Nielekarz czyli jak wyleczyłem się z medycyny

"Nielekarz" to kolejna książka Adama Kaya, którą udało mi się przeczytać w ostatnim czasie. Stanowiła też pewnego rodzaju dysonans, bo styl autora, jego żarty i opisywane sytuacje znacząco różnią się ciężarem od tych, które wykorzystał w książce o historii medycyny, skierowanej do młodszych czytelników.

W swoim najnowszym dzienniku autor skupia się na okresie swojego życia, kiedy zrezygnował z medycyny. Opisuje wpływ tej decyzji na jego dalsze życie, sytuację finansową, relacje z bliskimi. Jednocześnie w retrospekcjach ujawnia realia medycznych studiów i to, kto ma największą szansę dostać się na uczelnię i są to przypuszczenia trafne i smutne jednocześnie.

Gdybym miała jednoznacznie stwierdzić, czy warto książkę przeczytać, odpowiedziałbym, że jak najbardziej, ale pod pewnymi warunkami. Po pierwsze warto na początku zapoznać się w innymi książkami autora, która nadadzą więcej kontekstu jego historii i pozwolą oswoić się ze stylem i humorem Adama. Dodatkowo warto być przygotowanym, że autor nie należy do osób pruderyjnych. Opisuje często obrzydliwe, czy mrożące krew sytuacje z precyzją godną chirurga. A przede wszystkim, trzeba podchodzić do lektury z otwartą głową, bo wtedy mamy szansę wynieść z niej wiele.

To co mocno uderzyło mnie podczas czytania, to tempo z jakim autor przeskakuje z lekkich żartów do opisu ciężkich sytuacji, które łamały mi serce. Czasem miałam wrażenie, że robił to aż za szybko, ale rozumiem ten zabieg, tak charakterystyczny dla Adama Kaya.

Muszę przyznać, że "Będzie bolało" znajdzie się zawsze na wyższym miejscu w moim osobistym rankingu. Przede wszystkim tamtą książkę poznałam jako pierwszą, ale też więcej było w niej ciekawych medycznych tematów. Ten dziennik sprawdzi się dla fanów autora, żeby poznać go lepiej, ale jeśli sięgać po niego z nastawieniem na wiele medycznych wstawek, można się niestety zwieść.

Komu więc polecam "Nielekarza"? Fanom pióra autora, a także dzienników, w których poznajemy lepiej drogę do sławy, która nie zawsze jest taka prosta. Adam przedstawia też ciekawe przemyślenia na temat podejścia lekarzy do swojego zdrowia.

"Nielekarz" to książka o byłym lekarzu, który próbuje być komikiem i pisarzem, ale jedyne na czym się zna i o czym pisze to medycyna, choć nie chce mieć już z nią do czynienia ????

Adam Kay zachwycił mnie swoim "Będzie bolało", przez co zbieram wszystkie jego książki. Ostatnio Insignis Media wydało w Polsce kolejny tytuł tego pisarza, czyli "Nielekarz". "Będzie bolało" skupiało się na życiu Adama w trakcie jego medycznej kariery i opisywaniu ciekawych przypadków pojawiających się w czasie jej trwania. "Nielekarz" to powieść nieco inna, opisuje czasy po medycynie, gdy autor schował stetoskop do kieszeni i wziął do ręki pióro. Jeśli myślicie jednak, że medycyny w tej książce nie będzie to grubo się mylicie.
Podobała mi się konstrukcja "Nielekarza". Po każdym z rozdziałów następuje flashback, który w jakiś sposób nawiązuje do sytuacji wspomnianej w danym rozdziale. Jest to dobry sposób, by pokazać większą część życia, bez skupiania się na życiu zawodowym. Do tego jest to ciekawe i w żadnym momencie czytania tego tytułu nie nudziłem się.

