(Nie)znajomy

Amanda Johnson jest dwudziestojednoletnią młodą kobietą mieszkającą z psem rasy beagle o imieniu Rocky. Prowadzi sklep z antykami. Sprawy uczuciowe poziom zero, choć towarzysko jest otwarta. Ma przyjaciółkę Vanessę. Pewnego dnia jadąc rowerem do pracy wpada w innego rowerzystę. Matthew Black jest tak samo zaskoczony kolizją, co ona sama. Relacja się zacieśnia ale jest ktoś, komu to nie w smak. Rozpoczyna się stalking. Kto za tym stoi? Dlaczego? Czy Amy i Matta połączy miłość? Czy będą razem? Czy to tylko zwykłe pożądanie?

Lubię debiuty. Lubię odkrywać nowe style. Tym razem dwoje przypadkowych ludzi i tajemniczy prześladowca. Romans i kryminał w jednym. Byłam zaintrygowana. Bardzo. Autorka wprowadziła mnie w świat stanowczej, słodkiej oraz wybuchowej młodej kobiety. Amanda to taki wulkan energii. Choć momentami nieśmiała. Ma fajny temperament. Aczkolwiek momentami mnie irytowała zachowując się jak nastolatka. Pojawiał się problem i najlepszym sposobem dezercja zamiast szczerej rozmowy? Nie. Nie współgrało mi to wcale. Zamiast stawiać czoła problemów woli uciekać od nich. No i te określenia o swoim "pięknym tyłku". Narcystyczne? Snobistyczne? Pełna przeciwności. A on? Z jednej strony czuły, troskliwy a z drugiej w momencie złości nie byłam w stanie przewidzieć jaki będzie. Wybuchowy z niego facet. Sceny uniesień były gwałtowne ale i słodkie. Pikantne. Zacieśnianie relacji między głównymi bohaterami było szybkie. Nawet bardzo szybkie. Aczkolwiek kuszące. A kryminał? Autorka dołożyła niepewność, nutkę dreszczyku i obawę. A wszystko po to, by w kulminacyjnym momencie wstrząsnęło mną obrzydzenie przez dosadność brutalnych i bezdusznych działań sprawcy tego zamieszania. Nie jest źle jak na debiut. Lektura jest fajna. Pomysł trafny. Połączenie romansu i sensacji było dobre. Aczkolwiek jest kilka rzeczy, które w moim doczuciu nie były zbyt dobre. Może zacznę od strony mroku. Zabrakło mi jeszcze bardziej rozbudowanego napięcia. Od momentu pierwszego symptomu do ostatecznego starcia było tylko kilka podobnych incydentów. Nie oddały one w pełni napięcia, którego oczekiwałam. Ale zarys tego, jak się autorka czuła w tym klimacie jest bardzo dobry. Widać, że się dobrze w tym czuje a i na wyobraźnię nie ma co narzekać. To było ostre. Dosadne i genialne. W ogóle nie mogłam się wcale połapać, kto za tym wszystkim stoi. Co do bohaterów, to powinni być oni w moim odczuciu bardziej charakterni. I odrobinkę za dużo wątków i tego przeskakiwania w czasie. Ogromny plus za troskę o pupila i traktowanie psa jak członka rodziny. Jak przyjaciela i kompana przygód. Autorka dosadnie pokazała co się dzieje, gdy zabraknie szczerości a pojawiają się niedomówienia i tajemnice. Na czymś takim nie ma szans zbudowania prawdziwego związku. Miłość może być stopniowa, kwitnąca latami a także w przypadku bohaterów gwałtowna i nieplanowana. Kolejny punkt należy się za postać babci i traktowanie osób starszych przez rodzinę. Ogólnie nie jest źle. Jest dobrze. Było kilka niedociągnięć, które nie do końca mi się podobały ale finalnie to przyjemna lektura. Autorka ma fajny lekki styl. Książkę czyta się ekspresowo. Autorka porusza w niej wiele ważnych wątków i poniekąd zmusza do refleksji. Spodobało mi się połączenie miłości ze zbrodnią. Według mnie lektura jest tak pół na pół. Fajna ale wymaga kilku poprawek. Wierzę w to, że kolejne powieści będą bardziej dopracowane. Czy po nie sięgnę? Oczywiście. By zobaczyć czy i jak się poprawia warsztat autorki. Z chęcią poczytam o kolejnych bohaterach i ich relacji.

