Nie odpuszczaj

Kochani już jest! Wyczekiwane przez wszystkich wielbicieli, w tym również przeze mnie, twórczości mistrza thrillera Harlana Cobena, jego najnowsze dziecko - ?Nie odpuszczaj". Zaledwie wczoraj tj. 3 października bieżącego roku książka ta miała swoją premierę na naszym polskim rynku wydawniczym. Tak więc już dziś, będąc świeżo po lekturze, przepełniona mnóstwem emocji niezwłocznie spieszę do Was, aby uchylić przed Wami rąbka tajemnicy i zdradzić Wam, czego tym razem możecie spodziewać się, sięgając po ?Nie odpuszczaj?. Pierwsza myśl, jaka przyszła mi do głowy po odłożeniu tej książki na półkę i zaczerpnięciu głębokiego oddechu, aby móc trochę ochłonąć, to ?Ten tytuł jest inny, niż te, z jakich znaliśmy autora do tej pory?. Jeśli jesteście ciekawi, w czym tkwi odmienność tej książki od pozostałych w dorobku twórczym autora, zapraszam Was na dalszą część recenzji, w której już za chwilę wszystko stanie się jasne.

"Echa przeszłości są ledwo słyszalne, ale nigdy do końca nie milkną ".

Cytat ten doskonale opisuje sytuację, w jakiej od wielu lat, tkwi główny bohater powieści, detektyw Nap Dumas. Tragiczne wydarzenia jednej nocy sprzed piętnastu lat wstrząsnęły jego życiem, odbierając mu najbliższą jego sercu osobę. W makabrycznym wypadku kolejowym natychmiastową śmierć ponosi jego brat bliźniak, Leo i jego dziewczyna Diana. To niestety nie jest koniec koszmaru, w jakim znalazł się mężczyzna, bowiem w tym samym czasie znika bez wieści jego ukochana dziewczyna, Maura. Aby mieć większe szanse na jej odnalezienie, a także dowiedzieć się, jak doszło do śmierci brata, Nap postanowił wstąpić do policji. Niestety mimo starań, mężczyźnie nie udaje się niczego ustalić. Kiedy wydaje się, że tajemnice swojej śmierci Nap i Diana zabrali ze sobą na zawsze do grobu, przeszłość nagle ponownie daje o sobie znać.
Dla całego miasteczka to, co się wydarzyło dawno temu, było ogromnym przeżyciem, jednak teraz przyjaciele i znajomi Napa radzą mu, by zamknął ten bolesny etap swojego życia i zaczął żyć przyszłością. Jednak jemu coś nie pozwala odpuścić i zaczyna na nowo prowadzić swoje prywatne śledztwo. To, czego się dowiaduje, wstrząsa nim. Jak się bowiem okazuje, przez całe swoje życie, niczego nieświadomy tkwił w plątaninie wielkich kłamstw i małych kłamstewek. Okłamywany przez tych, których kochał i którzy byli mu bliscy. To, co udaje mu się odkryć, jest tak mroczne i straszne, jak nigdy się tego nie spodziewał. Brutalnie przekonuje się, że nikomu tak naprawdę nie można ufać, a przekonanie, że kogoś znasz, bywa bardzo złudne.

Jeśli szukacie wciągającego thrillera, w którym nie zabraknie dynamicznych zwrotów akcji, a miarowo budowane napięcie dostarczy wam stałe dawki czystej adrenaliny pompowanej nieustannie do waszych żył, to doskonale trafiliście. ?Nie odpuszczaj? to doskonale skrojona historia pełna niedopowiedzeń, kłamstw i mrocznych tajemnic, która pochłonie Was bez reszty. Czytając tę książkę, wielokrotnie zadawałam sobie pytanie, czy rzeczywiście warto, jest za wszelką cenę darzyć do prawdy? Zachęcam Was, abyście przekonali się, czy prawda wyzwoli Napa z koszmarów przeszłości, czy pozwoli mu wreszcie zaznać spokoju i odnaleźć ukojenie?

