Nie pytaj

Maria Biernacka-Drabik w swojej najnowszej powieści odwodzi nas od zadawania trudnych pytań. One są często niewygodne i potrafią sprawić wielki ból. Czasem może lepiej nie pytać i nie wiedzieć. Nie zawsze i nie w każdych okolicznościach prawda jest wybawieniem i remedium na rozwiązanie problemów. Więc warto zastanowić się nad tym, czy zawsze warto pytać ?
Maria Korcz ginie w wypadku samochodowym w niejasnych okolicznościach. Rodzina, zwłaszcza córka Inga, nie może się pogodzić z tą stratą. Wśród otoczenia rodziny pojawiają się głosy, że wypadek to samobójstwo. Inga nie daje wiary tym rewelacjom i rozpoczyna prywatne dochodzenie. Okazuje się, że tak niewiele wiedziała o przeszłości mamy, to zawsze był temat pomijany. Dlaczego? Zapewne było coś do ukrycia, coś, czym matka nie chciała się dzielić z bliskimi? Może ta przeszłość była zbyt bolesna, aby rodzina też musiała się z nią zmierzać. A naprawdę życie Marii było trudne, pełne bólu i rozgoryczenia. Porzucona przez matkę przed murem klasztoru, wychowywana przez siostry zakonne, trafiła do domu dziecka. A później do rodziny zastępczej, gdzie krzywdzona, długo nie zagrzała miejsca. I takim niechcianym dzieckiem była, skrzywdzonym i ignorowanym. Jednak takie warunki życia uodporniły ją na zło i nauczyły walczyć z krzywdami i wszelkimi przejawami zła. Jak głęboko do prawdy dokopie się Inga i czy zmieni ona oblicze rodziny? Czy prawda da jej ukojenia czy jeszcze większe rozczarowanie?
Nie pytaj to skomplikowany thriller psychologiczny, z wątkiem kryminalnym i szeroko zarysowanym tłem obyczajowym. Autorka znakomicie skonstruowała wątek zasadniczy, osaczyło go kręgiem niedopowiedzeń i niedomówień. Stopień skomplikowania zachęca do większej uwagi i próby dojścia samemu do prawdy. Nie jest to łatwe, ale bardzo satysfakcjonujące, gdy się krok po kroku, jest coraz bliżej prawdy. Wyzwolenia. Unicestwienia bólu i pogardy. Ta lektura pokazuje jak ważna jest tożsamość i wiedza o swoim pochodzeniu, bliskich i dalszych krewnych, o rodzinnych relacjach, nawet jak są one nasycone kłamstwem. Nie można przejść obojętnie obok pamięci o tym, co było kiedyś, ale stanowi o nas dzisiaj.
Powieść jest dość trudna, bolesna i traumatyczna. Wiele w niej cierpienia, kłamstw i oszczerstw. Dokładnie i wnikliwie zarysowana warstwa psychologiczna pozwala dogłębnie zajrzeć w przeżycia bohaterów. Można też spróbować ich zrozumieć, przybrać ich odczucia i rozterki. Łatwiej jest wtedy przyjmować ich poczynania.
Polecam, nie pytaj tylko uważnie czytaj. Może też będziesz szukał drzwi do swojej przeszłości? Czy są one otwarte? Jesteś pewien, że chcesz je otworzyć?

Czy na pewno zawsze warto pytać?br>
"Nie pytaj" to druga powieść Marii Biernackiej-Drabik, która po udanym debiucie wraca z kolejną emocjonującą historią. Tym razem autorka zabiera nas w podróż po dwóch liniach czasowych ? współczesności oraz roku 1970. W centrum opowieści znajduje się Inga, dziennikarka radiowa, próbująca rozwikłać zagadkę tragicznej śmierci swojej matki, Marii Korcz. Czy naprawdę warto zawsze dążyć do poznania prawdy o swojej przeszłości? To pytanie przewija się przez całą książkę i prowokuje do głębokiej refleksji.

