Nić przeznaczenia

Czy czytacie i możecie polecić jakieś fajne sagi rodzinne? Jestem bardzo ciekawa takich rodzinnych historii, a właśnie "Nić przeznaczenia" to opowieść o rodzinie Wilamowskich, która zawiera bardzo wiele "skrawków przeszłości" samej Autorki.

Poznajemy w niej bohaterów rodu Wilamowskich- wielopokoleniowej rodziny, której przyszło się zmierzyć z wojenną zawieruchą podczas II wojny światowej( jej blaskami i cieniami), a także latami powojennymi, które były równie ciężkie...
Już poprzez to, patrząc na czas fabuły, możecie się zapewne domyślić, że łatwo bohaterom nie było...
Autorka snuje poprzez strony książki opowieść o rodzinie, której wielką siłą były miłość, tradycja i rodzina. Opowieść, którą (ma się takie wrażenie) jakby opowiadała w zaciszu pokoju, przy kubku herbaty i dużej... paczce chusteczek ????

"-Mamo z tego mogą wyniknąć kłopoty.
- Wiem, ale- zawahała się- mamy tyle wolności, ile sobie wyszarpniemy."- fragment książki

"Nić przeznaczenia" obfituje w wiele trudnych wydarzeń z życia Wilamowskich, takich jak strach przed nazistami i Rosjanami, żal po stracie najbliższych, jak i marzeń z młodzieńczych lat, niespełnionych miłości, brutalnych napaści, bólu rozdzielonej rodziny, czy obracających się w pył domach... Ale ponad tym wszystkim co złe ukazuje siłę płynącą z miłości ukochanego, rodziny, czy przyjaciół. A także siłę z posiadania rodziny, bo to jest wielka moc, której często się nie docenia, dopóki się jej nie straci...

Biorąc do rąk "Nić przeznaczenia" musicie zdać sobie sprawę, że to nie jest łatwa powieść. Co prawda znajdziecie w niej wiele poruszających, wzruszających i wywołujących uśmiech scen, ale i także ogrom bólu, który podczas czytania stanie się i Waszym bólem.

Gorąco zachęcam Was do przeczytania tej książki, poznania Wilamowskich- Rozalii, Agnesy, Henryka, Franciszki, Witolda, Wawrzyńca, a także osób spoza ich rodziny, którzy im towarzyszą.
Niech nie przeraża Was ilość osób i wątków, ponieważ wszystko jest płynnie i spójnie, jak po nitce, poprowadzone przez Autorkę, a także zrozumiałe dzięki drzewom genealogicznym umieszczonym na początku książki. Polecam!

