Nocny krzyk (twarda)

Dziś słów kilka o komiksie niezwykłym. ???? Historia w nim opowiedziana jest dość nietypowa, niejednoznaczna, ale przez to naprawdę świetna?????? Mowa o "Nocnym krzyku", który stworzył Borja Gonzalez.

Główną bohaterką komiksu jest Teresa, która dopuszcza się rzeczy iście niebezpiecznej - przyzywa demona! ???? I takim właśnie sposobem pojawia się Laura (demon ????), która jest w stanie spełnić jedno życzenie Teresy. Problem w tym, że dziewczyna nie bardzo wie, czego chce, ??????? a dopóki życzenia nie wypowie, demon nie może odejść. I tak właśnie dwie kompletnie różne od siebie charakterami osoby zmuszone są spędzać ze sobą czas. ???? Czy ta znajomość wyjdzie im na dobre? ????

Komiks jest specyficzny, bardzo nieoczywisty, ale również niezwykle interesujący i wciągający. ???????? Czytając tę historię do samego końca nie zdajemy sobie sprawy, czy to, co dzieje się wokół Teresy jest prawdą, czy może jedynie złudzeniem lub wyobrażeniem. ???? Autor ciekawie to rozegrał, ponieważ dzięki temu każdy czytelnik może zinterpretować to opowiadanie na własny sposób. Super zabieg????

Kreska w "Nocnym krzyku" jest piękna i znakomicie dopracowana. ???????? Przeważające w komiksie niebiesko-czarne kolory tworzą klimat tajemniczości, niepokoju i grozy. ????Fabuła, choć nie jest specjalnie skomplikowana, porusza bardzo istotny problem samotności i depresji. ???? To naprawdę warta poznania, poruszająca historia. Gorąco polecam??????

Scenariusz przenosi nas do bliżej nieokreślonego miasteczka, w którym Teresa prowadzi swoją małą księgarenkę ezoteryczną. Znaleźć można w niej pozycję okultystyczne, fantastyczne i horrory. Ta pierwsza kategoria jest również czymś, czym bohaterka zajmuje się po godzinach swojej pracy. Pewnego dnia po zamknięciu księgarni udaje się ona do lasu, gdzie przywołuje demona. Okazuje się nim Laura ? otaku, które spełnia każde życzenie przywołującego. Problem jest jednak taki, że Teresa sama nie wie czego chce. Oznacza to, że owa dwójka spędzi ze sobą sporo czasu. Ich dopełnieniem staje się dodatkowo Matylda (nastolatka często odwiedzająca księgarnię), która jest równie ?nietuzinkowa?, jak pozostałe bohaterki.

Powyższy krótki opis fabuły, powinien każdego czytelnika uświadomić, że Nocny krzyk to album, który mocno wyłamuje się z głównego nurtu. Podobnie jak wspomniane Black Holes, mamy tu do czynienia z dziełem, które bardzo trudno jest zaszufladkować w jednej konkretnej kategorii. Mamy tu do czynienia z elementami fantastyki, dramatu, obyczajówki i komedii. Jednocześnie żaden z tych elementów nie jest dominujący, aby móc łatwo zaszufladkować tytuł.

Borja Gonzalez to twórca, który nie lubi bawić się pewnikami. Tworzone przez niego scenariusze są więc bardzo złożonymi tworami, w których poetycka narracja prowadzi czytelnika po historii i pozwala mu wyciągać z niej własne indywidualne wnioski. W celu lepszego zrozumienia treści nie pozostaje tutaj nic innego jak tylko dać się ponieść rozmową toczonym przez trójkę postaci, jednocześnie zwracając uwagę na każdy nawet najdrobniejszy detal scenariusza.

W sporym uproszczeniu album można określić mianem fantastyki wymieszanej z kroniką społeczną, w której nie brakuje humoru, jak i wyrazistych emocji. Snuta przez twórcę opowieść o pragnieniach, lękach, marzeniach i troskach potrafi być zarówno spektakularna i mocno intymna.