Maria Korcz, wychowana w domu dziecka, przez całe życie nie znała swoich rodziców. W rubrykach dotyczących rodziców zawsze widniały dwie litery ? NN. Ta niewiedza kształtowała jej tożsamość i życie, pozostawiając niezatarty ślad na jej psychice. W 2023 roku Maria ginie w tajemniczym wypadku samochodowym. Jej córka, Inga, nie może się pogodzić z tragiczną śmiercią matki i zaczyna zgłębiać rodzinne tajemnice. Im bardziej zagłębia się w przeszłość, tym bardziej odkrywa, że historia Marii jest pełna nieoczekiwanych zwrotów i ukrytych wątków.

Inga, mimo realnego zagrożenia, nie zamierza się wycofać. Jest zdeterminowana, by poznać prawdę, nawet jeśli miałoby to oznaczać odkrycie bolesnych faktów. Odkrywa, że przeszłość Marii łączy się z tajemniczymi wydarzeniami z 1970 roku, a każde nowe odkrycie prowadzi ją głębiej w mroczne zakamarki rodzinnej historii. Czy jednak naprawdę warto za wszelką cenę dążyć do poznania przeszłości? Może lepiej czasem zatrzasnąć za nią drzwi i żyć dalej?

Książka "Nie pytaj" wciąga czytelnika od pierwszych stron. Historia Marii i Ingi porusza głęboko, zmuszając do refleksji nad znaczeniem przeszłości i naszymi korzeniami. Autorka, jak przy swoim debiucie, potrafi wzbudzić w czytelniku wiele emocji. Biernacka-Drabik mistrzowsko oddaje wewnętrzne rozterki swoich bohaterek, ich lęki i pragnienia, co sprawia, że czytelnik czuje się emocjonalnie zaangażowany w ich losy.

Niestety, tym razem zabrakło mi momentami zwrotów akcji, które mogłyby nieco podkręcić tempo fabuły i uczynić ją bardziej dynamiczną. Podział na dwie linie czasowe dodaje historii głębi, ale początkowo może sprawiać wrażenie chaosu. Dopiero z czasem zaczynamy łączyć poszczególne wątki, co z jednej strony zmusza do koncentracji, z drugiej jednak może być męczące. Autorka nie prowadzi nas za rękę przez historię, zmuszając do samodzielnego łączenia faktów i odkrywania prawdy.

Postacie są dobrze nakreślone i wiarygodne, a relacje między nimi skomplikowane i pełne napięcia. Inga jest bohaterką, z którą łatwo się utożsamić ? jej determinacja, by poznać prawdę o matce, jest zrozumiała i poruszająca. Maria, mimo że poznajemy ją głównie przez retrospekcje, jest postacią intrygującą i wielowymiarową. Jej tajemnicza przeszłość oraz tragiczne losy wzbudzają współczucie i ciekawość.

Czy "Nie pytaj" to thriller? Raczej nie. Brakuje tu typowego dla tego gatunku napięcia i nagłych zwrotów akcji. Niemniej jednak jest to książka, która potrafi zainteresować i poruszyć, choć momentami może nieco nużyć. Biernacka-Drabik skupia się bardziej na psychologicznym aspekcie historii, na wewnętrznych przeżyciach bohaterek i ich emocjonalnych zmaganiach.

Czy polecam "Nie pytaj"? Tak, ale z pewnymi zastrzeżeniami. To lektura dla osób, które cenią sobie emocjonalne historie i są gotowe na pewną dawkę refleksji nad życiem i przeszłością. Jeśli szukasz dynamicznego thrillera, możesz się rozczarować. Ale jeśli interesują Cię skomplikowane relacje rodzinne i odkrywanie tajemnic przeszłości, to ta książka jest dla Ciebie.

Drzewo genealogiczne myślę, że każdy z nas robił coś takiego w szkole. Z jednej strony to fajne zadanie, bo przy okazji tworzenia takiego drzewa można sporo dowiedzieć się o swoich przodkach, a z drugiej strony to może być problem. Bo przecież nie każdy z nas zna swoje korzenie. Są ludzie wychowywani w domach dziecka, adoptowani i oni nie zawsze mają okazję poznać swoich biologicznych rodziców, a co za tym idzie innych krewnych.

