Nie odpuszczę

"Nie odpuszczę" to kontynuacja losów prokurator Gabrieli Sawickiej, która pędzi przez życie jak tornado, nie patrząc na szkody, jakie po drodze wyrządza. Żeńska wersja terminatora, której żelazną zasadą jest, by się nie poddawać. Jak już weźmie na swoje barki sprawę, chce ją doprowadzić do końca, na własnych warunkach i nie dopuszcza myśli, że coś może pójść nie tak. Funkcjonariusze policji, prokuratorzy, szefowie, rodzina nie mają z nią łatwo.
Mimo wszystko to postać, której nie da się nie lubić. Zapałałam do niej sympatią i ciężko było oderwać się od kolejnego tomu historii o Sawickiej. Wciąga jak popcorn podczas dobrego filmu, a gdy orientujesz się, że już go nie ma, to jest ci po prostu smutno, że tak szybko się skończył. Jesteś nienajedzony!
Główna bohaterka nie ma chwili wytchnienia po poprzedniej sprawie. Ktoś zabija kobiety w sposób identyczny, jak zamordowano jej siostrę przed trzydziestu laty. Sawicka w końcu zwierza się ze swojej przeszłości i Michalski bierze sprawy w swoje ręce, lecz i on wpada w kłopoty.
Diana Brzezińska stworzyła naprawdę świetnych bohaterów, którzy nie dość, że mierzą się z własnymi prywatnymi i zawodowymi sprawami, to muszą wybierać między żelaznymi zasadami, przestrzeganiem prawa, a byciem ponad nimi. Nie jest to sprawa łatwa, jednak gdy w grę wchodzą silne emocje, to może wydarzyć się dosłownie wszystko.
Historia Sawickiej jest złożona i tak naprawdę nie wiadomo, czego do końca się spodziewać. Kto w otoczeniu kobiety jest po jej stronie, a kto działa na niekorzyść? Nieświadomość pewnych faktów pozwala na spokojniejszy sen, ale czy warto mieć takich ludzi wokół siebie?
W "Nie odpuszczę" bohaterkę czeka chyba najtrudniejszy okres w życiu. Konfrontacja z człowiekiem, który zniszczył jej i siostrze życie. Sprawiedliwości musi stać się zadość, ale czy to bardziej nie zgubi człowieka, jeśli podda się kolejnym demonom?
Świetnie poprowadzona akcja, nie zmieniający się cięty język Sawickiej, ukazanie bohaterów, że są z krwi i kości, a nie herosami czy bohaterami filmów akcji, którzy przeżywają najcięższe walki sprawiają, że takie książki czyta się z czystą przyjemnością i chce się więcej. Nie dziwię się tylu pozytywnym opiniom. Mnie również ta seria zachwyca i z jednej strony nie mogę się doczekać finału, z drugiej zaś będzie przykro rozstawać się z tak temperamentną bohaterką. Czytajcie, tyle Wam na koniec napiszę.

Gabriela Sawicka z impetem wtargnęła do mojego czytelniczego świata, a w drugiej części uderzyła ze zdwojoną siłą! Już w działo się i to dużo, a to istna tykająca bomba, która wybucha już na samym początku i niesie za sobą ?spustoszenie?.

Pani prokurator nie ma czasu na odpoczynek, po zakończeniu wcześniejszego śledztwa od razu, z rozpędu przyjmuje kolejną sprawę, choć czy powinna? Morderca zabija młode dziewczyny, a modus operandi jest podobny do zabójstwa sprzed lat, kiedy to zginęła siostra Gabrieli. Czy zatem poradzi sobie psychicznie z tą sprawą? Jedno jest pewno, z pewnością nie odpuści, Sawicka to uparta kobieta, która nie przepuści okazji, aby w końcu złapać sprawcę, przez którego jej życie się załamało. To właśnie on stał się powodem wyboru jej ścieżki zawodowej.

Niezłomność Sawickiej czasem przeraża. Zatraca się ona kompletnie w sprawie, a to prowadzi do trudnych sytuacji zdrowotnych i psychicznych, ale taka jest właśnie nasza pani prokurator. Dla niej nie ma rzeczy niemożliwych, a słowo ?stop?, czy ?nie dam rady? z pewnością nie figuruje w jej słowniku.
Autorka kolejny raz sprawiła, że kartkowałam książkę coraz szybciej i szybciej, aby w końcu dojść do sedna sprawy. Tu cały czas coś się dzieje, nie ma chwili na rozluźnienie, akcja przyspiesza, przyspiesza i na końcu? od razu musiałam sięgnąć po trzeci tom!

Choć już po wstępnym zapoznaniu się z Sawicką w pierwszym tomie wiedziałam jaki ma charakterek to muszę Wam powiedzieć, że tu jeszcze bardziej pokazuje swoje pazurki.

