Nie dopniesz swego

Po przeczytaniu darmowego fragmentu pierwszej części cyklu kryminalnego z prokurator Gabrielą Sawicką, który mnie totalnie oczarował, zamówiłam od razu wszystkie dostępne części łącznie z piątą, która miała premierę w sierpniu. I mam nadzieję, że uda mi się je przeczytać, zanim wyjdzie szósta zapowiadana na listopad.

A co mnie tak zafascynowało?

Przede wszystkim postać głównej bohaterki, bezkompromisowej, wymagającej, złośliwej, budzącej postrach i podziw pani prokurator Gabrieli Sawickiej. Autorka stworzyła prawdziwie pełnokrwistą wielowymiarową postać kobiecą, która za fasadą nadmiernej pewności siebie i opryskliwości skrywa swą prywatność i wrażliwą dziewczynkę, której wyrzuty sumienia związane z traumą z dzieciństwa ukształtowały charakter i ukierunkowały karierę zawodową.

Już dla samych dialogów, w których ironia współgra z szokującą bezpośredniością po tysiąckroć warto sięgnąć po tę serię, a jak do tego dołożyć ciekawe wątki kryminalne, iskrzącą relację z prowadzącym śledztwo policjantem Rafałem Michalskim i zakończenie, którym autorka zwala z nóg nie tylko czytelnika, ale też pozornie gotową na wszystko Gabrielę, to od razu chce się poznać ciąg dalszy.

Nie mogłabym nie wspomnieć o głównym śledztwie prowadzonym w związku z zaginięciem męża słynnej w Szczecinie prokurator, które wrzuca Sawicką od razu na grząskie wody lokalnych układów. Dla niej liczy się jednak ukaranie winnego, choćby droga prowadząca do celu miała czasem zboczyć z legalnej ścieżki.

Dwie perspektywy i krótkie rozdziały tworzą dynamikę powieści i budują napięcie, które nie słabnie aż do samego końca. Bardzo ciekawi również wątek tragedii z dzieciństwa Sawickiej i kierunek, w jakim zostanie rozwinięty, bo nie wątpię, że i tu otrzymamy odpowiedzi.

Jeśli więc szukacie nowej, porywającej serii kryminałów, to proszę, podano na tacy. A nawet jeśli nie szukacie, to gwarantuję, że warto się skusić, przepadniecie bez reszty podobnie jak ja. I bardzo cieszy, że na kolejne cztery części już nie trzeba czekać.

Prokurator Gabriela Sawicka to zdecydowanie harda babka, która idzie przez życie prywatne i zawodowe jak czołg. Nie bawi się w konwenanse, jest bezczelna, ma niekonwencjonalne metody pracy, jednak nie brakuje jej odwagi i skuteczności.
"Nie dopniesz swego" to pierwszy tom serii o prokurator Sawickiej, który jest zapowiedzią naprawdę dobrej serii kryminalnej. Prokurator, który potrafi nagiąć prawo w słusznej sprawie i policjant, Rafał Michalski, twardo trzymający się zasad, to połączenie wybuchowe. Świeżo po przyjeździe Gabrieli do Szczecina, ich drogi się spotykają przy nowym śledztwie. Zaginął mąż pewnej pani prokurator, jednak sprawa ta śmierdzi na kilometr albo i dwa. Sawicka bierze tę sprawę, w międzyczasie wpada kolejna dotycząca handlu ludźmi, a przeszłość kobiety cały czas jej towarzyszy, jak zły duszek siedzący przy uchu i przypominający o sobie na każdym kroku.
Diana Brzezińska ma bardzo przyjemny styl, równowaga między opisami a dialogami jest zachowana, dzięki czemu czyta się sprawnie. Humor i cięte riposty są tu na każdym kroku, jeśli chodzi o osobę Sawickiej, więc jest to gwarancja dobrej rozrywki. Autorka nie potraktowała śledztwa, przesłuchań, oględzin, spraw na sali sądowej po macoszemu.
Jesteśmy świadkami każdego wydarzenia, więc tym bardziej lektura jest wciągająca.
Każdy z bohaterów mierzy się z przeszłością, trudniejszą sytuacją życiową, a lekarstwem na gorsze dni jest oczywiście praca, gdzie można oddzielić życie prywatne od zawodowego. Jednak jest w tym pozytywna strona, ponieważ można tam otrzymać nieocenioną pomoc. Całkowicie odmienne, ciemne strony charakterów ciągle wypływają na powierzchnię, więc do części bohaterów podchodzi się z rezerwą.
Muszę przyznać, że niedowierzałam, iż może to być tak dobra seria, jak o niej piszą. Jednak po przeczytaniu "Nie dopniesz swego" jestem mocno zaintrygowana, zadowolona i nie mogę oprzeć się pokusie, by od razu sięgnąć po drugi tom. Jak najbardziej Wam polecam i mam nadzieję, że nie pożałujecie.

