Nie daj się gnębić Ksiażka, która dodaje siły Wielkie problemy małych ludzi (twarda)

Lenka, bohaterka przepięknie wydanej książki opowiada nam o przykrości jakiej doświadczyła od kolegów ze szkoły. Dziewczynka wraz z rodzicami przeprowadziła się do nowego mieszkania i zmieniła szkołę. Koledzy sprawili, że zaczęła się jej bać. Wśród nich była Julka, która wciąż dokuczała Lence. Przez to dziewczynka czuła się samotna i smutna. Nie cieszyła już nawet lekcja tańca. Bała się powiedzieć rodzicom o tym co się dzieje w domu. Nauczycielka nie widziała co robiła Julka. A koledzy wtórowali złośliwej dziewczynce, bo się jej bali. Było coraz gorzej. Aż pewnego dnia? Nie zdradzę co się wydarzyło. Musicie sami przeczytać.
Przemoc wśród rówieśników jest bardzo trudnym i niestety bardzo aktualnym tematem. Książka ?Nie daj się gnębić?, jest wspaniałym poradnikiem dla dzieci i rodziców, jak radzić sobie w przypadku gdy koledzy wyśpiewają, szturchają i dokuczają. Co robić gdy pomimo stanowczego sprzeciwu nie zaprzestają tego co robią? Do kogo zwrócić się o pomoc? Jak się zachować, gdy widzimy, że ktoś inny jest dręczony?
Książka jest idealnym narzędziem do tego by porozmawiać z dzieckiem o przemocy w szkole. Posiada ona wiele kolorowych ilustracji, które w pełni oddają emocje jakie towarzyszą Lance. Pomimo trudnego tematu, poradnik napisany jest prostym językiem dzięki czemu młodsze dzieci również zrozumieją o czym jest książka.
Cieszę się, że taka książka została wydana. Przemoc w szkole jest zbyt bolesnym przeżyciem i warto o tym rozmawiać i szukać rozwiązać.
Bardzo polecam!

Wspaniała książkę, moja corka niespelna 4 latka po jej przeczytaniu opowiedziała mi o swoich problemach w przedszkolu, polecam naprawde z calego serca wszystkim rodzicom, ktorych los nie jest im obojętny. Dzieki tej ksiazce, zrozumialam jej strach przed chodzeniem domprzedszkola oraz dowiedzialam sie ze dwoch chlopcow z grupy bardzo jej dokucza, nawet siniaki na jej nozce, nabrały dla mnie sensu, pozostaje tylko łagodnie porozmawiac z tymi chlopcami, wiem z relacji coreczki, ze panie nauczycielki reagowały po tych wybrykach ale dla corki to jest traum o ktorej dowiedzialam sie dzieki tej książeczce

Nie każdy ma na tyle wystarczającej odwagi, aby powiedzieć od razu o tym, co go boli, gdyż obawia się, że zostanie z góry oceniony, że jest słaby, ale za to dzielnie znosi niemiłe dla niego cierpienie, z jakim się boryka, będąc gnębionym.

Na ogół z otaczającą wokół przemocą, nękaniem mamy do czynienia wszędzie, ale czy znajdzie się odpowiednia osoba, która pomoże, obroni, sprawi, że osoba raniona przez otoczenie nie będzie czuła się sama z problemem ją przytłaczającym.

Na temat występujących niebezpiecznych zagrożeń dotyczących nękania mówi, się bardzo mało to zapragnęłam się dowiedzieć czegoś więcej w tak niełatwym do pojęcia przez środowisko zjawisk, które należy chronić i unikać ich.

Wybrałam w tym celu nieznaną mi do tej pory twórczość Pani Magdaleny Młodnickiej w książce pt. Nie daj się gnębić. Książka, która dodaje siły należącej do serii: Wielkie Problemy Małych Ludzi z tego względu, że spodobał mi się zamieszczony opis głównej treści, dla kogo jest ona przeznaczona i w jakim wieku powinni sięgnąć po nią czytelnicy pragnący zaczerpnąć wiedzy w tym niełatwym temacie wywołującym wiele niepewności i nieufności wśród ludzi, którzy powinni stanowić autorytet, a jednak nie potrafią oni pomóc pomimo najszczerszych chęci.

Główną występującą w tej książce jest Lenka oraz problem, z jakim się osobiście na co dzień boryka, w środowisku szkolnym widząc, gdy wokół niej dzieje się w klasie krzywda- gnębienie, wyśmiewanie się, zabranianie przyjaźni, bawienia się w zabawy edukacyjne z rówieśnikami, siedzenia w jednej ławce z koleżanką, która ją polubiła, ale mimo wszystko ich relacje zostały oddzielone z powodu przewagi nad silniejszym przeciwnikiem. Lena czuła się osamotniona, zastraszana, pogubiona, nie było w niej ochoty do dalszego przebywania w klasie z rówieśnikami, którzy nic nie mogli zrobić, aby czuła się ona, jako nowa uczennica dobrze. To była dla niej w całym doświadczaniu wszystkich przeżyć, z którymi zmagała się w pojedynkę trudna sytuacja.