"Przeszłość każdego człowieka jest w nim zamknięta jak karty książki, którą on zna na pamięć, a przyjaciele mogą przeczytać tylko tytuł." Virginia Woolf

Maria Korcz ginie w wypadku samochodowym. Inga jej córka próbuje się dowiedzieć, co było przyczyną wypadku, bo w rzekome samobójstwo matki nie wierzy. Jej mama była bardzo ostrożnym kierowcą, więc tym bardziej zastanawiające jest, jak mogła zginąć na pustej drodze. Dziewczyna rozmyśla nad tym, dlaczego w jej domu temat przodków był tematem tabu. Wiedziała, że jej mama wychowywała się w domu dziecka, ale o jej przeszłości w domu się nie mówiło. Dlaczego? Maria każdego dnia przywdziewała maskę szczęścia i dzieliła się tym szczęściem z innym, ale tak naprawdę sama cierpiała i skrywała tajemnice. Życie zawodowe Ingi dziennikarki radiowej na co dzień składa się z zadawania pytań i szukania odpowiedzi. Dlatego w życiu prywatnym dziewczyna postanawia wykorzystać swoje umiejętności i zdobyte doświadczenie i znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania dotyczące przeszłości jej mamy. Zagłębiając się w historię pochodzenia swojej matki, Inga otwiera puszkę Pandory. Po tym, czego się dowiaduje, jej świat rozsypuje się na drobne kawałki. Nie tego się spodziewała...

Dwie przestrzenie czasowe, trzy różne miejsca i trzy różne historie. Jan Babicz, Wanda Thalberg i Maria Ignatowicz i tajemnica z przeszłości, która połączyła te osoby na zawsze.

"ZOSTAW PRZESZŁOŚĆ W SPOKOJU. BĘDZIESZ SZCZĘŚLIWSZA I BEZPIECZNIEJSZA, NIE ZNAJĄC JEJ."

Szukamy prawdy za wszelką cenę, ale to, co znajdujemy, nie zawsze nam się podoba. Czy naprawdę warto drążyć w przeszłości, zadawać niewygodne pytania? Czy może lepiej zostawić przeszłość przeszłości i żyć teraźniejszością? Prawda bywa bolesna, czasami nie do udźwignięcia i burzy nasz poukładany świat.
"Nie pytaj" to książka, od której nie sposób się oderwać. Jeżeli planujecie ją czytać, to proponuję wygospodarować sobie na nią kilka godzin. Gwarantuję Wam, że jej nie odłożycie, póki czytać nie skończycie.

"... Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy
Jeszcze się spełnią nasze, piękne dni, marzenia, plany..." Daria Zawiałow " Jeszcze w zielone gramy "

Kto pyta nie błądzi?
W przeszłości tkwi prawda. W niej zapuszczone są korzenie. Z przeszłości wyrastamy. Jesteśmy jej kontynuacją. Wszystko dobrze jak ją znamy. Gorzej, gdy jest tajemnicą i nie mamy kogo o nią zapytać, bo jesteśmy sami jak palec. Jakby znikąd. Inga Ignatowicz-Korcz, dziennikarka, już jako osoba dorosła została sierotą. Została też z tymi samymi pytaniami, które dręczyły jej matkę: skąd jestem? Kim jestem? Inga nie odpuści jak jej matka, Inga odkryje prawdę choćby nie wiem co. Bliscy zniechęcają kobietę, by się lepiej zajęła żywymi a nie umarłymi, ale ona brnie w tajemnicę. Wierzy, że prawda wyzwala i ona tego wyzwolenia potrzebuje. Zadanie przed nią trudne, bo mało jest śladów. Jest jednak ktoś kto podsyła jej okruszki prawdy. Kto to jest? Dlaczego to robi? Dlaczego w ukryciu? Książka od początku wciąga czytelnika tajemnicą. Groźną, niebezpieczną. Pojawia się też śmierć nieoczekiwana, ale czy z tą tajemnicą powiązana? Czyta się z wypiekami na twarzy a jednocześnie zaklina rzeczywistość, żeby autorka nie zepsuła zakończenia jakąś miałką historyjką! Od połowy książki towarzyszył mi ten lęk. Obawa raczej. W połowie opowieści tajemnica staje się ciężka a czytelnik zniecierpliwiony. Do tego nie każdy lubi jak bohaterowie pokazują swoje emocje w sposób przesadny. Poetycki i egzaltowany np. ma dusza konająca, kraina ułudy, cierpienie wprzęgnięte w los, przekroczenie granicy cierpienia. Nie lubię nadmiernej afektacji, ale doceniam i zasób słów i sposób ich zestawienia. W tle powieści pięknie odmalowany słowami Lublin, po którym spaceruje Inga. Jak skończą się poszukiwania przez kobietę własnej tożsamości? Historii rodziny? Korzeni? Uspokajam. Zakończenie odpowiedziało na spiętrzone pytania i odkryło tajemnicę pochodzenia Marii i jej córki Ingi. I nie było miałkie.