Cięty język, sarkazm, wredoctwo, ale do tego seksapil i kobiecość?. kogo mam na myśli? oczywiście szanowną panią prokurator Gabrielę Sawicką. To właśnie ona ostatnio wspina się na sam szczyt popularności i przyznaję, że wcale się nie dziwię. To kobieta z charakterem i takich bohaterów właśnie lubię, konkretnych, silnych, z pazurem, mających trochę za uszami. Bywa, że człowiek staje się taki, kiedy nie potrafi do końca pogodzić się z niektórymi faktami, z przeszłością? i tak jest w przypadku Gabrieli. Pewne wydarzenia z dzieciństwa spowodowały, że teraz nie może sobie pozwolić na ani odrobinę słabości, ma określony cel w życiu, który zamierza osiągnąć nie bacząc na skutki i na to z czym będzie się musiała zmierzyć.

Jej misją życiową jest łapanie złoczyńców. Wraca do Szczecina, z którego niemalże została wcześniej ?wygnana? i już pierwszego dnia wszyscy w mieście wiedzą, że Sawicka wróciła. Jaka sprawa stanie się tą pierwszą po powrocie i jakże ważną? W lesie znaleziono przedramię? do kogo należy? I gdzie jest reszta ciała? Wszystko wskazuje na to, że to ?fragment? męża wysoko postawionej innej pani prokurator, która początkowo wręcz utrudnia prowadzenie śledztwa. Czy Sawicka razem z policjantem Michalskim znajdą wszystkie odpowiedzi?

Cała historia zaczyna się retrospekcją i to okrutną? aby chwilę później znaleźć się w pędzącym samochodzie razem z panią prokurator. Przyznaję przepadałam juz po pierwszych kilku stronach. Zapytacie dlaczego? Po pierwsze ciekawa sprawa i już na początku komplikacje, po drugie tu nie ma czasu w zasadzie na nic, akcja tylko się rozpędza, po trzecie myślę, że znalazłabym wspólny język z Sawicką mimo tego, że unikała ona jakichkolwiek rozmów prywatnych, nie dopuszczała ludzi do siebie, tworzyła wręcz mur, który trudno było przebić. To postać, którą od razu się lubi, albo wręcz nienawidzi, nie ma tu opcji na wersję poł na pół.

Dobrnęłam do ostatniego zdania i od razu chciałam więcej, na szczęście tom drugi nieodpuszczę był tuż pod ręką.
To kolejna seria kryminalna, w którą czytelnik totalnie się wkręca. Ciekawa jestem jak to wszystko potoczy się dalej, na chwilę obecną jestem bardzo zaintrygowana!

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością autorki. Jako pierwszą czytałam powieść "On", która nie zrobiła na mnie większego wrażenia, miałam co do niej kilka zarzutów. Jestem miło zaskoczona, bo mimo że pisarka deklarowała, że czyta recenzje i chętnie prowadzi dyskusje z czytelnikami, to nie do końca chciałam w to wierzyć. Jednak najnowszą powieścią pisarka udowadnia, że faktycznie to robi.
Ta powieść stanowi preludium do cyklu, gdzie autorka zbudowała solidne konstrukcje bohaterów oraz wydatnie podkreśliła tło historii.

To, co zrobiło na mnie największe wrażenie, to kreacja postaci zarówno pierwszo-, jak i drugoplanowych. Choć w powieści występuje ich całkiem sporo, żadna nie została pominięta. Najbardziej wyrazistą postacią jest niepokorna szczecińska prokurator, Gabriela Sawicka. Rzadko się zdarza, że podoba mi się książka, mimo antypatii do głównej bohaterki. Tak się stało w przypadku tej powieści. Mimo całej złożoności postaci jest tylko jedno słowo określające Gabi - Suka. Nie znajduję ekwiwalentu, który oddawałby jej powierzchowność, która odstrasza, ale nie zniechęca do czytania. Wręcz przeciwnie, miałam potrzebę zagłębienia się w tą herod-babę. Ta racjonalna, bezpośrednia, inteligentna, niebojąca się ryzyka prokuratorka nie przebiera w środkach, gdyż uważa, że liczy się efekt, nie sposób, w jaki go osiągnie. Bezczelna i ordynarna zamiast "halo" mówi "czego", zamiast "dziękuję" - "chrzań się". Jej zasób słów czasem sprawia wrażenie, jakby wypluwała wcześniej połknęty słownik wulgaryzmów.
Pod płaszczykiem impertynencji ukrywa traumę z dzieciństwa i związane z nią poczucie winy. Jednak to właśnie ten skrywany ból jest motorem napędowym. Gabi nie lubi tracić czasu nieproduktywnie i tego samego oczekuje od swoich współpracowników, czyli komisarzy Rafała Michalskiego i Jakuba Klimka z Komendy Wojewódzkiej Policji w Szczecinie. Ich pierwszą sprawą do rozwiązania jest zaginięcie męża innej twardej prokuratorki, Aliny Madury - Zajączkowskej.