Tym razem autorka Anna Sakowicz i jej bohaterowie zabierają nas do lat 1939-1950. Dużo się tutaj dzieje. Najpierw wybucha druga wojna światowa, a później atakują kacapy. Ruscy żołnierze byli i w sumie cały czas są najgorszymi potworami na świecie. Grabią, bałamucą młode dziewczyny, torturują i mordują. Czy wszyscy, z rodziny Wilamowskich przeżyją te okrutne czasy?
Wybuch wojny rozdzielił rodzinę. Głowa rodziny, czyli Wawrzyniec utknął u swojego brata. Agnieszka (Agnes) została ze swoją mamą Rozalią w ich rodzinnym domu. Doszło tam do pewnej tragedii, dlatego Franciszka ze swoją opiekunką Kasią musiały uciekać. Matka obiecała, że po wojnie je odnajdzie. Czy dotrzyma słowa? Rozalia to dzielna kobieta, która w tej części bardzo wiele przejdzie. Razem z nią płakałam. Agnieszkę również spotka wiele nieszczęść. Czy szczęście się do niej uśmiechnie?
Edzia po czasie dołączy do swojego ojca. Co przyniesie jej los? Jej historia również sprawiła, że płakałam.
Jurek w 1939 roku trafił do obozu w Stutthofie. Czy wyjdzie z niego żywy? Bardzo się o niego bałam.
Heniek nie będzie miał lżej. W tej części czeka na niego mnóstwo pułapek.
Mietek dostał się do niemieckiej niewoli. Jak on zniesie te okrutne czasy?
Co stało się z Kasią i Franią? Tego dowiecie się podczas czytania tej książki. Warto przeczytać tę historię.
Najnowsza powieść Anny Sakowicz, to istny wyciskacz łez. Nie da się czytać tej historii bez płaczu. Piękna i zarazem bolesna opowieść. Warto pamiętać co działo się w czasie drugiej wojny światowej i krótko po niej.
Najbardziej znienawidzoną przeze mnie postacią była Jadwiga Weber, która na każdym kroku knuła. Pokazywała wszystkim, że dla niej liczą się tylko kosztowności, a nie życie drugiego człowieka. Czy w chwili próby podejmie właściwą decyzję?
Najbardziej interesowała mnie historia Frani. Byłam bardzo ciekawa, kim okażą się jej prawdziwi rodzice. Miałam swoje typy, które się niestety nie sprawdziły. Czy wy też jesteście ciekawi, kto jest jej prawdziwą mamą, a kto tatą? Jeżeli czytaliście pierwszą część, czyli "Skrawki przeszłości", to wiecie, w jaki sposób Frania znalazła się w domu rodziny Wilamowskich. Jeżeli, tego nie wiecie, to odsyłam was do pierwszego tomu.
Jestem wdzięczna Annie Sakowicz, że stworzyła tak rewelacyjną sagę. Mam cichą nadzieję, że na drugim tomie nie skończy swojej przygody z rodziną Wilamowskich. Bardzo się z nimi zżyłam. Przeżywałam każdą ich stratę. Płakałam razem z nimi. W radosnych chwilach byłam obok nich. Nie chcę ich jeszcze opuszczać.
Podoba mi się klimat tej powieści. Autorka bardzo dobrze opisała ówczesne czasy.
Rozalia robiła pewne danie, które chciałam spróbować. Zastanawiałam się, jak zdobyć na nie przepis. I tu ubiegła mnie autorka. Na końcu książki znalazłam oryginalne przepisy. Bardzo za nie dziękuję i chętnie je wypróbuję. Przyznam, że nigdy nie jadłam tych potraw.
Jestem zachwycona okładką tej książki, a zwłaszcza jej wewnętrzną częścią.
I co dla mnie najważniejsze, na końcu książki znalazłam kilka słów od autorki do jej czytelników. Koniecznie powinniście je poznać.
Na uwagę zasługuje również gwara, którą posługują się nasi bohaterowie.
Na początku książki znalazłam drzewo genealogiczne rodziny Wilamowskich. Robi ogromne wrażenie.

Z czystym sercem polecam wam tę historię.

"Nić przeznaczenia 1939-1950" to drugi tom Muślinowej sagi. Nie jest to łatwa literatura jednak ja ostatnio czytam taki gatunek literacki. Wiadomo, że nikt nie zachwyca się, gdy czyta o wojnie. Jednak dla takich emocji przelanych na kartkach powieści warto zaczytać się w takiej książce.

