Nowa dziewczyna

"- Udało się panu w krótkim czasie zdobyć wielu wrogów.
- To nas łączy, pana i mnie."

Tom dziewiętnasty, ale absolutnie nie musicie sięgać po poprzednie, gdyż w serię można wejść w dowolnym momencie, stanowią odrębną opowieść szpiegowską, a to, co działo się w zawodowym i osobistym życiu kluczowej postaci, zawsze jest w zwięzłej formie przybliżone. Sama zaczęłam od piętnastego tomu, i to na tyle efektownie, że teraz pilnuję każdego nowego, a i z początkowymi chętnie spotkam się. Odpowiada mi nasycona spiskami, tajemnicami i morderstwami rozrywka czytelnicza, gdzie mnóstwo atrakcyjnych aspektów dzieje się, zarówno na pierwszym planie, jak i w intrygująco odmalowanym tle. Lubię książki Daniela Silvy, autor w naturalny i swobodny sposób łączy fikcję i fakty, w wykreowany scenariusz zdarzeń wplata silne i znaczące głosy rzeczywistości. Śledzimy akcję wiedząc, że to efekt fantastycznej wyobraźni pisarza, ale też natychmiast przywołujemy incydenty, które rzeczywiście miały miejsce w otaczającej nas sferze medialnej, społecznej, biznesowej i politycznej. Nie inaczej jest w "Nowej dziewczynie", powieści, która potrafi trzymać w napięciu, zaskoczyć kierunkiem akcji, zadowolić portretami bohaterów i jednocześnie dać materiał do przemyśleń.

Intensywnie wchodzimy w wywiadowcze i operacyjne klimaty, przedzieramy się przez gąszcz zagadek i sekretów, wyrywamy z sideł kłamstw i manipulacji, aby dotrzeć do różnorodnych motywów kryjących się za nieoficjalną i tajną działalnością państw i służb wywiadowczych. Wystarczy uderzyć w jednym miejscu na mapie świata, aby kryzys rozwinął się na skalę międzynarodową, grożąc obaleniem mającego słabe podstawy balansu między interesami a milczeniem. Tu każdy inwigiluje każdego, a nawet wewnętrzne poczynania wystawione są na ryzyko i niebezpieczeństwo. W plątaninie niepewności i podchodów wyśmienicie odnajduje się Gabriel Allon, izraelski agent i dyrektor generalny służb specjalnych. Postać nietuzinkowa, często kontrastowa, łącząca wiele wyjątkowych kwalifikacji, o czym pisałam podczas omawiania wrażeń z poprzednich odsłon serii ("Angielski szpieg", "Czarna wdowa", "Dom szpiegów", "Inna kobieta").

Tym razem Allon podejmuje się misji odnalezienia porwanej córki wpływowego członka saudyjskiej rodziny królewskiej. Łączą się wątki radykalnego islamu, sprawowania kontroli nad Bliskim Wschodem, amerykańskiego i rosyjskiego przeciągania liny terytorialnych podporządkowań i uzależnień, a także echa sytuacji izraelsko-palestyńskiej. Odpowiadała mi logiczna konstrukcja powieści, swobodny styl narracji, frapujące odnośniki z wymysłów na potrzeby opowieści do spraw ze współczesnych realiów. Tytuł warto uwzględnić w planach czytelniczych, zwłaszcza jeśli ktoś, tak jak ja, uwielbia przebywać przez kilka godzin w literackim świecie szpiegów, tajniaków, wtyczek i zdrajców, w żeńskim i męskim wydaniu, aby poprzez analizę behawiorystyczną poznać najgłębsze i najciemniejsze mechanizmy sterowania układami, organizacjami, regionami, państwami i kontynentami, oraz wyczekuje zastanawiającego zakończenia książki.

?? Co teraz zrobisz? [...] ? Dowiem się, kto ukradł Arabię Saudyjską. ? A potem? [...] ? Ukradnę ją z powrotem?, czyli Gabriel Allon ponownie w akcji.


