Nie sposób zapomnieć

Lubisz powieści obyczajowe? Jeżeli tak, to zatrzymaj się i zapamiętaj tę książkę.
Nie rozumieli tego, czego właśnie przed chwilą wysłuchali. List z wolą zmarłej Angie nie tylko ich zaskoczył, ale też przeraził. Tiger, Maggie, Leon i Hope, przyjaciele zmarłej, muszą zaopiekować się nastoletnią Romany, córką Angie. Ich głównym zadaniem było zapewnienie dziewczynie wsparcia, ochrony i pomocy w wkraczaniu w dorosłe życie. Ale Angie miała też inny plan. Plan, który dotyczył czwórki jej przyjaciół.
.
Zupełnie nie spodziewałam się takiego poprowadzenia fabuły. Byłam w błędzie zakładając, że to Ramony, będzie odgrywać pierwsze skrzypce. W tej historii jest pięciu głównych bohaterów, każdy z nich jest ważną, integralną częścią powieści. Krok po kroku poznajemy historię rodzącej się przyjaźni pomiędzy Angie, Maggie, Leonem i Tigerem, a wszystko zaczęło się lata temu, na Uniwersytecie York. Różniło ich tak wiele, styl życia, potrzeby, marzenia, poglądy. Ta przyjaźń wydawała się wręcz niemożliwa. A jednak. "Nie sposób zapomnieć " to mądra
i poruszająca historia o przyjaźni, dojrzewaniu, poznawaniu siebie, wkraczaniu w dorosły świat, który często rozczarowuje, ale też formuje, uczy. Autorka dotyka tak wielu aspektów ludzkiego życia, pobudza do refleksji, zmusza do zatrzymania się na chwilę. Pokazuję, że ludzie, choć różni, mogą być dla siebie oparciem, troszczyć się i dbać o siebie. Finał tej historii jest optymistyczny.
A sama książka przypomniała mi, że życie pędzi i nie zamierza się zatrzymać.

Romany dopiero powoli wkracza w dorosłe życie. Do tej pory kroczyła u boku swojej mamy, jednak ona odeszła. Ostatnia wola Angie jest zaskakująca chyba dla wszystkich. Gdy wszyscy, których dotyczy ostatnia prośba zmarłej spotykają się w kancelarii, każdy jest zdziwiony, co ona zawarła w tym liście.

Troje przyjaciół jeszcze ze studiów i jedna koleżanka, którą Angie poznała dość niedawno. Wszyscy mają się zająć wychowaniem Romany.

Najbardziej wzburzony jest Tiger, który nigdy nie miał własnego domu, cały czas jest w podróżach, aż tu nagle Angie prosi go by zamieszkał przez kolejny rok z jej córką. To on ma być głównym opiekunem Romany.

Maggie ma pomóc dziewczynie w sprawach prawnych i urzędowych. Leon ma dbać o rozwój kulturalny, a Hope ma za zadanie wspierać ją w relacjach międzyludzkich.

To, że wszyscy są zdziwieni jest mało powiedziane jednak podejmują się tego zadania. Najbardziej z nich wszystkich zdziwiona jest Romany.

Co Angie chciała przez to uzyskać? Czy Tiger podoła takiemu zadaniu? I co w tym wszystkim robi niedawno poznana Hope, która nie pasuje do tej paczki?

Jest to jedna z tych książek, które mają pozytywne opinie. Wiele dużych kont na Instagramie ją polecało. Temu też miałam dosyć spore oczekiwania co do niej. Niestety trochę się rozczarowałam.

Owszem pierwsze zdanie chwyciło mnie za serce i sprawiło, że byłam bardzo zaintrygowana. Jednak im dalej czytałam, tym mniej byłam zaciekawiona, co się wydaży.

