Noah

Ponad rok temu po raz pierwszy zapoznałam się z twórczością Karoliny Zielińskiej. Miałam okazję recenzować jej książkę ?Miłość ma Twoje imię?. Spodobał mi się wtedy styl autorki, kreacje bohaterów i tematy poruszone w powieść. Gdy zobaczyłam więc post z zapowiedzią kolejnej historii od Karoliny Zielińskiej, wiedziałam, że koniecznie muszę się z nią zapoznać. Tak oto w moje ręce trafił ?Noah? ? pierwszy tom serii romansów osadzonych w upalnej Australii.

W najnowszej książce autorki dostajemy takie motywy jak: ?słoneczko i gburek? (ang. grumpy x sunshine), romans z szefem i powolnie rozwijające się uczucie (ang. slow burn). Muszę przyznać, że od początku byłam zaintrygowana tą mieszanką, jednak już w połowie książki miałam wobec niej mieszane uczucia. Nie polubiłam się z Noah i to niestety odbiło się na mojej sympatii do wątku romantycznego. Rozumiałam postępowanie bohatera i szorstkość jego charakteru, ale i tak niektóre rzeczy, które mówił, czy robił Sky sprawiały, że w mojej głowie zapalała się czerwona lampka. Noah jest skomplikowaną postacią z traumatyczną przeszłością, którą można pokochać, albo znienawidzić ? nie ma nic pomiędzy. Na uwagę na pewno zasługują opisy wydarzeń z jego służby wojskowej. Nie miałam jeszcze okazji czytać romansu, w którym wspominanoby o zespole stresu pourazowego i jestem wdzięczna autorce, że dzięki niej mogłam choć trochę zapoznać się z tym tematem. A research w tej powieści to kolejny z jej plusów. Czytając ?Noah?, można poczuć na swojej skórze ciepło australijskiego słońca i sporo dowiedzieć się o kraju kangurów. Dostałam dokładnie to, czego oczekiwałam od książki, której akcja ma miejsce w Australii.

Drugą główną bohaterką ?Noah? jest Sky, czyli amerykanka, która w pogoni za marzeniami zawędrowała aż na drugi koniec świata. Wraz z postępem fabuły obserwujemy jej przemianę ? zdobywanie pewności siebie. Skylar jest postacią ze specyficznym charakterem, który nie każdemu przypadnie do gustu. Niektóre jej wewnętrzne monologi mnie bawiły, inne lekko irytowały.

Uczucie między bohaterami rozwija się powoli. Książkę także czytało mi się wolno ? ze względu na jej sporą objętość i czcionkę, która w żaden sposób nie ułatwia szybkiego czytania. Moim zdaniem powieść mogłaby być odrobinę krótsza.

?Noah? to niestety nie jest typ romansu, po który najczęściej sięgam. Jestem jednak przekonana, że powieść znajdzie swoich faworytów.

Z bólem serca musze przyznać, ze ?Noah. Aussie Brothers? nie było tak świetne, jak w moich wyobrażeniach. To moja wina, bo naprawdę czekałam na tą ksiazkę, nakręciłam sie i miałam wobec niej wysokie wymagania. Kusił mnie ten klimat słonecznej Australii, roznica wieku, zakazane uczucie między uroczą amerykanką a gburowatym Australijczykiem. Narzuciłam jej po prostu wysoko poprzeczke. Nie mogłam się wkręcić, po prostu. Między Sky a Noahem jak dla mnie za mało iskrzyło, brakowało chemii, za to było zbyt dużo słownej agresji wobec dziewczyny i nieustanne krytykowanie jej czynów. I rozumiem, ze Noah miał wlaśnie takie ?metody wychowawcze? a na jego farmie pojawiła się niedoświadczona w ciężkiej pracy 22latka, ale jak dla mnie granica została przekroczona. Z drugiej strony kreacje Sky i Noaha bardzo mi spasowaly: ona była radosna, ciut zagubiona, on boleśnie doświadczony, naznaczony przez życie. Nie umiem tego wytłumaczyć, osobno ich lubiłam, kiedy byli razem tracili w moich oczach. Plusem był rozwój ich relacji: powolny, chwilami wręcz leniwy. Nie znajdziemy tu instant love, za to będzie podglądanie przez okno, skradzione pocałunki czy tez potajemne schadzki. Musze przyznać, ze wtrącenia australijskiego dialektu niesamowicie mnie bawiły, podobało mi się, ze z biegiem czasu i główna bohaterka zaczynała swobodnie używać pojedynczych stwierdzeń. Na moją pochwale zasługuje miłość bohaterów do zwierząt. Podsumowując: miała swoje minusy, jednakże finalnie przyeczytalam ją w dwa dni. Książka porusza tematy wojny, zespołu stresu pourazowego.