Daniel Silva jest autorem najlepiej sprzedających się powieści szpiegowskich na świecie. Nowa dziewczyna to nie jest moje pierwsze spotkanie z tym autorem, więc już wiedziałam mniej więcej, czego mogę się spodziewać. Lubię książki z wątkiem szpiegowskim, więc nie miałam oporów przez przeczytaniem Nowej dziewczyny.


W ekskluzywnej prywatnej szkole w Szwajcarii pojawia się śliczna dziewczynka o kruczoczarnych włosach. Codziennie eskortuje ją ochrona, a jej tożsamość spowija tajemnica. Oficjalnie to córka bogatego międzynarodowego biznesmena. W rzeczywistości jej ojcem jest książę Chalid, koronowany następca tronu Arabii Saudyjskiej. Kiedyś uznawany za śmiałego reformatora, okrył się złą sławą po zamordowaniu dziennikarza dysydenta. Gdy jego ukochane dziecko zostaje brutalnie porwane, książę Chalid zwraca się do jedynego człowieka, któremu może zaufać, by odnaleźć córkę, zanim będzie za późno. W zamian obiecuje ostateczne zerwanie więzi łączącej Królestwo z radykalnym islamem. Allon i książę Chalid zostają sojusznikami w śmiertelnej, tajnej wojnie o kontrolę nad Bliskim Wschodem.

Życie dziecka i tron Arabii Saudyjskiej wiszą na włosku. Obaj mężczyźni ryzykują i obaj mogą stracić wszystko.


Historia ta jest pełna intryg i jak w większości powieści szpiegowskiej mamy także bomby, tajemnice, spiski i morderstwa, a także terrorystów, zabójców oraz porywaczy. Ta książka idealnie wpasowuje się w definicję powieści szpiegowskiej. Nowa dziewczyna to już dziewiętnasty tom cyklu z Gabrielem Allonem, ale spokojnie można czytać ją bez znajomości poprzednich części.


Daniel Silva w swoich powieściach często czerpie natchnienie z wydarzeń, które wydarzyły się naprawdę. Na końcu książki możemy znaleźć notatkę autora, w której wyjaśnia, co było fikcją, a co prawdą. Dzieli się także z czytelnikami swoimi przemyśleniami na temat polityki m.in. relacje Arabii Saudyjskiej z Ameryką oraz z Rosją. Największym atutem książek Silvy jest dobry research. Autor świetnie odnajduje się w tematyce Bliskiego Wschodu, dzięki czemu jego powieści zyskują na autentyczności.



Całość prezentuję się naprawdę dobrze i miło siedziałam czas z tą książką. Jest akcja, krew i intrygi. Misternie zaplanowana i trzymająca w napięciu historia, którą czyta się dosyć szybko. Dostarcza rozrywki i wciąga.

Oto kompletnie losowa opcja. Nie byłam pewna, jakiej książce dać szansę, z trudnością wybierałam odpowiednią pozycję z różnych propozycji, więc zaryzykowałam i postanowiłam sięgnąć po zupełnie przypadkową fabułę. Chyba tylko na taki rodzaj adrenaliny mnie stać! Jednak proszę sobie wyobrazić kaliber mego szoku, gdy dowiedziałam się, że mam do czynienia z dziewiętnastym (!) tomem z cyklu. Przyznaję, trochę się przeraziłam. A co, jeśli nie zdołam zrozumieć akcji? Aczkolwiek obawy były totalnie bezpodstawne. Przygodę z niejakim Gabrielem Allonem można spokojnie zacząć od środka. Silva zadebiutował ponad dwadzieścia lat temu, toteż naprawdę mnie dziwi fakt, iż dopiero teraz zetknęłam się z jego twórczością. A to autor całkiem poczytny, mające spore grono fanów. Raczej nie bez powodu na długotrwały okres związał się z jedną serią ? ludzie ją lubią.