Cała ta melancholijno-poetycka otoczka ma możliwość zaprezentowania się w pełnej krasie, dzięki ciekawej oprawie graficznej. Bohaterowie pozbawieni szczegółów anatomicznych (szczególnie twarzy) zadziwiająco dobrze potrafią emanować najróżniejszymi emocjami, stając się podstawą, wokół której budowany jest cały komiks. Całości dopełnia tu wszechobecna błękitna barwa, nadająca tytułowi ?nocnego? klimatu.

MIĘDZY STERYLNOŚCIĄ A CZUŁOŚCIĄ

Borja Gonzalez, autor naprawdę świetnego w swej dziwności komiksu ?The Black Holes? po dwóch latach powraca na polski rynek z nowym projektem. I znów oferuje nam smakowite połączenie opowieści obyczajowej, fantasy, realizmu magicznego i specyficznego horroru. A wszystko zmiksowane w dziwną, czasem sterylnie chłodną, a czasem czułą wręcz opowieść dla fanów nietypowych dzieł komiksowych.

Teresa prowadzi księgarnię. Okultystyczną księgarnię. I Teresa przywołuje demona. Demon ma spełnić jej życzenie, problem w tym, że Teresa nie ma najmniejszego pojęcia, czego właściwie by chciała. Tak oboje, obie właściwie, bo demon, kochający anime demon, nazywa się Laura, skazane zostają na swoje towarzystwo. A przy okazji angażują się w wyjaśnienie tajemniczych zaginięć, jakie mają miejsce w okolicy?

Borja Gonzalez to twórca specyficzny. Jego komiksy można zakwalifikować do szeroko pojmowanego realizmu magicznego, gdzie co zwykłe i niezwykłe egzystuje obok siebie. W zwyczajny sposób? I tak, i nie, w jego powieściach graficznych wszystko zawsze jest dziwne, nie do końca określone, balansujące na styku różnych światów, estetyk, gatunków czy wytyczonych granic, które rozmywają się w swobodny sposób. I mnie to kupuje.

Jaki jeszcze jest ten komiks? Można powiedzieć, że dziwny, dziwaczny, zgodzę się z tym, ale przede wszystkim dla mnie jest to komiks sterylny. Gonzalez nie operuje tu jakimiś silnymi emocjami, wszystko na tym polu wydaje się wycofane, obce wręcz. Album bywa ciepły, bywa nostalgiczny, emocje wywołać potrafi, ale przede wszystkim jest takim właśnie sterylnym dziełem, bardziej ukazującym nam treść i dane czynności, niż wnętrza bohaterów. Brak twarzy u każdej z jego postaci, a co za tym idzie brak mimiki, dobrze się w to wszystko wpasowuje, chociaż jednocześnie autor dobrze potrafi samymi gestami, ułożeniem ciała i tym podobnymi zabiegami oddać to, co czują postacie.

Ale ten mur oddzielający to, co emocjonalne, od tego co mechaniczne wręcz, wcale nie burzy odbioru całości i czerpania przyjemności. Może wywoływać pewien dyskomfort, ale jak najbardziej pożądany. Gonzalez nie rozpisuje się nadmiernie, pozwala nam samodzielnie kroczyć ścieżką opowieści i odbierać ją według własnego uznania. A do tego serwuje nam znakomite, mocno czerpiące z prac Mike?a Mignoli ilustracje, które wpadają w oko, mają swój urok, klimat i nastrój i naprawdę potrafią zrobić wrażenie, dobrze zresztą oddając dziwność i sterylność samej opowieści.

Nie jest to oczywista lektura, nie jest też dla każdego. Jednych zachwyci, innych rozczaruje, wątpię jednak by któryś czytelnik przeszedł obok niej obojętnie. Mnie kupił, tak samo jak ?The Black Holes?, dostarczyła dobrej zabawy w wyśmienitej oprawie i jeśli podobał Wam się poprzedni album Gonzaleza, albo lubicie takie dziwne historie, polecam Wam rzecz z czystym sumieniem.