Nowa Ewa

Moi drodzy, z przykrością muszę się wam przyznać do wielkiego niedbalstwa z mojej strony. Otóż, jak po raz pierwszy zerknęłam na okładkę książki małżeństwa Fletcherów, to byłam święcie przekonana, że widzę napis "Nowa era. Początek". Po kilku rozdziałach zaczęłam sobie myśleć, że fajnie by było gdyby powieść tę zatytułować "Nowa Ewa", gdyż ta gra słów znakomicie oddaje iście biblijny klimat książki. Na pewni zdajecie sobie sprawę jak wielkie było moje zdziwienie, jak zerknąwszy ponownie na okładkę zobaczyłam, że moje marzenia się spełniły, i faktycznie pojawiła się tam nasza główna bohaterka Ewa. Muszę przyznać, że tytuł ten, jest jednym z lepszych i pasujących do fabuły, z jakimi się spotkałam. Z jednej strony jest on metaforyczny i polegający na grze słownej, z drugiej proroczy i jednocześnie zdradzający bardzo dużo za samej fabuły. Już samo to powinno was zainspirować, zaciekawić i poniekąd "zmusić" do sięgnięcia po tę książkę. Szczególnie zadowolone będą przedstawicielki płci pięknej, bo która z nas nie lubi czytać powieści, w których to od kobiet zależy przyszłość świata? No więc do dzieła Women Power!

Ewa jest taka, jak każda inna nastolatka? Tyle że na jej barkach spoczywa los całego świata.
Jest pierwszą dziewczyną, jaka się urodziła od pięćdziesięciu lat.
Jest odpowiedzią na ich modlitwy.
Jest ich ostatnią nadzieją.
Co oznacza, że ma do odegrania tylko jedną rolę?
Gdy kończy szesnaście lat, musi się zmierzyć ze swoim przeznaczeniem i dokonać wyboru. Wybierze mężczyznę, jednego z trzech starannie wyselekcjonowanych kandydatów.
Zawsze akceptowała swój los. Dopóki nie spotkała Brama. Teraz chce przejąć kontrolę nad swoim życiem.
Od Ewy zależy przyszłość planety. Czy dokona właściwego wyboru?

Muszę przyznać, iż sam pomysł na fabułę był nie dość, że wielce oryginalny to jednocześnie kontrowersyjny. Znajdujemy się w dystopijnym, praktycznie postapokaliptycznym świecie, gdzie praktycznie cała Ziemia, znalazła się po kilkumetrową warstwą wody (a przynajmniej stolica Wielkiej Brytanii, w której rozgrywa się akcja). Ponad powierzchnię wystają jedynie czubki najwyższych budynków, ocalałe drzewa oraz górskie szczyty (choć jak wiadomo w Anglii jest ich jak na lekarstwo). I oczywiście przetrwali również ludzie, jednak społeczeństwo zostało podzielone. Z jednej strony mamy Freewarów, walczących o wolność osobników, którzy zamieszkują miejsce zwane Centralem, a z drugiej uprzywilejowanych członków OZZ, organizacji której głównym celem jest "odrodzenie" ludzkości. Niestety aby tego dokonać mają bardzo mało czasu oraz możliwości. Istnienie Ziemian, zależne jest od jednej osoby, nastolatki Ewy, która właśnie weszła w wiek produkcyjny. Jak widzicie pomysł jest dość ciekawy, jednak czegoś mi tutaj zabrakło. Autorzy bardzo mało zdradzają z czasów "przed" apokalipsą. Wiem, że ludzie zezłościli matkę Naturę, wiem że były bombardowania i deszcze, które zalały Ziemię, jednak ani nie wiem kto walczył, ani po co. Zawsze mi się wydawało, że nasza planeta owszem potrafi się bronić przed człowiekiem, jednak nie robi tego w bezmyślny i agresywny sposób. Zabrakło mi tutaj szerokiego kontekstu i tła historycznego. Z tekstu wyławiałam skąpe informacje na temat tego, jak teraz wygląda życie, gdzie mieszkają obywatele, bądź co bądź wielkiego miasta, czym się zajmują i jakie mają przekonania. Za każdym razem kiedy fabuła przenosiła się za mury wieży, siedziby OZZ, moje zmysły się wyostrzały. Jednak chciałam zdecydowanie więcej. Nawet nie wiem czy na Ziemi jeszcze świeci słońce, czy też zapadła noc? Jakiego koloru drzewa mają liście i jak to możliwe, że ich korzenie od lat tonące w wodzie, do tej pory nie zgniły? Żałuję również, że nie został wykorzystany potencjał "męskiego świata". Kobiet na Ziemi zostało naprawdę niewiele, a najmłodsza z nich (oprócz Ewy oczywiście) ma ponad 50 lat. Szkoda, że autorzy nie chcieli pobawić się w jasnowidzów-filozofów, i nie przedstawili swojej wizji przemian męskich umysłów w świecie pozbawionym "kobiecości". Myślicie, że dzisiejsi samcy przeszli by nad tym do porządku dziennego? Nie wszczęliby rebelii i po prostu pogodzili się ze swoim losem? Owszem autorzy w końcu zabronili ostatnim kobietom wychodzenia samotnie na ulicę, jednak nie podano przyczyn. Musieliśmy się domyślać. Faceci bez kobiet są niczym łódź bez steru. Dryfują by w końcu wpaść na mieliznę. Jednak mają coś co odróżnia ich od kawałka drewna i niestety działa na ich niekorzyść, a tym czymś są hormony. Żałuję, że Fletcherowie nie pokazali "męskiego" świata który powoli zdziczeje, świata pełnego przemocy i nienawiści, sodomii i morderstw. Oraz oczywiście samobójstw. Bo tych by chyba było najwięcej. Oczywiście wiem , że "Nowa Ewa" to książka dla młodzieży, jednak można było z niej zrobić ciekawy traktat socjologiczny. Przed nami jeszcze dwa tomy, więc wszystko jest możliwe.