Lubicie Cobena? Domyślam się, że tak. Nie da się koło niego przejść obojętnie. Dlatego z miłą chęcią sięgnęłam po kolejną książkę mistrza thrillerów. Dlaczego? Przede wszystkim ze względu na jego styl. Zachęcający prolog, prowadzenie czytelnika, szybkie zwroty akcji, możliwość snucia własnych przypuszczeń, kreacja bohaterów i zaskakujące zakończenie.
Taka właśnie jest książka "Nie odpuszczaj".

Nap zauważa dziwną zbieżność między śmiercią znanych mu osób, a śmiercią jego brata sprzed 15 lat. Intuicja wciąż kieruje go do starej bazy wojskowej, o której krąży wiele plotek. Jednak największym motywatorem w odkryciu prawdy staje się Maura. Przez 15 lat nie wiedział, co się stało z jego dziewczyną. Zniknęła bez śladu, aż nagle policja znajduje jej odciski palców w miejscu przestępstwa. Odkryta prawda jest gorsza, niż Nap by przypuszczał.
__________________________________
Po raz kolejny, czyli jakiś 30 ???? jestem bardzo zadowolona. Dla tej książki miałam ochotę nawet zarwać nockę. Nie muszę mówić, że zakończenie mnie zaskoczyło, a książkę czyta się niebywale szybko dzięki dużej ilości dialogów. Nie spotkacie również zbędnych opisów. Przede mną jeszcze dwie książki Harlana w tym "O krok za daleko" i antologia "Aż śmierć nas rozłączy". Miłego kochani ????

W drodze do prawdy
Nie można wyobrazić sobie większej tragedii, niż śmierć bliskiej osoby. I choć rozmiar cierpienia jest sprawą indywidualną, to jest ono szczególnie wielkie i dotkliwe wówczas, kiedy tego odejścia się nie spodziewaliśmy. Tak jest przy osobach młodych, tych, którzy giną w wypadkach samochodowych czy zostają zamordowani, którzy popełniają samobójstwo. Wówczas pojawia się pytanie, czy mogliśmy zrobić coś, żeby temu odejściu zapobiec, czy mogliśmy w jakiś sposób zmienić bieg historii. Często ten ból popycha nas też do zemsty, a przynajmniej do poszukiwania prawdy zwłaszcza w sytuacji, kiedy nie jest ona do końca oczywista.
Tak też było w przypadku śmierci Leo Dumasa oraz jego dziewczyny, Diany Styles. Pod koniec piątej klasy liceum odnaleziono ich ciała na torach. Uznano, że wpadli pod pociąg, a z uwagi na fakt, iż mieli we krwi duże ilości narkotyków i alkoholu, potraktowano tę tragiczną śmierć jako wypadek. Brat bliźniak Leo, Napoleon ?Nap?, nigdy nie uwierzył w nieszczęśliwy wypadek. Szczególnie, że dzień po tej tragedii zniknęła jego dziewczyna Maura Wells, zerwawszy z nim wcześniej za pośrednictwem wiadomości tekstowej. To zdarzenie zdecydowanie wpłynęło na jego życie, determinując przyszłość.
Napoleon wstąpił do policji, nieustannie poszukując prawdy o wypadku i bezskutecznie starając się wytropić Maurę. Niestety, wszystkie próby jej odnalezienia okazały się bezcelowe, przynajmniej do chwili, kiedy do jego domu ? już jako do detektywa Dumasa ? zapukali funkcjonariusze policji. Okazuje się, że w miasteczku, podczas interwencji drogowej, został zastrzelony policjant, a na miejscu zbrodni odnaleziono ślady ? Maury. Policja podejrzewa, że była pasażerką zatrzymanego przez funkcjonariusza samochodu, ale co tak naprawdę w nim robiła i jaki udział miała w tym morderstwie?
Tego właśnie będzie próbował dowiedzieć się Napoleon, choć powrót do przeszłości nie będzie dla niego łatwy. Czy to dochodzenie okaże się sukcesem? Jedno jest pewne, będzie najtrudniejszym w jego karierze, nie dość bowiem, że detektyw jest zaangażowany emocjonalnie, to jeszcze zamiast odpowiedzi i wskazówek, trafia na kolejne znaki zapytania. Dostarcza nam tym samym prawdziwie emocjonującej lektury, choć w przypadku bohatera Harlana Cobena nie może być inaczej.
Powieść ?Nie odpuszczaj?, opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros, to kolejna już pozycja w dorobku autora która zdradza jego talent do wymyślania pokrętnych historii i stawiania wykreowanych przez siebie postaci wobec wyzwań. Mimo iż styl Cobena, szczególnie jego narracja, są specyficzne i nie zawsze trafiają do odbiorców, to jednak będę zawsze autora polecała. Chociażby z uwagi na klimat, który zawsze panuje w jego powieściach, na doskonałe odzwierciedlenie dusznej, małomiasteczkowej atmosfery, jaka panować musi w Westbridge.
To właśnie sprawia, że po książkę sięgną miłośnicy pióra Cobena, a także wszyscy ci, którzy pasjonują się rozwiązywaniem kryminalnych zagadek. Jeśli dodamy do tego znakomicie wykreowane postacie, tajemnice sprzed lat, a także wyzwania, jakie przed swoimi bohaterami stawia autor, otrzymamy całkiem niezłą lekturę przy której możemy spędzić pełne emocji popołudnie.

