Nigdy nie jest za późno na siebie

"Nigdy nie jest za późno na siebie". Jest debiutancka powieść Pani Izy, którą możecie znać z programu Googlebox. Jak wiecie bardzo lubię poznawać nowych pisarzy, tym bardziej nie mogłam przejść obejmie obok tego tytułu, dodatkowo książka jest inspirowana życiem autorki, co jeszcze bardziej skłoniło mnie do lektury tej niesamowicie życiowej historii. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie, ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona, natomiast bohaterowie zostali naprawdę świetnie wykreowani. To postaci, które nie są idealne, mają swoje wady i zalety, tak jak my popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, chwili dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne bolączki i dylematy moralne. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać Izę, jej myśli, odczucia, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Istotną rolę w tej historii odgrywają również jej bliscy - mąż, dzieci oraz przyjaciółki, wprowadzają oni tutaj wiele zamieszania, a tym samym sporo emocji i wrażeń. Główna bohaterka od pierwszych chwil zaskarbiła sobie moją sympatię. Oj chciałabym mieć tyle werwy. będąc w jej wieku. Jedna chwila, jedno wydarzenie - udar - sprawia, za Iza postanawia zmienić swój tryb życia. Kobieta zaczyna żyć pełną piersią, decyduje się na rzeczy, o których wcześniej nawet nie myślała. We wszystkich tych poczynaniach towarzyszą jej mąż i przyjaciółki, które zawsze służą radą. Muszę przyznać, że niektóre rozmowy kobiet sprawiły, że wielokrotnie ma mojej twarzy pojawiał się uśmiech, a tematy przez nie poruszane często w tym wieku uznawane są już za tak zwane "tabu". Niemniej jednak w tej opowieści momenty pełne humoru, radości idealnie równoważą się z tymi bardziej smutnymi oraz trudnymi, tworząc idealną i mocno życiową całość. Pani Iza w swojej powieści porusza wiele ważnych oraz ponadczasowych kwestii, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas. Autorka na przykładzie swoich bohaterów pokazuje, że emeryci również mogą wieść interesujące, pełne wrażeń i przygód życie. Pani Iza dzieląc się swoimi przeżyciami i "ubierając w nie" swoją bohaterkę udowadnia, że nigdy nie jest za późno na siebie, a zmian w naszym życiu możemy dokonać w każdym jego momencie. Należy cieszyć się i celebrować dzisiejszy dzień, bo nie wiadomo czy nadejdzie jakieś jutro. Natomiast zakończenie tej książki pozostawiło mnie z mocno bijącym serce i sporą ilością pytań bez odpowiedzi. Nie mogę się już doczekać dalszych losów bohaterów, bo już wiem, że z nimi z pewnością nie będę narzekała na nudę! "Nigdy nie jest za późno na siebie" to emocjonująca, miejscami poruszająca i okraszona dobrym humorem historia pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd o poszukiwaniu siebie, spełnianiu marzeń oraz przyjaźni i miłości, która zdecydowanie skłania do refleksji. Polecam!

