Oculta

Kilka dni temu pisałam Wam o Nocturnie Mai Motayne, która okazała się moim małym odkryciem stycznia. Po jej zakończeniu nie mogłam przestać myśleć o tej historii i z tego też powodu postanowiłam od razu sięgnąć po drugi tom. Oculta wciągnęła mnie od samego początku, jednak czy była lepsza od swojej poprzedniczki? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć w tej opinii.

Od momentu, gdy Finn i Alfie widzieli się po raz ostatni, minęło sporo czasu. Ona podróżuje po całym kraju i cieszy się nowo nabytą wolnością; on przygotowuje się do wielkiego wydarzenia: Międzynarodowego Szczytu Pokoju. Co, jednak jeśli Finn zostanie okrzyknięta przywódczynią jednej z przestępczych grup, a plany Alfiego pójdą w las? No cóż, wówczas zrobi się prawdziwy problem. Zwłaszcza że organizacja, która pozbawiła życia brata Alfiego, powraca ze zdwojoną siłą... Czy ta dwójka po raz kolejny będzie w stanie zawalczyć o bezpieczeństwo całego Królestwa?

Powiem Wam tak: zaczynając Ocultę, z jednej strony oczekiwałam czegoś naprawdę WOW - zwłaszcza po tym, co działo się na koniec pierwszej części. Jednak to, co dostałam w rzeczywistości przeszło chyba moje najśmielsze oczekiwania. Już teraz mogę napisać, że autorka stworzyła niesamowity świat, w którym można zatracić się na długie godziny i to bez mrugnięcia okiem ? jestem zakochana.

O Finn i Alfiem nie będę się rozpisywać po raz kolejny. Nadal uwielbiam tę dwójkę, a już, gdy połączą swoje siły, wychodzi prawdziwa petarda. Nie skłamię, jeśli napiszę, że jestem całkowicie teamFinnAlfie (Finnfie? AlFinn? Trzeba wymyślić coś dobrego). Ciekawe jest jednak to, że Maya Motayne wprowadziła do powieści bohatera, którego co prawda poznałam już w poprzedniej książce, ale wówczas było go zdecydowanie mało.

Luke - mój nowy ulubiony bohater drugoplanowy. Jego kreacja okazała się bardzo dobra, a jego cechy i zachowanie - przyciągające mnie absolutnie. Może zabrzmię teraz jak totalna fangirl, ale czy mogę mieć takiego Luke?a w prawdziwym życiu, proszę? Bohater ten jest głównie znany z tego, że jest najlepszym przyjacielem Alfiego. Warto jednak wiedzieć, że skrywa on w sobie wiele ciekawych cech, a także humor i cięty język, który tak lubię u bohaterów książkowych. Jestem całkowicie na tak, jeśli chodzi o tę postać i zdecydowanie potrzebuję go więcej w moim życiu.

Maya Motayne po raz kolejny zaskoczyła mnie swoim bardzo dobrym piórem oraz umiejętnościami opisywania wydarzeń w sposób przejrzysty, nieprzesadzony i bardzo obrazowy. Sceny potyczek słownych, bitew czy tego typu rzeczy są ogromną zaletą tej powieści i absolutnie się z tego cieszę. Wspomniałam wcześniej o świecie przedstawionym, ale powtórzę - jestem zakochana. Może zostanie to odebrane jako coś całkowicie nieobiektywnego i być może nie powinnam tak pisać, ale cóż. Nie będę kłamać.

Oculta to zdecydowanie jedna z lepszych kontynuacji, jakie przyszło mi czytać. Fakt, że jest to fantastyka młodzieżowa, jeszcze bardziej potęguje to odczucie ? brak klątwy drugiego tomu to coś, co uwielbiam. Zakończenie książki wprawiło mnie w niemały szok i mam ogromną nadzieję, że tom trzeci pojawi się w niedługim czasie - MUSZĘ dowiedzieć się, co dalej. Nie mogę żyć w niewiedzy.

Jeżeli szukacie dobrej i wciągającej od pierwszej strony historii fantastycznej, to z ręką na sercu mogę polecić Wam Nocturnę i Ocultę. Być może będziecie mieć wrażenie, że skądś już to znacie, ale zignorujcie to. Jest tyle tego typu książek na rynku wydawniczym, ale te dwie zdecydowanie się wyróżniają. No i jak wspominałam, czekam na część trzecią i już zacieram ręce.

