Nie podglądaj

Maria Andrycz w momencie, w którym poznała Jakuba myślała że szczęście się do niej uśmiechnęło. Miły, szarmancki, uczynny, nie zapominał nawet o kwiatach. Para bardzo szybko sfinalizowała związek i tak stali się szczęśliwym małżeństwem wspólnie z jego synem Kacprem. Mimo początkowych obaw Maria bardzo szybko pokochała chłopczyka i była w stanie wszystko dla niego zrobić. Niestety sielanka szybko się skończyła a Jakub pokazał swoje prawdziwe oblicze. Te okrutne, wymagające oraz nadużywał alkoholu, po którym stawał się oprawcą w swoim domu. Maria początkowo znosiła wszystkie obelgi i policzki że strony męża, jednak nadszedł czas iż postanowiła uciec od niego i zacząć spokojnie żyć. Tak trafiła do Warszawy. Jednak nie mając perspektyw oraz środków do życia dla siebie i syna postanawia skorzystać z propozycji przypadkowo spotkanego mężczyzny. Marcel proponuje jej duże pieniądze w zamian za zostanie panią do towarzystwa. Maria wie że zrobi wszystko dla syna w tym także zostanie prostytutką. Każde spotkanie z klientem traktuje jako kolejne zadanie do odhaczenia. Dopóki na jej drodze nie stanie tajemniczy Robert zwany Panem Opaską. Z każdym spotkaniem, kobieta coraz bardziej się przed nim otwiera.
Jednak czy w zawodzie prostytutki Maria może liczyć na uczucie a nie zwykły, mechaniczny sex? Czy udało jej się definitywnie zostawić za sobą przeszłość? Kim okaże się Pan Opaska?

Zacznę od tego, iż bardzo dziękuję autorce za możliwość przeczytania oraz recenzji tej cudownej jak dla mnie książki. Maria to bardzo silna kobieta, która w najgorszym momencie swojego życia, nie poddała się tylko walczyła o szczęście swoje oraz swojego synka. Porzuciła nawet marzenia o karierze skrzypaczki
Jako ofiara przemocy, była w stanie powiedzieć dość i ratować siebie i swoje dziecko. Mimo iż książka jest erotykiem to wszystkie sceny sexu napisane są z wyczuciem i nie powodują zniechęcenia a wręcz przeciwnie.
Książkę czyta się z zapartym tchem i nie da się jej odłożyć, więc siadając do niej musicie zarezerwować sobie parę godzin wolnego czasu. Gdyż lekki styl pisania autorki spowoduje iż historia Marii totalnie Was wciągnie. Dużym plusem jak dla mnie jest przedstawienie sytuacji zarówno w teraźniejszości jak i z przeszłości, dzięki czemu lepiej mogłam poznać sytuację i zrozumieć postępowanie Marii. Według mnie jest to jeden z lepszych erotyków jakie ostatnio czytałam.

Przychodzę dziś do Was z recenzją książki "Nie podglądaj". Maria traci swoje dawne życie. Porzuca marzenia,ucieka od męża z synkiem i próbuje ułożyć swoje życie na nowo. Praca jaką podejmuje doszczętnie odbiera jej wiarę w miłość.
"Nie podglądaj" to już moje kolejne spotkanie z piórem autorki. Każda z nich zrobiła na mnie wrażenie ale ta jest szczególnie wyjątkowa. Autorka ma dar do pisania kontrowersyjnych historii przez które się płynie. Dostarcza wielu emocji,porusza trudne tematy. Praca jaką podejmuje bohaterka z pewnością nie należy do łatwych i godnych szacunku ale dla dobra siebie i syna jest wstanie zrobić wszystko. Wiele złego w życiu przeszła,mąż którego darzyła ogromną miłością, okazuję się podłym człowiekiem, który wpędza ja w kłopoty. Światełkiem w tunelu okazuje się jeden z klientów, który krok po kroku zdobywa jej zaufanie i chce przerwać błędny krąg w którym bohaterka się obraca. Jednak bohaterka nie ma pewności co to jego poczynań i trudno jej zaufać Robertowi. Maria jest silną kobietą której nawet uwłaczająca godności praca prostytutki nie odbiera wiary w marzenia i woli walki o lepsze jutro dla siebie i synka.

"Nie podglądaj" to poruszająca, zaskakująca, pełna uczuć historia która wzbudza w czytelniku całą gamę emocji. Uświadamia że nie należy osądzać drugiego człowieka gdy nie znamy prawdy o jego życiu. Pokazuje również jak ważna jest przyjaźń, wsparcie a także jak silna może być miłość do dziecka . Daje też nadzieję że miłość może nas spotkać wszędzie.

Historia Marii wywarła na mnie ogromne wrażenie i pozostaje w moim sercu na długo. Gorąco zachęcam Was do lektury.

