Niebo nad Kilimandżaro

Charlotte dała się poznać jako kobieta niezwykła i bardzo nowoczesna jak na swoje czasy. Podczas gdy jej rówieśniczki z oddaniem pielęgnują ognisko domowe ona marzy o Afryce i skryciu się w cieniu Kilimandżaro. Mimo, że tego nie planowała, towarzyszy jej mąż, który nieco narozrabiał i przypuszczam, że chce odpokutować swoje winy a także otoczyć Lotte opieką, której ta będzie potrzebować. Odniosłam wrażenie, że tym razem naprawdę coś zrozumiał i dlatego pozwoli jej na podejmowanie własnych decyzji. Pomimo osiągnięcia celu podróży, życie wciąż bardzo boleśnie doświadcza młodą kobietę, nie dając jej nawet momentu na oddech.
W skrytości afrykańskiej ziemi czają się niebezpieczeństwa, na które Lotte nie była przygotowana. Z drugiej strony myślę, że nawet gdyby wiedziała co ją czeka jej decyzje byłyby takie same. Niezmiennie podziwiam ją za siłę i ducha walki. Z odwagą wymyka się z ram ograniczeń jakie w tym czasie nakładano na kobiety. Żyje jak tak chciała żyć a jeśli czuje, że czas na zmiany po prostu wprowadza je w życie. Jest kobietą niezłomną, szczególnie po tym wszystkim co ją spotkało i w jakich okolicznościach straciła miłość swojego życia. Ale ona wciąż ma dla kogo co rano otwierać oczy, wciąż jest ktoś kto potrzebuje jej uwagi i miłości.
Anne Jacobs za każdym razem barwnie opisuje nam afrykańską kulturę oraz zwyczaje. Nie pomija również istnienia plemion, które rządzą się własnymi zasadami a w historii Lotte również znajdują swój udział. Jako biała kobieta jest także niemałą atrakcją na tak bardzo nieznanej ziemi. Muszę również wspomnieć o plantacji Maxa von Rodena, która stała się zarówno dla mnie jak i Lotte oazą w tym obcym świecie. Miejscem do którego każda z nas chce wracać i do którego obie czujemy sentyment. Przede mną trzeci tom i jestem bardzo ciekawa jak w obecnej sytuacji potoczą się losy młodej marzycielki.