Szybka akcja powieści nie miała nic wspólnego ze statycznym prowadzeniem fabuły w "On". Autorka ograniczyła ilość opisów do minimum, nie nużyła czytelnika policyjnymi, czy prokuratorskimi procedurami. Nie zamieszczając martwych fragmentów sprawiła, że w historię nie wkrada się nuda.
Wielowątkowa fabuła napisana z lekkością, podzielona krótkimi rozdziałami, okraszona dużą ilością dialogów sprawia, że książkę czyta się szybko i z przyjemnością.

Jedna porzucona w pobliskim lesie ręka. Jeden zaginiony, będący mężem prokurator generalnej, która od samego początku utrudnia śledztwo. I ona, Gabriela Sawicka, której przyjdzie zmierzyć się nie tylko ze skomplikowaną sprawą, ale i własnymi demonami przeszłości.

"Nie dopniesz swojego" było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Diany Brzezińskiej, więc szczerze mówiąc kompletnie nie wiedziałam, czego mogę oczekiwać. Koniec końców muszę przyznać, że zarówno jej lekkie pióro, jak i wykreowana przez nią historia ogromnie przypadły mi do gustu.

Ależ ja lubię takie bohaterki! Konkretne, z zadziornym pazurem, diabelnie charakterne. Sawicka to postać wielowarstwowa, złożona, która pod powłoką twardej i nieustępliwej prokurator, skrzętnie chowa niezagojone blizny - bezsprzecznie zapada w pamięć. I chociaż bywała egoistyczna, momentami wręcz wyrachowana, to i tak wzbudziła we mnie spore pokłady sympatii.

"Nie dopniesz swego" pod niepozorną, choć jak się później okazuje niezwykle trafną okładką, skrywa kawał rasowego kryminału. To historia piekielnie intrygująca, dobrze skonstruowana, zdecydowanie z gatunku tych nieodkładalnych. Próbująca odpowiedzieć na pytanie, jak wiele granic można przekroczyć, jak wiele reguł nagiąć, by sprawiedliwości stało się zadość.

Mi pozostaje jedynie czekać na kontynuację, a Was ogromnie zachęcam do sięgnięcia po pierwszy tom, warto!

Witajcie w piątek. na recenzję najnowszej książki diana_brzezinska "Nie dopniesz swego"... Fenomenalna, intrygująca opowieść o losach prokurator Gabrieli Sawickiej.
Przeszłość połączona z teraźniejszością. Tajemnicze morderstwo sprzed lat, pobita prostytutka, zaginięcie męża wysoki postawionej prokurator to tylko początek tej historii. Historii, która mnie pochłonęła. Autorka idealnie wykreowała bohaterów. Gabriela Sawicka, główna bohaterka książki, prokurator, twarda, można by żec "zimna suka". Wyszczekana, momentami chamska, skrywająca tajemnicę sprzed lat.
Rafał Michalski, policjant, totalne przeciwieństwo pani prokurator. Są niczym czarne i białe. Czy będą w stanie razem współpracować? Czy uda im się rozwiać tajemnicę zaginięcia Adama Zajączkowskiego? Jaką rolę w zaginięciu męża odegrał prokurator Zajączkiwska? Tego kochani dowiecie się z książki.
Gorąco polecam. Naprawdę warto sięgnąć po "Nie dopniesz swego". Misternie skonstruowana intryga oraz idealnie wykreowani bohaterowie tworzą z tej historii książkę idealną. Zupełnie nie mam się do czego przyczepić. I z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy. 

