Nie patrz

?Mój bol jest miłością. Cierpnie ? radością. Me krzyki ? wdzięcznością. Ty, pani ? całością. Oddaję ci siebie. Oddaję ci ciało. Pozwalam na wszystko. I wiecznie mi mało?, czyli do bólu prawdziwa książka.

Nie patrz to druga książka Marcela Mossa, który na rynku wydawniczym zasłynął powieścią Nie odpisuj, o której na pewno słyszeliście. Ja niestety jej jeszcze nie przeczytałam, ale po lekturze Nie patrz wiem, że muszę to jak najszybciej nadrobić.

?Próbuję powstrzymać się od krzyku. Leżę pod kołdrą i udaję, że rozmowa sprzed chwili nie miała miejsca. To moje ostatnie sekundy wolności. Czy ten koszmar kiedyś się skończy??
Ewa na co dzień jest szanowanym psychoterapeutą. Skrywa jednak mroczną tajemnicę, którą poza nią zna tylko jedna osoba.
Pewnego dnia kobieta dostaje na Instagramie wiadomość video od swojej byłej pacjentki, Martyny, która przebywa na leczeniu w szpitalu psychiatrycznym. Gdy odtwarza filmik, widzi sceny, o których wolałaby zapomnieć.

Tylko Martyna wie, co Ewa zrobiła przed laty. Teraz grozi, że upubliczni nagranie, jeżeli lekarka nie pomoże jej w rozwiązaniu sprawy głośnego morderstwa sprzed kilku miesięcy. Ewa wie, że musi się zgodzić. W miarę zgłębiania się w kryminalną sprawę, odkrywa coraz więcej powiązań między śmiercią 40-letniego mężczyzny a swoją mroczną i bolesną przeszłością.

Nigdy nie uciekniesz od przeszłości...

W dobie Facebooka, Twittera i Instagrama możemy dowiedzieć się wszystkiego o ludziach, których nawet nie znamy. Jednak Internet niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw. Nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę. Wszystko, co dodasz, pozostaje w Internecie. Marcel Moss swoją książkę chce otworzyć oczy ludzi na problemy, które nas otaczają, a które często są ignorowane. Nie patrz to brutalna historia przedstawiająca świat pełen cierpienia, bólu oraz gniewu. Ukazująca, że ludzie noszą maski, pod którymi skrywają swoją prawdziwą osobowość. Każdy ma swoje tajemnice i problemy, które z pozoru są niewidoczne. Jednak gdy zacznie się badać to dokładniej, nagle okazuje się, że prawda jest okrutna.

Marcel Moss porusza takie kwestie jak gwałt, poniżenie, BDSM, miłość, narkotyki, a także seks. Autor nie unika trudnych tematów: hejt w Internecie, przemoc kobiet wobec mężczyzn. Tej książce na pewno nie brak emocji. Znajdziecie tutaj ich całą paletę od obrzydzenia po miłość. To jest historia dla ludzi o mocnych nerwach. Nie rozumiem też dziwienia niektórych czytelników ? patologia jest obecna w naszym społeczeństwie i takie rzeczy mają miejsce. Nie jest to wymysł autora. Otwórzcie oczy.

Nie patrz to mocna i brutalna książka o relacjach partnerskich, problemach nastolatków i uzależnieniach. Prosto, dosadnie i na temat. Nie ma tutaj rozbudowanych filozoficznych opisów czy też niepotrzebnych dialogów. To jest książka na raz ? nie oderwiesz się od niej, po prostu musisz wiedzieć, jak się to skończy. Dobry thriller wywołujący wiele skrajnych emocji i dający do myślenia. Wartka akcja i zaskakujący finał. Nie mogę się doczekać kolejnych książek Mossa.