Na okładce książki możemy przeczytać, że jest to powieść o miłości. Tak, nie da się ukryć, iż właśnie to uczucie jest tutaj motorem zachowań bohaterów. Niestety ja nie jestem wielką fanką "insta" miłości. Moim zdaniem to co rozkwitło i narodziło się pomiędzy bohaterami, nie wynikało z ich wcześniejszych działań, tylko zostało zrobione na pokaz dla czytelników i po to, by fabuła mogła ruszyć z miejsca. Choć bardzo się starałam, to nie mogłam uwierzyć w miłość pomiędzy Bramem (Hollie) i Ewa, nie kiedy dziewczyna przez cały życie znała go jako kogoś innego. Zresztą analizując jej wcześniejsze doświadczenia z mężczyznami, zwanymi Potencjalnymi, dziwię się, że jeszcze była w stanie komukolwiek zaufać. Podobnie jak rozbudowanego świata , zabrakło mi tutaj również rozbudowanych psychik bohaterów. Zazwyczaj sięgając po powieść młodzieżową spodziewam się tego, że postaci będą ewoluować, przechodzić metamorfozy, uczyć się na błędach i dorastać. Tutaj, zarówno Bram, Hartmann, Ewa, Vivian oraz inne drugoplanowe postaci, obdarzone zostały zestawem cech, z których miały korzystać, do samego końca. Nie było mowy o żadnych modyfikacjach, a co za tym idzie fabuła stała się przewidywalna.
Książkę można podzielić na dwie części. W pierwszej poznajemy kim jest Ewa, co lubi robić, jak wygląda jej dzień i z kim spędza wolne chwile. Dowiadujemy się również czym jest OZZ, jak zbudowana jest wieża, oraz czym zajmują się Matki. No i oczywiście nie mogę zapomnieć o rodzicach Ewy, gdyż to właśnie ich historia, jest czynnikiem dla którego sięgnę po kolejne tomy. Corinne, matka dziewczyny, zmarła przy porodzie, a jej ojciec Ernie, został zamknięty w szpitalu psychiatrycznym, za próbę uprowadzenia swojej córki. Jednak kiedy na jaw wychodzi, że mężczyzna wcale nie jest tym, co OZZ stara się wmówić swoim poplecznikom, a ciało Corinne zamiast spalone, znajduje się w komorze kriogenicznej, zaczynamy mieć nadzieję na to, że możemy doczekać się jeszcze happy endu. Jednak nie w tym tomie.
Druga część książki, jest nieco bardziej dynamiczna. Znajdujemy się w społeczności walczących o wyzwolenie Ewy freewarów. Szykuje się coś grubego, co może zakończyć się śmiercią wielu osób. Teraz dopiero zaczęłam się cieszyć, iż nie poczułam szczególnej sympatii do żadnego z bohaterów. Do tej pory pamiętam śmierć Gandalfa Szarego we "Władcy pierścieni", która trafiła we mnie niczym emocjonalny pocisk. Tutaj nic takiego się nie dzieje. Owszem giną ludzie, jednak są oni wpisany w z góry założone straty.
Samo zakończenie jest przewidywalne, jednak zachęca nas do sięgnięcia po kolejne tomy, gdyż bardzo dużo wątków pozostało niedomkniętych.