Prokurator Gabriela Sawicka wraca do rodzinnego Szczecina z Gorzowa Wielkopolskiego. Jeszcze nie zdążyła rozpakować się w nowym gabinecie, a już została wezwana na miejsce zbrodni. W polickim lesie znaleziono ludzką rękę. Bardzo możliwe, że jest to przedramię zaginionego Adama Zajączkowskiego, męża wysoko postawionej miejscowej prokurator Aliny Madury-Zajączkowskiej, która od początku kontroluje śledztwo i ewidentnie nie chce rozwiązania sprawy.
Jednak na jej drodze staje Gabriela Sawicka, która dąży do rozwiązania sprawy i skazania winnego.
Dlaczego żona zaginionego nie chce, aby rozwiązać tę sprawę?
Sawicka i Rafał Michalski policjant z dochodzeniówki rozpoczynają śledztwo na nowo.
Czy policjant z żelaznymi zasadami znajdzie wspólny język z prokurator, która dla dobra sprawy sprytnie nagina przepisy prawa?

"Nie dopniesz swego" rozpoczyna nową serię kryminalnych powieści Diany Brzezińskiej.
Biorąc do ręki tę książkę nie spodziewałam się, że dostanę tak rewelacyjną historię.
Znakomita, nieprzewidywalna i wciągająca fabuła, idealnie wykreowani bohaterowie, lekkie pióro autorki, dynamiczna akcja, intrygująca sprawa kryminalna.
Ta książka to fenomenalny kryminał.
Czytając tę książkę poczułam się, jakbym brała udział w śledztwie.
Wciągająca od pierwszej strony i trzymająca w napięciu do samego końca.
Po takim zakończeniu z przyjemnością przeczytam o dalszych losach prokurator Sawickiej.
Spodobała mi się ta charyzmatyczna prokurator z diabelskim charakterkiem, bezkompromisowa i o silnej osobowości. Skojarzyłam ją sobie z Joanną Chyłką.
Petarda!
Już nie mogę doczekać się kolejnych części.
Jestem zachwycona do tego stopnia, że muszę nadrobić inne książki tej autorki.
Polecam gorąco!

4.25 Książka ?Nie dopniesz swego? była dla mnie fascynującą przygodą. Jest to pierwszy tom serii opowiadającej o prokurator Gabrieli Sawickiej, która swojego pierwszego dnia pracy po przeprowadzce dostaję trudną, ale i bardzo ciekawą sprawę kryminalną. Historia wciągnęła mnie od pierwszej strony, ale muszę przyznać, że początkowo mnie zmyliła. Przez wstęp myślałam ze książka będzie dotyczyła innej zbrodni, ale te strony i tak nie pozostały bezcelowe. Od początku rzuciły mi się w oczy polskie imiona, nazwiska oraz miasta. Ja osobiście nie przepadam za tym w książce, ale po czasie przestało mi to przeszkadzać. Niezmiernie polubiłam główną bohaterkę i to, że jest ona kobietą stawiającą na swoim, wie do czego dąży i po co tu jest. Cała fabuła była interesująca, ale pod koniec trochę przeciągnięta. Zainteresowało mnie zakończenie i z ciekawością oczekuje drugiego tomu!!! Polecam????

