Niezapominajka

"Niezapominajka" to fascynująca podróż przez czas i emocje! Autorka - Ewelina Klimko, po której debiut, zatytułowany "Czerwony pamiętnik" niestety nie miałam okazji sięgnąć, z lekkością, ale i wrażliwością, łączy losy trzech bohaterek ? Matyldy, Zosi i Nawojki ? kobiet, które łączy więcej, niż mogłoby się wydawać, mimo epokowych różnic.
Narracja rozpoczyna się w średniowieczu, gdzie Nawojka - dziewczyna od niemowlęctwa wychowująca się w klasztorze, poznaje smak życia poza jego murami. Jej historia, daje nam do myślenia o tym, co to znaczy żyć w zgodzie z własnym sercem, kiedy ktoś zdecydował o naszym przeznaczeniu i nie mamy możliwości dokonania wyboru.
Najobszerniejsza - opowieść Zosi, arystokratki sprzed wojny, porwała mnie tak bardzo, że nawet nie wiem, kiedy dobrnęłam do ostatniej strony. Ukazuje, jak przemoc i konflikty potrafią zniszczyć życie i miłość. Działania dziewczyny podczas II wojny światowej stają się symbolem heroizmu kobiet oraz walki o wartości, które są w życiu człowieka najważniejsze. W tym wątku autorka umiejętnie pokazuje, m.in. poruszając temat przemocy, że miłość nie zawsze jest słodkim uczuciem ? może być bolesna, pełna wyrzeczeń i trudnych decyzji. Jakże aktualny jest fragment mówiący o tym, iż my Polacy, ale w ogóle ludzie, w momentach kryzysowych potrafimy zjednoczyć siły, współdziałać i wykazywać solidarność, jednak zdarza się również, że w tym samym momencie ujawniamy drugą stronę swojej natury.
Współczesna bohaterka - Matylda od początku zdobyła moją sympatię. Jej postać wprowadza do książki pozytywną energię i odrobinę humoru. To ona łączy wszystkie historie, a tekst listu, który znajduje w średniowiecznym kościele, staje się punktem wyjścia do odkrywania przeszłości, jak i wolności od negatywnych emocji, poczucia winy, prowadząc do wybaczenia sobie i innym.
Oczywiście nie mogę zapomnieć o niezapominajkach ? małych kwiatkach, symbolizujących pamięć i wierność. Ich obecność nadaje całości głębszy sens, przypominając, że miłość trwa, nawet jeśli dzieli nas czas i przestrzeń. Kwiaty te są też metaforą obietnicy ? obietnicy pamięci, która nie gaśnie, nawet w obliczu najtrudniejszych wydarzeń. Dominującym i interesującym wątkiem jest temat siostrzeństwa, obrazujący złożoność postaci i odsłaniający, jak silne potrafią być nie tylko uczucia romantyczne, ale także więzi rodzinne.
Podsumowując, "Niezapominajka" to poruszająca powieść, która zachwyca nie tylko narracją, ale także głęboką refleksją nad miłością i pamięcią. Styl pisania autorki jest lekki, a dialogi naturalne, co sprawia, że czytelnik szybko angażuje się w losy bohaterek. Pani Ewelina stworzyła niepowtarzalny klimat przechodząc przez różnorodne tła historyczne dbając o detale. Dzięki temu czytelnik ma możliwość poczuć atmosferę czasów, w których żyły jej postacie. Połączenie współczesnych realiów z przeszłością niesie przesłanie, że uczucia, takie jak miłość, tęsknota czy wierność, są ponadczasowe, a nasze relacje odgrywają wielką rolę. Książka idealna na jesienny wieczór. Po jej przeczytaniu z pewnością sięgnę po debiut autorki.

Wraz ze znalezionym przypadkowo listem, w dość nietypowym miejscu, życie Matyldy wkracza na nowe tory. Nie dość, że poznaje intrygującego profesora, to za sprawą pani Zosi otwierają się przed nią drzwi do przeszłości. Do czego nakłoni Matyldę poznanie niezwykłej historii życia tej starszej kobiety? I co łączy obie kobiety z Nawojką, młodą dziewczyną, wychowywaną w klasztorze w czasach średniowiecza? Tego wam nie zdradzę... Musicie sami się przekonać.

"Niezapominajka"... Cóż ja mogę napisać o tej powieści? W jakie słowa ubrać to, co czuję po jej przeczytaniu? Niezwykła, piękna, zaskakująca, intrygująca, urzekająca... To wciąż za mało... Autorka oczarowała mnie historią trzech kobiet, które mimo, iż żyją w różnych epokach, pragną jednego. Kochać i być kochaną. Mierzą się z różnymi trudnościami, jednak ich serca zdają się być ściśnięte tą samą tęsknotą. Każda z nich stała mi się bliska, z każdą z nich dzieliłam emocje i przeżycia. Wykreowane przez panią Ewelinę kobiece charaktery, jednocześnie delikatne i silne, ujęły mnie i zdecydowanie przypadły do gustu. Cudownie było zanurzyć się po uszy w fabule książki, zapomnieć o tym co wokół i pozwolić się porwać biegowi opisywanych zdarzeń. Pomimo tego, że wchodzimy w trzy różne okresy czasowe, to autorka nie pozwala nam się pogubić. Wszystko płynnie ze sobą współgra. Próżno szukać zbędnych i nużących opisów.
A sekret wyjawiony przy końcu tej historii... Ależ to było zaskoczenie!!!