Necrovet Radiografia bytów nadprzyrodzonych

Wcześniejszych dwóch książek autorstwa Pani Joanny W. Gajzler należących do Cyklu: Necrovet nie miałam okazji przeczytać. Zainteresował, mnie szczerze powiedziawszy tom 3 pt. Necrovet. Radiografia bytów nadprzyrodzonych ze względu na opis treści, który zapowiada się ciekawie nadany książce tytuł należącej do gatunku literackiego fantasy.

Lubię, kiedy mogę zagłębić się w czytanej książce na dłużej i obserwować losy bohaterów mogące przykuć uwagę w większym stopniu lub mniejszym. O wszystkim decyduje autorka, czy potrafi wykazać się pomysłowością, abym spróbowała, choć na chwilę znaleźć się w świecie, gdzie można zapomnieć o otaczającej nas rzeczywistości.

Szczególną uwagę zwróciłam na zawód weterynarza, będący nie takim prostym i łatwym w praktyce, bo wymaga on podejmowania szybkich decyzji dotyczących wykonywania trudnych zabiegów, aby w pełni móc wyleczyć zwierzątka, na zachowanie się zwierzątek podczas wizyt u pani doktor Izabeli Pokot oraz jej podejście do nich.

Z początku, gdy poznaje, się głównych bohaterów to czuje się lekkie zagubienie, bo brakuje orientacji, kto kim jest i jaką odgrywa rolę.

Denerwujący jak dla mnie był Bastian, współpracownik Pani doktor Izabeli Pokot, jest w nim taka nie serdeczność, brak kultury, niesympatyczny, ale to być może wynika z jego tajemnicy, którą ukrywa, z obawy, że nie zawsze można je zaakceptować, gdy nie obcuje się na co dzień z nim.

Widoczne jest bardzo, który z bohaterów potrafi być najbardziej sympatyczny, ma dobre serce, pracować uczciwie pomimo tego, że bywają nieprzewidziane życiowe sytuacje, gdyż należy być twardym i zachować pozory dobrego gracza, a z czasem z natury ma się dobry charakter.

Czy wydarzy się sytuacja, w której akcja nabierze szybszego tempa, jaki odkryje w sobie talent Florka, czy mrożące w żyłach krew wydarzenia znikną tak szybko, jak się nagle pojawiły, czy jednak musi zjawić się ktoś, kto dzielnie pokona je?

Fabuła według mnie była skonstruowana pomysłowo.

Uważam, że należy podkreślić to, że autorce nie są obce choroby i zawód weterynarza pomaga jej w tym, aby mogła zauważyć to, co dla osób jest, do tej pory nieznane mogli lepiej doświadczyć, z czym zmagają się ludzie ukrywający słabości ukryte w wewnątrz.

Polecam przeczytać tę książkę.

"Necrovet. Radiografia bytów nadprzyrodzonych" to kolejny tom przygód Florki i jej przyjaciół z magicznego gabinetu weterynaryjnego. Tym razem mamy w Zrębkach ponurą i deszczową jesień, a niepokojące wydarzenia tylko potęgują niewesoły nastrój. Ktoś rozkopuje groby, ciotka Tereska widzi zły omen, a ptak zwiastujący szczęście zostaje postrzelony. Nie dzieje się dobrze. W takich warunkach Florka i jej zespół muszą stawić czoła nowym, niecodziennym wyzwaniom. Bohaterowie jak zawsze zmagają się z różnorodnymi przypadkami magicznych stworzeń, od psianiołka, przez królika Tapczana, aż po tajemniczą ilombę. Do tego zbliżające się Halloween przyciąga do gabinetu doktor Izabeli Pokot istoty zazwyczaj skrywające się w cieniu. Lekko nie będzie.

Po raz kolejny muszę docenić, jak fajnie współgrają ze sobą w tej powieści elementy fantasy, weterynarii i takie zwyczajne, życiowe. No co tu dużo mówić, bardzo lubię tę serię i każdy kolejny tom pochłaniam w mig, jak tylko do mnie dotrze. Nie będę nawet ukrywać, że czytam ją dla magicznych stworzeń, których jest w tej serii pod dostatkiem i ciągle pojawiają się jakieś nowe. Podoba mi się codzienność, która stała się światem Florentyny, chociaż nie zazdroszczę jej zmagań, które musi w tej swojej codzienności przechodzić. Ta seria to idealne połączenie magii, przygody i poznawania codziennych wyzwań w pracy weterynarza. Każdy tom jest inny, rozwija postacie i wprowadza nowe problemy do rozwiązania, co jest szalenie interesujące. Jeszcze mi się nie znudziło i zapewne nie znudzi, bo po końcówce tej części wiem, że w kolejnej będzie się działo. Akcja powieści jest dynamiczna i pełna niespodzianek, książka wciąga i dostarcza wielu emocji. I chociaż uważam, że niektóre wątki mogłyby być bardziej rozbudowane, a powieść trochę dłuższa i tak mi się podobało.