Kiedyś usłyszałam (a może przeczytałam), że "Niewyrażone emocje nigdy nie umierają. Zostają zakopane żywcem, aby powrócić później w znacznie gorszej postaci". Historia przedstawiona w najnowszej książce Eweliny Pałeckiej jest całkowitą kwintesencją tego stwierdzenia, bo wierzcie mi, ta historia to jedna wielka i nieokiełzana emocja...

Ewelina Pałecka to zdecydowanie jedna z moich ulubionych autorek- jej książki są nieszablonowe i nieoczywiste, poruszają tematy, które w naszym rynku wydawniczym spychane są na margines bądź zostają całkowicie przemilczane, a zakończenia zawsze zostawiają nadzieję na to, że losy poszczególnych postaci jakoś się poukładają.
Po dwóch historiach, które już poznałam ("Szmal pachnący ziołem" i "Szmal pachnący koksem") bez najmniejszego oporu sięgnęłam po kolejną historię, która wyszła spod jej pióra i ponownie jestem zachwycona zarówno treścią jak i formą tej historii, a tajemnice, które z każdą kolejną stroną wychodziły na światło dzienne, niejednokrotnie mnie zaskoczyły, wzruszyły, a także okryły ramiona "gęsią skórką". Naprawdę każdemu z całego serca ją serdecznie polecam... sięgnijcie, przeczytajcie, nie oceniajcie postaci, starajcie się je zrozumieć... bo znów dostajemy doskonały przykład tego, że na co dzień nosimy maski, a miejsce, w którym obecnie się znajdujemy, jest splotem nie zawsze szczęśliwych wydarzeń i zrządzeń losu.

Nie będę opisywać fabuły, bo już sama autorka wiele zdradza w opisie, a nie chciałabym Wam odebrać przyjemności z odkrywania drugiego, niezwykle poruszającej historii.
Zdradzę tylko, że autorka pozwoliła nam zerknąć na druzgocącą przeszłość głównej bohaterki. Przeszłość i tajemnice, które w sobie nosi to olbrzymie brzemię, które niesie na swoich barkach ta młoda kobieta, oddając całe swe serce dziecku, stara się zbudować swe życie na nowo, choć droga, którą wybrała, dla wielu może być odrażająca i niezrozumiała, dla niej stała się możliwością rozpoczęcia wszystkiego od nowa i wyciągnięcia ręki po swoje marzenia.
Jest to także opowieść o prawdziwej przyjaźni, która uniesie i przetrwa wszystkie nawet te najstraszniejsze wydarzenia, o różnym rodzaju miłości, oddaniu, wybaczeniu i wierze. Niezwykle poruszająca, zmuszająca do refleksji do przystanięcia i zastanowienia się nad tym jak ja bym się zachowała/ zachowała w podobnej sytuacji.
Oczywiście należy pamiętać, że jest to książka dedykowana dorosłemu czytelnikowi i nie brakuje tu scen erotycznych, jednak w moim odczuciu są one tylko uzupełnieniem naprawdę poruszającej historii.

Książkę czyta się fenomenalnie, narracja prowadzona przez Marię pozwala "wejść" w jej głowę, poznać druzgocącą historię, która doprowadziła ją do miejsca, w którym obecnie się znajduje. Możemy poznać jej rozterki i motywy, zżyć się z nią obdarzyć całą gamą różnych emocji od współczucia po całkowitą zgodę na jej nie zawsze dobre postępowanie i tego co chciała swym zachowaniem pokazać.
Fabuła jest cudownie poprowadzona, z każda kolejną stroną wciąga w swe wydarzenia coraz mocniej i nie pozwala, by choć na chwilę odłożyć książkę na bok. Wciąga i intryguje a tajemnice, którymi naszpikowana jest ta opowieść to już totalny majstersztyk, dostarczający mnóstwo intensywnych emocji.
Sama akcja rozłożona jest na przestrzeni kilku lat, nie goni na złamanie karku, ale to nie znaczy, że można się nią znużyć. Absolutnie nie, na nudę w tej historii nie ma miejsca.
Bohaterowie są wyraźni, każdy z nich wiele wnosi do tej historii, nie ma tu nikogo zbędnego, a każdy jest dopracowany na najwyższym poziomie.

"Nie podglądaj" to trudna i złożona historia, trudno napisać o niej tak, by przekazać wszystko to, co by się chciało, nie zdradzając przy tym samym zbyt wiele. Mam jednak nadzieję, że sięgnięcie po tę historię, bo naprawdę warto. Żadna minuta poświęcona tej historii nie będzie zmarnowana. Jest to opowieść, która pokaże, że po każdym ciosie od losu można się podnieść, wystarczy tylko pozwolić sobie pomóc, a życie i los przyniesie jeszcze coś dobrego...
Z wielką niecierpliwością czekam na kolejne książki pani Pałeckiej. Ja jestem zachwycona.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Książka kusi tajemnicą, intryguje i każdy w niej odnajdzie iskierkę nadziei na to, że los zawsze ma coś dobrego w zanadrzu.