Niedoskonali

Trylogia Klątwy to jeden z bardziej poruszających cykli, jakie miałam okazję czytać. Choć nie znajduje się on w takim moim ścisłym top ulubionych sag, to muszę jednak stwierdzić, że na pewno jest to historia, która gdzieś tam zapisała się w mojej pamięci, a jej zakończenie sprawiło, że wylałam morze łez. Porwana pieśniarka była takim typowym romansem paranormalnym, ale już kolejne dwa tomy awansowały na nieco wyższy poziom, gdzie romans tak naprawdę zszedł na nieco dalszy plan, choć wciąż pozostawał istotny dla całej historii. Tam Danielle L. Jensen skupiła się przede wszystkim na historii Tristana i Cecile, bo tak miało być, ale był też tam jeszcze jeden bohater, który zyskał ogromną sympatię czytelników? Marc.
Z przyjemnością powróciłam do Trollus i zapoznałam się z wydarzeniami rozgrywającymi się przed całą trylogią. To właśnie dzięki temu prequelowi poznajemy genezę spisku, jaki zaczął się rodzić pod Samotną Górą. Cel spisku jest jasny ? obalenie tyranicznego władcy. Marc jest prawą ręką przywódcy buntowników i nie może nikomu zdradzić jego prawdziwej tożsamości, a także wszelkich działań podejmowanych przez spiskowców. Nie może się tym podzielić nawet z ukochaną. Penelope, ukochana Marca i córka księcia d?Angouleme?a, dostaje od swojego ojca ostatnią szansę przysłużenia się swojemu rodowi ? ma przekonać tego, którego kocha, żeby wyjawił się plany spiskowców i ich przywódcę. Na drodze miłości Penelope i Marca pojawiają się same przeciwności losu: zarówno polityczne, jak i rodzinne. A zakończenie tego romansu może być czystą tragedią. Dla każdej ze stron.
Ta książka jest równie poruszająca, co całą trylogia. To historia niespełnionej miłości, miłości tragicznej i zakazanej, która stale musi walczyć o prawo do bycia, prawo do istnienia. A Marc i Penelope są tylko pionkami w czyjejś grze. Jest to naprawdę smutne samo w sobie, bo oboje są naprawdę porządnymi istotami, które z jednej strony chcą pomóc rodzinie i przyjaciołom, ale z drugiej pragną żyć ze sobą do końca swoich dni. Niestety, obie te rzeczy nie idą ze sobą w parze. Penelope pragnie udowodnić ojcu swoją wartość, ale nie chce zdradzić Marca. Marc musi pozostać wierny Tristanowi i sprawie spisku, ale jak ma to pogodzić ze swoim uczuciem do córki wroga? Toczy się istna gra polityczna, w której nic nie jest pewne.
Danielle L. Jensen potrafi w piękny sposób dobierać słowa, a tym samym uruchamiać w czytelniku mnóstwo emocji. Choć doskonale wiedziałam, jak zakończy się historia Penelope i Marca, bo każdy, kto zna Trylogię Klątwy wie, co się z nimi stało, to i tak nie byłam przygotowana na taki ból, który pojawił się na ostatnich stronach. Nikomu nie było łatwo pogodzić się z tym, co się stało, a jednak trzeba było ruszyć dalej, gnać do przodu i walczyć o nowy Trollus. Choć tak naprawdę w tej książce jest wiele smutku, to nie raz pojawia się iskra nadziei. Pojawia się motyw czystej, prawdziwej miłości, honoru, odwagi i przyjaźni. To są szczere emocje, szczere przeżycia.
Choć mogłoby się wydawać, że Niedoskonali są nastawieni przede wszystkim na romans i trudną miłość, to nie jest tak do końca. Podobnie jak w przypadku drugiego i trzeciego tomu serii, pojawia się tutaj bardzo istotny aspekt całej historii Trollus ? klątwa, wojna, walka. Owszem, historia Marca i Penelope jest tragiczna, ale tak naprawdę idealnie wpasowuje się dzięki temu w całość tej opowieści. Pokazuje, że baśnie nie zawsze są piękne i kolorowe, że czasami trzeba podejmować trudne decyzje, że bohaterowie mogą cierpieć, choć żyją w na pozór pięknym otoczeniu. I czy to faktycznie kwestia jednego człowieka, który zasiada na tronie? Czy może wina innych, którymi kieruje żądza władzy i zawiść? Kto tak naprawdę jest winny temu, co się stało?
Niezmiernie się cieszę, że miałam okazję powrócić do Trollus. Twórczość Danielle L. Jensen jest urzekająca, pełna pasji i wzbudza w czytelniku ogrom emocji. Momentalnie dałam się wciągnąć do wykreowanego przez nią świata ? po raz kolejny ? i przeżywałam wszystko wraz z bohaterami. I chciałoby się napisać, że było to piękne przeżycie, ale niestety łzy popłynęły po raz kolejny?

Pod Samotną Górą grupa spiskowców planuje obalenie króla-tyrana, który dzierży w swoich rękach władzę nad całym Trollus. Tożsamość przywódcy buntowników objęta jest największym seretem, a łącznikiem pomiędzy nim a żądnymi zmian trollami jest Marc. Nikt nie wie, kto kieruje działaniami rebeliantów, a Marc nie może nikomu zdradzić tej tajemnicy ? nawet własnej ukochanej.