Choć autorzy starali się zrobić z Ewy tą dobrą i pokrzywdzoną, a z Matki Vivian i doktora Wellsa czarne charaktery, tak w moim przypadku ich odbiór jako takich, wcale nie był taki jednoznaczny. Wyobraźcie sobie, że na ziemi żyje faktycznie tylko jedna kobieta. Czy jako świadomi zagłady ludzie, naukowcy, lekarze, politycy czy artyści (a nawet zwykli obywatele), puścilibyście ją wolno i pozwolili decydować i własnym życiu? Nie wydaje mi się. Taka osoba byłaby niczym bezcenne dobro Narodowe, a jednocześnie jedyna nadzieja na przyszłość i niestety musiałaby być traktowana jako królik doświadczalny i klacz rozpłodowa. Nie byłoby innego wyjścia. Dlatego nie rozumiem dlaczego zarówno Wells i Vivian, byli kreowani na tych złych, skoro w głębi serca to właśnie oni chcieli najlepiej. Stworzyli dla dziewczyny Kopułę, w której miała swój wolny od wojen i powodzi świat, zapewnili jej bezpieczeństwo a nawet zaprogramowali Holly, holograficzną przyjaciółkę, którą kierował prawdziwy, również nastoletni pilot. Owszem trzymali dziewczynę w nieświadomości, oszukiwali ją , jednak pomimo samego faktu, że kłamstwo jest złe, to robili to jedynie dla jej dobra. Ja potrafiłam zrozumieć jej rolę, jako żywego bojlera na embriony, bo przecież nie było innego wyjścia prawda? Zresztą ona od początku wiedziała co ją czeka, więc dlaczego zaczęła się buntować? To troszkę nie pasowało do jej charakteru. Ale zobaczymy co nam przyniosą kolejne części. Może ta dość mdła i naiwna nastolatka przejdzie totalną metamorfozę i zmieni się w szukającego zemsty asasyna?

Małżeństwo Fletcherów ma trzech synów. Zastanawia mnie czy ich dość nietypowy model rodziny, był główną inspiracją dla napisania tej książki. Przecież Giovanna musi się czasami czuć jak tytułowa Ewa, gdyż to właśnie od niej, jako matki,przyjaciółki i kochanki, zależą losy jej małego świata, którym jest jej dom. Jeśli mam rację, to jest to dla mnie optymistyczny scenariusz. Jak na razie mam dwie córki, ale kto wiem, może kiedyś urodzi się trzecia, i sama poczuję pisarską wenę? Pomimo mankamentów i niedociągnięć, które cechują prawie każdy debiut literacki, "Nowa Ewa. Początek", jest ciekawą, oryginalną i trzymającą w napięciu książkę, która zachwyci niejednego fana literatury dystopijnej. Ja ciągle czekam na więcej. Póki co daję kredyt zaufania licząc na to, że nie zostanie ono zawiedzione. A to się okaże już za kilka miesięcy.