Ponadto, należy wspomnieć, że jest to literatura zawierająca ciężkie tematy, a niektóre z nich naprawdę rzadko są poruszane, ale nie chcę Wam niczego spoilerować. Wspomnę zatem tylko o zaburzeniach odżywiania, homoseksualizmie i wyjściu z szafy oraz toksycznych relacjach. Dlatego przygotujcie się, że będą momenty, w których na pewno nie będzie Wam do śmiechu, a nawet wręcz przeciwnie.

Podczas lektury "Nielekarza" wielokrotnie targały mną przeróżne emocje. Śmiałem się, by za chwilę z zamyśleniem wpatrywać się w jedną stronę. Czasem było mi przykro, czasem byłem niewiarygodnie zdumiony, ale uważam, że właśnie taka powinna być dobra literatura biograficzna. Ma nie tylko zapewnić rozrywkę, ale i wstrząsnąć czytelnikiem i nie pozostawić go obojętnym, na to co przeczytał. Według mnie Adam Kay wykonał bardzo dobrą robotę, pisząc tę książkę (w przeciwieństwie do jego remontów mieszkania).

Bycie lekarzem to zdecydowanie nie jest profesja, którą pełni się w określonych godzinach. Bycie lekarzem to pośrednio styl życia, powołanie, które ogromnie wpływa na życie prywatne ale i na człowieka tak ogólnie. Stykanie się na co dzień ze śmiercią, z walką o ludzkie zdrowie, z wyzwaniami, na które nie są w stanie przygotować żadne studia, a nawet często lata doświadczeń, nie jest łatwe i może nieść przeróżne skutki. Pomimo wszystko rzadko który lekarz decyduje się odwiesić stetoskop i odejść, wkraczając na zupełnie inną ścieżkę kariery. Lecz czy można tak do końca przestać być lekarzem? I czy tak odważne posunięcie jak rezygnacja z obranej lata wcześniej drogi jest warte wszystkich niedogodności, z którymi trzeba się zmierzyć?
Adam Kay zauroczył mnie swoim stylem pisania, znakomitymi dopiskami, ciętym językiem i niepohamowaną szczerością, gdy wydawać by się mogło wieki temu, sięgnęłam po "Będzie bolało". I choć minęło trochę czasu od jego genialnego debiutu, to Autor, patrząc na tę jego książkę, niewiele się zmienił. Nadal opisuje otaczający go świat ze specyficznym humorem, nie waha się wytykać błędów popełnianych w służbie zdrowia ale i decyduje się na poruszającą spowiedź dotyczącą jego życia prywatnego. I choć może się nasunąć refleksja, że przecież Kay nie jest żadnym celebrytą, ani kimkolwiek znanym na tyle, że jego perypetie mogłyby zainteresować, to zaręczam, że jednak interesują- i to jak! Z przejęciem, wybuchami śmiechu i łzami w oczach na przemian czytałam wszystko, co zdecydował się przelać na papier. Czytałam jednym tchem i z piekielną pewnością twierdzę, że jeszcze do niej wrócę. Dlaczego? Na poprawę humoru poprzez niektóre sceny opisane tak fenomenalnie, że nie sposób śmiać się w głos. Dla przypomnienia, że życie może przybierać nieoczekiwane zwroty, dawać porządny wycisk ale koniec końców najważniejszym jest, by żyć w zgodzie ze sobą, nawet gdy otoczenie nie jest w stanie tego zrozumieć. Ale również jako pamięć o tym, że lekarze też są ludźmi, borykają się nie dość że ze swoimi problemami to jeszcze z wyzwaniami związanymi z pracą i być może przydałaby im się odrobina empatii ze strony pacjenta.
W książce Autor przybliża nam swoje życie po decyzji o porzuceniu lekarskiego fachu, jednak przeplata to wspomnieniami z czasów studiów i początków kariery zawodowej. Najłagodniej można by określić jego profesjonalną ścieżkę jako niełatwą, a będzie to dużym niedopowiedzeniem. Choć oczywiście on przedstawia nam warunki pracy w brytyjskiej służbie zdrowia, to myślę, że są one całkiem porównywalne do wszystkich krajów europejskich. Kay prowadzi nas przez najważniejsze wydarzenia, które były jego udziałem, gdy zdecydował się na karierę pisarską. I jeśli dotarcie do tytułu doktora oraz bycie nim było niełatwe, to rezygnacja z tego i zmierzenie się z konsekwencjami tej decyzji i brutalnością życia stanowiło zdecydowanie trudne wyzwanie. Obserwujemy jego poszukiwania siebie nie tylko na drodze zawodowej, gdzie nikt nie chciał zauważyć jego potencjału, a on sam dzień po dniu mierzył się nie tylko z traumą po wspomnieniach z bycia lekarzem ale i wątpliwościami co do słuszności swojej decyzji. To także jego wyznanie o niełatwym życiu prywatnym, homoseksualiźmie, relacjach z rodziną, partnerem. O błędach, które popełnił, o problemach, które myślał, że sam musi rozwiązać, bo tak nauczono go w szkole medycznej, o wstrząsających wydarzeniach będących jego udziałem, które zbyt długo próbował zepchnąć na skraj podświadomości. Nie boi się też jasno i wyraźnie wyrażać swojego zdania zarówno o świecie jak i swojej rodzinie, bezceremonialnie rozprawiając się ze wszystkim, co uznał za słuszne. Czy jego głos zmieni coś w szerszym wymiarze, wpłynie na funkcjonowanie służby zdrowia i traktowania lekarzy? Nie sądzę, aczkolwiek ktoś musiał rzucić kamieniem jako pierwszy i być może kiedyś to, co zapoczątkował Kay, znajdzie realną odpowiedź w reformach, miejmy nadzieję na całym świecie. Co ważne, porusza też kwestię tego, że lekarzom nie wypada się przyznawać do własnych, zdrowotnych słabości, co z jednej strony jest absurdem, a z drugiej, po przemyśleniu sprawy, niestety jest szalenie prawdziwe, bo przekonanie, że lekarz ma leczyć, a nie być leczonym, jest aż nazbyt powszechne. Ze swojej strony ogromnie polecam tę książkę, choć, by w pełni cieszyć się lekturą, warto też sięgnąć po "Będzie bolało". Dla mnie te pozycje to absolutny majstersztyk i świetna lektura dla każdego.