Nie patrz to drugi tom serii. Pierwszym było Nie odpisuj.
Pierwszy tom bardzo mi się spodobał. Byłam ciekawa, czy tajemniczy autor, jakim jest Marcel Moss utrzyma wysoki poziom. Pierwszym tomem poprzeczkę zawiesił sobie bardzo wysoko.
Hmmm...wyszło trochę inaczej niż w pierwszej części serii.
Przede wszystkim autor za bardzo wczuł się w nieszczęścia bohaterów. Nagromadzenie złych wydarzeń, pechów, nieszczęść jest tak ogromne, że momentami sprawia kuriozalne wrażenie. Ja rozumiem, iż ilość pechów przypadająca na człowieka nie jest nigdzie określona, ale wszystko ma swoje granice.
W trakcie lektury czułam się wręcz przygnieciona ilością książkowego nieszczęścia. Przebijanie się przez pogmatwane ludzkie losy, ich zawiłość, rozsupływanie pęków ludzkich niedoli, chorych urojeń może być nużące, ale i jednocześnie ciekawe. Ot taka dwoistość opisywanych historii.
Książka, jej fabuła wzbudza różnorodne odczucia, emocje, nie zawsze pozytywne, ale też nie wyłącznie negatywne.
Poza tym pierwszy tom był bardziej, jak to określić...oryginalny. W niektórych momentach wręcz zwalał z nóg, przynajmniej mnie.
Historia opisana w Nie patrz nie powala oryginalnością. Jest sztampowa, choć muszę przyznać, nie nudna. W trakcie lektury ma się wrażenie, iż gdzieś się tę historię już czytało, słyszało. Ot taki wtórnik, w wielu miejscach nieźle wykorzystany, ale zero oryginalności, którą znam z pierwszego tomu.
Zdecydowanie trudno uniknąć porównań z Nie odpisuj. Pierwszym tomem serii autor wysoko ustawił poprzeczkę. Niestety, ale mam wrażenie, iż przy Nie odpisuj trochę się wyeksploatował i brakło odrobinę weny, energii na kolejną książkę. Aż się trochę boję co będzie w kolejnej części. Bo seria się jeszcze nie skończyła.
Na plus zasługuje fakt, iż nadal tę książkę nieźle się czyta. Mimo, iż nie powala na kolana oryginalnością, to dobrze nakreślone czytadło. Ot taki zabijacz kilku godzin wolnego czasu.
Z tym, że od razu napiszę, trudno mi tę pozycję polecać, trudno odradzać jej lekturę.
Z pewnością jest wiele bardziej wartościowych, lepiej napisanych książek. Chociaż historia psychoterapeutki będącej w opałach, walczącej z wieloma problemami w tym z depresją i mającej mroczne sekrety może wciągnąć.
Czy sięgać po Nie patrz? Sami musicie podjąć tę decyzję. Jeżeli jesteście odporni na pewną ilość (sporą) obrzydliwych, szokujących opisów, a szukacie czegoś, przy czym lekko, bez uruchamiania szarych komórek spędzicie kilka godzin, sięgnijcie po Nie patrz.
Jeżeli z kolei szukacie czegoś ambitniejszego, darujcie sobie tę pozycję. Wybór należy do was.

?Nie patrz?, czyli kontynuacja ?Nie odpisuj?, miałam co do tej książki pewne obawy. Po co rozgrzebywać coś, co już było? Czy to się uda?

Marcel Moss pokazuje, że się udało, nie wieje nudą, schematem, przewidywalnością. Znane z poprzedniej książki Martyna i Ewa wracają, ale oprócz nich mamy nowych bohaterów ? nastolatków. Do tego ogrom problemów związanych z wiekiem, kiedy człowiek jeszcze nie jest dorosły, ale nie jest już dzieckiem. Akceptacja rówieśników, pierwsze zauroczenia, imprezy, zabawa, wszytko tonie w morzu alkoholu i narkotyków. U Marcela Mossa nie ma podziału na płeć ani wiek ? upala i upija się każdy, probując w ten sposób znaleźć alternatywę dla normalnego życia, a może, żeby zabić poczucie beznadziejności? Dzięki temu zapomnieć stać się kimś innym, lepszą wersją samego siebie?

?Nie patrz? tak jak i poprzednia, została napisana bardzo surowo, zwyczajnie, momentami wulgarnie. Ta część świata, jaką przedstawia Moss była i jest tą gorszą, brudną, taką, od której odwraca się wzrok. To nie powieść dla wrażliwych czytelników, bo autor nie boi się kontrowersyjnych scen, poruszania tematów tabu, jak przemoc, również wobec mężczyzn, upodlania, wykorzystywania. Zaczynając ją, wpadamy w bagno, a potem jest już tylko coraz więcej mułu. Jeżeli jesteście gotowi na dawkę takich emocji, to polecam.