Niemiecka żona

Wojna rujnuje życie, odbiera człowieczeństwo. Staje się sprzymierzeńcem kłamstwa, podstępu i obłudy. Wojna odziera duszę z uczuć, odtrąca to, co wciąż dobre, rozdziela to, co złączone na wieki.
W tych niełatwych czasach przyszło żyć Annaliese, bohaterce powieści Debbie Rix pt. "Niemiecka żona". Kiedy poznaje Hansa, swego przyszłego męża, nie ma już nikogo. Dwa lata wcześniej pochowała bowiem ojca. Dziewczyna u boku szanowanego lekarza odnajduje miłość, spokój i szczęście. Jej świat burzy się niczym domek z kart, gdy jej ukochany mąż przyjmuje posadę lekarza w obozie pracy w Dachau, a na świecie wciąż nie pojawiała się upragnione dziecko.
Tajemnice, nieludzkie eksperymenty medyczne, okrucieństwo obozowej rzeczywistości, groźby ze strony zwierzchników zmieniają Hansa. Małżeństwo Annaliese traci spójność. Ekscentryczna teściowa dolewa oliwy do ognia, obarczając synową winą za brak wnucząt. Pozbawione bliskości męża życie Annaliese zmienia się niespodziewanie, wraz z pojawieniem się w jej zaniedbanym ogrodzie młodego rosyjskiego więźnia.
Do czego zdolny jest człowiek w obliczu niebezpieczeństwa? Jak daleko może się posunąć? Czego nieświadoma dotąd doktorowa dowie się o swoim mężu i o tym, co dzieje się za murami obozowego laboratorium? Czy Annaliese zdoła jeszcze zaufać Hansowi? Jaki sekret połączy ją na zawsze z Aleksandrem? Ile człowiek jest w stanie znieść, ile poświęcić, by ochronić samego siebie?
"Niemiecka żona" to powieść ze sporym ładunkiem emocjonalnym, której akcja toczy się w kilku przedziałach czasowych. Dzięki temu możemy obserwować zmiany, jakie zachodzą nie tylko w życiu głównych bohaterów, ale także i w nich samych. Ukazuje wojenną rzeczywistość wyższych sfer i niełatwą pracę obozowego lekarza, działającego w sprzeczności z własnym sumieniem.
Porusza tragizmem tamtych czasów, pochopnymi decyzjami, które kosztowały życie wielu niewinnych ludzi, nadzieją tańczącą w ramionach śmierci. Skłania do refleksji, nad wartościami, jakimi kierujemy się w życiu.
Doskonała lektura na długie jesienne wieczory!

"Niemiecka żona" to powieść, która złamie Wasze serca. Czas wojny i miłości zawsze wywołuje wiele emocji. A do tego jeśli dodać, że akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych sprawia, że książka staje się nie tylko nieodkładana, ale również długo się o niej nie zapomni.
Annaliese w 1939 roku była żoną lekarza, który został zmuszony do pracy do pracy w obozie pracy. I już jesteśmy świadkami ile musiała przejść bohaterka i z iloma emocjami musiała sobie sama poradzić. Kilka lat później małżeństwo Annaliese rozpada się. W tym czasie do pracy w jej ogrodzie zostaje przysłany rosyjski więzień, który zdradza prawdę o warunkach w obozie. Opisy te szokują nie tylko bohaterkę, ale również czytelnika.
Autorka zabiera nas do końca lat 80, kiedy to Annaliese przegląda gazetę i znajduje w niej twarz mężczyzny, którego myślała, że już nigdy nie zobaczy.
Pokazana tutaj ludzka natura w warunkach ekstremalnych. Autorka również pięknie a zarazem tragicznie pokazuje relacje Aleksandra i Annaliese.
Czytałam wiele książek, których akcja dzieje się w czasie II Wojny Światowej i myślałam, że już niewiele mnie zaskoczy w tego typu literaturze. A jednak. Autorka ukazała kulisy tego co Niemcy robili w różnych obozach z ludźmi. Tutaj skupiła się na Dachau. Na obozie, w którym wykonywano różne eksperymenty na ludziach. Opisy tego potrafią wstrząsnąć.
Książkę czyta się bardzo szybko i z dużym zainteresowaniem. Jest tutaj siwienie oddany klimat pierwszej połowy XX wieku. Książka jest pełna rozterek moralnych trudnych wyborów. A wszystko to sprawia, że od książki nie można się oderwać.
Jeśli jeszcze nie macie dość powieści opisujących los ludzi w czasie II Wojny Światowej to bardzo polecam "Niemiecką żoną". Ogrom emocji gwarantowane.

