu barier. O opuszczaniu gardy. O rozbieraniu muru, jaki powstał. Cegła po cegle. O cierpliwości i delikatności. A przede wszystkim o nieplanowanym i totalnie zaskakującym uczuciu.
Jakie wrażenia wywarła na mnie ta powieść?
Przede wszystkim odbiór był jak najbardziej pozytywny. Lektura wciągnęła mnie i do samego końca pozostałam skupiona oraz zaintrygowana tym, co jeszcze może się wydarzyć. A to pokazuje, że powieść była ciekawa i pełna zwrotów akcji. Elementów zaskoczenia, które powodowały, że włos się jeżył, brwi szybowały do góry a serce kołatało w klatce piersiowej tak gwałtownie, jakby chciało wyskoczyć.
Kamila ma przyjemny i lekki styl. Potrafi utrzymać uwagę. Jak również zaciekawić. A przede wszystkim zszokować i wywołać ogrom emocji. A te są z całej jej palety.
Kreacja młodziutkiej bohaterki została w moim odczuciu poczyniona bardzo drobiazgowo i ostrożnie. Autorka z realnością wydarzeń otwierała przed nami świat, w jakim utknęła Rose a także to, jak piekielnie trudno jest zaufać i uwierzyć w prawdziwe intencje innej osoby.
William to postać, która od początku mnie zaskakiwała. Oczywiście pozytywnie. Miał on w sobie coś takiego, co przyciągało. Jaką magię. Mimo otoczki niepewności i mroku, w jakie został uwikłany ciągle wierzyłam, że jest jednak tym dobrym.
Cóż kochani, nie pozostaje mi nic innego, jak tylko zachęcić was do czytania. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę pozycję. Po ten rollercoaster emocjonalny. Osobiście nie mogę się doczekać kontynuacji tej historii.

Polecam