Jednym z ważniejszych wątków w tej części jest relacja Florki z faunem Bastianem. Ich związek rozwija się, a autorka pogłębia temat choroby afektywnej dwubiegunowej, na którą cierpi Bastian. A ponieważ przedstawia ją rzetelnie i z dużą wrażliwością, uważam to za spory plus tego tomu. Temat zdrowia psychicznego jest ważny i dobrze, że autorka zdecydowała się go poruszyć. Uwagę przyciągają też inne relacje między postaciami, a przede wszystkim próba pogłębienia więzi między Florką a Izabelą i zaprzyjaźnienia się z szefową. Spodobało mi się też wspomnienie w powieści o kościele i jego reakcji na magiczne stworzenia. Florka jako osoba wierząca sprzeciwia się nietolerancji ze strony kościoła, a to w pewien sposób skłania do refleksji nad różnorodnością przekonań i ich wpływem na społeczność.

"Necrovet. Radiografia bytów nadprzyrodzonych" to kolejna porywająca część serii. Autorka umiejętnie wplata w fabułę ważne tematy, takie jak zdrowie psychiczne czy tolerancja, co sprawia, że książka nie tylko bawi, ale też skłania do zastanowienia się nad otaczającym nas światem. Jej magiczna odsłona pozostaje jednak nadal najlepsza. Jeśli jeszcze nie poznaliście Florki i jej podopiecznych, nadrabiajcie. Ja bardzo lubię i polecam!

Q: macie swoje ulubione zwierzę?

Jakiś czas temu recenzowałam dla was pierwszy i drugi tom niesamowicie wciągającej historii fantastycznej. A dziś przychodzę do was z wyczekiwany przeze mnie trzecim tomem.

Florka i Bastian czekali na mnie cierpliwie i tak w dzień kiedy, dostałam przesyłkę z książką, od razu ją przeczytałam. To jest ten rodzaj książek, które ja chłonę na raz i od razu w całości. Znów wracamy do dobrze nam znanych Zrębek. Wracamy do Izabeli i jej dwóch Szczurów, do kliniki i dwóch cudownych Cioć. Dla mnie to jest niczym powrót do domu, bo zżyłam się z tymi bohaterami i ogromnie kibicujemy im.
Czekam na następne ich przygody, bo z tomu na tom dzieje się dużo lepiej.

W pierwszej części jednorożec i Królik z rogami, w drugiej smoki i jeden szczególny Pączek, a w tym tomie trafiamy na nieco mroczniejszy tory. Tym razem mamy tu Wrzaskuna, wyjadającego zwłoki z grobów takiego koszmarka. Mamy też przepięknego białego skrzydlatego pieska. Oczywiście za te zwłoki wszyscy myślą, że odpowiedzialne jest Iza. Jak wiemy, jest Liczem, działa to tak, że ciało  potężnych czarnoksiężników, które po przejściu skomplikowanego i zabójczego dla czarnoksiężnika rytuału umierają, zawieszając czarnoksiężnika w stanie ?półśmierci?. 
Czyli takim nie umarłym, ale z własnym wolą, sumieniem i trochę uczuciami. Nie jest zombie takie bezmyślne, które robi, co mu się karze. 
Jak wiemy z poprzednich tomów, Izabella potrafi przemienić żyjącego w nieżyjącego lub inaczej mówiąc żyjącego wiecznie.

O ile poprzednie dwa tomy dałabym takiej starszej młodzieży, tak nad tym no musiałabym się zastanowić. Jest tutaj trochę mrocznie, chwilami nawet strasznie. Więcej też jest i przekleństw, ale nadal mieści się w takie granice smaku i tolerancji i bardzo pasuje do sytuacji. Dodatkowa ci bohaterowie są tacy bardziej zżyci ze sobą i bardziej otwarci i my to widzimy. Relacja głównych bohaterów bardzo mocno się rozwija, co widać po niektórych scenach.

Mnie się ta historia podoba chyba ze względu na to, że jest taka inna od tego co aktualnie jest na rynku wydawniczym. Znalazłam tu wszystko co kocham w książkach. Moje ukochane Urban fantasy, mamy Polską autorkę i masy różnych zwierząt i jest też magia neoromantyczna. Wszystko to daje niepowtarzalny klimat, którego mi książkę ostatnio
brakuje.

Według mnie ta seria jest strasznie niedoceniona a szkoda, bo jest naprawdę kawałkiem dobrej historii, która nie jest szablonowa. Coś, za co też bardzo lubię te książki to fakt, że mamy tu masę bohaterów, bo są też pacjenci lecznicy a my jesteśmy w stanie, ich później rozpoznać kto jest kim i jaką rolę odgrywa w tej historii, bo są tak różnorodnie wykreowani.

Mam nadzieję, że pojawiają się następne tomy tej serii i że będzie to dosyć niedługo, bo nie ukrywam strasznie czekam na to co jeszcze autorka nam zafunduje.

Oczywiście jest to dla mnie seria 5/5?? i to jest niepodważalne. Gdybym miała pokazać teraz jakiekolwiek minusy, nie wiem, czy byłabym w stanie to zrobić, ponieważ kiedy coś mi się podoba i jest totalnie w moim klimacie, bardzo ciężko jest mi szukać negatywów.

Też sam fakt, że szefowa kliniki jest tak zagadkową i tajemniczą postacią daje nam bardzo wiele do myślenia. I tak naprawdę bardzo duże pole do popisu, żeby autorka mogła nam zafundować taką historię od Izabeli, że będziemy w szoku. Dla mnie bardzo ważnym aspektem tej książki jest związek Bastiana i Florki. Polubiłam tych bohaterów i bardzo przyjemnie czyta mi się o tym jak się docierają, jak ich relacja się zmienia jak dorastają w tym co robią i jak Konsekwentnie jest to prowadzone.