Wyobraźcie sobie, że po piętnastu latach przeszłość puka do Waszych drzwi. Zostaje znaleziony odcisk palca Waszej dawnej miłości, a wszystkie tragiczne wspomnienia ożywają na nowo. Z taką sytuacją musi się zmierzyć detektyw Napoleon ?Nap? Dumas. Wiele lat temu jego brat został znaleziony martwy na torach, a jego ukochana zniknęła bez śladu. Teraz Dumas musi rozpocząć śledztwo i rozwiązać zagadkę z przeszłości. Nie będzie to łatwe zdanie, bo okazuje się, że detektyw właściwie nic nie wiedział o bracie, ani o swojej ukochanej ? mieli oni bowiem, nie jedną tajemnicę. Zaintrygowani? Chcielibyście poznać rozwiązanie tej historii?

Jeśli tak, to koniecznie musicie sięgnąć po ?Nie odpuszczaj? Harlana Cobena. To było moje może nie pierwsze spotkanie z autorem, ale na pewno jedyne, jakie pamiętam i jestem na TAK! Szybko wciągnęłam się w ten labirynt intrygi i kłamstw wykreowany przez autora. Nie wiedziałam w co wierzyć i komu ufać. Bałam się czytania kolejnych rozdziałów, a z drugiej strony nie wyobrażałam sobie, że mogłabym odłożyć książkę przed rozwiązaniem zagadki. Wciągnęłam się, wciągnęłam i to bardzo! Autor doskonale buduje napięcie i wprowadza dreszczyk emocji. Takie książki mogłabym czytać bez przerwy.

Fabuła powieści kręci się wokół tragicznej nocy, która miała miejsce w małym miasteczku na obrzeżach stanu Nowy Jork. Napoleon ?Nap? Dumas, obecnie detektyw, przed piętnastu laty stracił brata Leo, oraz jego dziewczynę Dianę. Oboje zostali znalezieni martwi na torach kolejowych. Tej samej nocy dziewczyna Napa, Maura znika. Po latach odciski Maury znajdują się w samochodzie zamordowanego policjanta. Nap rozpoczyna własne śledztwo, w którym trafia na jeszcze więcej pytań. "Nie odpuszczaj " to moim zdaniem mocny zawód dla fanów Cobena. Jedynym plusem są świetne opisy. Widać bogaty warsztat autora, który przebiera w dużej ilości środkach wyrazu, dzięki czemu powieść czyta się bardzo szybko. To co miało być wielką tajemnicą i intrygą, powoduje jedynie ziewnięcie. W ogóle nie czuć napięcia, a odkrywanie demonów przeszłości jest mało ciekawe. Również pomysł wyjściowy jest mocno naciągany, tak samo jak zakończenie. Tak jakby autor nie miał pomysłu jak to zgrabnie zakończyć. Co do bohaterów, niestety żadna z postaci nie zapadła mi w pamięć. W głównym bohaterze denerwowało mnie ciągłe przywoływanie do pamięci zmarłego brata. Mam ważenie, że autor ciągle nam o tym przypomniał, abyśmy nie pogubili się od nadmiaru wątków, których nie ma nawet tak dużo! A poboczni bohaterowie jak duchy snują się gdzieś w tle.