Czytaliście książkę "Będzie bolało", którą napisał Adam Key? ???? Trafiła ona w ręce milionów czytelników, a przez wielu krytyków została uznana za fenomenalną. ???? Była to jednak tylko część historii, którą chciał opowiedzieć autor. Jej resztę spisał na kartach "Nielekarza".

Adam Key pochodzi z lekarskiej rodziny. ?????????????? Kiedyś sam był lekarzem stażystą, ???? obecnie pracuje jako komik, jest również autorem książek. Najnowsza jego powieść pokazuje, jak bardzo wybitnym. ????

Książka przenosi nas do czasów dawnej pracy Adama. Pokazuje trudy wykonywanego przez niego zawodu i bez ogródek przedstawia obraz lekarskiej rzeczywistości. ???? Dlaczego autor postanowił zrezygnować z wykonywania zawodu? Czy ta praca wywarła na nim aż tak ogromną traumę? ????

Książka jest napisana z dużą dozą poczucia humoru. ???? Jest to jednak humor dość specyficzny, który nie każdemu przypadnie do gustu. Ja akurat nie miałam z tym najmniejszego problemu. ???? Niech Was jednak nie zmylą te miejscami naprawdę przezabawne momenty. "Nielekarz" to nie komedia, ale poruszająca do głębi, wzruszająca i skłaniająca do rozmyślań książka. ???? Chwilami jest również mega zaskakująca i szokująca. I choć napisana jest lekkim i łatwym w odbiorze językiem, to w ostateczności jest trudną lekturą. ???? Podczas jej czytania towarzyszyły mi bardzo skrajne emocje, od śmiechu ???? po łzy. ???? Uważam, że jest to mega wartościowa książka, po którą naprawdę warto sięgnąć. Zdecydowanie polecam! ????