Ogromny plus za krótkie rozdziały, dzięki temu zabiegowi mam wrażenie, że wszystko jeszcze bardziej się spiętrza i potęguje całą akcję.
Nieśmiało stwierdzam, że ta seria kryminalna plasuje się w mojej topce. ????

Zmanierowana, pompatyczna, pretensjonalna, majestatyczna pani prokurator okręgowa? Oj, nie. To zdecydowanie nie są trafne określenia Gabrieli Sawickiej. Tendencyjna historia? Nie tym razem. 

Miałam momenty, że nawet zaczynałam lubić Gabi, ale były to krótkie uczucia. Z tą wredną, ordynarną, chamską prokurator nie da się sympatyzować. Jedno jest pewne - nie da się też być obojętnym. 

Michalski jest całkowitym jej przeciwieństwem. To opanowany, trzymający się reguł komisarz. Tym razem będzie miał nie lada problem. W Tanowie zostają znalezione zwłoki młodej kobiety. Dokładnie w tym samym miejscu, gdzie trzydzieści lat temu została zamordowana Monika Sawicka, siostra Gabi. Kolejne zbrodnie wychodzą na światło dzienne, a modus operandi, choć ewoluuje, jest podobny do tego sprzed lat. Fantazja sprawcy stopniowo postępuje. Gabi, jako prokurator, powinna być bezstronna, mieć trzeźwy osąd lecz ta sprawa otwiera delikatnie zasklepione rany i może doprowadzić do załamania psychicznego, gdyż morderca może być tym samym, który zabił jej siostrę, a Gabi zostawił długą bliznę na ciele i jeszcze większą na duszy. Wiedziała, że ze względów etycznych i moralnych nie powinna prowadzić sprawy, która mogła ją zniszczyć, ale nie mogła odpuścić. Została prokuratorem by złapać zabójcę siostry. 

Naszkicowane w pierwszym tomie rysy psychologiczne postaci były w tej części kontynuowane i uwydatnione. Gabi stała się jeszcze większą suką, na co nadal nie znajduję ekwiwalentu. Rafał Michalski z obowiązków służbowych wywiązuje się sumiennie. Wciąż jest ostoją spokoju i opanowania, mającym sztywny kręgosłup moralny. Kliemek, to Klimek. Jak był nijaki, taki pozostał. Jedyną niespójnością jest relacja Gabi i Przemka, ale zrzucam to na karb zamysłu na dalsze poprowadzenie tych postaci. 

Dynamiki postaci Gabi dodaje wartka akcja i ciekawa fabuła. Autorka skorygowała niedociągnięcia z czego jestem niezmiernie zadowolona. Ograniczyła ilość nazw własnych oraz całkowicie zrezygnowała z nawiązań do seriali typu true crime. Zastanawiałam się, czy nie dać 10 gwiazdek, bo ciężko mi się do czegokolwiek przyczepić. Jaką ocenę jednak wystawię, jeśli kolejny tom z serii będzie jeszcze lepszy? Wiele wątków nie zostało rozwiązanych, a kilka rozpoczętych, dlatego czeka mnie jeszcze kilka pasjonujących przygód z tym babsztylem Gabi. To nie lada wyczyn stworzyć tak wkurzającą osobowość, która w czytelniku wzbudza mordercze instynkty.
Jestem ukontentowana tą historią i mile zaskoczona ciągłym rozwojem pisarskim autorki. Z powieści na powieść pędzi do doskonałości.

Prokurator Sawicka dostaje kolejną sprawę - morderca zabija młode kobiety w sposób charakterystyczny dla zabójcy jej siostry Moniki, która została zamordowana trzydzieści lat temu. Sawicka dzieli się swoimi podejrzeniami z komisarzem Michalskim, a ten zaczyna badać sprawę. Ponownie rozgrzebywanie przeszłości sprowadza na Rafała problemy, jednak Gabriela mimo to nie zamierza odpuścić. Kto stoi za zabójstwami i dlaczego to robi? Do czego jest zdolna posunąć się Sawicka żeby odkryć prawdę?

