Niespokojne niebo

Niespokojne niebo? to ostatni tom sagi o losach pań z rodu Dombergów, autorstwa Charlotte Link.
Jakie emocje wywołała u mnie lektura tej powieści?
do zapoznania się z moją opinią?.

Po otwarciu książki, widzimy prolog rozgrywający się w roku 1957.
Są to chrzciny wnuczki Felicji, Alexandry.
Następnie autorka przenosi nas do lat 70-tych XX wieku.
Felicja sprowadza do Niemiec swoje wnuczęta i zaczyna ustawiać im życie.
Z córkami nigdy jej się to nie udało?
Wnuk Chris, również okazuje się być dosyć oporny?
Jak potoczą się losy chłopaka?
Jednak Belle, jedna z córek Felicji, urodziła również Alexandrę.
To właśnie wnuczkę kobieta postanawia uczynić swoją następczynią.
Pani Lavenge jest bowiem już osobą starszą i nie ma już sił prowadzić swojej firmy, produkującej zabawki.
Alex najpierw podejmuje studia na kierunku zarządzanie, potem przejmuje obowiązki babci.
Budzi to sprzeciw męża młodej kobiety, tym bardziej, że współpracuje ona z byłym partnerem.
Alexandra chce być jednak za wszelką cenę niezależna, charakterologicznie jest bowiem bardzo podobna do babki.
Aby zachować swoją autonomię zataja przed mężem bardzo istotną kwestię dotyczącą ich rodziny.
W pewnym momencie, w życiu młodej bizneswoman dochodzi do tragedii, okazuje się, że przyczyn tego wydarzenia, należy doszukiwać się w wydarzeniach z dnia chrzcin Alex.
Jak dzień, którego nie jest w stanie pamiętać wpłynie na życie kobiety?
Tymczasem inni krewni Felicji mają własne ważne problemy.
Brat Alex, Chris, ponosi bardzo bolesną stratę.
Jaki poradzi sobie ów młody prawnik?
Córka Zuzanny(drugiej córki Felicji) Singrid, zawsze była szarą myszką żyjącą z piętnem tego kim był jej ojciec(oficer SS).
Jednak podczas jednego z rodzinnych spotkań, poznaje człowieka, dzięki któremu wyrusza w daleką podróż.
?Wycieczka? ta będzie początkiem nowego życia wnuczki Felicji.
Kogo poznała Singrid? W jaki sposób zmieniła swoje życie?
Kolejnym bardzo ważnym wątkiem, dla mnie osobiście najciekawszym, są losy Julii(córki Nikoli, kuzynki Felicji).
Kobieta decyduje się wraz z mężem i dziećmi uciec ze Wschodnich Niemiec, niestety zostają schwytani, trafiają do więzienia.
Po odsiadce osiedlają się w małej wiosce. Mąż Julii przyjmuje swój los, dzieci również wydają się zgadzać z poglądami, które wpajane są im w szkole.
Tylko Julia nie może zaakceptować otaczającej jej rzeczywistości.
Pewnego dnia zabiera dzieci na wycieczkę do Pragi, aby stamtąd uciec do RFN.
Ryzykuje tym rozpad rodziny?
Jakie skutki będą miały jej decyzje? Czy będzie jeszcze kiedyś szczęśliwa?
Losy Julii są obrazem przeżyć wielu obywateli NRD.
Wróćmy jednak do głównej bohaterki, czyli Felicji.
Los po raz kolejny na jej drodze stawia, a jakże, Maksyma Makarowa,
Co tym razem połączy tych dwoje? Czy ich historia ma szansę na happy ending?
Felicja ma również jedno marzenie-by po raz ostatni zobaczyć Lulinn. Czy spełni to pragnienie?
Tego wszystkiego dowiecie się czytając ?Niespokojne Niebo?.

Cały cykl ?Czas Burz? jest wspaniale napisaną sagą historyczną.
Autorka przeprowadza nas, czytelników, przez najważniejsze wydarzenia historyczne XX wieku.
Ostatni tom(?Niespokojne Niebo?) przypomina stylem powieści kryminalne autorki.
Żałowałam również, że na początku nie ma drzewa genealogicznego, jak to miało miejsce w przypadku ?Dzikiego Łubinu?, gdyż czasem można się było pogubić w kwestii powiązania ze sobą kolejnych postaci.

Sagę polecam z całego serca!
Sądzę, że nawet osoby nie przepadające za powieściami historycznymi, odnajdą w niej coś dla siebie.

?Czas burz? to historyczna saga rodu Dombergów, którego trzonem są kobiety silne, nieustępliwe i twarde. Los wielokrotnie ich doświadcza, często stają w obliczu dylematów, podejmują chybione decyzje, których konsekwencje muszą ponosić. Trzeci tom ?Niespokojne niebo? stanowi piękne domknięcie ich historii.

Pokolenie Felicji, głowy rodu, starzeje się i czas przekazać pałeczkę młodszym. Czy jej decyzja okaże się darem, czy przekleństwem? Czy taka presja odpowiedzialności jest do udźwignięcia?