Podobno między bliźniakami istnieje szczególny rodzaj więzi, którego reszta świata nie jest w stanie objąć rozumem. Jako nastolatka bardzo chciałam mieć nie dość, że siostrę, to jeszcze bliźniaczkę. Na co mi osiem lat starszy brat? Jak on balował na swojej osiemnastce, to ja ? jako dziesięciolatka ? siedziałam u babci, zamiast poznawać jego kolegów. No dobrze, może zbyt młoda wtedy byłam. W każdym razie wszystko zmieniło się, gdy ja dobiłam do magicznych osiemnastu lat, a on i jego koledzy do dwudziestu sześciu ? wtedy żadna bliźniaczka nie zastąpiłaby mi starszego brata! Przypomniałam sobie o tym podczas czytania najnowszej książki Harlana Cobena Nie odpuszczaj, w której istotną rolę odegrała właśnie bliźniacza więź.

Gdy w niewielkim miasteczku zostaje zamordowany jeden z policjantów, wszczęte zostaje dochodzenie, które (trochę nieoficjalnie i przypadkowo) prowadzi Nap Dumas ? dziś kolega po fachu, a kiedyś szkolny kumpel ofiary. Im więcej prawd wychodzi na jaw, tym bardziej osobisty stosunek do prowadzonej sprawy zaczyna mieć Nap, który nie dość, że odkrywa tajemnicę wagi państwowej, to w dodatku dowiaduje się, co rzeczywiście stało się piętnaście lat temu, gdy zginął jego brat (bliźniak). Duchy przeszłości z impetem wkraczają w jego jako tako poukładane życie.

Przyznaję, że jest to pierwszy przeczytany przeze mnie thriller Harlana Cobena. Jako że lubię wiedzieć, co w trawie piszczy, zdecydowałam się sięgnąć po Nie odpuszczaj, by przekonać się, w czym tkwi siła pisarza i co sprawia, że rzesza ludzi kolekcjonuje wszystkie jego książki i wyczekuje premiery każdej kolejnej jak ciężarna porodu. Nie wiem, czy udało mi się znaleźć odpowiedź na pytanie, co takiego ma w sobie Coben, że wszyscy go kochają ? wszak przeczytałam tylko jedną jego książkę. To za mało, by móc zdecydować, czy chcę być częścią wielbiącej go społeczności. Z punktu widzenia czytelniczki, która wiele thrillerów ma już za sobą, mogę stwierdzić, że Nie odpuszczaj czyta się niezwykle szybko. Akcja nabiera rozpędu od pierwszego rozdziału, wikłając kolejnych bohaterów w teoretycznie prostą historię. Zdecydowanie fabuła jest świetnie przemyślana i w opisywanych wydarzeniach na pewno nie ma grama przypadku. Dodatkową ?atrakcją? była dla mnie pierwszoosobowa narracja, którą bardzo lubię. Bezpośrednie zwracanie się Napa do swojego nieżyjącego brata jeszcze bardziej wyostrzyło ich szczególną więź, która dla całości fabuły ma niebagatelne znaczenie, a mnie pozwoliło głębiej przeżywać wszystko, co działo się wokół sprawy. Chwała Cobenowi również za to, że nie sposób domyślić się zakończenia, choć nie ukrywam, że od pewnego momentu czułam, kto będzie zamieszany w całą sprawę. Tyle tylko, że te domysły niczego nie zepsuły ? trzeba zwinności doświadczonego pisarza, by tak dobrze połączyć różne wątki.