Izabela Zeiske w swojej debiutanckiej książce "Nigdy nie jest za późno na siebie" udowodniła mi, że po sześćdziesiątce i przebytym udarze da się funkcjonować pełną parą. Czy emeryci mają prawo do szaleństwa? Czy raczej stworzeni są tylko do zabawy z wnukami? Oczywiście, że mają prawo do życia, tak jak chcą i nie możemy ich do niczego zmuszać. To jest ich czas, w którym mogą spełniać swoje niespełnione marzenia.
Przyznam szczerze, że program "Gogglebox" z udziałem autorki oglądałam tylko kilka razy. Jakoś nie było nam po drodze. Panią Izabelę zwaną w książce Bellą poznałam lepiej dzięki tej historii. Autorka opisuje swoje życie po przebytym udarze. Jest mamą, żoną, córką i najlepszą przyjaciółką. Jej synowie kochają ją ponad życie. Mąż Zdzisław kocha ją nadżycie, tylko czy podoła jej erotycznym zachcianką? Z przyjaciółkami spotyka się regularnie. Dziewczyny nie boją się rozmawiać na każdy temat. I to mi się bardzo podobało. Przyjaciółki sobie doradzały. Tylko czy każda ich porada była na wagę złota? Mogę wam z ręką na sercu powiedzieć, że Pan Zdzisiu ma bardzo oryginalną małżonkę. Po jej zachowaniu nigdy nie powiedziałabym, że jest po sześćdziesiątce. Belli nie da się nie lubić.
Przerażająca jest jej mamusia. Nie lubię ludzi, którzy non stop poprawiają innych i zawsze wiedzą najlepiej. Czy Bella wytrzyma ze swoją mamuśką?
Historię ukrytą na kartkach powieści "Nigdy nie jest za późno na siebie" przeczytałam jednym tchem.
Było zabawnie, smutno i miejscami przerażająco. Jeżeli chcecie zobaczyć, co robią ludzie po sześćdziesiątce, gdy ich dzieci wyfruną z gniazda, to przeczytajcie tę książkę. Nie jest gruba, więc śmiało dacie radę ją przeczytać w ciągu jednego dnia.
"Nigdy nie jest za późno na siebie" bawi i uczy. Z przyjemnością przeczytam kolejną książkę Izabeli Zeiske. Mam nadzieję, że tym razem autorka wspomni kilka słów o swoich udziałach w programach telewizyjnych.
Czy Pan Zdzisław, który jest typowym kanapowiczem podoła swojej zwariowanej żonie i spełni jej każdą zachciankę?
Czy Bella zrealizuje swoje wszystkie marzenia? Czy z kanapowiczki zmieni się w kobietę wampa? Po odpowiedzi na te i inne pytania odsyłam was do tej książki.
Warto ją przeczytać. Kto wie, może dzięki tej historii zaczniecie barwniej żyć. I może tak jak Bella ruszycie z kanap i po prostu zaczniecie żyć.
Muszę wam wspomnieć o okładce. Bardzo mi się podoba.

"To będzie coś w rodzaju randki, dlatego każde z nas przyjedzie osobno, z bijącym sercem i nadzieją na cudowne popołudnie" - I. Zeiske

Bella - 62 - latka, ma ułożone życie, pracę, odchowane dzieci i kochającego męża. Jednak w ustatkowanym życiu napotyka pewną osobę przez którą budzi się prosto w szpitalu. Tak tą osobą był nie kto inny jak pan o imieniu: udar. Wywraca jej życie do góry nogami. Teraz obiecuje sobie zacząć znów żyć. Tak jakby jutra miało nie być. Ale co na to jej mąż? Ruszy z nią w podróż drugiej młodości?

Autorka w tej wciągającej książce pokazuje, że nigdy nie jest za późno na siebie i życie. Wiek nie nakazuje danych zachowań i również nie zakazuje życia pełną piersią. Na pasje nigdy nie jest za późno! A tymbardziej na szukanie nowych, które pokochamy. Marzenia z młodości wracają i nie są już zrzucone na margines. Można zacząć podróżować i w końcu ruszyć się z ciepłego domu, fotela. W książce jest pełno sytuacji, które mają nas wprowadzić w śmiech, refleksje. Książka ma lekki styl, więc myślę, że to też dzięki temu książka pochłaniała mnie i moją Mamuśkę bez dwóch zdań. Fabuła miała sens i układała się po woli na kolejnych kartach. Powiem otwarcie, że zakończenie mnie zaskoczyło i w zasadzie kilka małych elementów przez całą historię (nie zdradzę Wam jakie ????).

Polecam każdemu, kto lubi książki napisane życiem i pełną humoru refleksji nad życiem każdego z nas. ????

Ps: W książce nawet znalazłam swoją imienniczkę ????