(Nie) żenię się

(Nie) Żenię się - Nathalie K. Flower Jeszcze nie miałam okazji nic przeczytać z twórczości Nathalie K. Flower. Jeśli poprzednie książki są też z tak lekkim stylem i troską napisane, to chętnie je przeczytam. Jeśli lubicie film pt. "Powiedz tak", to tym bardziej pokochacie te historię. Tutaj akurat mamy akcję bardziej dla starszych czytelników (16+). Komedia romantyczna, która skradła moje serce. Humor na wysokim poziomie i całość jest napisana ze smakiem. Emocje w tym wszystkim sięgają zenitu od śmiechu, aż po łzy. Opis z okładki zgadza się bez dwóch zdań z treścią "Komedia romantyczna, w której Mozart zacznie grać rocka". Polubiłam główne postacie, czyli Róże i Amedeusza. On, stonowany i ostrożny, a ona? Ona spontaniczna i szalona. Autorka przedstawia nam powieść w stylu dwutorowym, naprzemiennie wrażenia tej dwójki. Miłość, która ich połączyła, sprawiła takie ciepłe uczucie. Piosenka "Nothings Gonna Change My Love for You" dopełniła to i dała ten oddźwięk płomiennej miłości. Każdy chciałby mieć, czy też poczuć taką siłą dwóch stęsknionych serc. W ostatnich rozdziałach było widać, że to jest prawdziwe uczucie typu: "Będę na ciebie czekać, nawet do końca świata". Polecam 10/10 Jeszcze raz dziękuję autorce za zaufanie i możliwość recenzji tak wspaniałej książki. Moje ulubione fragmenty z książki: "- Trzymaj się. - Uścisnęła mnie. - I pamiętaj: nie wszyscy faceci to frajerzy. - Ale wszyscy niefrajerzy to geje i zajęci. - Skoro ty jesteś wolna i nie jesteś frajerką, to może jakiś niefrajer rozstał się z jakąś frajerką i też jest wolny. Cudem mnie nie popluła przy tej wypowiedzi, tak się śmiała. - A ja jakimś cudem jutro wpadnę na niego w Lidlu. Gratuluję optymizmu. " " Byliśmy dla siebie snem ? czymś, o czym najlepiej byłoby zapomnieć zaraz po przebudzeniu. To był jednak taki sen, który jeszcze śnisz, a już wiesz, że to mara, więc nie chcesz się obudzić. A gdy otwierasz oczy, usiłujesz zapamiętać każdy szczegół. Ten czas był tylko dla nas. Miał pozostać naszą słodką tajemnicą, a my postanowiliśmy dołożyć wszelkich starań, żeby nadrobić to, co już więcej nie będzie nam dane..."

Kolejna książka spod ręki autorki, którą czytałam z wielką przyjemnością. Tym razem Nathalie dodała, więcej wątków humorystycznych, jednak jej lekki styl i umiejętność ukazywania ludzkich emocji jest nadal na najwyższym poziomie.

Róża właśnie rozstała się z chłopakiem, jest w szoku ponieważ wcale z tego powodu nie jest jej przykro, wręcz przeciwnie czuje ulgę. Jedyne co ją dobija to fakt, że zostanie ?starą panną?. Kobieta prowadzi kwiaciarnie i jest znaną dekoratorką ślubną. W drodze na jedno ze zleceń zostaje zatrzymana przez policję, grozi jej wysoki mandat, a ilość punktów karnych niejednego przyprawiłaby o zawał. Róża próbuje dogadać się z przystojnym starszym aspirantem Amadeuszem, niestety mężczyzna jest nieugięty. Cóż wkrótce okaże się, że kobieta będzie miała okazję się odegrać. Amadeusz okazuje się jej przyszłym zleceniodawcą, a jego narzeczonej bardzo mocno zależy by to właśnie Róża wykonała dekoracje ślubne. Co wyniknie z tej nagłej znajomości, czy Amadeusz będzie wytrwałym narzeczonym, czy Róża uniknie cierpień?