Czy mam jakieś zastrzeżenia? Czuję spory niedosyt, jeśli chodzi o bohaterów ? jest ich całkiem sporo, ale niczym szczególnym się nie wyróżniają. Właściwie są trochę nijacy i nie sposób zapamiętać ich na dłużej. Szkoda, bo brak wyrazistych postaci powoduje, że książka ląduje na regale i szybko umyka z pamięci. Być może zostanę wyklęta przez zwolenników pisarza za brak euforii, ale dla mnie to po prostu dobry thriller, bez fajerwerków i utraty tchu. Przemyślany, dobrze skonstruowany i na pewno godny polecenia, jednak nie jest to mistrzostwo, jakiego chyba się spodziewałam.

Długo czekałam na kolejną powieść Harlana Cobena, który jest jednym z moich ulubionych pisarzy, ale było warto.
Zazwyczaj nie wczytuję się w "polecajki" drukowane na okładce, ale tym razem nie sposób nie zgodzić się z Danem Brownem, który nazywa Cobena mistrzem wciągających historii i dynamicznych zwrotów akcji. Krótko i na temat podsumował to, co Harlan Coben zaserwował tym razem swoim czytelnikom. Tak właśnie czytało mi się tę najnowszą historię - najpierw wciągnęła mnie właściwie od pierwszych stron, żeby wywrócić wszystko do góry nogami i zszokować na ostatnich kartach...

Główny bohater, Napoleon (Nap) Dumas, od piętnastu lat zmaga się z traumą po nagłej śmierci brata bliźniaka, Leo. Sytuacja była bardzo tajemnicza, ponieważ Leo, wraz ze swoją dziewczyną Dianą, zostali znalezieni na torach kolejowych. Ich poszarpane ciała nie pozostawiały wątpliwości, że para wpadła pod pędzący pociąg. Pytanie, czy to było samobójstwo, czy może morderstwo, pozostało bez odpowiedzi. W tym samym czasie zniknęła bez śladu dziewczyna Napa, Maura. Chłopak wstąpił do policji, by móc odnaleźć zaginioną ukochaną i poznać prawdę o śmierci brata i jego dziewczyny. Jednak minęło piętnaście lat, a zagadka wciąż pozostaje nierozwiązana. Wszystko zmienia się, a akcja nabiera tempa, kiedy w drzwiach Napa stają policjanci...
Co takiego chcą przekazać Napowi stróże prawa? Czy mężczyzna zdoła wreszcie poznać prawdę o ostatnich chwilach jego brata? Gdzie podziała się Maura i czy w ogóle jeszcze żyje? Jeśli sięgniecie po tę książkę, znajdziecie odpowiedzi na te i wiele innych pytań.

Coben zastosował ciekawy sposób narracji. Mianowicie, Nap prowadzi tutaj rozmowę ze swoim zmarłym bratem. Efekt, który pisarz osiągnął dzięki temu, jest trochę niesamowity. Widzimy wszystko z perspektywy głównego bohatera, razem z nim cofamy się w czasie, kiedy wspomina lata szkolne, a także obserwujemy wydarzenia rozgrywające się współcześnie.

Autor potrafi trzymać czytelnika w napięciu, dawkując informacje potrzebne do rozwikłania zagadki śmierci Leo i Diany. Po drodze pojawiają się jeszcze pewne dodatkowe fakty, dotyczące opuszczonej bazy wojskowej, które zamiast rozjaśnić, zaciemniają obraz i utrudniają śledztwo. Trudno stwierdzić, czy wiążą się z tragicznym wypadkiem na torach, czy to kompletnie odrębna sprawa. Nagłowiłam się razem z Napem, a to lubię najbardziej. Książka ma moc, kiedy mimo usilnych starań nie potrafię odgadnąć zamysłów autora. Tym razem nie udało mi się przejrzeć intrygi do końca, a finał mnie zaskoczył. I dobrze :-)