Młodzieżowe serie science-fiction bardzo często potrafią mnie zaskoczyć. Nie ukrywam, że poznawanie kolejnych, coraz to bardziej szalonych wizji dystopicznej przyszłości sprawia mi ogromną przyjemność (nieważne, jak dziwnie to zabrzmi). Choć najczęściej nie są to powieści wybitne i skomplikowane, potrafią pokazać prawdopodobne i przerażające scenariusze dotyczące naszej przyszłości, a także niejednokrotnie zmuszają do refleksji na temat tego, dokąd zmierzamy. Gdy tylko zobaczyłam opis pierwszej części trylogii ,,Nowa Ewa", ani przez chwilę się nie zastanawiałam, czy po nią sięgnąć. Zaintrygowała mnie jej niekonwencjonalność i nietypowy pomysł na fabułę. Cóż... ostatecznie była to przygoda dość specyficzna, lecz na swój sposób wciągająca.

,,Nowa Ewa. Początek" opowiada o świecie, gdzie od pięćdziesięciu lat nie urodziła się żadna dziewczyna. Pewnego razu pojawia się jednak nadzieja na odbudowanie ludzkości, są to narodziny Ewy - pierwszej od dawna kobiety. Jej matka zginęła przy porodzie, a ojca uznaje się za chorego psychicznie, dlatego już od urodzenia przygotowywana jest do tego, co ją w przyszłości czeka. Na jej barkach spoczywają bowiem losy całego świata. Gdy tylko Ewa skończy szesnaście lat, musi wybrać jednego z trzech mężczyzn, z którym będzie musiała odbudować cywilizację. Choć pozornie pogodziła się ze swoim losem, wszystko zmienia się, gdy tylko poznaje Brama, chłopaka, który wie o niej więcej, niż może się komukolwiek wydawać.

Pomysł na fabułę jest naprawdę dobry i byłam ciekawa, jak to wszystko będzie wyglądać w praktyce. Nie ukrywam, że wyobrażałam sobie niektóre kwestie trochę inaczej, jednak wykonanie i tak mnie usatysfakcjonowało. Zdarzały się momenty, gdzie wydawało mi się, że już to wszystko gdzieś widziałam (najprawdopodobniej w ,,Igrzyskach Śmierci", do których została ta książka porównana), jednak młodzieżowe science-fiction często wywołuje u mnie takie odczucia. Najbardziej podobała mi się pierwsza część książki, ta opisująca przeszłość głównych bohaterów i strukturę świata, w jakim przyszło im żyć. Najciekawsze wydawały mi się rozdziały z perspektywy Brama, który okazał się być dla mnie trochę bardziej rozbudowaną i ciekawszą postacią. O dziwo, ponieważ z początku sądziłam, że Ewa, będąca ostatnią nadzieją dla świata, zostanie stworzona i napisana w lepszy sposób.

Sam wątek romantyczny też nie wydawał mi się zbytnio interesujący. Wszystko działo się niezwykle szybko i nie chce mi się wierzyć, by tak wyglądało pierwsze zauroczenie nastolatków. Zwłaszcza, że przez tyle lat nie znali się osobiście, a na oczy widzieli się jedynie raz! Rozumiem, że takie sytuacje się zdarzają, jednak do mnie o wiele bardziej przemawiają spokojne, urocze wątki romantyczne, w których ta cała ,,miłość od pierwszego wejrzenia" jest wprowadzona dyskretnie, a nie aż tak nachalnie i nagle. Mimo wszystko, podobało mi się, że ,,Nowa Ewa" pokazuje, jak ważna dla człowieka jest wolność i swoboda wyboru. Jest to bowiem książka o poszukiwaniu własnego szczęścia i walce z ograniczeniami, nawet w najgorszych sytuacjach.

Reasumując, ,,Nowa Ewa". Początek nie jest książką złą, choć najlepszą też jej nie nazwę. Fabuła naprawdę mnie zaciekawiła i wydała się być interesująca, jednak niezbyt polubiłam się z bohaterami i dość ważnym wątkiem romantycznym. Momentami bywało odrobinę nijako, jednak nie sądzę, by była aż tak okropna. Prawdę mówiąc, całokształt przypadł do gustu i sądzę, że sięgnę po kolejne części trylogii. Ciekawi mnie, jak zakończą się losy Ewy i Brama w tej jakże trudnej dla nich sytuacji. Polecam dla fanów młodzieżowych dystopii.