Nuvole Bianche Białe chmury Tom 2

?Nuvole Bianche. Białe Chmury tom II? to książka, którą całe szczęście miałam pod ręką, gdyby tak nie było, byłoby mi trudno wyczekać dalszych wydarzeń. Miłość jest uczuciem gwałtownym, nieprzewidywalnym, dotykającym często osoby, którym się wydaje, że nie są dla siebie stworzeni. Wystarczy odrobina czasu i rozwoju relacji, kiedy okazuje się, że nie możemy sobie wyobrazić spędzenia czasu bez tej istoty, która potrafi wykrzesać z nas wiele dobrego. Adrianna Ratajczak stworzyła piękną dylogię, dla której warto stracić czas i głowę. Otuliła mnie tym wyjątkowym klimatem, sprawiając, że poczułam się, jakbym towarzyszyła głównej bohaterce w podróży, na którą się zdecydowała.
Główną bohaterką książki autorstwa Adrianny Ratajczak pod tytułem ?Nuvole Bianche. Białe Chmury tom II? jest Aimil, dziewczyna postanowiła wrócić do domu, Londyn był zbyt tłoczny, gwarny i był w nim on. Duke Alistair, człowiek, którego kochała i bardzo mocno tęskniła. Pomimo obowiązków, rodziny i Glamis musiała podjąć kilka decyzji, które nie należały do łatwych. Alistair jest człowiekiem honorowym, składane obietnice są dla niego ważne, a to co poczuł do Aimil pchnęło go do tego, aby wyruszyć w podróż do Szkocji, a konkretnie do Dlamis, gdzie w pewnym zamku była ona. Czy miłość wystarczy, aby odzyskać to, czego się pragnie? Co zwycięży miłość, rodzinne sekrety, czy strach? Czy ta dwójka ma szansę na dobre zakończenie?
?Nuvole Bianche. Białe Chmury tom II? sprawił, że odłożyłam książkę z nostalgicznym uśmiechem przyglądając się pięknu okładki. Zawsze fascynowała mnie Szkocja, dlatego też z chęcią towarzyszyłam Aimil w rodzinnych włościach chłonąć urok tego miejsca. Adrianna Ratajczak porwała mnie na bal, abym zaznała dworskiego życia i była świadkiem zwieńczenia historii bohaterów. Bardzo podobał mi się rozwój bohaterów, ich relacji, zmuszenie do ryzyka, bo w końcu nagrodą było serce. W powieści akcja ma momenty przestoju, ale jakoś szczególnie mi to nie wadziło. Książka Adrianny Ratajczak ma taki klimat i zdążyłam się do tego przyzwyczaić. Wydanie jest przepiękne, szata graficzna książki współgra z pierwszym tomem dylogii, to uczta nie tylko pod względem lektury, ale i wizualnym.?Nuvole Bianche. Białe Chmury tom II? to romans historyczny, który zdobył uznanie wielu czytelniczek. Adrianna Ratajczak poprowadziła narrację z punktu widzenia głównych bohaterów, co pomogło jeszcze bardziej wczuć się w ich dylematy i lepiej zrozumieć. Historia Aimil i Alistaira potrafi chwycić za serce i trzymać w napięciu do ostatniej strony.

Aimil ucieka z Londynu do domu. Obowiązki jednak nie sprawiają, że zapomni i nie będzie tęsknić za pewnym diukiem. Alistair również nie wyobraża sobie życia bez szkockiej dziewczyny i udaje się do jej zamku by prosić jej rodziców o rękę. Tajemnice z przeszłości i niedopowiedziane fakty sprawiają, że szczęście Aimily i Alistair nie będzie trwało długo. Czy uda im się pokonać przeszkody i być razem?
Podobnie jak pierwszy tom, książka dostarczyła mi wielu emocji. Chyba nawet więcej w 2 części. Nadal są to zabawne sytuacje, ale dochodzą również tajemnice, które nadają całej historii wyrazistości. Rzadko też się zdarza, ale 2 tom jest znacznie lepszy od pierwszego. A wszystko do za sprawą mniejszej ilości opisów. Natomiast te opisy, które są wspaniale oddają klimat XIX Szkocji. Znajdziemy tutaj zarówno piękne opisy przyrody i szkockiego zamczyska, jak również opisy zwyczajów panujących w tamtej epoce w Szkocji. Akcja tej części jest również bardziej dynamiczna. Dzieje się tutaj znaczniej więcej. Były sceny jak pisałam, które potrafiły rozbawić, ale również wzruszyć, ścisnąć za serce.
Dla mnie oba tomy były wspaniałą podróżą do XIX wieku. W jednym tomie bliżej poznałam angielski dwór, a w drugim szkockie zamczysko.