Zdradziecki świat szpiegostwa, terrorystów, porywaczy i zabójców! Chyba tak najlepiej da się scharakteryzować ogólną atmosferę książki. Jest bardzo intensywna, akcja w ogóle się nie wlecze, za to potrafi skutecznie zainteresowań. Nawet osoby, które zazwyczaj stroją od podobnych klimatów. Kryminały są w porządku, ale nie zawsze są w stanie mnie pochłonąć. Owszem, dużo egzemplarzy porzucałam w trakcie, gdyż zwyczajnie zaczynałam się nudzić. Jednak Daniel Silva rzeczywiście umie świetnie poprowadzić fabułę. Czytałam z wypiekami na twarzy, a intrygi są naprawdę misternie skonstruowane. Podziwiam autora za niewyczerpaną wyobraźnię. A raczej ciężko stworzyć dziewiętnaście książek, unikając wtórności, co wynika z masy pozytywnych recenzji.

Całość napisano w bardzo przystępny sposób, bez popadania w monotonię, bez rozwlekłych opisów, w pewnych powieściach zbijających z tropu. Warto zaznaczyć, iż Silva czerpie garściami z realnych wydarzeń międzynarodowych. Próbuje przewidzieć, jak mogą potoczyć się losy państw na Bliskim Wschodzie. Koniecznie trzeba przeczytać notatkę znajdującą się na samym końcu książki, gdzie autor wyjaśnia, który z przedstawionych motywów jest w pełni fikcyjny. Ale dzieli się również swoimi przemyśleniami na temat polityki, postępujących konfliktów. Rzeczywiście ciekawe i dobrze, że Silva zdecydował się na taką ?wkładkę?.

Na kartach powieści natknęłam się na mnóstwo wyrazistych bohaterów. Oczywiście, nasza główna postać, Gabriel Allon, frapuje najbardziej. Doskonale wykreowana osobowość. Aż zaczęłam żałować, że nie dane było mi poznać go już od pierwszego tomu. Zastanawiam się nad nadrobieniem braków, gdyż wyczytałam w Internecie, iż ominęło mnie sporo interesujących momentów z życiorysu Allona. Mężczyzna o legendarnej reputacji, lecz z trudną przeszłością, która lubi o sobie przypominać. Podobnie ciepłe odczucia mam w stosunku do Sary Bancroft, uwielbiającej sztukę agentki CIA. Zaimponowała mi swoją mądrością oraz odwagą, mocno jej kibicowałam, a niejednokrotnie bałam się o dalsze losy. W końcu niebezpieczeństwa czyhały z każdej strony?

Co jest główną siłą napędową twórczości Daniela Silvy? Wydaje mi się, że jego skrupulatne podejście do tematyki i ogrom zaangażowania wkładany w ?pracę badawczą?. Świetnie rozumie politykę Bliskiego Wschodu: problem arabsko-izraelski, wojny między sektami muzułmańskimi. Z pewnością będę wypatrywać kolejnych książek. Mam nadzieję, iż autor nie spocznie na laurach, a trafiłam gdzieś na informację o nowym tomie ? powinien ukazać się jeszcze w tym roku. Cóż, przynajmniej umilę sobie oczekiwanie w towarzystwie ?Artysty zbrodni?, czyli części pierwszej?

Porwanie córki następcy tronu Arabii Saudyjskiej nie jest sprawą prostą. Niemniej jednak, jak się okazuje, jest to wykonalne. Kiedy przyszły władca dowiaduje się o zaginięciu swojej jedynej latorośli i otrzymuje w końcu żądania porywaczy zwraca się o pomoc do osoby co najmniej nieoczywistej. Gabriel Allon, szef izraelskiego wywiadu, pomimo początkowych wątpliwości w końcu zgadza się pomóc księciu Chalidowi. Bardzo szybko okazuje się, że porwanie jedynej córki saudyjskiego następcy tronu to jedynie początek jego nieszczęść. Tak brutalnie rozpoczęta gra toczy się o znacznie większą stawkę, którą jest delikatna równowaga na Bliskim Wschodzie. Zarówno Gabriel, jak i Chalid mają w niej wiele do zyskania. Ale równie dużo do stracenia.