Płk William Quinn z 7. Armii Amerykańskiej, wyzwalając w maju 1945 r. obóz koncentracyjny w Dachau, napisał w raporcie: "Oddziały nasze zastały tam widoki, jęki tak straszne, że aż nie do uwierzenia, okrucieństwa tak ogromne, że aż niepojęte dla normalnego umysłu. Dachau i śmierć są synonimami". (Źródło: Internet)

Dziś chciałabym napisać kilka słów o książce, która wstrząsa, boli całą sobą, ale niesie również odrobinę nadziei na to, że zło zawsze zostanie pokonane, a sprawiedliwość dopadnie każdego. Choć od momentu, w którym skończyłam czytać tę przejmująca historię, minęło kilka dni, ona nadal siedzi mi w głowie, ciągle szepcząc gdzieś w zakamarkach, że mam olbrzymie szczęście, żyjąc w miarę spokojnym i bezpiecznym miejscu. Zanim posypią się jednak na mnie gromy, że piszę o kolejnej książce romantyzującej wojnę, znaczę, że nie jest to typowa literatura obozowa- jest to opowieść przede wszystkim o uczuciach i emocjach towarzyszących ludziom na każdym kroku i w każdej minucie ich życia, a sam obóz w Dachau i wojna jest tutaj tłem i spoiwem łączącym losy wszystkich postaci. Miejscem, z którego muszą się wyrwać, które zdefiniowało ich dalsze poczynania i wybory. Fakt jest tu dużo brutalnych opisów, tego co działo się za bramą, spora część akcji dzieje się w obozie, ale ta część nie jest w najmniejszym stopniu przerysowana, a Autorka w swoim liście do czytelników, tłumaczy co, było inspiracją do napisania tej historii, na kim się wzorowała i kto w tej powieści jest postacią autentyczną, a kto został "stworzony" na potrzeby fabuły. Z drugiej strony, dzięki temu ciągle możemy pamiętać jakie piekło na ziemi zgotował człowiekowi człowiek.

Przepadłam w tej historii od początku, bardzo przypadł mi do gustu podział czasowy tej historii. Nie będę ponownie opisywać fabuły, bo sam wydawca już wystarczająco zdradza. Napiszę tylko, że książka podzielona jest na sześć części (łącznie z prologiem epilogiem) zaczynając się w roku 1932, a kończąc w 1996 i potrzebny jest ogromny zapas chusteczek.
Fabuła zaskoczyła mnie wielokrotnie, a zakończenie... zakończenie przyniosło nadzieję.
Autorka doskonale pokazała, jak bardzo cienka linia przebiega między miłością i nienawiścią, jak łatwo jest się zagubić i podjąć decyzje, które pchają nas w stronę emocjonalnego piekła, jak trudno jest wybaczyć i jak łatwo jest dać się wtoczyć w okrutną machinę zła, propagandy i nienawiści.
Czytając tę historię, ryczałam niczym bóbr. Niezwykle zżyłam się z tymi postaciami, rozumiałam ich motywy, rozterki moralne i trudne wybory, choć nie zawsze się z nimi zgadzałam, żal mi było tych ludzi, tym bardziej że z tyłu głowy ciągle miałam myśl, że to się działo naprawdę. Autorka genialnie oddaje skalę zła, strach, ból, tęsknotę i nieutulony żal i niestety, ale zamknięcie na to co działo się tuż obok, prowadzących do tragicznych i nieodwracalnych skutków...
Pokazuje, że nawet najprawdziwsza miłość nie przetrwa wszystkiego, jeśli nie da się jej szansy, ale udowadnia, że nawet z najgorszego można wyjść obronną ręką, trzeba tylko zrobić wszystko, co możliwe, by osiągnąć swój cel.
Emocje buzują i kotłują się niczym zupa w zamkniętym pokrywką garnku, czekają tylko, aż ta pokrywka zostanie uchylona, by wypłynąć całą mocą i porwać czytelnika w wir wydarzeń, gdzie strach ból, niepewność jutra grają główne skrzypce i nikt nie da gwarancji, że jutro w ogóle nastanie.
Niezwykle poruszająca opowieść.