Książka pełna jest zaskakujących splotów zdarzeń, zakazanych uczuć i bólu. To wszystko owinięte zostało rewelacyjnym humorem i wpadkami bohaterów. Autorka stworzyła po raz kolejny niepowtarzalną historię, dwójki ludzi, którzy walczą z przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. To moja czwarte spotkanie z piórem Nathalie i jestem pewna, że nie ostatni. Uwielbiam jej styl, poczucie humoru i emocjonalność. Jej powieści zawsze wyciskają mi z oczu łzy i to jest moim zdaniem genialne. Skoro czytelnik tak mocno zżywa się z bohaterami to znaczy, że są oni jak prawdziwi.

Co się stanie, jeśli Róża Dzika spotka Amadeusza Mocarza? Najpierw się zdenerwuje, a następnie zakocha. Roztrzepana dekoratorka ślubna i przystojny, oddany swojej pracy funkcjonariusz policji. Czy to może się udać? Moja odpowiedź brzmi, że jak najbardziej:)
.
Takie komedie romantyczne to ja mogę czytać codziennie! Lekkie, zabawne, subtelne, i słodziutkie niczym lukier marcepanowy na torcie weselnym. Choć postępowanie naszej szalonej parki może wydawać się niewłaściwe i gorszące, to jednak są oni tak sympatyczni, że nie sposób nie kibicować ich relacji. Wydarzenia komentowane są z perspektywy dwójki bohaterów, możemy więc poznać ich punkt widzenia i starać się usprawiedliwić ich zachowanie. Jedyne, do czego mogłabym mieć zastrzeżenia to pośpiech, z jakim zakochani sfinalizowali swoją znajomość. Gdybym nie wiedziała, że oboje są przed 40-stka, to z ich zachowania wywnioskowałabym, że to dwójka, owładniętych rządzą nastolatków, którym tylko jedno w głowie.
.
Wszyscy lubimy czytać takie historie, choć niekoniecznie chcielibyśmy być ich bohaterami. Bo zdrada to jednak zdrada i nikt nie lubi być oszukiwany przez ukochaną osobę. Szczególnie na kilka tygodni przed ślubem. Jak więc postąpi Amadeusz? Czy da się porwać miłosnym uniesieniom i zrezygnuje z planowanego ślubu? Jak zareaguje jego przyszła wybranka na wieść o tym, że nie jest już tą jedyną? Jeśli lubicie komedie romantyczne w stylu ?Mój chłopak się żeni? czy ?Powiedz tak? to będziecie zachwyceni tą książką. Ja bawiłam się przy niej znakomicie i na pewno szybko o niej nie zapomnę, bo autorka sprytnie zadbała o to, by nie była ty tylko kolejna nudna miłosna opowiastka.
.Ps. Od razu domyśliłam się zakończenia, myślę, że i wy także się go domyślicie. O ile, oczywiście uważnie oglądaliście film z Jennifer Lopez i Matthew McConaughey bądź inne mu podobne komedyjki.
.

?(Nie) żenię się? najnowsza książka Nathalie K. Flower to komedia romantyczna, w której nie zabraknie także kilku poruszających i ważnych życiowo wątków.
Powieść charakteryzuje doskonały humor, już sam fakt, że bohaterowie noszą bardzo niecodzienne imiona i nazwiska wywołuje uśmiech na twarzy. Nie inaczej jest z dialogami, czy zbiegami okoliczności, które mieszają w życiu bohaterów, a w czytelnikach wywołają chwile niekontrolowanego śmiechu.