Penelope po raz kolejny zawiodła swojego ojca, księcia d?Angouleme?a, kiedy przyczyniła się do utraty szansy Anais na objęcie tronu. Dostaje jednak ostatnią szansę, aby przekonać go o swojej przydatności ? musi zdobyć dowód na to, że jej chłopak Marc spiskuje potajemnie przeciwko królowi. Jeśli dziewczyna zawiedzie, jej życiu będzie grozić niebezpieczeństwo.

Marc i Penelope, choć pragną tylko szczęśliwego życia razem, muszą pozbyć się swoich wrogów, lawirując pomiędzy dwoma skłóconymi stronami, które posiadają sprzeczne cele. Gra wymaga mocnych nerwów i umiejętności taktycznych, a każdy błąd przyniesie surowe konsekwencje.

Książka mogłaby zacząć się słowami: Zanim Cecile przybyła do Trollus?
Piętnastoletni Tristan, dwa lata starszy od niego Marc oraz siostry Penelope i Anais ? oto bohaterowie Niedoskonałch, którzy w mniejszym lub większym stopniu pojawiali się we wszystkich trzech tomach Trylogii Klątwy. Wydawałoby się, że nie ma już nic, co można by powiedzieć o historii miasta trolli, że wszystkie wydarzenia, jakie miały wpływ na rządy Montignych, relacje pomiędzy arystokracją i charakter postaci, zostały już opowiedziane. A jednak ? istnieją pewne luki, które autorka fascynującej opowieści o Cecile de Troyes zapełnia dopiero teraz.

Jeśli czytaliście Porwaną pieśniarkę, Ukrytą łowczynię lub Waleczną czarownicę na pewno wiecie, jak gęsta jest sieć intryg w tych książkach. Niedoskonali nie różnią się od nich pod tym względem. Kłamstwa i oszustwa wydają się tutaj być tym, od czego każdy z bohaterów rozpoczyna swój dzień. Jest to doskonały sposób na stworzenie interesującej fabuły, tym bardziej, że intrygi te autorka stworzyła nadzwyczaj zręcznie i inteligentnie. Przysięgam, że w pewnych momentach sama się w nich gubiłam, choć przecież posiadałam większą wiedzę o toczących się wydarzeniach niż każdy z bohaterów. Bywało po prostu tak, że nie potrafiłam już rozróżnić, które działania postaci wynikają z ich własnych pragnień, a które ze skrupulatnie ułożonego wcześniej planu. Bohaterowie wydają się być podwójnymi agentami ? mają sprzeczne interesy i ukryte motywacje, co sprawia, że nigdy nie jest nudno.

Jedyną bohaterką, która nie bierze bezpośrednio udziału w głównych częściach Trylogii Klątwy, jest Penelope. W Niedoskonałych prowadzi nas ona swoją narracją, która przeplata się z rozdziałami w perspektywy Marca. Dzięki temu możemy zaglądnąć prosto do salonu rodziny d?Angouleme i odkryć całą historię także z tej drugiej, mniej znanej strony. Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, czy pod bezwzględną maską księcia d?Angouleme?a faktycznie kryje się tak brutalny i zawistny mężczyzna, tutaj znajdziecie odpowiedź. Niedoskonali dają także szansę na bliższe poznanie Marca. Prawdą jest, że wszystkie postaci Trylogii Klątwy były niezwykle fascynujące, jednak o niektórych nie mówiło się zbyt wiele, a jedną z takich osób był właśnie Marc. Teraz możemy w końcu poznać skrywane przez niego tajemnice, jego stosunek do kuzyna Tristana i miłość do Penelope.

Widzicie więc, że Niedoskonali stanowią uzupełnienie wątków z Trylogii Klątwy. Chociaż wydarzenia z tego prequelu rozgrywają się znacznie wcześniej, to właśnie tutaj poznajemy podstawy przyszłych działań bohaterów i powody, dla których stają się oni tacy, a nie inni. Dodatkowo w samej końcówce Niedoskonałych znajduje się bardzo sprytne i ciekawe nawiązanie do początku Porwanej pieśniarki. Obie książki zasklepiają się w jednym miejscu i wtedy można poczuć, że historia Trollus stała się kompletna.

Nie mogę wypowiadać się o tej książce inaczej niż w superlatywach, jednak gdybym miała porównać całokształt Niedoskonałych do właściwej trylogii? cóż, wypada on słabiej. Nie znaczy to, że książka nie jest w stanie zająć myśli na długie godziny i że nie jest fascynująca w swój pokrętny, jak zawarte w niej intrygi, sposób, jednak nie towarzyszą jej aż takie emocje, jak Trylogii Klątwy. Pamiętam, że Porwana pieśniarka sprawiła, że przekonałam się do trolli, i wprowadziła mnie w świat, o jakim wcześniej nie słyszałam. Teraz powróciłam na ten grunt, tym razem już znajomy, a wizyta ta była przyjemna i miła, jednak nie poruszyła mojego serca w aż tak rozbrajający sposób.

Niedoskonali idealnie wypełnili brakujące elementy historii Trollus. Nie zawiedli mnie, jeśli chodzi o wartką akcję i zagmatwaną sieć intryg, i choć ten dodatek do serii nie może się równać z właściwą trylogią, stanowi obowiązkową lekturę dla każdego fana powieści Danielle L. Jensen. Cudownie było wrócić do tego świata magii.