Ogólny pomysł na książkę był dość ciekawy. Główna bohaterka, Angie umiera i zostawia po sobie list z zaleceniami, co do opieki nad jej córką dla najbliższych przyjaciół. Nic w tym dziwnego jeśli nie ma się rodziny. Jednak dla mnie dużym zaskoczeniem było zszokowanie wszystkich zainteresowanych. Naprawdę ciężko mi zrozumieć ich zachowanie. Owszem Romany ma osiemnaście lat, jest dorosła, jednak dalej się uczy, przed nią wybór studiów, i nagle zostaje sama, nie ma nikogo poza przyjaciółkami, kto mógłby jej doradzić. Dla mnie to logiczne, że skoro byli przyjaciółmi to właśnie ich poprosi o pomoc.

W największe zaskoczenie i oburzenie wpadł Tiger, bo to on miał zamieszkać z córką Angie. On, który jest wolnym duchem, który nigdy nie miał stałego zamieszkania, ciągle w podróży, bez żadnej stałej pracy. Owszem miał plany na kolejną podróż, z których musiał zrezygnować. Jednak może zyska coś innego? To właśnie jemu najłatwiej było sprawować opiekę nad Romany.

Dosyć ciekawą postacią była Hope, która nie znała całej reszty i nie wiadomo skąd ona się wzięła w tym liście, czemu to właśnie ją wybrała Angie. Cała reszta owszem są, ale równie dobrze mogłoby ich nie być.

Trochę zabrakło mi w tym wszystkim Romany, w końcu to o nią się rozchodziło. Było kilka wzmianek i jej przemyśleń, jednak dla mnie było tego trochę mało.

Książka nie jest zła, jednak po takich zachwytach nad nią liczyłam na coś więcej. Po takim wstępie miałam nadzieję, że cała historia chwyci mnie za serce. Tą część z młodości Angie, a raczej Meggi, bo to ona była na pierwszym planie podczas opowieści ze studiów, trochę mnie nudziła. Oczywiście byłam ciekawa jak się wszyscy poznali, jednak nie działo się nic co by mnie zwaliło z nóg.

Historia jest ciekawa, jednak ja się nad nią nie rozpłynęłam.

Cześć, jak sie macie ?
Chciałabym, żebyście dziś cofnęli się razem ze mną do czasów szkolnych.
Pamiętacie je?
Pamiętacie swoją pierwszą miłość? Swoją pierwszą ukrytą łzę pod rękawami rozciągniętej bluzy po kłótni z najlepszą przyjaciółką lub przyjacielem ?
Wtedy był to dla nas koniec świata,czyż nie?
Dziś to takie zabawne.

Książka,która mi o tym przypomniała to "niezwykła opowieść o tym jak nieoczekiwane zdarzenie połączyło i zmieniło życie pięciu osób. "
Czy ten niezwykły układ ma szanse zadziałać ?
Czego cała piątka dowie się o sobie , swojej przeszłości i o kobiecie która ich połączyła ?

Romany uczęszcza do ostatniej klasy szkoły średniej w tym czasie jej matka umiera.
Angie matka Romany przed śmiercią napisała testament w którym powierzyła opiekę swojej córki swoim przyjaciołom.
Każdy z nich miał zająć się inną płaszczyzną jej życia.
Czy możliwa jest taka pomoc ?
Zwłaszcza kiedy ona sama jej nie chce .
Hope najmłodsza z całej piątki , ma wspierać ją w kwestii relacji międzyludzkich.
Leon dbać o rozwój kulturalny .
Magii dopilnować kwestii prawnych
Natomiast Tiger jako opiekun miał zamieszkać razem z Romany.

Autorka w niezwykły sposób połączyła motyw przyjaźni z wątkiem wpływu na nasze życie osób, które już odeszły .
Cała ta historia bardzo mnie wzruszyła.
Każdy z nas chciałby mieć takich przyjaciół , na których liczyć można zawsze.

Mimo to że książki obyczajowe rzadko przypadają mi do gustu tę książkę jak najbardziej polecam na jesienne wieczory i koniecznie przy ciepłej herbatce. Oo

?Ludzie, po których najmniej się tego spodziewamy, skrywają aureole pod kapeluszami...?