MIA N. BLAKE ? (NIE)ZNAJOMY

Amanda i Matthew poznają się w nietypowych okolicznościach, jednak od pierwszych chwil wpadają sobie w oko. Kilka dni później kobieta zauważa go pod swoim sklepem. Od tego spotkania ich znajomość nabiera tempa, a więź, która ich łączy staje się silniejsza. Zarówno Amanda, jak i Matthew wierzą, że znaleźli miłość swojego życia. Jednak życie to nie bajka, a los uwielbia pisać własne scenariusze i dla nich też coś przygotował, a skrywana tajemnica to dopiero początek horroru, który zgotuje im tytułowy (nie)znajomy.
Jak potoczy się ich znajomość? Kim jest nieznajomy i jakie ma zamiary?
Książka zaczyna się niepozornie. Dostajemy tutaj lekką, przyjemną, a chwilami przesłodzoną historię. Pojawią się tutaj momenty grozy i tajemnice, które nas zaskoczą i sprawią, że książka stanie się niebanalna. Dużym plusem są zawarte wspomnienia z perspektywy bohaterów, które przybliżają nas do nich i pokazują, czym się kierowali w podejmowaniu takich a nie innych decyzji. Bohaterowie mają swoje zalety, jak i wady, są realni, a ich historia niesie ze sobą przestrogę. W książce pojawia się wiele emocji, od sielanki po momenty grozy i takie połączenie trzyma czytelnika w napięciu oraz sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem. Jedną rzeczą, która, w moim od uczuciu, była małym minusem, to przesłodzenie relacji pomiędzy głównymi bohaterami. Jednak da się przymknąć na to oko. A druga połowa książki zaskoczyła mnie na tyle, że w napięciu czekałam na zakończenie. Opisy zawarte w niej momentami przyprawią o gęsią skórkę oraz działają na wyobraźnię.
Książka bardzo mi się podobała i zrobiła na mnie duże wrażenie i na długo zostanie w mojej pamięci. Ze spokojnym sumieniem polecam wam tę pozycję oraz czekam na inne historie, które wyjdą spod pióra autorki.

Podeszłam do tej historii jak do romansu, wszak podobny gatunek sugerowała okładka jak i samo streszczenie. I pod tym względem pierwsza połowa książki spełniła moje przypuszczenia. Pojawia się relacja dwójki ludzi, bardzo szybko postępująca, przewidywalna i skrajnie słodka. Zastanawiałam się, czy autorka będzie w stanie czymś mnie zaskoczyć, skoro sceny zbliżeń są tutaj rozpisane już na samym początku. Jest namiętnie, ale nic szczególnego po prostu się nie dzieje, aż do momentu, kiedy przychodzi wielkie BUM! I potem klimat książki obraca się o sto osiemdziesiąt stopni i po słodyczy nie pozostaje już cień śladu. Nadchodzi horror. Koszmar wzięty rodem z najbardziej krwawych kryminałów. Przecież takie rzeczy, to tylko u Puzyńskiej. Przyznaję, że byłam bardzo zaskoczona. Sztampowa fabuła zafundowała taki zwrot akcji, który wprawił mnie w osłupienie. Ogromne brawa dla autorki za koncepcję, jednak dla mnie było to takie przejście ze skrajności w skrajność. Bardzo brutalne, krwawe sceny wzbudziły niesmak i wywołały obrzydzenie. Dosłownie. Tak obrzydliwych rzeczy w niniejsze książce o miłości nie przewidziałby sam jasnowidz Jackowski.