?Kiedy niczym nie ryzykujesz, ryzykujesz wszystkim?, czyli powrót do magicznego świata Mayi Montayne.

Oculta to kontynuacja Nocturny, która rok temu przejęła wiele instagramowych kont. I o ile pierwszy tom znalazł tyle samo fanów co antyfanów, tak Oculta zbiera już dużo (jak na razie) lepsze opinie od swojej poprzedniczki. Pierwszy tom serii Mayi Motayne czytałam już jakiś czas temu zaraz po premierze, ponad rok temu, dlatego muszę przyznać, że trochę zapomniałam, o czym ona była.

Po połączeniu sił, by ocalić królestwo Castallan przed starożytnym magicznym złem, Alfie i Finn nie widzieli się od miesięcy. Alfie w końcu dojrzewa do roli spadkobiercy i przygotowuje się do Międzynarodowego Szczytu Pokoju, podczas gdy Finn podróżuje i rozkoszuje się nowo odkrytą wolnością ? przynajmniej do czasu, aż nie zostanie nieoczekiwanie mianowana przywódczynią jednego z potężnych syndykatów przestępczych Castallan.
Gdy Finn powraca do San Cristobal, dowiaduje się, że plany Alfiego właśnie legły w gruzach. Tajemnicza organizacja odpowiedzialna za zabójstwo jego brata powróciła! Obecnie celem ich ataku jest Szczyt Pokoju! Wydarzenia się zazębiają, a Finn i Alfie są zmuszeni do ponownej współpracy, by podążyć tropem zabójców i zachować nadzieje Castallani na pokój z Englassem.

Bardzo mnie ucieszyło to, że ponownie dostajemy mapkę na początku książki, ponieważ zupełnie kojarzyłam tego, jak ten świat wyglądał. Jednak im dalej brnęłam w tę opowieść, tym coraz więcej mi się przypominały z Nocturny. Jest to jednak kontynuacja pierwszego tomu, dlatego, jeśli nie czytaliście go, to odsyłam najpierw do Nocturny, ponieważ tego tomu bez znajomości pierwszego może być bardzo trudne i niezrozumiałe. W pierwszej części przeszkadzały mi za długie opisy, tutaj zaś mam wrażenie, że jest ich mniej, są bardziej konkretne. Od początku akcja jest dynamiczna, a przecież zakończenie Nocturny było dosyć spokojne i nic nie zwiastowało, by drugi tom zaczął z takim przytupnięciem. Ale to dobrze, szybko można ponownie wejść w świat wykreowany przez Motayne.

O ile Nocturna wywołała u mnie mieszane odczucia tak Oculta była pod każdym względem lepsza od swojej poprzedniczki, dlatego, jeśli jednak ten pierwszy tom niezbyt wam przypadł wam do gustu, to myślę, że Oculta może zatrzeć choć trochę to uczucie. Ponownie powracają znane nam postacie ? Alfie, Finn, Luca ? i zabiorą nas w swoje kolejne przygody, a wierzcie mi, będzie ich tutaj trochę. Całość jest dużo bardziej dopracowana i widać progres u autorki. Lepiej ono opisuje klimat i konstruuje cały magiczny świat.

Zakończenie to typowy cliffhanger, gdzie Maya Motayne pozostawia nas z chęcią mordu, by dowiedzieć się, jak to wszystko się rozwiąże, dlatego będę wypatrywać kolejnego tomu. Mam jednak nadzieję, że będzie on szybciej niż Oculta, ponieważ przez taki czas można wiele zapomnieć z fabuły. Oculta to dobra powieść młodzieżowa, ale i w gatunku fantastyki nie odstaje od innych dzieł, więc myślę, że zarówno fani młodzieżówek jak fantastyki znajdą tutaj coś dla siebie.

Kilka miesięcy temu książę Alfie i Złodziejka Twarzy imieniem Finn, poznali się w niezbyt przyjemnych okolicznościach, przeżyli wielką przygodę, ale też uratowali Kastalanię od niebezpiecznej magii. Po tych wydarzeniach ich drogi się rozeszły. Książę pogodził się z faktem, że jego miejsce jest na tronie. Z kolei buntownicza Finn wciąż jest w drodze, z jednego miejsca w kolejne, wolna... jest sobą.

Tymczasem, pojawią się pewne problemy...