Przemiany społeczno-obyczajowe, sytuacja polityczna lat 70-tych i kolejnych dziesięcioleci nie pozostaje bez wpływu na losy rodziny, ale również zadawnione tragedie i wstydliwe sekrety kładą się cieniem na ich życiu. Będziemy świadkami wydarzeń radosnych, ale i smutnych, wstrząsających i wzruszających. Czy burzowe chmury zasnuwające niebo w końcu rozwieje wiatr, pozwalając wyjrzeć słońcu?

To cudowna opowieść o walce i przemijaniu, o wychodzeniu ze skorupy i powrotach do korzeni, ze zmieniającą się sytuacją polityczną świata w tle. Budząca coraz silniejsze emocje z każdą kolejną częścią i wzrastającym przywiązaniem do bohaterów. Jeśli lubujecie się w wielowątkowych powieściach historycznych, to ta z pewnością zaspokoi Wasze oczekiwania. Zacznijcie obowiązkowo od poprzednich części trylogii, by powiązać wszystkie nitki fabuły i w pełni docenić kunszt pisarski autorki.

Nie spodziewałam się, że Charlotte Link zachwyci mnie równie mocno w odsłonie obyczajowej, jak i wcześniej w kryminalnej.

Ostatni, finałowy tom sagi będzie obfitował w wiele emocji. Ta napisana z rozmachem powieść, to świetnie przedstawione realia historyczne i dobrze wykreowane, silne, kobiece postacie. Ten tom podobał mi się najbardziej. Autorka rozwiązała kilka tajemnic, wygładziła parę wątków i wyjaśniła szczegóły. Felicja wreszcie staje się osobą, którą jest mi łatwiej tolerować. Cała historia jest bardzo życiowa, realna, trochę słodko-gorzka. Dobre chwile przeplatają się z tymi gorszymi.

Powieść napisana jest pięknym, literackim językiem, ale nie jest on pełen patosu czy wyniosłości, a bardziej lekki i przyjemny. Książkę czyta się bardzo dobrze i mimo sporego gabarytu - szybko. Myślę, że sięgnięcie po to zwieńczenie sagi jest naturalne, a kto jeszcze nie miał okazji poznać bohaterów tej powieści, ma co nadrabiać.

Wkraczamy w lata 70-te. Felicja przeżyła już chyba wszystko. Sędziwa głowa rodu nadal pokazuje swoją moc i determinację. Może w końcu odpocząć. Tylko nadal cień niepokoju rzuca jej relacja z córkami. Nadal bez kompromisu. Jedyną nadzieję widzi w córce Bell - Aleksandrze. Jest bardzo podobna z charakteru do swej babki. Tak samo uparta i niezależna a jej zdrowy rozsądek jest jej ogromnym plusem. Czy da sobie radę w fabryce? Tylko co z Maksymem Marakowem? W głowie Felicji nadal on tkwi, niczym ta zadra. Czy zapomni o nim? A może będą razem? Jak sytuacja w kraju wpłynie na kobiety rodu Dombergów?

Trzeci i zarazem ostatni tom świetnej serii o rodzinie Dombergów jest świetną kontynuacją swoich poprzedniczek. Jeśli macie w planach czytać tę serię, to koniecznie od początku. Każdy z trzech tomów jest ze sobą ściśle powiązany i konieczna jest znajomość początku, aby móc dalej płynąć w tej historii. Historii, która ponownie poruszyła moje serce. Autorka tym razem zabrała mnie w czasy, które są mi zdecydowanie bliższe i bardziej przystępne. Lata 70-te. Główna bohaterka dożyła sędziwego wieku ale nadal twarda ręką zarządza fabryką. Nadal boli ją brak pojednania z córkami. Przeszła naprawdę wiele i jak widać, to jeszcze nie koniec. Zmarszczek przybyło, ciało osłabło ale umysł nadal bystry. To ciągle ta sama silna i twarda kobieta, która stoczyła niejedną walkę w swym życiu. Teraz pora na wnuczkę Aleksandrę, by przejęła pałeczkę i tym samym rodzinny biznes. Ta młoda kobieta jest wierną kopią swej babki, jeśli chodzi o charakter. To silna i niezależna dama. Do tego wszystkiego dochodzą jeszcze nastroje polityczne i przemiany społeczne. Finiszowy tom sagi dostarczył mi chyba największych emocji i wrażeń. Przepiękna saga, którą autorka świetnie pociągnęła. Dała mi smutek, radość, wzruszenie, a nawet prawdę historyczną, która jest bolesna. Historia zmusza do refleksji nad zachowaniem własnym i najbliższych. Nad przemijaniem. Pokazuje życie takie, jakim było i co wydarzenia niosły. Jak to wszystko wpływało na silne kobiety. Kobiety, które były odważne i uparte. Dostałam pełną paletę emocji. Gamę uczuć. Prawda historyczna została świetnie wpleciona w pomysł fabuły i w życie bohaterów. Tu wyobraźnia autorki miesza się z realiami. Takiej dobre sagi już dawno nie czytałam. Aż szkoda się z nią rozstawać. Styl powieści już na samym początku przypadł mi do gustu. Mimo poruszanych ciężkich tematów jest lekka w odbiorze. To przepiękna saga. Pełna uniesień i zwrotów akcji. Idealna pozycja na długie wieczory.

Polecam.