Nie wszystko zostaje w rodzinie

Ekonomia, inwestowanie to tematy, które sprawiają mi wyjątkową trudność. Mogę czytać o tym niezliczoną ilość razy, a i tak na sam koniec uznam, że praktycznie nic z tego nie przyswoiłam. Jakie więc było moje zdziwienie, kiedy sięgając po książkę, która miała być satyryczną opowieścią o arystokracji w 21 wieku, natrafiłam na pozycję, której znaczącą część stanowią inwestycje i kryzys ekonomiczny właśnie. Muszę przyznać, że zadziałało to na mnie odstraszająco, bo mimo przypisów czułam, jakbym czytała książkę w zupełnie obcym dla mnie języku. Czy znaczy to, że cała była zła? Oczywiście, że nie!

Fabuła skupia się na podupadającym rodzie Trelawneyów, którzy lata świetności mają dawno za sobą. W 2008 roku arystokracja nie cieszy się już takim poważaniem, a większość członków rodziny nie umie mimo wszystko pozbyć się z głowy pewnych schematów. Wnikając do ich życia, szybko zaczynamy odkrywać przysłowiowe trupy w szafie i to, jak pogoń za pieniędzmi może zniszczyć relacje rodzinne.

Dobrą stroną książki jest umiejętność, z jaką autorka wplotła całą gamę różnorodnych bohaterów do fabuły. Mało jest takich, którzy zdobywają naszą bezgraniczną sympatię, ale trzeba przyznać, że wyróżniają się czymś i mają dobrze rozbudowaną historię. To właśnie opisanie fabuły z różnych perspektyw sprawia, że zyskuje ona na wartości.

Styl autorki jest lekki i humorystyczny. Z tyłu okładki przeczytamy, że "tak zabawnej książki o arystokratach jeszcze nie czytaliście". Zdanie jest trochę na wyrost, bo podczas czytania nie parskałam może śmiechem, ale rzeczywiście autorka w ironiczny sposób punktuje wady klasy wyższej i ich przywiązanie do tradycji, które czasami skutkuje poważnymi problemami.

Tak jak wspomniałam na początku, finanse nie są moją mocną stroną, przez co ta część książki, w której mowa o kryzysie nie przypadła mi do gustu. Gubiłam się w terminologii i męczyłam, próbując zrozumieć zawiłości bankowości.

"Nie wszystko zostaje w rodzinie" to przyjemna lektura na jesienne wieczory. Miejscami trochę mi się dłużyła i nie zawsze odnajdywałam się w fabule, ale jeśli wy lubicie takie klimaty, dajcie jej szansę!

Zamek Trelawney od blisko ośmiuset lat przechodzi z rąk do rąk w jednej z arystokratycznych rodzin. I chociaż w dawnych czasch był ich chwałą, na dzień dzisiejszy pozostaje już tylko ruiną. Jednak rodzina, mimo piętrzących się długów, nie chce oddawać posiadłości w obce ręce. Ich życie dodatkowo komplikuje pojawienie się dziewczyny, która podaje się za ich krewną.
.
To miała być zabawna książka o arystkoratach... Cóż wygląda na to, że angielski humor jest mi obcy. Podczas czytania niestety nie zaśmiewałam się do rozpuku, a tylko miałam wrażenie, że czytam książkę o ludziach zdesperowanych, dla których najważniejsze w życiu są pieniądze, żyjących ideałami wyznawynymi przez ich przodków, którzy żyli 200 czy 300 lat temu. W rzeczywistości są jednak tak nieudolni w swoich działaniach, że jedyne czym mogą się pochwalić to długi, rozpadająca się posiadłość i odziedziczony tytuł i fatalne stosunki rodzinne. Rozmowy o władzy są wszechobecne niemal na każdej stronie. Jednak może to było zamierzone posunięcie, aby pokazać abstrakcyjność i absurdalność niektórych sytuacji i zachowań? W końcu autorka wywodzi się z arystokratycznej rodziny bankowców i chciała ten świat pokazać w nieco sarkastyczny i przerysowany sposób.
.
"Nie wszystko zostaje w rodzinie" pokazuje, że nie wystarczy mieć, trzeba też dać coś od siebie. Daje nam jasno do zrozumienia, że pieniądze nie załatwią pogmatwanych spraw rodzinnych.

