Nie wygrasz ze mną

Gabriela Sawicka ponownie staje przed trudnościami, które spadają na nią na każdym kroku. Szantaż, zacieranie śladów wysysają z niej spokój i poczucie bezpieczeństwa. Do tego wszystkiego przychodzi jej pracować nad kolejną trudną sprawą.
Diana Brzezińska nie próżnuje i ponownie stawia główną bohaterkę przed trudnymi wyborami. Oczywiście Sawickiej nie brakuje hardości, jak to było w poprzednich tomach serii. Jednak jej moralność wystawiana jest na próbę i posunie się do nieodwracalnych działań.
Klimat w "Nie wygrasz ze mną" jest gorący i przyznaję, że takiej bomby się nie spodziewałam. Zastanawia mnie, ile jeszcze główna bohaterka musi przeżyć, by mogła w miarę spokojnie żyć i pracować. Niestety, pakując się w kolejne problemy, zostaje wciągana coraz głębiej do bagna, w którym się znalazła. Dziwię się, że współpracownicy mają do niej jeszcze cierpliwość.
Z drugiej strony nie ma się co dziwić, że Sawicka idzie przez życie tak, jak ukazuje to Brzezińska na kartach powieści. Traumatyczne przeżycie, otarcie o śmierć, dążenie do zemsty, parcie do przodu bez taryfy ulgowej sprawiają, że trudno jest żyć normalnie. Słowo "normalność" chyba nie istnieje w słowniku kobiety.
Atmosfera się zagęszcza, napięcie rośnie do niewyobrażalnych rozmiarów, a zakończenie książki sprawia, ze wstrzymuje się oddech. Jestem pełna podziwu tak świetnie skonstruowanej historii. Nie jest to kryminał z gatunku tych trudniejszych, cięższych, ale warty uwagi. Czyta się ekspresowo i aż żal ściska, że książka kończy się tak szybko. Nie pozostaje nic innego, jak czekanie na kolejne perypetie prokurator Sawickiej. Coś czuję, że będzie równie gorąco, jak w poprzednich tomach. Czytajcie, naprawdę!

Ale, że to już koniec?!!! Na szczęście nie! Zrobiłam mały research i tak będzie czwarty tom! Ufff! ????

Wkręciłam się na maksa w historie Gabrieli Sawickiej. Zarówno po pierwszym, jak i po drugim tomie zastanawiałam się czy autorka mnie jeszcze zaskoczy swoimi pomysłami na poprowadzenie fabuły i zdecydowanie jej się to udało!

Co tym razem spotkało panią prokurator? Po pierwsze mierzy się z bardzo silnym wrogiem, szanownym panem Lisem, który ma na nią haka (nie byle jakiego) i zaczyna szantażować Sawicką. Bez wątpienia ta sytuacja spędza jej sen z powiek i jest zdecydowana, aby podjąć nawet najbardziej radykalne działania, by znowu mogła ?spać spokojnie?. To niestety nie jedyne ?utrapienie? pani prokurator, bowiem już na samym początku trzeciego tomu czytelnik dostaje niezłą dawkę wrażeń. Sawicka jest świadkiem napadu z bronią, a to łączy się z kolejną sprawą. Pani prokurator będzie musiała "stoczyć bój" z sektą. Jak postąpi, jakie kroki poczyni, aby zakończyć działanie ?organizacji?, a może w ogóle jej się to nie uda? Tu bez wątpienia liczy się czas, a zegar tyka coraz głośniej.

Za co polubiłam tę serię? Po pierwsze niebanalne sprawy kryminalne, a z każdą częścią można powiedzieć, że coraz bardziej drastyczne, aż boję się myśleć jaką sprawę będzie musiała rozwikłać Sawicka w kolejnym tomie... Po drugie sama pani prokurator, uwielbiam ją, wiele w sobie skrywa, ma w sobie pewien mrok, wiele przeszła, co ukształtowało jej podły charakter, ale to właśnie to sprawia, że nie można o niej ot tak zapomnieć. Pozostali bohaterowie również mają w sobie iskrę, nie znajdziecie tu nijakich osobowości. Kolejna sprawa to tempo akcji to istny sprint i lekkie wątki obyczajowe, które ubarwiają całość. A te wszystkie elementy połączone razem sprawiają, że te książki się pochłania!

Tytuł trzeciego tomu jest bardzo adekwatny, Sawicka to bardzo trudny przeciwnik ????