?Nie dopniesz swego? to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. I wiecie co? Jestem nim zachwycona! Ale tę książkę się dobrze czytało! Choć tematy są ciężkie, autorka ma tak świetne pióro, że ta książka jest nieodkładalna, a czyta się ją niezwykle przyjemnie!
?Prokurator często działa w szarej strefie, na granicy prawa, taka już jego rola. Sumienie jest wykluczone. Jedyne, co ma robić, to doprowadzić do osiągnięcia sprawiedliwości. Nie istniało nic ważniejszego. Tak było i teraz??
Prokurator Gabriela Sawicka wraca w rodzinne strony, bowiem jej plany życiowe niestety się pokomplikowały. Kobieta jeszcze dobrze nie rozpakowała rzeczy, a zostaje wezwana na miejsce zbrodni. Znaleziona zostaje ręka, najprawdopodobniej należąca do zaginionego Adama Zajączkowskiego ? męża wysoko postawionej pani prokurator, która już od samego początku nie bardzo popiera działania zmierzające do rozwiązania sprawy. Wręcz można by stwierdzić, że jej rozwiązanie nie jest jej na rękę. Do dochodzenia dołącza Rafał Michalski, który tak samo jak Sawicka chce doprowadzić sprawę do końca. Jak potoczy się całe śledztwo?
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, w jaki sposób autorka poprowadziła całe dochodzenie. Z początku nie mogłam przyzwyczaić się do tych krótkich rozdziałów, bo dosłownie miałam wrażenie, że to krótkie klatki z jakiegoś filmu, ale ostatecznie ten zabieg bardzo mi się podobał. Nie trzeba było długo czekać na rozwój wypadków, a akcja nie była rozwleczona, przez co moje zainteresowanie rosło z każdą kolejną stroną. Dodatkowy plus za ukazanie samej pracy pani prokurator, która nie raz mnie zszokowała swoim zachowaniem! Nie mogłam uwierzyć, że ona potrafi być taka upierdliwa, stanowcza i konkretna. Az sama jej czasem zazdrościłam :P Bardzo podobały mi się również fragmenty na sali sądowej, przez co czułam się, jak w jakimś dobrym filmie sensacyjnym. Akcja ani na chwilę nie zwalnia, dochodzenie idzie do przodu, a każde kolejne poszlaki idealnie się ze sobą łączą, prowadząc nas do zaskakującego finału.
Świetnie wykreowani bohaterowie. Gabriela Sawicka to idealna pani prokurator, dla której nie ma rzeczy niemożliwych. Jest konkretna i do bólu szczera, jest okropnie irytująca i nie do przegadania. Nawet mogę powiedzieć, że empatii u niej za grosz, bo w niektórych momentach nawet nie myślała czy ktoś inny cierpi z powodu straty, tylko zadawała bezpośrednie i czasem bolesne pytania do podejrzanych. Ale żeby nie było, Sawicka ma też sporo dobrych cech, bo pomimo jej opryskliwości, jej działania są niezwykle skuteczne, a tego mogliby pozazdrościć jej co poniektórzy podwładni. Z kolei Michalski to jej przeciwieństwo. Jego działania są tak samo efektywne, ale wykonuje je zdecydowanie spokojniej niż Gabriela, a do tego trzyma się stricte zasad, nie nagina ich pod żadnym pozorem, co oczywiście nie jest mocną stroną pani prokurator. Kwestia tylko, czy oboje dojdą do porozumienia, wyznając trochę inne zasady :P
Co do zakończenia, oj zdenerwowałam się i to konkretnie. Z niecierpliwością wyczekuje kolejnego tomu, bo końcówka wprowadziła mnie w niemałe osłupienie :P Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, uważam za udane! Będę musiała nadrobić inne książki pani Brzezińskiej :)

Gabriela Sawicka jest prokuratorem i właśnie po kilku latach wraca do Szczecina. Juz pierwszego dnia zostaje wezwana na miejsce zbrodni: w lesie znaleziono przedramię, które prawdopodobnie należy do męża ważnej prokurator. W rozwikłaniu sprawy pomaga Sawickiej między innymi Rafał Michalski. Kto okaże się winnym? Jak ułoży się współpraca Sawickiej z Michalskim i innymi współpracownikami?

W prost nie mogłam się doczekać kiedy będzie mi dane przeczytać "Nie dopniesz swego"! Postać Gabrieli Sawickiej zaintrygowała mnie już w poprzedniej serii autorki i bardzo chciałam ją bliżej poznać. Od początku wiedziałam, że ta kobieta nieźle namiesza w Szczecińskim Wymiarze Sprawiedliwości. brzezinska zaczyna swoją kolejną serię z przytupem, mowa tutaj o wstępie, który z pewnością będzie jednym z ważniejszych wątków całego cyklu, bowiem autorka zaczyna nam bardzo powoli zdradzać informacje na temat Pani Prokurator.
Sawicką i Michalskiego polubilam już w poprzedniej serii i nie uległo to zmianie, to zupełne przeciwieństwa jednak w pracy idelanie się uzupełniają. Ich przepychanki słowne nieraz sprawiały, że na mojej twarzy gościł szeroki uśmiech, bardzo liczę na rozwiniecie się tej relacji.
Jeśli chodzi o sprawę, która została tutaj przedstawiona, to jak zwykle wszystko zostało świetnie i rzetelnie opisane. Sprawa Zajączkowskiego wciągnęła mnie od samego początku i byłam bardzo ciekawa "co, dlaczego i jak" oraz jak rozegra całe śledztwo Sawicka, bo z tą kobieta nigdy nic nie wiadomo.
Warto wspomnieć, że mamy tutaj również drugą sprawę prowadzoną przez Gabrielę, która z pewnością będzie się za kobietą ciągnęła przez dłuższy czas i mocno namiesza w jej życiu.
Autorka poraz kolejny zakończyła książkę w taki sposób, że nie pozostaje nic innego jak wyczekiwać z zapartym tchem kontynuacji losów Pani Prokurator. Jestem pewna, że wiele będzie się tu jeszcze działo!
"Nie dopniesz swego" to bardzo dobrze napisany kryminał, który wciąga, zaskakuje i dostarcza multum emocji od pierwszych stron, a takie wartkie tempo utrzymywane jest do ostatniego słowa tej powieści! Nie pozostaje mi nic innego jak z czystym sumieniem polecić Wam tą książkę. Moja ocena to 10/10