Książka napisana jest ładnym i zrozumiałym językiem. Szczegółowe opisy potrafią wzbudzić zgrozę, ale za chwilę utulą skołatane serce. Pomimo niezwykle trudnego i bolesnego tematu, książkę czyta się bardzo szybko. Chciałabym, żeby trafiła ona do jak najszerszej grupy odbiorców. Emocje są tutaj gwarantowane!

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Pozycja idealna dla tych, którzy szukają promyka dobra i nadziei w trudnych chwilach. Poruszająca, zmuszająca do refleksji, emocjonująca opowieść o ludziach, którzy chcieli zaznać tylko pokoju i odrobiny normalności w otaczającym ich złym świecie.

"Niemiecka żona" Debbie Rix to kolejny tytuł, po który zdecydowałam się sięgnąć, a który nawiązuje do II Wojny Światowej i obozów koncentracyjnych. Jest to niezwykle trudna i emocjonalna tematyka, mimo to ja za każdym razem chętnie po nią sięgam i do niej często wracam. Annalise została sama jako młoda dziewczyna. Jej jedynym źródłem utrzymania był odziedziczony po rodzicach sklep. To właśnie tam poznała Hansa, mężczyznę, który był dużo od niej starszy, pochodził z wyżej klasy i marzył o zrobieniu kariery naukowca. Para zaczyna się spotykać, a w końcu decydują się na ślub. Początkowo ich związek jest wprost idealny, niestety wszystko zaczyna się komplikować, gdy Hans otrzymuje propozycję pracy w obozie w Dachau, w którym będzie miał możliwość realizowania swoich badań. Niestety to, co zastaje na miejscu, okazuje się w znacznym stopniu odbiegać od jego oczekiwań. Okrucieństwo, z jakim traktowani są więźniowie w obozie, nienawiść i tortury stosowane wobec nich przechodzą ludzkie pojęcie i odruchy człowieczeństwa. Hans postanawia jednak uchronić Annalise przed tym światem, nie chce zdradzać jej szczegółów, jak naprawdę wygląda życie w Dachau. Do tego dochodzi pozostawiona samej sobie Annalise, która nawiązuje bliższą znajomość z rosyjskim ogrodnikiem Aleksandrem, oddelegowanym do pracy w ich posiadłości. ?Niemiecka żona? to książka, która wywołała we mnie wiele emocji, ale uważam, że autorka poświęciła wiele czasu na rzetelne zgłębienie historii, realnie oddając okrucieństwo tamtych czasów i tego, co działo się Dachau. Przedstawiona historia nie przyćmiewa najważniejszych faktów i wydarzeń, a to wątek romantyczny schodzi na boczny plan i jest wyłącznie pobocznym dodatkiem do całości. Zdecydowanie jest to jedna z lepszych książek, których akcja toczy się w obozie i z pewnością na długo zostanie w mojej głowie! Bardzo serdecznie polecam ten tytuł wszystkim, którzy chętnie sięgają po literaturę obozową i wojenną, bo jestem pewna, że podobnie jak mnie ten tytuł Was zachwyci! Naprawdę warto!