Gabriela Sawicka powraca i nie zawaha się przekroczyć granicy, zza której nie będzie powrotu.

Gabriela Sawicka przyzwyczaiła się do szantaży Lisa, jednak tym razem wpadła jak przysłowiowa śliwka w kompot. Nie ma wyjścia, musi przyjąć jego żądania i zawrzeć z nim układ. Czego tym razem Lis będzie sobie życzył?

Choć Lis nie daje o sobie zapomnieć i jest priorytetowym problemem Sawickiej, to jednak niejedynym. Pani prokurator jest świadkiem napadu z bronią. Próba rozwiązania tej sprawy prowadzi Sawicką do sekty działającej na terenie Szczecina.

Prokurator niezmiennie nagina wszelkie zasady, jednak tym razem popełnia mnóstwo błędów. Dokąd zaprowadzi ją chęć wygrania za wszelką cenę?

?Nie wygrasz ze mną? zdecydowanie trzyma poziom dwóch poprzednich części przygód Gabrieli Sawickiej. Skłonna jestem nawet stwierdzić, że ta część była najlepsza. Diana Brzezińska nie spoczęła na laurach i po raz kolejny oddała w nasze ręce genialnie skonstruowaną zagadkę kryminalną, wplatając w nią trochę sarkastycznego poczucia humoru. Oba wątki zarówno śledztwo prowadzone przez policję, jak i szantaż, z którym musi poradzić sobie Sawicka, są poprowadzone genialnie i trzymają nas w napięciu do samego końca. Szybka, pełna zwrotów akcja i rewelacyjni bohaterowie ? to wszystko sprawia, że książkę czyta się na jednym wdechu, nie sposób się od niej oderwać.

Gabriela Sawicka to postać, którą jedni polubią, a innym wydawać się będzie zbyt irytująca. Ja zdecydowanie należę do tych pierwszych i z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Diana Brzezińska pozostawiła swoich czytelników z wielką niewiadomą, co tylko potęguję moja chęć sięgnięcia po kolejny tom, który mam nadzieję, ukaże się niebawem. Polecam!

Czasami sami nie zdajemy sobie sprawy z tego, do czego tak naprawdę jesteśmy zdolni, póki nie staniemy nad krawędzią. Gabriela Sawicka będzie musiała nie tylko przekroczyć własne granice, ale i zmierzyć się czyhającymi tuż za rogiem konsekwencjami.

"Nie wygrasz ze mną" to już trzeci tom piekielnie wciągającej serii z bezkompromisową prokurator. I z czystym sumieniem muszę przyznać, że jest równie dobry, o ile nie lepszy, co jego poprzednicy - wybornie skonstruowana sprawa kryminalna, spora dawka ciętego, sarkastycznego humoru i nuta przemyconego w tle romansu (choć na tym polu czuję lekki niedosyt), pełen pakiet!

I chociaż raczej nie należę do osób, które rozpamiętują poszczególnych bohaterów i naprawdę rzadko zdarza mi się do nich przywiązywać, tak Dianie Brzezińskiej udało się sprawić, iż zżyłam się z wykreowanymi przez nią postaciami. Cóż, tutaj nawet patolog ma swój niepowtarzalny urok! Natomiast zakończenie... naprawdę nie wiem, jak wytrzymam w tej niepewności do przyszłego roku. Autorka z rozbrajającą zręcznością potrafi namieszać jak nikt inny - czekam z niecierpliwością na dalsze losy!

Jeżeli macie za sobą poprzednie dwa tomy, zapewne nie muszę przekonywać Was do sięgnięcia po "Nie wygrasz ze mną". Jeśli jednak nie mieliście jeszcze do czynienia z tą serią, nie czekajcie nawet chwili dłużej, gwarantuję, że pochłonie Was od pierwszej strony!

Prokurator okręgowy, Gabi Sawicka, tym razem nie wpakowała się w kłopoty świadomie. Znalazła się w złym miejscu, o złej porze. Szesnastu klientów kawiarni w centrum Szczecina, w tym Gabi i Lis, stali się zakładnikami. Postulaty zamachowców są nie do zaakceptowania, gdyż są one stawiane przez wyznawców ideologii, dumnych z udziału w misji, którą realizowali punkt po punkcie. Są świadomi konsekwencji i gotowi je ponieść. Butna, bezkompromisowa prokurator nie zamierza ułatwiać im zadania. 
"- Nie mogę rozgryźć, czy pan się martwi o nią, czy o zamachowców"

Drugim równoważnym wątkiem powieści jest powód, dla którego doszło do spotkania Gabi - Lis w kawiarni. Jest on ściśle połączony z poprzednimi częściami i dotyczy szantażu, do którego posuwa się Lis. Jest w posiadaniu nagrania zabójstwa Nizioła. Tym razem Sawickiej ciężko będzie się z tego wykpić. Na włosku wisi reputacja oraz kariera zarówno Gabi, jak i pomagającemu jej Michalskiemu. W najlepszym scenariuszu grozi im umniejszenie pozycji zawodowych, a w najgorszym więzienie. 

Początek miał mocno sensacyjny wydźwięk. Akcja była dynamiczna, wydarzenia działy się jedne po drugich. Nie było czasu na głębsze odetchnięcie. Wnikliwie był przedstawiony wątek sekty i jej wyznawców wierzących w utopię bez przestępczości. Potem niestety nie było już tak kolorowo, a fabuła odbierała coraz bardziej irracjonalny kierunek. Już na początku część wydarzeń została skrócona do szkicu, reporterskiej relacji, wręcz do jednego zdania, które aż się prosiły o rozwinięcie biegu wydarzeń.

Autorka skróciła rozwiązanie sytuacji z kawiarni do telegraficznego skrótu, a potem skontrastowała to z topornym prawniczym bełkotem. Przesyt informacji miałam przez zbyt precyzyjnie przytaczane konkretne artykuły kodeksu postępowania karnego, nowelizacji ustawy o policji, wewnętrzne przepisy ABW np. na prowadzenie kontroli operacyjnej, ustawy o działaniach antyterrorystycznych, procedury i wiele innych. Gabi przez wiele stron powieści rozważa, pod jakie paragrafy podpiąć zamachowców. To plus rozmyślania Lisaka były ciężkostrawne i normalnie nudne, a do tego nagminnie powtarzane w dialogach, w różnych konfiguracjach bohaterów. 

Gabi, która niegdyś posiadała coś, czego nie dało się skwan­ty­fi­ko­wać, ni opi­sać sło­wa­mi -  in­tu­icję i instynkt samozachowawczy, nie odzyskała dawnej siebie, a wręcz straciła osobowość. We wcześniejszych tomach była bezkompromisowa, nieugięta, sarkastyczna teraz tylko wulgarna. Kiedyś nie stosowała półśrodków, ale to też się zmieniło. Stała się naiwna i nierozumna. Kompletnie niezrozumiałym było dla mnie jej zachowanie, zgoda na konferencję prasową, które było medialnym samobójstwem, wciągnięcie do "gry" patologa Lisaka. Bez zagłębiana się w szczegóły, nie mogę uwierzyć, że taki plan wymyśliła prokurator i patolog, a wykonanie go było kuriozum. To byłoby niewiarygodne, nawet gdyby zostało napisane przez laika, ale od autorki wymaga się trochę więcej realizmu z racji wyuczonego zawodu.

Część odczuć i przemyśleń bohaterów była nagminnie powtarzana, wałkowana do znudzenia. Autorka utworzyła też swoiste kółko wzajemnej adoracji podobnie jak w finałowym tomie poprzedniej serii. Każdy każdego poklepywał po ramieniu, pocieszał i wspierał. Akurat postawa Gabi nie zasługiwała na poparcie a napiętnowanie. Również kreacja Sawickiej i Michalskiego łudząco zaczęła przypominać Ady i Krystiana. Niestety ten tom zrobił z postaci Gabi postać groteskową i karykaturalną.

Końcówka, z wyłaniającym się na horyzoncie kolejnym załamaniem prokurator, słaba i bez inwencji. Gabi już przeszła depresję, która była uzasadniona, bo dotyczyła jej dzieciństwa i tragedii, jaka dotknęła jej rodzinę, ale ponowne załamanie zrobi z niej postać kompletnie odwrotną, niż autorka starała się zbudować. To, co Gabi zrobiła w tym tomie to czysta premedytacja, więc w kontynuacji powinna pozostać twarda i bezwzględna.

Do tej części mam więcej zarzutów co do realizmu wydarzeń, ale nie zmienia to faktu, że powieść absorbuje bez reszty. Osobiście wierzę, że ten tom będzie najsłabszym w serii, a kolejny odpłaci z nawiązką czytelnicze rozczarowanie. 

Prokurator okręgowy, Gabi Sawicka, tym razem nie wpakowała się w kłopoty świadomie. Znalazła się w złym miejscu, o złej porze. Szesnastu klientów kawiarni w centrum Szczecina, w tym Gabi i Lis, stali się zakładnikami. Postulaty zamachowców są nie do zaakceptowania, gdyż są one stawiane przez wyznawców ideologii, dumnych z udziału w misji, którą realizowali punkt po punkcie. Są świadomi konsekwencji i gotowi je ponieść. Butna, bezkompromisowa prokurator nie zamierza ułatwiać im zadania. 
"- Nie mogę rozgryźć, czy pan się martwi o nią, czy o zamachowców"

Drugim równoważnym wątkiem powieści jest powód, dla którego doszło do spotkania Gabi - Lis w kawiarni. Jest on ściśle połączony z poprzednimi częściami i dotyczy szantażu, do którego posuwa się Lis. Jest w posiadaniu nagrania zabójstwa Nizioła. Tym razem Sawickiej ciężko będzie się z tego wykpić. Na włosku wisi reputacja oraz kariera zarówno Gabi, jak i pomagającemu jej Michalskiemu. W najlepszym scenariuszu grozi im umniejszenie pozycji zawodowych, a w najgorszym więzienie. 

Początek miał mocno sensacyjny wydźwięk. Akcja była dynamiczna, wydarzenia działy się jedne po drugich. Nie było czasu na głębsze odetchnięcie. Wnikliwie był przedstawiony wątek sekty i jej wyznawców wierzących w utopię bez przestępczości. Potem niestety nie było już tak kolorowo, a fabuła odbierała coraz bardziej irracjonalny kierunek. Już na początku część wydarzeń została skrócona do szkicu, reporterskiej relacji, wręcz do jednego zdania, które aż się prosiły o rozwinięcie biegu wydarzeń.

Autorka skróciła rozwiązanie sytuacji z kawiarni do telegraficznego skrótu, a potem skontrastowała to z topornym prawniczym bełkotem. Przesyt informacji miałam przez zbyt precyzyjnie przytaczane konkretne artykuły kodeksu postępowania karnego, nowelizacji ustawy o policji, wewnętrzne przepisy ABW np. na prowadzenie kontroli operacyjnej, ustawy o działaniach antyterrorystycznych, procedury i wiele innych. Gabi przez wiele stron powieści rozważa, pod jakie paragrafy podpiąć zamachowców. To plus rozmyślania Lisaka były ciężkostrawne i normalnie nudne, a do tego nagminnie powtarzane w dialogach, w różnych konfiguracjach bohaterów. 

Gabi, która niegdyś posiadała coś, czego nie dało się skwan­ty­fi­ko­wać, ni opi­sać sło­wa­mi -  in­tu­icję i instynkt samozachowawczy, nie odzyskała dawnej siebie, a wręcz straciła osobowość. We wcześniejszych tomach była bezkompromisowa, nieugięta, sarkastyczna teraz tylko wulgarna. Kiedyś nie stosowała półśrodków, ale to też się zmieniło. Stała się naiwna i nierozumna. Kompletnie niezrozumiałym było dla mnie jej zachowanie, zgoda na konferencję prasową, które było medialnym samobójstwem, wciągnięcie do "gry" patologa Lisaka. Bez zagłębiana się w szczegóły, nie mogę uwierzyć, że taki plan wymyśliła prokurator i patolog, a wykonanie go było kuriozum. To byłoby niewiarygodne, nawet gdyby zostało napisane przez laika, ale od autorki wymaga się trochę więcej realizmu z racji wyuczonego zawodu.

Część odczuć i przemyśleń bohaterów była nagminnie powtarzana, wałkowana do znudzenia. Autorka utworzyła też swoiste kółko wzajemnej adoracji podobnie jak w finałowym tomie poprzedniej serii. Każdy każdego poklepywał po ramieniu, pocieszał i wspierał. Akurat postawa Gabi nie zasługiwała na poparcie a napiętnowanie. Również kreacja Sawickiej i Michalskiego łudząco zaczęła przypominać Ady i Krystiana. Niestety ten tom zrobił z postaci Gabi postać groteskową i karykaturalną.

Końcówka, z wyłaniającym się na horyzoncie kolejnym załamaniem prokurator, słaba i bez inwencji. Gabi już przeszła depresję, która była uzasadniona, bo dotyczyła jej dzieciństwa i tragedii, jaka dotknęła jej rodzinę, ale ponowne załamanie zrobi z niej postać kompletnie odwrotną, niż autorka starała się zbudować. To, co Gabi zrobiła w tym tomie to czysta premedytacja, więc w kontynuacji powinna pozostać twarda i bezwzględna.

Do tej części mam więcej zarzutów co do realizmu wydarzeń, ale nie zmienia to faktu, że powieść absorbuje bez reszty. Osobiście wierzę, że ten tom będzie najsłabszym w serii, a kolejny odpłaci z nawiązką czytelnicze rozczarowanie. 

?Szach-mat?. Te słowa słyszy Sawicka, gdy Lis pokazuje jej nagranie, na którym widać, jak Michalski zaciera ślady tego, co zrobiła. Tym razem szantaż Lisa jest skuteczny. Sawicka nie ma wyjścia i musi mu ulec. Czego zażąda od niej Lis? Jak długo ona to wytrzyma? A może nie wytrzyma?
Ale Lis to nie jedyny problem Sawickiej. Prokurator jest świadkiem napadu z bronią, a ta sprawa łączy się z kolejną. Śledztwo coraz bardziej się komplikuje, a tropy prowadzą do niebezpiecznej sekty działającej na terenie Szczecina?

To już moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, ,a mną prawie wszystkie dotychczas napisane książki Diany i są to powieści z rodzaju tych, które po prostu biorę w ciemno! "Nie wygrasz ze mną" jest trzecim tomem cyklu o Prokurator Sawickiej, muszę oczywiście wspomnieć, że książki należy czytać w odpowiedniej kolejności. Styl i język autorki jest bardzo przyjemny, co sprawia, że książkę wręcz pochłonęłam w jeden wieczór i nie mogłam się od niej oderwać, póki nie przeczytałam ostatniego zdania! Fabuła została w świetny i intrygujący sposób nakreślona, dopracowana w każdym szczególe i genialnie poprowadzona. Bohaterowie nadal nie stracili na swojej charakterności, zostali bardzo dobrze i realnie wykreowani, dlatego sądzę, że bez problemu większość z nas mogłaby się z nimi śmiało utożsamić w wielu kwestiach. Historia ta przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi jeszcze lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu skrajnych emocji. W tym tomie atmosfera pomiędzy Sawicką, a Michalskim jest lekko mówiąc napięta, jednak bohaterowie są zmuszeni ze sobą współpracować.. Śledztwo nad jakim zaczynają pracować bohaterowie ogromnie mnie zaintrygowało, autorka w bardzo umiejętny sposób buduje napiecie, świetnie rysuje portrety psychologiczne ludzi należących do "sekty", czym skłania do głębszych przemyśleń. Ten temat zaciekawił mnie na tyle, że zaczęłam przeglądać w internecie informacje dotyczące prawdziwych wydarzeń ze świata czy naszego kraju związane z poruszanym tutaj tematem "sekty" i "school shootingu" przytaczane w książce przez autorkę. To naprawdę warty nagłośnienia temat. Wczoraj przeczytałam tą książkę i również wczoraj wspominali w telewizji, że został ogłoszony wyrok dotyczący chłopaka, który napadł na szkołę w Brześciu Kujawskim, o którym jest mowa w "Nie wygrasz ze mną".
W tym tomie mogłam poznać Sawicką z zupełnie innej strony... Ta kobieta - jej zachowanie, postępowanie, usposobienie to jedna wielka tykającą bomba, która nie wiadomo kiedy wybuchnie i jaki "ten wybuch" przyniesie skutki dla niej samej oraz jej bliskich... To jak Diana tutaj poprowadziła losy bohaterów naprawdę mocno mną wstrząsnęło, wywołało lawinę skrajnych emocji... A zakończenie jakie zaserwowała... zostawiło na mojej twarzy nie mały szok.. DROGA AUTORKO TAK SIĘ NIE ROBI! Nie mogę się doczekać finalnego tomu, bo coś czuję, że i tam autorka jeszcze nieźle namiesza i znów przyprawi mnie o szybsze bicie serca! Polecam! Moja ocena 10/10.