Nie mogę cię (nie) kochać Tom 2

Pierwszy tom serii NMCNK Marioli Lorek pozostawił moje serce w jednym wielkim szoku. W mojej głowie kotłowały się pytania, na które już chciałam poznać odpowiedzi. Na szczęście miałam możliwość bezpośredniej lektury kontynuacji co było zbawienne.
W drugiej części przygód Reed i Archera akcja zdecydowanie nabrała rozpędu. Autorka bowiem postanowiła zapoznać czytelnika ze światem Archera. W obleczonym mrokiem, pełnym ryzyka życia młodego mężczyzny, który uwikłał się w sytuację bez wyjścia.
Archer to zdecydowanie bohater, którego osobowość była zmienna niczym wiosenna pogoda. Przeważnie ział jadem i świadomie rzucał tak dobranymi słowami, które miały za zadanie zadać ból. Przerażał mnie jego stopień zaparcia. Z drugiej strony im bardziej poznawałam jego przeszłość, tym bardziej współczułam temu młodemu człowiekowi, którego nakręcał gniew i frustracja. Ależ on testował moją cierpliwość.
Reed za to z każdym kolejnym etapem zyskiwała w moich oczach. Nie była jak typowe młode kobietki. Ona była nad wyraz dojrzała. Ale przede wszystkim, co mi się najbardziej podobało, to fakt, że była sobą. Choćby nie wiem co się działo ona nikogo nie udawała. Nie zakładała masek stosownych do okoliczności. Była świeża i bardzo sympatyczna.
Dynamika wydarzeń w tej części zdecydowanie nabrała rozpędu. Wątki nabrały prędkości a pojawiająca się adrenalina dostarczała ogromu wrażeń. A tym bardziej emocji, które wręcz kipiały.
Sytuacja zdecydowanie stawała się coraz bardziej przerażająca. Przejmująca i siejąca grozę.
Odnośnie finału to zdecydowanie miałam inną wizję, hehe. Autorka kolejny raz mnie zaskoczyła.
No, kochani. Nie ma przeproś. Jeśli pierwszy tom wam się podobał i przyniósł ze sobą określone emocje, to kontynuacja tylko wszystko spotęguje.

Polecam


??????