...otóż książę odkrywa, że ludzie którzy stoją za śmiercią jego brata wciąż mogą siać zamęt w okolicy. A Finn niespodziewanie zostaje jednym z czterech Kastalańskich Królów Złodziei.

Tak więc Alfie i Finn, będą musieli znów stworzyć duet, gotowy stanąć twarzą w twarz z niebezpieczeństwem.

Czy im się to uda?

"Oculta" to kontynuacja powieści pt. "Nocturna". Tam mogliśmy pierwszy raz poznać księcia i Złodziejkę Twarzy, całe królestwo, a także odkryć mroczną magię.
Mamy tu więc dalsze losy głównych bohaterów. Muszę przyznać, że "Oculta" podobała mi się o wiele bardziej. Pamiętam, że pierwsza część momentami bardzo mi się dłużyła. Natomiast ta, od początku pochłonęła mnie na dobre i czytałam ją z wielkim zaciekawieniem.

Autorka zaserwowała naszym bohaterom prawdziwą jazdę bez trzymanki. Dzieje się tu sporo. Jest niebezpiecznie, chwilami mrocznie. Fabuła została poprowadzona odpowiednio, czyta się lekko i naprawdę szybko. A to wszystko w połączeniu ze świetnie wykreowanymi bohaterami daje nam bardzo dobrą powieść!

Uwielbiam wszelkie magiczne motywy w książkach. Jeśli Wy także, musicie dać się skusić tej przygodzie!

A Finn to jedna z moich ulubionych książkowych bohaterek ????

"Oculta" Maya Motayne ??
Wydawać by się mogło, że po uratowaniu królestwa przed starożytnym złem, Alfie i Finn będą mieli chwilę na złapanie oddechu i nacieszenie się chwilą spokoju. Niestety ich życie to nie bajka, w której wszyscy żyją długo i szczęśliwie...
Co to, to nie!
Finn i Alfie zmuszeni są zmierzyć z konsekwencjami własnych poczynań oraz stawić czoła nowym zagrożeniom.
?
Książę Alfie pogodził się już ze swoim losem i jako następca tronu Kastalanii przygotowuje się do podjęcia rokowań pokojowych z królestwem, które wieki temu zniewoliło jego lud. Zawarcie pokoju z wrogim krajem nie odpowiada jednak
mieszkańcom królestwa, a w szczególności tajemniczej organizacji odpowiedzialnej za śmierć brata Alfiego, która będzie chciała pokrzyżować mu plany, bez względu na poniesione straty.
?
Finn w odległym kraju spędza dnie na rozkoszowaniu się odzyskaną wolnością oraz dokonywaniu rabunków w domach bogatych kupców. Jeden nieudany napad oraz niepokojące wieści zmuszają złodziejkę do powrotu w rodzinne strony.
?
Alfie i Finn muszą ponownie zjednoczyć siły w obliczu zagrożenia.
Czy uda im się pokonać wrogą grupę, która próbuje zdestabilizować i pogrążyć w niszczycielskiej wojnie królestwo Kastalanii?
O tym przekonajcie się już sami!
?
"Oculta" to zapierająca dech w piersi kontynuacja zachwalanej przez czytelników "Nocturny" autorstwa Mayi Motayne.
Po lekturze śmiało mogę stwierdzić, że "Oculta" była dla mnie niesamowitą przygodą i spodobała mi się jeszcze bardziej niż pierwsza część.
Podczas lektury ponownie zatraciłam się w niesamowitej scenerii San Christobal i na nowo zakochałam w wielowymiarowo wykreowanych postaciach.
W tej części autorka w głównej mierze skupiła się na ukazaniu losów trawionego buntem królestwa i próbie zawarcia pokoju z krajem kolonizatorskim.
Maya Motayne w "Oculcie" zgłębiła również temat żalu i poczucia winy. W tej części poznajemy wewnętrzne rozterki Finn, która uwolniła się od despotycznego przybranego ojca oraz Alfiego, następcy tronu Kastalanii, który wciąż rozpamiętuje tragiczne okoliczności śmierci swojego brata.
Autorka operuje wręcz hipnotyzującym stylem, który w doskonały sposób oddziaływuje na wyobraźnię czytelnika.
"Oculta" to ekscytująca, pełen magii i tajemnic powieść, od której nie sposób się oderwać.
Polecam!