Niegodziwi święci

?Niegodziwi święci? Emily A. Duncan jest debiutem autorki i porównując go do debiutów, które miałam ostatnio przeczytać, całkiem dobrym.

Dziewczyna, książę i potwór. Trójka różnych bohaterów, których łączy wspólny cel. A przynajmniej tak się z początku wydaje. Tranawia i Kalazin od stuleci toczą ze sobą wojnę, czy w końcu szala zwycięstwa przesunie się na jedną ze stron?

Na odwrocie książki można przeczytać: ?Niektóre opowieści są tak piękne i tak brutalne, że chwytają za serce. Witajcie w świecie Niegodziwych świętych ? epickiej, pełnej namiętności historii, której długo nie zapomnicie?. Po części zgadzam się z tym opisem. Na pewno ta książka jest brutalna. Co chwilę ktoś zostaje zamordowany, nie można ufać nikomu, bo nie wiadomo, czy za chwilę nie zdradzi. Osoby, które wydają się godne zaufania, wcale takie nie są. Myślę, też, że opisana historia zostanie w mojej pamięci na jakiś czas, ale czy na zawsze? To się w przyszłości okaże. Na pewno jednak w książce trudno znaleźć wielką namiętność. Zdarzają się sporadyczne sceny pocałunków, ale nie jest ich na tyle dużo, żeby mówić o ?pełnej namiętności historii?. W książce jest subtelny romans, ma on znaczenie dla całej fabuły, ale nie wypływa na pierwszy plan.

Książkę z początku czytało mi się bardzo ciężko (dlatego przeczytanie całej książki zajęło mi prawie 4 dni). Od pierwszej strony zaczyna się już coś dziać i akcja nie zwalnia nawet na chwilę, przez co trudno na początku spokojnie poznać opisany świat. Trudne też do zapamiętania są nazwy i imiona poszczególnych bohaterów, co niestety wpływa na odczuwaną przyjemność z czytania. Co jakiś czas musiałam odkładać książę, bo mnie po prostu męczyła.

Całą historię poznajemy oczami dwóch osób. Nadieżdy Łaptiewy i Serafina Meleski. Nadieżda jest kleryczką z Kalazinu, która słyszy głosy bogów, którzy użyczają jej mocy do walki z heretykami, a Serafin księciem i magiem krwi z Tranawii. Z tej dwójki zdecydowanie bardziej polubiłam Serafina. Zachowanie Nadii czasami mnie irytowało, za to zachowanie Serafina było w pełni uzasadnione.

?Niegodziwi święci? jest książką, która ma duży potencjał. W tej części sporo wątków nie zostało do końca wyjaśnionych, dlatego mam nadzieję, że w kolejnych częściach (czytałam, że mają być jeszcze 2) wszystko zostanie rozwiązane. Liczę też na bardziej rozbudowany wątek romantyczny.

Na koniec warto też wspomnieć o samym wydaniu książki. Na pierwszych stronach można znaleźć mapę, która przedstawia świat, w którym dzieje się cała historia. Bardzo lubię taki dodatek. Każdy rozdział rozpoczyna się od krótkiego urywku z Kodeksu Boskości lub Księgi Świętych.

Podsumowując, książkę oceniam dobrze. Po dość ciężkim początku, fabuła nawet mnie wciągnęła. Nie do końca podoba mi się to, w jaki sposób się skończyła ani, że niektóre wątki nie zostały wyjaśnione, ale jest nadzieja, że w kolejnych częściach zostanie to nadrobione.

Nie brakuje tutaj tajemnic, spisków i dworskich magii, pojawiają się również pojedynki, a to wszystko podszyte jest niecodzienną magią. Bywa mrocznie i niebezpiecznie, bohaterowie muszą wykazać się sprytem, a też stają przed trudnymi do podjęcia decyzjami, z których konsekwencjami prędzej czy później będą musieli się zmierzyć. Zdecydowanie książka ta ma swój urok! Śmiało stwierdzam, że naprawdę mi się podobała i będę wyczekiwać drugiego tomu!
Cała recenzja:

?Wszyscy jesteśmy potworami, Nadio. Po prostu niektórzy z nas ukrywają to lepiej niż inni.?, czyli nowy cykl fantasy i debiut autorki.

Ostatnio ciągle trafiam na debiuty ? jedne świetne, a drugie trochę mniej. Niegodziwi święci to także debiut i początek serii fantasy. Skusił mnie tym, że jest inspirowany mitologią słowiańską.

Niektóre opowieści są tak piękne i tak brutalne, że chwytają za serce i nie chcą puścić. Witajcie w świecie Niegodziwych świętych ? epickiej, pełnej namiętności historii, o której długo nie zapomnicie. Przygotujcie się na spotkanie z: Dziewczyną imieniem Nadia, która słyszy w głowie szepty bogów. Księciem otoczonym przez zdesperowane kandydatki na nową królową i groźnych zabójców. Potworem skrytym za jasnymi, udręczonymi oczami i uśmiechem, który tnie jak nóż. Drogi tej trójki będą się przecinały podczas trwającej od stulecia wojny w świecie wypełnionym grzesznikami i świętymi, magią i tajemnicą, oraz nieszczęśliwą miłością, która może ? na zawsze ? przechylić szalę dobra lub zła, ciemności lub światła.

Zostajemy wrzuceni na głęboką wodę już od pierwszych stron książki. I z początku trochę trudno połapać się w tym, co tak naprawdę rządzi tym światem. Lubię książki, gdzie mamy do czynienia z bogami, istotami nadnaturalnymi i magią. I tutaj się trochę zawiodłam. Autorka bardzo mało podała informacji na temat magii krwi, bogów i całej ten fantastycznej otoczki. Naprawdę ma to potencjał i mam nadzieję, że Emily A. Duncan wykorzysta to w kolejnych tomach. Szkoda, aby się zmarnowało.

Niegodziwi święci to opowieść, która skupia się na trójce bohaterów ? Nadii, Serefinie oraz Malachiaszu. Ich drogie przecinają się nieraz. Bohaterem, który zdobył moją sympatię, jest Serefin. Wydaje mi się, że jest jedyną postacią, która podejmuje słuszne i przemyślane decyzje. Nadia niestety dosyć często mnie irytowała swoim zachowaniem. Właściwie oprócz trójki głównych bohaterów nie zagłębiamy się w postacie poboczne, których i tak jest mało.

Książka ma potencjał i mam nadzieję, że w kolejnych tomach autorka pokaże, na co ją stać i rozwinie swój pomysł. Niegodziwi święci to wstęp do nowej serii, więc liczę, że kolejne części spodobają mi się dużo bardziej. Książkę czyta się szybko, a język nie sprawia problemów. Lekka lektura, która sprawdzi się w przerwie pomiędzy bardziej wymagającymi pozycjami.