Początkowo byłam trochę rozczarowana, kiedy zorientowałam się, iż tym razem to nie Myron Bolitar będzie odgrywał pierwsze skrzypce przy rozwiązywaniu kolejnej zagadki kryminalnej. Co więcej, pojawia się on dosłownie na chwilę w jednej ze scen, jako postać całkowicie poboczna i niezwiązana z fabułą. Muszę jednak przyznać, że kiedy akcja nabrała tempa, wcale nie brakowało mi tego bohatera. Nap Dumas dał radę.

Jedną z moich pierwszych przeczytanych thrillerów była książka autorstwa Harlana Cobena. Tego autora poleciła mi koleżanka, obiecując że dzięki niemu rozkocham się w tej kategorii książek. Przyznam szczerze nie pomyliła się. Z nieskrywaną więc przyjemnością sięgnęłam po jego nową książkę "Nie odpuszczaj".

Napoleon Dumas jest detektywem policji zmagającym się od piętnastu lat ze śmiercią brata bliźniaka, który zginął na torach kolejowych wraz ze swoją dziewczyna Dianą. Śledczy nie potrafi uporać się ze stratą, utrudniają mu to zdecydowanie niewyjaśnione okoliczności śmierci brata. Czy był to wypadek, samobójcza śmierć, a może morderstwo? Dodatkowo ze śmiercią brata zbiegło się nagłe znikniecie jego ówczesnej dziewczyny Maury. Rodzice młodej kobiety nigdy nie zgłosili zaginięcia córki, a jemu kazali trzymać się od tej sprawy z daleka. On oczywiście uparcie jej poszukiwał, ale bez rezultatu, aż do dnia dzisiejszego, kiedy dowiaduje się, że na miejscu gdzie zginął jego kolega ze szkolnych lat Rex, znaleziono odciski palców Maury. Sam wiele lat temu je wprowadził do bazy danych. Przeszłość powraca więc ze zdwojoną siłą, a Nap rzuca się w wir pracy, próbując rozwikłać zagadkę sprzed lat. Czy pogodzi się z tym, co odkryje?

Książkę czyta się szybko, płynnie, z ogromnym zaciekawieniem, bo nie sposób doczekać się zakończenia, które, jak się okazuje, nie podąża utartym szlakiem, ale kryje w sobie mnóstwo elementów zaskakujących czytelnika. Autor potrafi budować napięcie, podsycać emocje, wciągać w mroczne sekrety, szokować dynamicznymi zwrotami akcji, zaciekawić tak bardzo, że nie ma się ochoty przerywać zaczytania. Cóż więcej dodać. Mistrz thrillerów ciągle w formie. Polecam, nie tylko fanom gatunku, ale również osobom zaczynającym swoją przygodę z thrillerami.

Nikogo chyba nie zaskoczę stwierdzeniem, że tej książki się nie czyta, ją się pochłania. Dobrze, że nie jest zbyt pokaźna, bo nie byłabym w stanie odłożyć jej na kolejny dzień.

Nap Dumas wiele lat temu traci w tragicznych okolicznościach brata bliźniaka i tego samego dnia znika jego wielka miłość Maura. Wszyscy zdają się nie widzieć powiązań pomiędzy tymi wydarzeniami, a śmierć chłopaka traktują jak nieszczęśliwy wypadek, lub samobójstwo. Tylko Nap ma podejrzenia. Intuicja podpowiada mu, że zbiegów okoliczności i pytań pozostających bez odpowiedzi jest zbyt wiele.

Gdy po 15 latach ginie jego znajomy policjant, a na miejscu zbrodni śledczy odnajdują odciski palców Maury, Napowi zapala się lampka ostrzegawcza. Od tej pory pomimo wielu przeciwności nie odpuszcza, tylko dąży do wyjaśnienia sprawy zarówno bieżącej zbrodni, jak i tej sprzed lat.