Tradycyjnie autorka postarała się, by wykreowane przez nią postacie były indywidualnościami. Nazwisko Róży opisuje ją doskonale. Kobieta kipi energią, kreatywnością, emocjami. Jest zabawna, prawdziwa, ambitna i wrażliwa.
Czasem w życiu spotykamy takie osoby, które, kiedy wchodzą do pomieszczenia, w którym jesteśmy, zdają się swoim urokiem i tym charakterystycznym ?czymś? wypełnić całą przestrzeń. Wnoszą kolor i coś przyciągającego, ale nieuchwytnego, by to opisać słowami.
Na mnie właśnie takie wrażenie zrobiła Róża i jestem pewna, że gdybym miała ją poznać w realnym życiu, byłaby właśnie taką osobą.
Pan policjant, czyli Amadeusz Mocarz to przeciwieństwo barwnej Róży. Jest stonowany i poważny. Kieruje się zdrowym rozsądkiem w każdym aspekcie swojego życia.
Jego atrakcyjny wizerunek połączony z powagą, która od niego emanuje, jest intrygującym połączeniem, które dostrzega również Róża.

Niestety, pan Mocarz za chwilę żeni, a Róża stara się opanować wewnętrzne podekscytowanie, które pojawia się w niej, kiedy dochodzi do ich spotkań.
A tych będzie całkiem sporo. Z początku to właśnie los i życiowe przypadki będą zmuszać bohaterów do tego, by spędzali czas w swoim towarzystwie. Z czasem w okazje do spotkań będą ingerować oni sami, jakby czuli jakąś nadprzyrodzoną siłę, która nie pozwala im traktować siebie nawzajem obojętnie.

Siła pożądania, wzajemnej fascynacji będzie walczyć ze zdrowym rozsądkiem, bolesną rzeczywistością. Zakazane uczucie z każdym spotkaniem będzie ich zniewalać i nawet jeśli gdzieś na chwilę pojawi się nadzieja, czy plan zmiany rzeczywistości, tak wszystko to niestety pozostanie w sferze marzeń nie do zrealizowania.
Amadeusz jest lojalny, dane słowo to dla niego świętość. Sprawa nie jest prosta i nawet jeśli teraz budzi się w Was coś w rodzaju protestu, że ?zawsze można zerwać zaręczyny, odwołać ślub czy zrobić cokolwiek?. Jednak w tym przypadku decyzja nie jest łatwa do podjęcia, choćby dlatego, że Amadeusz nosi w sobie bardzo mocne poczucie odpowiedzialności, uczciwości. Przyznam, że właśnie ten element w kreacji głównego bohatera zrobił na mnie fenomenalne wrażenie. Sama przed lekturą trzymałabym się zdania, że przecież ?narzeczeni się rozstają? i co to za problem, kiedy na horyzoncie pojawia się prawdziwe uczucie? Po lekturze muszę przyznać, że rozumiem bohatera. Jego przemyślenia, stanowisko i wszystko to, co ułożył sobie w głowie, nawet jeśli miałoby to złamać serce.

?(Nie) żenię się? to powieść pełna zwrotów akcji. Nawet w momencie, kiedy już myślałam, że autorka oszczędzi mi mocnych wrażeń i będę mogła liczyć na chwilowe uspokojenie akcji, ta postanawia zrzucić kolejną bombę i znów zagrać na czytelniczych emocjach.
Podczas czytania czułam się jak na diabelskim młynie: raz w górę, a raz w dół, raz ekscytacja, a za chwilę obawy?

Historia Róży i Amadeusza to z jednej strony historia o przeznaczeniu, a z drugiej o tym, że nie zawsze przeznaczenie jest silniejsze, niż rzeczywistość. Nie każda miłość jest prosta, nie zawsze uczucia pojawiają się we właściwym momencie w życiu.
Mimo że powieść to komedia i trudno się z tym nie zgodzić, tak uważam, że przekaz jest dość ważny i życiowy.
Jeśli jesteście ciekawi, jak zakończy się historia Róży i Amadeusza musicie koniecznie przeczytać tę książkę o miłości, wyborach, nadziejach i dojrzałości.

