Nigdy nie jest za późno

Przyznam, że na początku do książki Pani Katarzyny Janus ?Nigdy nie jest za późno? podeszłam raczej z małym optymizmem ? to nie jest literatura, którą preferuję. Jednak dałam jej szansę. I było warto!!!
Już od pierwszych słów porwał mnie styl jakiego używa pisarka. Nie często spotyka się książki pisane tak lekkim słowem. Do tego na każdej stronie dzieje się coś nowego i ciężko znaleźć moment, gdzie można byłoby spauzować na dziś. Kolejne słowo, kolejna strona i pełno akcji. ?Nigdy nie jest za późno? to nie jak myślałam kolejna obyczajówka (to już było nie raz), ale wplecione w to intrygi co nadaje zupełnie inny wymiar tej opowieści ? z pogranicza kryminału i thrillera.
Przy tej książce śmiałam się, płakałam i otwierałam szeroko zdziwione usta. Opisy przyrody sprawiły, że chcę pojechać na wyspę Föhr i zobaczyć odpływy. Wdzierające się relacje tych samych zdarzeń widziane z perspektywy zarówno Zuzy jak i Maksa sprawiły, że otworzyły mi się oczy na to jak ludzie różnie mogą postrzegać ten sam świat. Genialne! Jednocześnie wplecione w całość i jak wspaniałe wtrącenia kulinarne sprawiają, że ma się ochotę ugotować dziś to samo co jedli główni bohaterowie Zuza i Maks oraz chociaż umoczyć usta w winie jakie pili.
Cała ta opowieść sprawia, że chce się więcej i więcej, a przy końcu nie można się już oderwać i nagle? KONIEC? albo? doczytajcie sami? ?