Kaczogród O kawałek sznurka (twarda)

Carl Barks, to amerykański grafik, scenarzysta i animator. Najbardziej znany ze swoich disneyowskich komiksów ukazujących losy chociażby Sknerusa McKwacza, którego był twórcą. Był także ?założycielem Kaczogrodu?, czy organizacji Młodych Skaytów, do której należeli ? jak pamiętamy siostrzeńcy Kaczora Donalda. Jest także ?ojcem? Diodaka, czy Gogusia Kwabotyna. I wielu innych. Sam Eisner nazwał go Andersenem komiksów i coś w tym jest.
Nakładem wydawnictwa Egmont ukazuje się kolekcja klasycznych komiksów KACZOGRÓD, napisanych i zilustrowanych przez Barksa w latach 1943 ? 1972. Co ważne, będą się ukazywać chronologicznie. I właśnie dzięki tej chronologii mam przed sobą tytuł ?O kawałek sznurka?. I są to opowieści z 1956 roku.

A o czym opowiada ten tom?
W tytułowej historii McKwacz spotyka swojego rywala o miano najbogatszego kaczora świata samego Granita Forsanta. W kolejnej Sknerus bada sprawę trzęsień ziemi i odkrywa że przyczyny są zupełnie inne niż można by się spodziewać. Inna zaś opowiada zwariowaną historię w której Mckwacz kontaktuje się ze swoim wcześniejszym wcieleniem, w nadziei że to pomoże mu pomnożyć i tak niewyobrażalną fortunę. Jednak nie wszystkie historie dotyczą naszego trylionera. To także Kaczor Donald i jego zupełnie odjechane pomysły. W tym hodowla łososi, czy łapanie wieloryba.

Historie te to nie tylko wielostronnicowe opowieści, ale i całkiem krótkie. Większość ukazuje się u nas po raz pierwszy, a dodatkowy smaczek to obszerne wyjaśnienia poszczególnych tekstów. Polecam całą serię. Kaczogród Carla Barksa na stałe wpisał się w krajobraz komiksu, ale nie tylko.

LEPIEJ PÓŹNO NIŻ WCALE

Piąty tom ?Kaczogrodu? Carla Barksa nie spieszył się za bardzo z pojawieniem się na sklepowych półkach. Pierwotnie zapowiadany na sierpień tego roku, został ostatecznie przesunięty o dwa miesiące. Ale jak to mówią, lepiej późno niż wcale, szczególnie w takim przypadku. Bo ?O kawałek sznurka i inne historie z roku 1956? to po prostu rewelacyjny komiks dla czytelników w różnym wieku, mądry, zabawny i świetnie wykonany. I jakże ważny dla miłośników kaczego świata, bo oferujący im debiuty Granita Forsanta i Wolframika.

Co jednak poza pierwszymi występami tych postaci znajdziecie w niniejszym tomie? Wiele niezapomnianych historii. Część z nich jest doskonale znana wszystkim miłośnikom Kaczek, którzy regularnie czytali ?Kaczora Donalda?, część to rzeczy nigdy dotąd nie wydane. Krótkie, długie ? wszystkie bez wyjątku świetne i godne polecenia.
W tytułowej historii Sknerus będzie miał okazję poznać Granita Forsanta i przekonać się, kto rzeczywiście jest najbogatszym kaczorem świata. Potem wraz z Donaldem i siostrzeńcami wyruszy na poszukiwania legendarnej korony Czyngis Hana, a jeszcze później nasz bogaty acz skąpy kaczor za pomocą hipnozy przekonuje się, jak można poszukiwać skarbów przodków. To jednak zaledwie początek. Co wyniknie, kiedy Sknerus postanowi sprawdzić kto lepiej poradzi sobie z własnym interesem ? Donald czy Goguś? Dodatkowo w tomie znajdziecie jeden z moich ulubionych komiksów Barksa, który od dzieciństwa wspominam z wielkim sentymentem: historię o tym, jak siostrzeńcy odkrywają jak ocalić lokomotywę, która ma się rozbić, ale nikt nie chce ich słuchać?

Cóż można powiedzieć o tym tomie, jeśli nie to, że jeżeli podobały Wam się dwa poprzednie tomy (chyba nie mogło być inaczej, prawda?) ?Kaczogrodu? Carla Barksa, teraz tym bardziej nie będziecie zawiedzeni. Nie ma tu co prawda tak legendarnych i przełomowych tytułów, jak w pierwszych dwóch albumach, ale nie myślcie, że jest słabiej. To wciąż rewelacyjne komiksy dla całej rodziny, ponadczasowe i niezwykle wciągające. Jeśli zaś nie czytaliście, a chcielibyście zacząć swoją przygodę od tego tomu, nic nie stoi na przeszkodzie, bo poszczególne opowieści są niezależne od siebie, czyta się je lekko, szybko i przyjemnie, a i znalazło się w nich miejsce na głębię, przesłanie i klimat.

Całość, tradycyjnie już, została też znakomicie zilustrowana. Klasyczna, prosta, ale urzekająca kreska naprawdę wpada w oko i doskonale pasuje do całość. Świetny jest też kolor, oparty na najnowszych wydaniach, odświeżony, a jednak doskonale pasujący do całości i zachowujący charakter dawnych prac. Wszystko to wieńczy rewelacyjne wydanie: dobrej jakości papier kredowy, twarda oprawa, znakomite tłumaczenie, bogactwo wszelkiej maści dodatków, od okładek w wykonaniu Barksa, przez jego prace związane z poszczególnymi komiksami, po teksty poboczne opowiadające np. o postaciach występujących w tomie. Powiedzieć, że polecam gorąco to jak nic nie powiedzieć.