Czy pojawi się ktoś, kto w końcu będzie odważny i pomoże Lenie, aby czuła, się w otoczeniu bezpiecznie nie czując ciągłego strachu, że ten koszmar nie będzie był dla niej wieczną udręką?

Uważam, że dokonałam właściwego wyboru, jeśli chodzi o odpowiednią literaturę przekazu, w której to znalazłam wszystkie dane zawarte w niej przykłady przedstawiające obraz, kiedy to czuje się zagrożenie, cenne wskazówki i ćwiczenia, które ułatwią, jak należy postąpić, gdy na horyzoncie pojawia się problem związany z nękaniem.

Pani Magdalena Młodnicka opisała zarys historii, która może, wydarzyć się każdemu z nas używając do tego języka zrozumiałego. Na końcu książki są zamieszczone słowa skierowane, dla których rodziców autorką jest Pani Magdalena Delipacy, z zawodu psycholog, terapeuta, a dodatkowo jej trafnie dobrane porady posłużyły autorce we wspólnych konsultacjach, które ubarwiły negatywną stronę odsłony, kiedy wyczuwa się problem gnębienia, a nie zawsze jest możliwość od razu udzielenia pomocy.

Książka ta zawiera bardzo dobrze dobraną czcionkę ułatwiającą czytanie, pięknie wykonane ilustracje oraz odpowiednio nawiązującą do nadanego jej tytułu zaprojektowaną okładkę przez Panią Olę Makowską.

Warto przeczytać tę książkę.

Już wcześniej przy jednej z książek dla dzieci wspomniałam, dlaczego tego rodzaju książek nie było za moich czasów szkolnych..? Lata 90 gdzie ?problem? lepiej było zamieść pod dywan lub udawać, że go nie ma. Poskarżyć się też nie ma co, bo jeszcze w domu lanie było, że sobie rady nie dajemy. Smutna prawda. Jestem szczęśliwa, że moja córka dorasta w społeczeństwie, które zaczyna głośno mówić o problemie jakim jest przemoc rówieśników wobec nas lub innych. Może nie jest jeszcze idealnie, ale grunt, że coś się dzieje w tym kierunku.
Bez względu na to w jakich czasach żyjemy zawsze znajdzie się ktoś komu będzie coś nie pasować w Nas, koło Nas. Moja córka pokazuje, że to co ja miałam w szkole Ona ma to samo. Nie wiem, czy zgodzicie się ze mną, ale bardzo dużo zależy od Nas samych. To czego uczymy Nasze dzieci, to jak mamy w domu, jak zachowujemy się np. wobec żony, męża , córki, syna, dziadków to dziecko wyniesie w swoje towarzystwo.
Dzieci potrafią być wredne wobec własnych rówieśników tylko dlatego, że ktoś różni się kolorem skóry, odzieżą, która nie jest z najwyższej półki, sytuacją rodzinną danego dziecka itd. Sama widzę dziecko, które nie należy do ideałów wychowawczych, a rodzice tego młodego człowieka nie robią nic z tym tłumacząc, że w domu jest grzeczna/ny, albo że każdy się zawziął na nią/niego. Co zrobić? Nie wiem, ale wiem, że dzięki takim książkom jak ta pt. ?Nie daj się gnębić? możemy od małego pokazywać, że śmianie się z kogoś jest złe, wytykanie palcami za coś jest złe, niereagowanie na to, że ktoś komuś robi krzywdę to też jest złe.
Czytając z Helenką tę książkę byłam dumna, że wiedziała co robić, kiedy zobaczy kogoś kto krzywdzi inne dzieci, ale przyznała się, że czasem boi się, bo ktoś jest większy, silniejszy bądź, że innych jest więcej, a Ona sama.
Zadaj swojemu dziecku pytanie czy np. wie co trzeba robić, kiedy ktoś jest gnębiony?
Uczmy nasze pociechy, że nie są z problemem sami, że zawsze będzie ktoś kto wysłucha Jego/Ją jak np. nauczyciel, pedagog, przyjaciółka, rodzice, ciocia, brat/siostra.
Dziękujemy z Helenką ... za cudowną lekcje jakim jest szacunek do siebie, do innych. Polecam serię książek ?Wielkie problemy małych ludzi?.