Czy ze sprawą ma związek tajemniczy Klub Konspiratorów utworzony przed laty przez nastolatków? Wydaje się to mało prawdopodobne, a wręcz infantylne. Ale opuszczona baza wojskowa, w której rzekomo prowadzone są badania związane z rolnictwem już brzmi poważniej. Czy młodzi zaplątali się przypadkowo w jakąś aferę, czy może to Nap doszukuje się powiązań tam gdzie ich nie ma?

Styl Harlana Cobena to prostota połączona z humorem i odrobiną ironii. Dynamiczna akcja sprawia, że książkę szybko się czyta i nie jesteśmy w stanie ani na chwilę się od niej oderwać. Wątki przeplatają się ze sobą utrudniając czytelnikowi rozwikłanie sprawy. Zakończenie natomiast bardzo zaskakuje, choć pewne przesłanki nakierowały mnie właśnie w tę stronę.

?Nie odpuszczaj? to idealna pozycja na udany wieczór. Ostrzegam jedynie, ze trudno się od niej oderwać, więc nie zaczynajcie czytać w niedzielę wieczorem, bo poniedziałek w pracy może być trudny.

"Echa przeszłości są ledwo słyszalne, ale nigdy do końca nie milkną."

Ciekawy i frapujący thriller, napisany z pazurem, wywołuje przyjemny dreszczyk emocji, właśnie czegoś takiego było mi teraz potrzeba. Akurat na wieczór czytelniczy, relaks się po cięższym dniu pracy. Książka nie należy do tych, z których wiele wyciągniemy w sferze refleksji, niedługo też pozostanie w pamięci, a jednak zabawa podczas poznawania scenariusza zdarzeń sympatyczna i satysfakcjonująca. Narracja lekka i płynna, niewymagająca większego skupienia, ale wciągająco przyciągająca do atrakcyjnie przemyślanej fabuły. Autor potrafi sprytnie trzymać w napięciu, umiejętnie podsycać emocje, zachęcająco zaskakiwać obrotem spraw, nie zdradzać za dużo, aby wywołać pragnienie poznania kolejnego rozdziału i porwać w grę snucia przypuszczeń. I jeszcze dynamiczne rytmy, które podkręcają atmosferę, wkręcają w sensacyjne i kryminalne nuty. Podoba mi się konstrukcja thrillera, jego klimat i sposób przedstawienia, drobne zastrzeżenia mam jedynie do postawy głównego bohatera, który momentami zachowuje się jak niedojrzały mężczyzna, ale tłumaczę to jego życiowym doświadczeniem, zatrzymaniem psychiki na pewnym etapie wspomnień, ludzką chęcią cofnięcia przeszłości w celu innego wytyczenia jej szlaku.

Detektyw Nap Dumas wciąż nie może pogodzić się ze śmiercią brata bliźniaka. Od tragicznych wydarzeń minęło już piętnaście lat, a towarzyszące im niewyjaśnione sprawy nie dają spokoju i nie prowadzą do ukojenia. Na to nakłada się tajemnicze zniknięcie wielkiej młodzieńczej miłości. Dumas widzi, że oficjalny obraz zgubnych wydarzeń nie układa się w spójną i logiczną całość, ale też niewiele może zdziałać w zakresie uporządkowania złożonego dochodzenia, tym bardziej, że są siły, którym zależy na nieodgrzebywaniu starych wypadków. Jednakże fatalny incydent z udziałem szkolnego kolegi Napa podsuwa pewne założenia i tropy. Od tego momentu prywatne śledztwo detektywa nabiera impetu i rozmachu. A zakończenie? Spełniło moje oczekiwania, nie poszło utartym szlakiem i zawierało nieoczekiwane elementy.