Rodzina Wilamowskich zostaje rozdzielona przez wybuch wojny. Trafiają w różne miejsca. Ich rodzinne miasto Lidzbark staje się niemieckim miastem. Celem Rozalii, żony krawca jest obrona domu rodzinnego przed okupantami, by każdy z członków rodziny Wilamowskich miał dokąd wrócić. Kobieta musi pozbyć się zwłok zabitego hitlerowca Hansa, które leżą na podłodze w jej domu akurat w chwili, kiedy nieoczekiwanie ktoś stuka do drzwi.
Czy Wilamowskim uda się przetrwać i wrócić do rodzinnego Lidzbarka?
Czy Rozalia poradzi sobie będąc gospodynią niemieckich urzędników?
Przekonajcie się sami.
Przyznam się, że lubię czytać sagi rodzinne z historią w tle. Autorka stworzyła świetną sagę o rodzinie Wilamowskich. Ja śledziłam ich losy z zapartym tchem. Bohaterowie zmagali się z przeciwnościami losu jakie stawiała na ich drodze wojna. Autorka postarała się pokazać nam realia tych ciężkich czasów, w których przyszło żyć bohaterom powieści. Autorka opowiada nam o ich codzienności, poświęceniu, tajemnicach, marzeniach, uczuciach oraz roli kobiet. Autorka poprzeplatała losy swojej rodziny z fikcją literacką i kupiła mnie tą historią. Nie jest to lekka i przyjemna książka. Każdy wie, że wojna zmienia wszystko w życiu ludzi. Bardzo wzruszająca i nasycona emocjami. Autorka pozostawia czytelnika z przemyśleniami. Długo nie zapomnę tej sagi.
Jeśli lubicie taką literaturę to koniecznie musicie przeczytać tę chwytającą za serce sagę.
Warto przeczytać!
Polecam!

Opowieść przedstawia czasy wojny, kiedy zwykli ludzie musieli się kłaniać żołnierzom, by tylko nikt ich nie zaczepił. Kobiety bały się ich, gdyż nigdy nie było wiadomo co im strzeli do głowy i co by musiały dla nich zrobić. Dodatkowo jedna z nich musiała oddać swoje dziecko na przechowanie. Ciężko się czyta o takich momentach, gdyż i moje serce rozdzierał wtedy ból ich rozłąki. Również nie każdy tutaj odnajdzie swoją rodzinę. Niektórzy byli zmuszeni się rozdzielić i długo nie wiadomo czy się odnajdą. Pewna kobieta ma tutaj nie lada zadanie do wykonania. Po tym jak zabiła hitlerowca, starannie rozebrała go do naga. Poodczepiała wszystkie guziki i ubrania spaliła w piecu. Rozpoczęła się sprawa jak z horroru, gdyż zastanawiali się w jaki sposób pozbyć się ciała. Dość zastanawiającym sposobem było poćwiartowanie go, ale czy faktycznie do tego doszło? Tutaj dodam, że brat kobiety chciał wziąć na siebie winę za morderstwo, gdyby ktoś ich nakrył. Wiedział co by go czekało w tym momencie, jednak dla rodziny gotów był na wszystko. To niesamowite ile można zrobić z miłości dla drugiego człowieka. Kolejną przejmującą kwestią jaka została tu poruszona, to powrót do domu. Oni tak bardzo chcieliby tam wrócić, by móc spokojne odetchnąć, by choć przez moment poczuć się bezpiecznie. Dokonują tu wielkich poświęceń i pytanie brzmi, czy wszystkim będzie dane się tam spotkać? Czy szczęście może dotknąć tutaj każdego?
Jest to tom drugi, pierwszego nie czytałam, więc nie dziwi mnie, że opowieść zaczyna się tutaj nagle. Jednak już po kilku linijkach czujemy się jak rażeni prądem, tak bardzo nas ona wciąga. Autorka zaserwowała nam ogrom uczuć, prawdziwą mieszankę emocji wpierw tych złych, byśmy później mogli docenić te dobre. Idealnie dobrała język dla postaci i zaznaczę tutaj, że nie każdy wysławia się tu tak samo.
Postacie w większości potrafią się poświęcać, są nie uparte, tylko odważne i potrafią walczyć o swoje. Rodzina zawsze jest dla nich najważniejsza i dla niej naprawdę potrafią zrobić wszystko. Opowieść bardzo mnie urzekła, gdyż pokazała, że nie ważne jak bardzo jest źle, to od nas zależy, czy będzie lepiej, czy gorzej. Nigdy nie należy się poddawać, a docenić szczęście można wtedy, kiedy jest racjonalna obawa o to, że nas nie spotka:-)
Piękna opowieść, bardzo ją polecam!