Myślę, że pani nie rozumie. (...) Żeby zrozumieć, trzeba przejść przez to samo."

Ależ to była dobra książka!
Pełna tajemnic.
Pełna zawiłości.
Pełna niejasności.

Maria Biernacka-Drabik, po swoim udanym debiucie, jakim był thriller psychologiczny "Za żywopłotem", nie spoczywa na laurach.
Bo oto "Nie pytaj" - również zaliczana do tego gatunku, jest tak samo mocna, tak samo refleksyjna.

Chociaż autorka bardziej skupia się tutaj na wartstwie obyczajowej, to dla mnie jest to skrojony na miarę dramat rodzinny. Dramat, który wciąga od pierwszych stron, który przeraża, i który zaskakuje.

Na pewno większość z nas chciałaby znać swoje korzenie. Chciałaby poznać historię swoich przodków. Pochodzenie. Skrywane tajemnice.
Tym bardziej, gdy większość ich życia zostaje skrzętnie ukrywana, chroniona przed światłem dziennym. A im więcej sekretów, tym większa chęć ich poznania.

Inga, po wypadku samochodowym, w którym ginie jej mama, nie może dojść do siebie. Chociaż od tragedii minęły już cztery miesiące to kobieta nie wierzy, że był to nieszczęśliwy wypadek. Tym bardziej, gdy dostaje maile od Galla Anonima, który zasiewa w niej nutkę niepewności. Inga na własną rękę pragnie dowiedzieć się prawdy nie tylko dotyczącej śmierci matki, ale także jej przeszłości, którą ta zabrała do grobu.

W takcie jej prywatnego śledztwa, na jaw wychodzi wiele faktów, a sentymentalna podróż na Mazury, odkrywa przed nią wiele kart.

"Nie pytaj" to książka, która została podzielona na dwie strefy czasowe.
Mamy tu rok 1970 - gdzie możemy poznać historię matki Ingi.
Historię bolesną. Trudną. Niesprawiedliwą.
Historię zawiłą. Wielowątkową.

Mamy tu rok 2023 - gdzie możemy śledzić poczynania Ingi w sprawie rozwiązania zagadki dotyczącej śmierci jej matki.

Oba te czasy łączą się, tworząc naprawdę intensywną, pełną emocji całość.
Maria Biernacka-Drabik stworzyła historię dotyczącą rodzinnych dramatów.
Nasączyła ją tajemnicami.
Nasączyła napięciem, które rośnie z każdą przewróconą stroną.
Nasączyła strachem, ale także nadzieją.
Bo w sercu Ingi wciśż tliła się ta iskierka nadziei, że wszystko się wyjaśni i raz na zawsze będzie można zamknąć za sobą drzwi przeszłości.

Czy jednak tak będzie?

"Nie pytaj" to naprawdę fantastycznie napisany i dopracowany w każdym calu dramat rodzinny.

Czytaliście?
Jeśli nie, to koniecznie musicie to nadrobić