TAJEMNICE PRZESZŁOŚCI PO RAZ KOLEJNY POWRACAJĄ

Coben to pisarz, który upodobał sobie w szczególności jeden rodzaj thrillera ? a dokładniej ten, traktujący o zniknięciach i zbrodniach sprzed lat, które dopiero po długim czasie zaczynają wychodzić na światło dzienne. O tym opowiadała chyba jego najsłynniejsza powieść, ?Nie mów nikomu?, na tym także skupia się najnowsze dzieło amerykańskiego autora, ?Nie odpuszczaj?. Czy to oznacza, że jest wtórne? Po części tak, ale przede wszystkim jak zawsze jest udane i dostarcza naprawdę dobrej rozrywki, którą czyta się szybko, przyjemnie i z autentycznymi emocjami.

Daisy ma sposób na życie. Pracuje na zlecenie rozwodzących się żon, upijając ich mężów i prosząc o odwiezienie. Jeżeli mężczyzna się zgodzi, kilka zakrętów dalej zatrzymuje ich jej policyjny partner, Rex, a sąd dostaje dowód nieodpowiedzialności owego człowieka, co ułatwia odebranie mu praw rodzicielskich. Teraz jednak coś idzie nie tak, kolejna ?ofiara?, Dale Miller, na jej oczach zabija policjanta, a potem? Daisy wie tylko jedno: po tylu latach w końcu ją znaleźli!
I tu na scenę wkracza śledczy, Napoleon Dumas, który od piętnastu lat nie potrafi poradzić sobie ze stratą, jaka go spotkała. To właśnie wtedy, pewnej nocy, jego brat bliźniak Leo i Diana zginęli na torach kolejowych. Samobójstwo? Wypadek? Morderstwo? Tego nie udało się ustalić. Tak samo zresztą jak tego, co stało się z Maurą, ówczesną dziewczyną Napa, która zniknęła tej samej nocy. Jej rodzice nigdy nie zgłosili zaginięcia, a jemu kazali trzymać się od niej z daleka, ale on, mimo lat poszukiwań, nie był w stanie jej odnaleźć. Aż do dnia dzisiejszego. Dekadę temu wprowadził jej odciski palców do bazy danych, teraz dowiaduje się, że znaleziono je na miejscu morderstwa Rexa ? swoją drogą jego znajomego ze szkolnych lat. Dawne emocje, które nigdy nie zniknęły, wybuchają z nową siłą, a Nap rzuca się w wir tajemnic z przeszłości, która jest o wiele bardziej mroczna, niż kiedykolwiek mógłby sądzić?

Coben niniejszą książkę oparł w pewnym stopniu na własnych doświadczeniach. A dokładniej na legendach miejskich, które znał z dzieciństwa ze swojej najbliższej okolicy, a które legendami ? mimo ich mrocznego, przerażającego charakteru ? okazały się wcale nie być. To jednak tylko drobny fakt stojący za całością i dodający jej pikanterii, cała reszta jest dokładnie taka, jak u tego Cobena, którego tak bardzo doceniłem przed laty. Lekka i szybko poprowadzona treść, w której nie brak napięcia, intrygująca tajemnica ? wyrwana co prawda ze stałego repertuaru amerykańskiego autora, ale jak zawsze sprawdzająca się znakomicie ? i w końcu to, co mnie kiedyś u niego kupiło ? love story. Historia miłosna stojąca za wszystkim, która sprawia, że fabuły Cobena nabierają jakże ludzkiego, bliskiego każdemu wymiaru.

A wszystko to napisane w sposób lekki, stylem prostym, pełnym dialogów, bardzo łatwym i przyjemnym w odbiorze. Wbrew pozorom jednak, treść nie znika z głowy od razu po przeczytaniu, jak to ma się często w przypadku takich niewymagających lektur. Coben wie, jak zapaść czytelnikom w pamięć, wie też jak zaintrygować i zbudować napięcie, i nawet jeśli w ostatecznym rozrachunku całość bardzo nie zaskakuje, warta jest polecenia miłośnikom dobrych, rozrywkowych thrillerów. W skrócie: dobra powieść z dreszczykiem na długie, jesienne wieczory, pozbawiona większej głębi, ale w swoim gatunku naprawdę znakomita.