Nie to miejsce, nie ten czas

Wskazówki zegara pokazują, że minęła już północ. Jen nadal czeka na syna. Kiedy dostrzega go, wyglądając przez okno, zaczyna dziać się coś niepokojącego. Kobieta staje się świadkiem zbrodni popełnionej przez jej syna, Todda.
Kiedy Jen budzi się następnego dnia, po koszmarnej nocy spędzonej na komisariacie, okazuje się, że nic złego się nie wydarzyło. Jest zdezorientowana. Po kolejnej nocy jest tylko gorzej, bo Jen zaczyna cofać się w czasie i przeżywać swoje życie jeszcze raz. Wtedy zdaje sobie sprawę, że może powstrzymać morderstwo, którego dopuścił się jej syn i odkryć przyczynę jego zachowania.
Jesteście ciekawi, co odkryje główna bohaterka i czy powstrzyma Todda, przed popełnieniem zbrodni?
.
Nie pamiętam czy kiedykolwiek czytałam książkę z takim intrygującym, nietuzinkowym pomysłem na fabułę. Wciągnęła mnie ta historia od samego początku, bardzo dobrze mi się czytało tę książkę. To zdecydowanie mój klimat. Autorka kupiła mnie pomysłem i kreacją bohaterów. Podobało mi się to, w jaki sposób prowadzona była fabuła, choć nie jestem przekonana, czy takie zakończenie mnie całkowicie satysfakcjonuje. Abstrahując od zakończenia, było ciekawie, tajemniczo, niepokojąco, zaskakująco. Czyli tak jak lubię.
Gillian McAllister bardzo mocno podkreśla w książce postać "matki " (główna bohaterka), która zrobi wszystko, by ratować swoje dziecko od popełnienia życiowego błędu. Współczułam i jednocześnie podziwiałam Jen, która musiała przeżywać na nowo dni by znaleźć moment, który ruszył lawinę wydarzeń doprowadzając do tragedii. Ona musi to powstrzymać, przy okazji odkrywając tajemnice, które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego.
Muszę przyznać, że autorka potrafi namieszać w głowie i zaskoczyć.
Polecam, bo to interesująca i emocjonująca lektura na wieczór.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszych powieściach jednak nie miałam przyjemności adnej przeczytać, postanowiłam to zmienić właśnie przy okazji najnowszej książki pisarki - "Nie to miejsce, nie ten czas". Do jej sięgnięcia w głównej mierze zachęcił mnie intrygujący opis sugerujący nietuzinkową oraz pełną emocji oraz wrażeń lekturę. Ewidentnie czuć tutaj powiew świeżości za sprawą przedstawionego w książce motywu pętli czasowej. Pierwszy raz spotkałam się z taką książką i to co dostałam na kartach tej powieści bardzo mi się podobało. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Ja już od pierwszych stron zostałam wciągnięta do świata bohaterów i nie odłożyłam książki póki nie poznałam zakończenia tej historii. Fabuła została w wielowątkowy, interesujący, a nawet intrygujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i równie dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie zostali naprawdę świetnie wykreowani. Akcja tej powieści jest dość dynamiczna, dzieje się tutaj naprawdę sporo, nie pozwalając Czytelnikowi nawet na chwilę nudy. Tak naprawdę ciężko było przewidzieć co przyniosą kolejne strony książki oraz jak potoczy się historia bohaterów. Niesamowicie mi się to podobało - taki deszczyk niepewności, ogrom skrajnych emocji. Autorka w umiejętny sposób buduje napięcie, nie daje wszystkiego na tacy, zmuszając Czytelnika do myślenia i świetnie wodzi za nos. Zakończenie jakie zaserwowała tutaj autorka było moim zdaniem nie do odgadnięcia! Miło spędziłam czas z tą książką i chętnie w przyszłości sięgnę po następne powieści spod pióra autorki i liczę na równie niebanalną, inną w dobrym tego słowa znaczeniu historię! Polecam!

Jen widzi z okna coś, czego nikt nie chciałby zobaczyć ? jej syn, wracający nocą do domu, atakuje nożem nieznanego mężczyznę i zabija go. Kilka minut zmienia życie całej rodziny. Ale rano okazuje się, że wczorajszy koszmar jeszcze nie nastąpił! Kobieta budzi się dzień wcześniej i ma szansę zmienić bieg tej historii, ale żeby to zrobić, musi zrozumieć, co się stało, jak doszło do tego, że jej mądry, zabawny, rozsądny syn dopuścił się zbrodni. Czy za bardzo pochłonęła ją praca zawodowa i przegapiła krytyczne wydarzenia z życia syna? Nie dopilnowała, nie wychowała dobrze? Nie wspierała wystarczająco, nie rozumiała?

?To jest szaleństwo, za co potrafią się winić matki?

W tej zadziwiającej pętli czasu kobieta cofa się do wydarzeń, które już miały miejsce ? dzień, dwa, trzy dni wcześniej. I jeszcze dalej, do tych, które były znaczące, bo doprowadziły do dramatycznego finału. Jen dostała szansę obserwować, zrozumieć, a może nawet uratować swoje dziecko przed okrutnym przeznaczeniem.

?Jakie to złowieszcze, przeżywać swoje życie wstecz. Dostrzegać rzeczy, które wcześniej się przegapiło?

Pośpiech, zmęczenie, brak skupienia na synu ? to wszystko sprawiało, że Jen przegapiła pewne sygnały. Im dalej sięga, tym obraz staje się bardziej niepokojący. Idealne życie jednak ma skazy, bliscy nie są kryształowi?

To świetna książka, zaskakująca, wciągająca i zachwycająca nietypowym rozwiązaniem, odwróconą chronologią ? na wstępie dostajemy finał, a później z każdym rozdziałem cofamy się w czasie i obserwujemy ciąg zdarzeń, które poprzedzają zabójstwo. Z niepokojem i ciekawością śledzimy poczynania Jen, obserwujemy jej walkę o syna, odkrywanie splątanych tajemnic, mających korzenie w przeszłości. I z zapartym tchem trzymamy kciuki, żeby znalazła to brakujące ogniwo.

"Myślimy tylko o złych rzeczach, które nas spotykają, a nie o tych, których dzięki szczęśliwemu losowi unikamy."

Nocna październikowa mgła spowija przedmieścia Crosby, gdy Jen spogląda na cofające się wskazówki zegara, kiedy to czas zmienia się na zimowy. W tym samym momencie dostrzega za oknem syna, którego powrotu tak wyczekiwała. Jednak zamiast ulgi przeszywa ją lodowaty strach, gdy z mroku wyłania się ciemna postać. Nagle wszystko zamiera w chwili, gdy jej ukochane, jedyne dziecko dokonuje zbrodni. Rozdzierający krzyk, krew tak mocno kontrastująca z szarością nocy, pytania pozostające bez odpowiedzi, wszystko zaciera się pod wpływem szoku i przerażenia. Następnego dnia budzi się i okazuje się, że znów jest wczoraj...
Dostaje niepowtarzalną szansę, by zapobiec morderstwu.

Rodzicielstwo jest sporym wyzwaniem, wymaga podejmowania nieustannych wysiłków, a także wielu wyrzeczeń. Staramy się zrobić wszystko, by nasze dzieci były szczęśliwe i bezpieczne, niezależnie czy dopiero poznają świat, czy wkraczają w dorosłość. Jennifer nie jest wyjątkiem, z dumą spogląda na swoje pełnoletnie już dziecko, obserwując, jak zmienia się pod wpływem pierwszej miłości i realizuje swoje marzenia. Jednak mimo to nadal nie potrafi zasnąć, gdy syna nie ma w domu, czuwając do jego powrotu. Wydarzenia których jest świadkiem zachwiały jej światem, wciągając w pętlę czasu.
Gillian McAllister zaprasza do misternie zaplanowanej gry w zagadki. Za każdym razem, gdy próbujemy rozwiązać któraś z nich, odkrywamy, że po jej rozwikłaniu trafiamy na kolejną i jeszcze bardziej tajemniczą. Pokazuje jak wielką wagę mają szczegóły, a każda nawet najmniej znacząca chwila może zmienić nasze życie. W tę historię zaangażowałam się od pierwszych stron, starając się odgadnąć zamysł Autorki. Ponadto dzięki różnym zmianom czasu miałam okazję dobrze poznać bohaterów, ich emocje, takie jak strach, tęsknota, rozpacz czy zagubienie.
"Ale przecież znajomość przyszłości jest gorsza od niewiedzy".

To książka, która na długo zapada w pamięć i nie będzie jej chcieli się od niej oderwać. Dla mnie absolutnie genialna.

Matka, czekająca na powrót syna.
Matka, świadek zbrodni, którą on popełnia.
Matka, szukająca prawdy w przeszłości.
Matka, znajdująca się w pętli czasu.
W dążeniu do rozwikłania przestępczego procederu. Bo tam, gdzieś w tym mechanizmie tkwi jej mąż.

Jen ma możliwość jeszcze raz spojrzeć na rzeczy, na które nie zwracała poprzednio uwagi.
Tam, w tej przeszłości dowie się prawdy. O sobie. O mężu. O swoim życiu. Tylko w jaki sposób ta prawda wpłynie na bieg tej historii? Czy zdoła uchronić syna?

? Nie to miejsce, nie ten czas ? to pierwszy zagraniczny thriller od dawna, który totalnie mnie pochłonął. Namieszał mi w głowie.
Moje myśli i emocje tak po prostu sobie przywłaszczył. Bez ostrzeżenia.
Niewiarygodnie wciągający. Taki, który wdziera się głęboko pod skórę. Porywa myśli.
Powiało w nim świeżością. Emocjami. Jakimś dziwnym spokojem. Wzruszyłam się nawet. Siła uczucia tutaj ukazana bardzo mnie poruszyła. Bo poświęcenie siebie dla miłości to największa odwaga.

I nawet motyw pętli czasu nie był mi straszny. Podobał mi się. Świetne zagranie ze strony autorki. Ani odrobinę nie czułam się jak w powieści SF. Czułam, że tak ma być. Że to jest potrzebne, by ta historia miała sens.

Ta opowieść zrobiła ze mną coś dobrego.
Przypomniała mi jak ważne jest słowo, gest i czyn wobec drugiej osoby tu i teraz.
Czasu cofnąć nie można. A wypowiedziane słowa nie znikną. Zostaną w nas i w naszych bliskich na zawsze.
To była bardzo udana podróż wstecz.