?Nie sposób zapomnieć? autorstwa Imogen Clark to kolejna powieść, która mile mnie zaskoczyła, a zrazem wywarła takie wrażenie, że nawet teraz nie potrafię pozbierać wszystkich myśli.

Romany jest w ostatniej klasie szkoły średniej, kiedy umiera jej matka. Ostatnia wola Angie zaskakuje najbliższych. Przez kolejny rok wychowaniem nastolatki ma się zająć czworo przyjaciół kobiety. Troje z nich zna się ze studiów. Głównym opiekunem zostaje Tiger, zapalony podróżnik. Maggie, prawniczka i najbliższa przyjaciółka matki, powinna wspierać Romany w kwestiach prawnych i urzędowych. Rolą Leona, inżyniera, jest dbanie o rozwój kulturalny Romany. Hope, była modelka, ma wspierać Romany w kwestiach dotyczących relacji międzyludzkich.
Kiedy list z wolą zmarłej zostaje odczytany, wszyscy obecni w kancelarii prawnej są wstrząśnięci. Najbardziej oburzony jest Tiger, wolny duch, którego przeraża perspektywa zamknięcia na rok ?w klatce? z córką Angie. Pozostali także nie są zachwyceni obowiązkami, jakie na nich spadły, ale i tak najbardziej zaskoczona ze wszystkich wydaje się być Romany.
Czy ten niezwykły układ ma szansę zadziałać? Czego cała piątka dowie się o sobie, swojej przeszłości i o kobiecie, która ich połączyła?

Przyznam, ze początek tej książki nie należał do najprzyjemniejszych. Powolność fabuły była dla mnie sporym wyzwaniem, zwłaszcza że sięgnęłam po ten tytuł po ciężkim dniu w pracy i na uczelni, co tylko potęgowało moje znużenie. Jednak kiedy przywykłam do powolnego tempa, było już tylko lepiej. ?Nie sposób zapomnieć? to poruszająca historia, która na samym końcu sprawiła, że dosłownie się, rozkleiłam.

W trakcie lektury natraficie na fragmenty dotyczące teraźniejszości oraz przeszłości naszych głównych bohaterów, co pozwoli Wam spojrzeć odrobinę szerzej na niektóre wydarzenia oraz poznać początek tej cudownej przyjaźni. A skoro już o niej mowa - Imogen Clark pokazuje nam jaką rolę w naszym życiu odgrywają przyjaciele oraz jak ważne dla każdego z nas jest otaczanie się osobami, które zawsze nam pomogą kiedy nadejdą złe czasy.

Czy książkę polecam? Oj tak, ?Nie sposób zapomnieć? to piękna historia, o tym jak nieoczekiwane zdarzenie połączyło i zmieniło życie pięciu osób.

"Starzy przyjaciele mieli w sobie to coś - tę szczególną nić porozumienia, której nigdy tak do końca nie udaje się osiągnąć z tymi, których spotkało się później. Ludzie, którzy poznają cię w momencie, kiedy sama jeszcze się siebie uczysz, mają najbardziej uczciwy obraz."
Z chwilą, gdy wybrzmiały ostatnie słowa testamentu, notariuszka spogląda w zszokowane twarze piątki osób, których życie właśnie uległo zmianie. Jej wzrok zatrzymuje się na drobnej dziewczynie, która dopiero wkroczyła w dorosłość, a już teraz musi poradzić sobie ze stratą ukochanej mamy. Smutek czai się również w oczach czwórki przyjaciół, dla których śmierć Angie była ciosem w serce. Jej ostatnia wola zaskakuje wszystkich "wiem, że zostawiam ją w dobrych rękach." Od tej pory, każdy z nich będzie miał swoje zadanie, by wesprzeć dziewczynę w jej życiowej drodze, a przy okazji pozwoli im odkryć to, co najważniejsze...
"Na karuzeli życia mamy tylko jedno okrązenie."
Zaskakująca, poruszająca, niezwykła, długo mogłabym wymieniać i rozpływać się nad walorami powieści, a i tak nie oddają w pełni emocji, które we mnie stopniowo narastały. Już sam początek w którym poznajemy treść testamentu sprawił, że z zaciekawieniem czekałam jak potoczą się losy tak różnych, a w pewien sposób związanych ze sobą ludzi. Jednak autorka wprowadza nas w głąb alei wspomnień, gdzie w pewnym akademiku zrodziła się prawdziwa przyjaźń, oparta na szczerości i zaufaniu. Przyjaźń, która pomimo upływu lat trwa nieprzerwanie, nie tylko w tych dobrych chwilach, ale przede wszystkim, wzmacniając w najgorszych momentach, gdy opadamy z sił, lub po prostu się gubimy.
Z każdą stroną coraz mocniej przywiązywałam się do bohaterów, obserwując ich przemianę na przestrzeni lat, a także rozterki i niepewność, błędne decyzje.
To opowieść, która nie tylko skradnie Wasze serca, ale poruszy i napełni je ciepłem. Pełna życiowych doświadczeń, wskazówek, skłoni do niejednej refleksji.
Szczerze polecam.

?Nie sposób zapomnieć? to książka, która bardzo mnie zaskoczyła jeśli chodzi o pomysł na historię, która jest w niej zawarta.
Jest to opowieść o pięciu osobach, które znają się od lat. Jedno z nich umiera. Angie pozostawiła samą prawie dorosłą córkę. No prawie samą, ponieważ u notariusza zostawiła przed śmiercią dość specyficzny list z jej ostania wolą. Romany ma się zając przez najbliższy rok czworo jej przyjaciół. Zarówno oni jak i ja otworzyłam szeroko oczy na te wiadomości. Troje z nich zna się na studiach, a głównym opiekunem ma zostać Tiger, który w ogóle nie cieszy się na zamieszkanie z nastolatkom chociaż ma wszystko z góry opłacone. Maggie jest prawniczką i jej zadaniem jest wspieranie Romany w kwestiach prawnych. Rozwojem kulturalnym ma zając się inżynier, Leon. Natomiast Hope, która była modelką, ma zając się kwestią relacji międzyludzkich.
Początek książki jest dość intrygujący. Zwłaszcza, że nikt nie jest zadowolony z tego co wymyśliła Angie. Zadawałam sobie od razu pytanie jak to dalej potoczy się? Czy Romana nie będzie wolała jednak pobyć sama? Czy wszyscy przez ten rok nie pozabijają się?
Kolejne rozdziały to powrót do lat 80 i 90 ubiegłego wieku, kiedy to ta piątka niesamowitych bohaterów poznaje się. I wtedy zadawałam sobie pytanie czego dowiem się o zmarłej? Jak się wszyscy poznali? I czy na jaw wyjdą jakieś tajemnice? Ale nie zdradzę czy znalazłam odpowiedz na swoje pytania. Jeśli Wy chcecie poznać to koniecznie przeczytajcie ? Nie sposób zapomnieć?. Myślę, że książka Was zaskoczy, sprawi że się nie jeden raz uśmiechnięcie. Czasami będziecie źli na niektórych bohaterów, ale ogólnie stwierdzicie, że było to dobre. Bardzo polecam!

Czasami pomiędzy romansami i kryminałami szukam książek, które skłaniają do refleksji i zmieniają nasze spojrzenie na otaczający nas świat. Jedną z takich książek jest ?Nie sposób zapomnieć? autorstwa Imogen Clark. Jest to przejmująca historia, która w nieoczywisty sposób nakazuje nam się zatrzymać i pomyśleć nad tym co mamy i co możemy stracić. Jest to niewątpliwie łatwa i przyjemna lektura, pełna dramatyzmu, humoru, postaci, z którymi można się utożsamić, kilku zaskakujących odkryć i naprawdę miłego przesłania o prawdziwej przyjaźni oraz o tym, że nigdy nie jest za późno na zmiany w naszym życiu.

W książce poznajemy Romany, która uczęszcza do ostatniej klasy szkoły średniej. Już niedługo ma wejść w dorosłe życie, gdy nagle umiera jej mama. Ostatnia wola Angie zaskakuje wszystkich zebranych na odczytaniu testamentu, ponieważ kobieta pragnie, aby jej córką przez najbliższy rok zajęło się czworo jej przyjaciół. Żadne z nich nie jest z tego powodu zadowolone i nie rozumie dlaczego tak chciała Angie. Czy taki układ ma szansę zadziałać i jak wpłynie to na życie całej piątki? Tego dowiecie się z lektury.

Muszę przyznać, że pomimo długiego i trochę powolnego początku z łatwością wkręciłam się w fabułę i z przyjemnością czytałam o losach bohaterów. W książce poznajemy elektryczną grupę postaci, diametralnie się od siebie różniących. Każda z nich otrzymuje inne zadania, które dla jednych wykorzystują ich mocne strony, a dla innych słabości. Imogen Clark naprawdę dobrze pisze o rodzinie i przyjaźniach. Bardzo podobała mi się więź pomiędzy Angie i jej znajomymi, którzy pomimo tego, że byli całkowicie różni, to byli najlepszymi przyjaciółmi.

Cała historia bardzo mi się podobała. Jest to typ powieści, która potrafi podnieść na duchu i dać nadzieję. Mądrość ukryta na jej kartkach została nam dostarczana małymi dawkami. Każda postać została tutaj dobrze zdefiniowana, a sposób, w jaki łączyła się ich historia, był dobrze przemyślany i dobrze wykonany. To naprawdę wzruszająca, pełna humoru i interesująca lektura, która skłania do refleksji.

"Ludzie, po których najmniej się tego spodziewamy skrywają aureole pod kapeluszami" - Anonim

Autorka tym cytatem podsumowała swoich bohaterów. To oddaje w pełni ich charaktery. Grupa przyjaciół zostaje wezwana na odczytanie ostatniej woli ich przyjaciółki z starej paczki. Okazuje się, że ich przyjaciółka miała jeszcze coś do powiedzenia co zszokowało ich wszystkich. Mają opiekować się jej córką.

Sama książka przypomniała mi w małym stopniu "Gujcio" S. Rowley. Tutaj zauważamy, że każdy z bohaterów jest innego charakteru, a co za tym idzie? Będzie miał inne podejście do samej Romany córki ich przyjaciółki. Nie spodziewałam się samych cukrowych relacji, tutaj naprawdę myślało się zderzyć kilka różnych charakterków. Od powagi po lekkoducha. Wiedziałam, że rozmowy i nowe sytuację dla Romany będą trudne i często nie po myśli. Jednak i w nich możemy dostrzec lekkie, małe nadzieję na lepsze.

Podobało mi się to, że prócz współczesności dowiaduje się jak cała paczka się poznała i jak ta przyjaźń się utrzymywała przez lata. Zauważyłam wiele więzi ich łączące i tą cząstkę, że mimo upływu lat słowo przyjaciel nie jest im obojętnie. Tak jak nie pomyśli prośba Angie względem ich poukładanego życia. Najbardziej przykuł moją uwagę Tiger i jego podejście do dziewczyny. Zadziwiał mnie z każdą stroną. A scena z tekstem o sprawowanie opieki bez skargi na opiekuna była przezabawna. Spodziewałam się czegoś innego po nim, ale pozytywnie mnie zaskoczył. Co do reszty paczki? Sami się przekonacie jakie mieli podejście do dziewczyny. A tutaj można powiedzieć nie było jednolicie.

Ogólnie ciekawy pomysł na fabułę. ????

"(...) W zasadzie to w ogóle nie powinniśmy byli się zaprzyjaźnić. Tak bardzo się między sobą różnimy, ale jakoś tak się stało, że się zeszliśmy i do siebie przylgnęliśmy."

????????????

Urzekająca piękną okładką, czarująca wartościowym wnętrzem.
Portretująca gorzki smak pożegnania.
Ukazująca siłę przyjaźni, dla której nie ma rzeczy niemożliwych.

Angie, Maggie, Leon, Tiger - czworo ludzi, którzy poznali się na studiach. Każde z nich jest inne, a mimo to, połączyła ich przyjaźń. Przyjaźń na lata.

Dziś spotykają się na odczytaniu ostatniej woli Angie.
Są zaskoczeni nie tylko tym, co kobieta dla nich przygotowała, ale także obecnością Hope, która nie należała do ich paczki... Spodziewali się wszystkiego, ale na pewno nie tego, że od teraz będą sprawować opiekę nad córką Angie - Romany.
Przecież każde z nich miało swoje życie. Mniej lub bardziej poukładane, ale na pewno nie takie, w które można ot tak ingerować. Lecz nie mają innego wyjścia niż to, by spełnić wolę przyjaciółki.
W końcu była częścią ich grupy i pragnęła szczęścia swojego jedynego dziecka. Romany ma już osiemnaście lat, jednak wciąż szuka swojej życiowej drogi, a oni mają pomóc jej ją odnaleźć. ..

"Nie sposób, zapomnieć" to książka, która mnie całkowicie oczarowała. Historia czworga przyjaciół skradła moje serce. Niesamowite, jak ci całkiem różni od siebie ludzie, znaleźli nić porozumienia, która przetrwała ponad trzy dekady. Ich przyjaźń była naprawdę piękna. Miewała wzloty i upadki, ale mimo to, zawsze byli przy sobie i mogli na siebie liczyć. Nieważny był czas, nieważna była odległość, jaka ich dzieliła - to było niczym w porównaniu z tym, co mieli. A mieli siebie, więc mieli wszystko...

I nawet teraz, gdy zabrało jednej z nich, byli w stanie się zmobilizować i zrobić wszystko, aby spełnić jej ostatnią wolę. Wiedzieli, że ją to uszczęśliwi. W końcu przekonają się też, że Angie miała w tym swój cel...

Jesteście ciekawi jaki?
Siegnijcie po książkę "Nie sposób zapomnieć".
Jestem pewna, że Was oczaruje.
Bo jest to książka nie tylko o przyjaźni. To także książka o miłości, o planach, marzeniach, o życiu, które to wszystko weryfikuje...
Serdecznie polecam ????

Co ta książka ze mną zrobiła? Rzadko sięgam po książki obyczajowe bez wyraźnie zarysowanego wątku romantycznego, ale co do tej miałam dobre przeczucia. ?Nie sposób zapomnieć? położyła mnie na łopatki.

Ta książka to nie tylko droga, jaka musi przebyć nastolatka po stracie jedynej rodziny jaką miała, najlepszej przyjaciółki czy bratniej duszy: swojej mamy. To niespełnione miłości, utracone szanse, zmarnowane nadzieje, błędne decyzje. Co może wyjść z połączenia losów czwórki dorosłych i jednej nastolatki? Wiele. Naprawdę wiele. Masa emocji, uczuć, łez (głównie moich, bo bohaterowie płakali skrycie).

Postacie, które stworzyła Imogen Clark przemówiły do mnie. Były tak autentyczne, prawdziwe! Począwszy od Anglię, która od dziecka musiała radzić sobie sama, skąd często brały się jej dziwne zachowania, przez Maggie, mającą sztywny plan na życie, trzymającą się wytyczonej drogi, przez z pozoru nudnego, przeciętnego Leona, czy równie barwnego jak Angie Tigera. Na deser autorka kreuje Hope: pojawiającą się niemal z nikąd, mającą również pełnić role opiekuna dla nastolatki.

Przepadałam. Jestem zachwycona tym, jak sprytnie autorka przeplatał losy bohaterów. Ta książka to nie tydzień, miesiąc czy rok. To ponad połowa życia grupy czterech przyjaciół. Każde z nich dostaje swoje rozdziały. Każdemu poświęcony jest czas. Każdego przeszłość doświadczyła w bardziej lub mniej bolesny sposób.

?Nie sposób zapomnieć? to dla mnie jedna z lepszych książek tego roku. Jestem zachwycona.