Recenzja patronacka
" (Nie) żenię się " to kolejna książka, która urzekła mnie. To nie tylko ciepła i ciekawa historia, ale także pełna humoru, zabawnych i wzruszających momentów opowieść o dwojgu ludziach. Czy mnie urzekała? Prostotą i ciepłem oraz bohaterami, którzy skradli moje serce od pierwszych chwil.

Róża to młoda kobieta, która właśnie zakończyła swój długoletni związek. Okazuje się, że żyła z kimś, kto oszukiwał ją w tak zwykłej rzeczy. I t nie chodzi o zdradę ale o zwykłe niemówienie prawdy i robienie nadziei osobie, która się rzekomo kocha. Róża prowadzi swoją kwiaciarnię i jest rozchwytywana dekoratorka na ślubach. To w drodze na spotkanie z klientką zatrzymuje ją patrol policji. Zwykłe spotkanie ze "złym " policjantem przynosi nieoczekiwany zwrot akcji.

Amadeusz to młody mężczyzna, który właśnie za miesiąc bierze ślub ze swoja długoletnia partnerką Niną. Jednak ma dylemat, czy postępuje słusznie. Wszystko się zmienia, gdy podczas rutynowej kontroli zatrzymuje młodą kobietę. Róża wywiera na nim duże wrażenie a wszystko komplikuje fakt, że jest to także dekoratorka na ich ślub. Od tej pory wszystko idzie nie tak ale Amadeusz nie potrafi podjąć decyzji, która zmieni życie wszystkich. Czy poślubi Ninę? Czy wybierze Różę?

Historia jest piękna, fabuła świetnie przemyślana a historia zaczyna się z dużą dawką humoru. Muszę przyznać, że do tej pory uśmiech nie schodzi mi z buzi jak pomyśle sobie o pierwszym spotkaniu Róży i Amadeusza oraz ich pierwszych spotkaniach przy ślubnym zleceniu. Róża to specyficzna kobieta, która ma za sobą dość burzliwe zakończenie związku. Uwielbia swoją pracę ale tym razem zlecenie jest dla niej emocjonalne. Głównie za sprawa Amadeusza przyszłego pana młodego, który sprawił, że jej serce przyspieszyło. Czy będzie w stanie dokończyć zlecenie? Czy będzie walczyć o rodzące się uczucie? Amadeusz to mężczyzna, który od początku sprawił, że nasze serca były za nim. Jego rozterki sprawiły, że nie raz się śmialiśmy do łez, by za chwilkę uronić łzy smutku. Pokochałam głównych bohaterów za ich realność. Ich relacja była piękna i skomplikowana zarazem. Oboje nie umieli przyznać się, że to, co ich spotkało to coś, dlaczego warto walczyć.

Oprócz głównych bohaterów w historii mamy kilku innych bohaterów, którzy są nie da się pominąć. Jak choćby Kuba przyjaciel Amadeusza, który potrafił wywołać swoimi przemyśleniami salwy śmiechu. To on pierwszy próbował uświadomić Amadeusza, że popełnia błąd zaręczając się z Niną. To on próbował go przekonać by walczył o Różę. Oprócz historii naszych głównych bohaterów pojawia się kilka wątków, których chętnie bym rozwinięcie. Jak chociażby historia Kuby właśnie, których poczuł coś do Agaty. Także zaintrygowała mnie postać Fryderyka, który podegrał znacząca rolę.

Zakończenie zaskakujące, intrygujące i otwarte. Nie mamy klasycznego zakończenie relacji między Różą a Amadeuszem więc mam nadzieje, że będzie ciąg dalszy. Czy przeczytamy dalsze losy tej dójki? A może autorka szykuje dla nas kontynuacje ale w zupełnie innej formie? Czas pokaże. Jak dla mnie historia Róży i Amadeusza to piękną i chwytająca za serce historia, która pokochałam od pierwszych stron. Stron, które kupiły mnie dużą dawką humoru, a potem pełną emocji historię. Będziecie nią oczarowani. Polecam