To już moje kolejne spotkanie z autorką i jej bohaterami, seria o Krystianie i Adzie tak mnie zachwyciła, że nie było innej opcji jak sięgnąć po cykl poświęcony Prokurator Sawickiej, która swoją postacią ogromnie mnie zaintrygowała! Autorka pierwszy tom "Nie dopniesz swego" zakończyła w taki sposób, że nie pozostawało nic innego jak wyczekiwać jak na szpilkach kontynuacji. Autorka ma niesamowicie lekkie i bardzo przyjemne w odbiorze pióro, co sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko - za szybko - i z ogromnym zainteresowaniem. Fabuła książki poraz kolejny została świetnie nakreślona i dopracowana w każdym szczególe, zarówno jeśli chodzi o samo śledztwo, jak i zawirowania życiowe bohaterów. Bohaterowie zostali bardzo realnie przedstawieni, to postaci, które tak jak my popełniają błędy, zdarza się im przeklnąć, targają nimi przeróżne emocje, więc bardzo łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach. Ta część w moim odczuciu jeszcze bardziej emocjonalna, w końcu mogłam poznać Sawicką od zupełnie innej strony, tej bardziej wrażliwej, teraz z jej postaci była wręcz prawda! A ja polubiłam ją jeszcze bardziej. Postać Michalskiego również została tutaj bardzo intrygująco zaprezentowana, takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam. Super, że autorka nawiązała do postaci z pierwszego cyklu, bo byłam bardzo ciekawa co u nich słychać. Jeśli chodzi o śledztwo i winnego, to autorka poraz kolejny trzyma czytelnika w napięciu do ostatnich stron, jest tutaj tyle niespodziewanych zwrotów akcji, że szok. Ostatnie strony książki, to dopiero istny majstersztyk, tak czułam, że Diana na koniec zrzuci na mnie sporą bombę, ale czegoś takiego nie można było przewidzieć! Wyczekuje już kontynuacji, bo coś mi się wydaje, że zostanę jeszcze nie jednym tutaj zaskoczona! Polecam! Moja ocena 10/10.

Pukle blond włosów.
Młode, nienaznaczone upływem czasu ciała.
Krwawe, śmiertelne rany.

Trzy elementy łączące jego ofiary. Ofiary pozbawionego skrupułów seryjnego mordercy, z którym wkrótce przyjdzie zmierzyć się prokurator Gabrieli Sawickiej.

"Nie odpuszczę" to druga część nowej kryminalnej serii Diany Brzezińskiej. Cóż, w poprzednim tomie poprzeczka została zawieszona naprawdę wysoko i odrobinę obawiałam się, że poziom może nie zostać utrzymany. Tymczasem autorka przyszła do nas z genialnie nakreśloną historią, która wciąga w swój mroczny wir już od pierwszej strony, nie wypuszczając do samego końca. Zabójcze tempo wydarzeń, nieustanne zwroty akcji, mącące w głowie poszlaki - kawał rzetelnej, dogłębnie przemyślanej roboty.

Ależ ja tęskniłam za Sawicką! To zdecydowanie jedna z moich ulubionych fikcyjnych bohaterek - cechująca się zadziornym pazurem, bezpośrednia, do bólu charakterna. A do tego z przykrytą pod licznymi warstwami ludzką stroną, która w tej części dość mocno wypływa na wierzch. Staje ona bowiem twarzą w twarz z własnymi demonami przeszłości, które dręczą ją od tak wielu lat. Brzezińska doskonale ukazuje, że czasami nieodparta chęć zemsty przyćmiewa nam zdrowy osąd. I że bywają w naszym życiu momenty, w których brniemy do przodu wyłącznie dzięki osobom, które trwają przy naszym boku.

"Nie odpuszczę" to nie tylko wybornie utkana zagadka kryminalna, ale również spora dawka dobrego humoru oraz tlący się w tle romans - po prostu pełen pakiet. Jeżeli jeszcze nie mieliście styczności z tą serią, koniecznie nadróbcie zaległości. Przenieście się na chwilę do świata bezkompromisowej prokurator Sawickiej, a gwarantuję, że nie pożałujecie!

na recenzję drugiego tomu serii o prokurator Gabrieli Sawickiej pt. "Nie odpuszczę" ...

Fenomenalny kryminał tak w skrócie można określić tę książkę. Intrygująca, zaskakująca, totalnie nieprzewidywalna. Czytasz i nie jesteś w stanie przewidzieć, co stanie się na kolejnej stronę. Wciągająca z dozą specyficznego zachowania głównej bohaterki. Jej "teksty" mimo że zawierają wulgaryzmy, wywołują śmiech. Mam wrażenie, że słynna Joanna Chyłka mogłaby się dużo od niej nauczyć.

"Nie odpuszczę" to kontynuacja losów Gabrieli Sawickiej. Uwikłana w chory układ z Lisem, próbuję rozwiązać tajemnicę morderstwa swojej siostry sprzed 30 lat. Do tego pojawiają się nowe trupy, nowe okoliczności i stek kłamstw. Ewidentnie ktoś chce, by prawda nie wyszła na jaw.

Czy prokurator Sawickiej uda się rozwiązać tajemnicę sprzed lat? Czy psychicznie udźwignąć śledztwo? Tego kochani dowiecie się z książki. Aaa no i najważniejsze: zakończenie.
Cytując główną bohaterkę "kurwa mać" co tam się wydarzyło.
Gorąco polecam i z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy.