Nie zabiłam

Nie jestem w stanie opisać jak bardzo ta książka mi się spodobała! Jestem pod ogromnym wrażeniem poprowadzonej fabuły, która niemal do samego końca niczego nam nie zdradza, ale buduje ogromne napięcie. Nie jesteśmy pewni co tu tak naprawdę się dzieje. Głównej bohaterce bardzo współczujemy, choć nie wiemy czy powodem jest choroba, czy leki, czy też coś innego. Widzimy tylko, że poddaje się terapii, dostaje szczepionkę po której nie czuje się dobrze. Nie zawsze szczerze opowiada wszystko doktorowi, choć on bardzo ją o to prosił. W momencie, kiedy zjawia się policja zaczynamy podejrzewać ją o jakiś niecny czyn. Ona tylko wspomina nam, że kiedyś miała już z nimi do czynienia i została nawet sądzona za niewinność, jak podkreśla. Tutaj czujemy jej nerwy, jakby niepokój, że jednak nie do końca jest szczera, choć to, co czuje opisuje jakby sama chciała nawet siebie do tego przekonać. W momencie, kiedy czytamy o śmierci pewnej kobiety za którą nasza bohaterka nie przepadała, zaczynamy ją obwiniać, lecz nie bardzo jeszcze wiemy o co. Tutaj nadchodzi czas jej załamania, jakby rozdwojenia jaźni. To, co wcześniej udało jej się poskładać, teraz ponownie się sypie. Jest nam jej żal, ale jej zachowanie zaczyna nas niepokoić. Kiedy już wiemy o co wcześniej była sądzona, nasze zdanie o niej się zmienia. Im bardziej nas przekonuje o swojej niewinności, tym bardziej jej nie wierzymy. Tutaj autorka tak pomieszała z jej osobowością, że z łatwością przychodzi nam osądzanie jej. Jednak czy faktycznie podejrzana o tak podłe zabójstwo poprzez gniew i niesprawiedliwość mogłaby dopuścić się kolejnego morderstwa?
Niesamowita zagrywka psychologiczna. Czytający bardzo często zmienia swoje osądy, jest to zależne od szczegółów, które są nam podawane. Bardzo realistycznie opisane uczucia głównej bohaterki na której miejscu nigdy nie chcielibyśmy się znaleźć. Wspaniały styl pisarski, który jakby bardziej został rozwinięty niż poprzednia książka autorki. Wielka niepewność do samego końca z zaskoczeniem na mecie. Łatwo jest oceniać innych, lecz należy dwa razy się zastanowić przed wydaniem opinii kogoś, kogo w ogóle nie znamy. Polecam!

"Ukształtowała mnie nienawiść. To nią od zawsze byłam karmiona. Od tego nie ma ucieczki".

~ Sabina Gancarek to 34 - latka, borykająca się z traumami z dzieciństwa, które rzutują na jej życie dorosłe.
Depresja i lęk to codzienność, która zaburza jej codziennie życie...
Sabina, postanawia zawalczyć o samą siebie i za namową lekarza poddaje się nowemu innowacyjnemu leczeniu.
Z pomocą nowego leku, który od niedawna wszedł do użytku ma doświadczyć "normalności". Ale czy to pomoże ujarzmić demony przeszłości?

Niestety już po przyjęciu pierwszej dawki leku występują skutki uboczne. Kobieta ma silne zawroty głowy i olbrzymie luki w pamięci, które powodują zerowy kontakt ze światem zewnętrznym.

W tym samym czasie w wyniku brutalnego morderstwa ginie przełożona Sabiny, która była odpowiedzialna za zwolnienie.
Sabina staje się główna podejrzaną w sprawie.
Czy jest winna? Gdzie przebywała w noc morderstwa? Czy śmierć matki Sabiny ma jakiś związek w sprawie?
Jaka przeszłość skrywa nasza bohaterka?

~"NIE ZABIŁAM" Klaudii Muniak to moje pierwsze spotkanie z autorką dlatego nie wiedziałam tak naprawdę czego mogę się spodziewać. A będą już jakiś czas po lekturze muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak dobrego thrillera psychologicznego z rozbudowanym wątkiem medycznym.
~ Jak dla mnie jest to doskonały przykład prawdziwego rasowego thrillera, który już od początku swej historii trzyma nas w niewyobrażalnym napięciu, co wraz z kreacją głównych bohaterów stworzyło prawdziwą jazdę bez trzymanki ociekającą strachem, bólem, cierpieniem i ciągłym niepokojem.
~ Całą opowieść poznajemy z perspektywy dwóch osób. Sabiny naszej głównej bohaterki, która po traumach z dzieciństwa próbuje znaleźć ukojenie w innowacyjnej metodzie leczenia, to pozwala wniknąć nam w jej skrzętnie skrywane wspomnienia, doświadczenia, myśli, lęk, obawy i ciche pragnienia oraz komisarza Witolda Miłka, który ma za zadanie dowieść prawdy czy oskarżona jest winna popełnionej zbrodni.
Dzięki temu jako bierny widz mamy szerszy obraz sytuacji przez co bliżej możemy przyjrzeć się nieoczywistej i wciągającej historii.
Tutaj każdy jest podejrzany i każdy ma coś na sumieniu!
~ Klaudia Muniak w swej książęce porusza bardzo ważny temat przemocy domowej jak i jej skutków które mają ogromny wpływ na nasze życie dorosłe.
To właśnie ten wątek oraz obawa wobec nowinek medycznych staje się punktem kulminacyjnym całość.
~ Jak dla mnie bomba! Dlatego jeśli tak ja uwielbiasz thrillery to nie mogłaś/es trafić lepiej!
Czytaliście? A może macie ja dopiero w swoich planach?

Sabina Gancarek przeszła przez koszmar dzieciństwa. Teraz jako 34letnia kobieta zmaga się z zaburzeniami depresyjno-lękowymi. Za namową lekarza poddaje się terapii z użyciem nowego leku. Pewnego dnia przed jej domem zjawia się policja. Sabina dowiaduje się o zabójstwie kobiety, przez którą straciła pracę. Ta sytuacja jak i kolejne, które zaczynają się dziać wokół niej, zaczynają wzbudzać podejrzenia w prowadzącym śledztwo... Gdy dochodzi do kolejnego morderstwa pętla przerażenia coraz bardziej zaciska się w psychice Sabiny..

Autorka zaaplikowała czytelnikowi solidną dawkę mocnych wrażeń. Jestem pełna podziwu za to w jak mistrzowskim stylu została skonstruowana cała akcja tej książki. To co przeżywała główna bohaterka doprowadzało i moją psychikę na skraj obłędu. Nie mogłam z nerwów wysiedzieć w miejscu. Czytałam zachłannie, bo już chciałam wiedzieć o co tutaj chodzi. Co jest prawdą. Kto za tym wszystkim stoi. Jakież było moje zaskoczenie ,gdy wszystkie karty zostały odkryte..
Świetna uczta czytelnicza !!!!!
Dajcie się na nią zaprosić ,a nie pożałujecie!!

?Nie zabiłam? to pochłaniający thriller. Autorka zwraca uwagę, przede wszystkim, na problem przemocy domowej. Piętnuje ludzi, którzy mając dzieci powinni obdarzać je bezwarunkową miłością i zapewniać im bezpieczeństwo, tymczasem zatracają instynkty, które ich uczłowieczają. Otwiera oczy na znamienny wpływ rodziców na psychikę i rozwój dziecka. Na konkretnym przykładzie wytyka luki systemu. Portret psychologiczny Sabiny jest pełen rys, zadr, blizn, otwartych ran. Bardzo aktualny wątek medyczny składnia do refleksji. Ta klimatyczna, mroczna historia absorbuje uwagę, budzi emocje i nie pozwala przejść obok siebie obojętnie.
Polecam.