Zamek Trelawney, wspaniała, niezwykle okazała posiadłość starego arystokratycznego rodu, od dłuższego już czasu traci dawną świetność i popada w ruinę. Rodzina jednak
z uporem walczy o jego utrzymanie dla kolejnych pokoleń. Czy dla tej rodziny ?mieć? znaczy ?być?? Zostać za wszelką cenę w posiadaniu zamku, by utrzymać we własnym mniemaniu status właściwy arystokratycznemu rodowi? Czy pojawienie się nieznanej dziewczyny podającej się za krewną wprowadzi coś do tego groteskowego tygla namiętności, tajemnic i skomplikowanych relacji?
Zabawna, nieco przerysowana satyra na podziały klasowe, bezrefleksyjne powielanie schematów
i kurczowe trzymanie się tradycji. Czyta się świetnie, polecam!

Bardzo lubię zapoznawać się z wydaniami zarówno polskich, jak i zagranicznych autorów. Najważniejsze dla mnie jest to, by były one przystępnie napisane i miały zajmującą fabułę. ,,Nie wszystko zostaje w rodzinie" Hannah Rotschild na szczęście spełniła te kryteria, więc bez żadnych przeszkód mogłam oddać się tej lekturze. Ze względu na jej obszerność dobrze jest zarezerwować sobie na poznanie całości dłuższy wieczór lub też kilka dni, w trakcie których uda się wygospodarować wolne godziny. Na pewno nie będzie to czas stracony, tym bardziej, że akcja toczy się współcześnie.

Niewątpliwym atutem tego wydania jest to, że jego akcja ma miejsce w XXI wieku. Dzięki temu staje się ona jeszcze bliższa sercu współczesnego odbiorcy. Jeden z zamków na południu Kornwalii powoli przestawał tracić swoją okazałość, przeistaczając się w ruinę. Problem polegał jednak na tym, że od kilkuset lat przebywał w rękach jednej rodziny, która za wszelką cenę chciała go zatrzymać. Czy sytuacja miała ulec zmianie, gdy pojawiła się nowa bohaterka, podająca się za nieznaną do tej pory krewną?

Zapoznawanie się z lekturami, które są jednocześnie wciągające, śmieszne, ale też zmuszające do refleksji jest niezwykle ciekawe. ,,Nie wszystko zostaje w rodzinie" Hannah Rotschild z powodzeniem zalicza się właśnie do tych wszystkich składowych, z których mogła wyniknąć tylko jedna całość. ŚWIETNA LEKTURA. Dodatkowo jest ona nietuzinkowa i na pewno nie sposób nie zwrócić na nią uwagę w swoim wolnym czasie.

Brytyjski humor, ten specyficzny styl widoczny tylko w książkach angielskich autorów, to jest to co naprawdę lubię. "Nie wszystko zostaje w rodzinie" jest przykładem brytyjskiego stylu.
Zamek Trelawney, dawna najokazalsza posiadłość rodowa na południu Kornwalii już dawno stracił swój blask, stał się obciążeniem dla jego mieszkańców. Ale jak to mówią "noblesse oblige"...szlachectwo zobowiązuje, więc rodzina rozpaczliwie próbuje zachować go dla przyszłych pokoleń.
Ależ cudownie się bawiłam podczas lektury tej książki. Autorka zaprezentowała nam tu całą galerię przedstawicieli hrabiowskiego rodu oraz takich bardziej z plebsu...jakby to powiedziała hrabina Clarissa????. Jedni wzbudzają sympatię inni nie a jeszcze inni tylko politowanie. Moją ulubienicą jest wicehrabina Jane, która niosła wręcz to domiszcze na swoich barkach.
Ciekawie było zajrzeć za mury siedziby rodowej tak szlachetnej rodziny, by podejrzeć, z czym muszą się borykać w dzisiejszych czasach przedstawiciele arystokratycznych rodów. Kto potrafił ten się przystosował, ale niektórzy całkiem utknęli w feudalnej przeszłości.
Autorka wywodzi się z arystokratycznej rodziny więc wie o czym pisze, choć większości z nas jej rodzina kojarzy się z dużymi pieniędzmi.
Książkę tę czyta się bardzo szybko, autorka ma dobre pióro i historia wręcz płynie, nie zauważyłam w niej większych spowolnień czy braków.
Podobały mi się również opisy przyrody, krajobrazów, dawnego Trelawney.
Ale przede wszystkim jest to historia o relacjach między członkami rodziny, takich skomplikowanych i często trudnych. A jeśli w rodzinie są ukryte "trupy w szafie", to te relacje będą jeszcze trudniejsze. A poza tym również o zemście i urazach pielęgnowanych w sobie naprawdę długo, aż staną się motorem działań.
Sprawdźcie sami o czy mówię.