Główna bohaterka powieści to zwariowana dziewczyna, właścicielka sklepiku z antykami oraz właścicielka ukochanego pieska rasy Beagle (punkt z rasę, też mam takiego psiaka). Zakręcona, gadatliwa, nienarzekająca na nudę. W tej swojej rutynie potrafiąca odnaleźć radość. Dość szybko wskakuje Amanda do łóżka przygodnie spotykanego chłopaka, w wyniku czego załapała u mnie małego minusa. W generalnej ocenie jednak kreacja postaci wychodzi autorce bardzo dobrze. A już na pewno potwierdza to druga połowa, w której pojawia się obraz mrożący krew w żyłach i tu także potrzeba było umiejętności, by zbudować niesztampową sylwetkę osoby z psychopatycznymi tendencjami.

Powieść jest poniekąd swojego rodzaju przestrogą. Udowadnia, że zawsze trzeba być czujnym, bo zło może czyhać na człowieka z każdej strony, nieraz takiej, której byśmy się nie spodziewali. Choć nie ma typowego podziału książki na części, można je wyodrębnić i przyznam, że budują one w głowie obraz dwóch różnych historii. Ta ekstremalnie słodka i ta szalenie ohydna. Pytam się kolejny raz, co tutaj się podrobiło! Plus zatem dla autorki za element zaskoczenia i zwrot akcji, którego nigdy bym się nie spodziewała. Minus za pospieszne rozegranie relacji miłosnej, która w efekcie pozwoliła moim emocjom opaść na dobre, jeszcze zanim dopiero zaczęły się rozbudzać. Potem owszem, powróciły, jednak już nie te związane z miłością, a gęsią skórką pojawiającą się na ciele i niedowierzaniem wymalowanym na twarzy. Wolałabym, żeby w romansach nie było aż tak drastycznie. Owszem, demony przeszłości już się przejadły, te teraźniejsze zatem się cenią, ale takiej brutalności wolałabym unikać. Jeśli zatem liczycie na ciepły romans albo nawet książkę o miłości z łagodnymi tajemnicami, nie będziecie usatysfakcjonowani. Jeśli zaś macie ochotę na coś dziwnego, możecie spróbować. Ale uprzedzam, przed czytaniem drugiej połowy odłóżcie jedzenie na bok.

...

?(Nie) znajomy? jest debiutem literackim autorstwa Mii. N. Blake. Czytając debiuty, tak naprawdę nie wiemy czego się spodziewać. I jak to bywa z debiutami nie zawsze są one udane. Przykro mi to pisać, ale niestety historia Amandy i Matthew nie przypadła mi do gustu. Największy problem miałam z tempem akcji. Wszystko w tej książce działo się tak szybko, że nie byłam w stanie dobrze poznać bohaterów, a tym bardziej ich polubić. Zarys na fabułę był bardzo obiecujący. Po opisie myślałam, że przeczytam gorący romans z nutką tajemnicy. Niestety powieść ta nie poruszyła mojego serca ani nie zrobiła na mnie wrażenia.

Historia jest podzielona jakby na dwie części, które reprezentują kompletnie dwa różne gatunki literackie. Na początku dostajemy romans, a później cała historia przekształca się w horror i to taki, który opowiada o psychopatycznym mordercy. Myślę, że to bardzo popsuło całą historię. Było to zbyt drastyczne i odrażające. Niektóre sceny mnie wręcz odpychały, a cała historia psychopatycznego zabójcy niestety zepsuła mi tę książkę.

Amanda Johnson jest młodą właścicielką sklepu z antykami której życie skupia się głównie na pracy i Rockym, psie, który jest jej jedyną miłością. Pewnego dnia spiesząc się do pracy dziewczyna ulega wypadkowi rowerowemu. Zderza się z mężczyzną, który odmieni jej życie. Jedno niespodziewane zdarzenie wywróci życie Amandy do góry nogami. Oboje bardzo zbliżają się do siebie i snują plany na przyszłość. Jednak życie nie jest łaskawe dla dziewczyny, która wkrótce przeżyje prawdziwy horror.

Bardzo spodobał mi się pomysł na tę historię, jednak jego wykonanie już nie koniecznie. Styl autorki był bardzo dobry, co na pewno ułatwiło mi jej czytanie. Jestem pewna, że wielu czytelnikom ta historia się spodoba, jednak ja do nich nie należę. Było to dla mnie za wiele. Ze swojej strony nie polecam, ale jakby ktoś chciał przeczytać, to oczywiście nie mogę tego zabronić.