?Nić przeznaczenia? to kontynuacja losów rodziny Wilamowskich, których poznaliśmy w pierwszym tomie sagi Muślinowej. Dzięki autorce trafiamy wraz z bohaterami w lata 1939-1950, towarzyszymy im w wojennej zawierusze, która przynosi wiele zła, cierpienia, ale także nadziei na to, że po skończeniu wojny wszystko, a przynajmniej większość rzeczy wróci do dawnego stanu. Rozalia chce za wszelką cenę ochronić dom i trudno jej się dziwić, liczy na to, że jego mieszkańcy, wrócą do niego i będą mogli liczyć w nim na bezpieczną, pełną wspomnień oazę. Losy bohaterów są trudne i zawiłe, przez co bardzo emocjonalne w odbiorze. Ta emocjonalność to również zasługa autorki, jej pióra i warsztatu pisarskiego. To także, dobrze opisana codzienność w takich miejscach, jak obóz w Stutthof, szczegółowy opis lazaretu, czy innych, które pojawiają się w powieści. Autorka sprawiła, że czułam całą gamę wrażeń i emocji, od chwil trwogi, smutku, po chwilę refleksji. Czytając książki osadzone w czasach II wojny światowej, odczuwam pewnego rodzaju strach o bohaterów, którego nie czuję w innych gatunkach. Być może to śmierć czająca się na każdym kroku, a może bestialstwo ludzi wobec ludzi, tylko dlatego, że urodzili się w innym państwie, wyznają inną religię. Myślę, że wszystko to ma znaczenie i pewnie wiele innych rzeczy.
Anna Sakowicz urzekła mnie tym, jak wplotła w fabułę pewne tradycje, które oddają ducha tamtych lat. Dodało to realizmu powieści, a ja czułam się, jakbym cofnęła się w czasie. ?Nić przeznaczenia? to książka, która porusza serce. Moje zostało poruszone wielokrotnie podczas lektury tej historii. Ale jest jeszcze coś, co czyni tę historię wyjątkową, to że fikcja literacka przeplata się z historią rodziny autorki. Warto przeczytać ?od autorki? umieszczone na końcu książki, tam dowiemy się, które z wydarzeń miały miejsce naprawdę.
Gorąco polecam.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Nić przeznaczenia autorstwa Anny Sakowicz. Jest to druga część Muślinowej sagi, w której przedstawione zostały losy rodziny Wilamowskich w latach 1939-1950. Wybuch drugiej wojny światowej spowodował rozdzielenie członków familii. W rodzinnym Lidzbarku została Rozalia i jedna z jej córek Agnesa. Żona krawca robi wszystko, aby nie stracić domu na rzecz okupanta. Kobieta głęboko wierzy, że po zakończeniu wojny jej mąż i pozostałe dzieci wrócą do niego. Los postawił przed nią nie lada wyzwanie. Rozalia była jednak zdolna do olbrzymich wyrzeczeń, aby wykonać zadanie, jakie na siebie wzięła. Od początku bardzo polubiłam tę postać i bardzo jej kibicowałam. Podziwiałam jednocześnie zdolność do poświęceń i lojalne trwanie przy mężu wbrew porywom serca. Autorka bardzo umiejętnie przedstawiła bohaterów swojej książki. Byli to ludzie z krwi i kości, mający słabości, doświadczający wzlotów i upadków, przeżywający wbrew trudnym czasom wielkie miłości. Najbardziej przerażające były sceny, dla których miejscem stał się obóz koncentracyjny w Stuthoffie i je czytało mi się najtrudniej. Lektura Nici przeznaczenia była moim pierwszym spotkaniem z twórczością autorki, ale na pewno nie ostatnim. Anna Sakowicz bardzo zręcznie operuje słowem i mimo trudnej tematyki książkę czytało się bardzo dobrze. Początkowo bardzo trudno było mi się połapać w wydarzeniach dlatego, że nie czytałam pierwszej części sagi. Z czasem jednak wszystkie puzzle wskoczyły na swoje miejsce. Książkę polecam miłośnikom literatury wojennej i nie tylko.