O latarniczce, miłości i samotnym humbaku

"O latarniczce, miłości i samotnym humbaku" to opowieść o wyspie Fjotle. Mieszka tam mała społeczność, gdzie od wielu pokoleń panują stare zasady i tradycje.
Kobiety przez długi czas nie miały żadnych praw, nie mogły głosować, zdobywać wykształcenia ani pracować. To mężczyźni zarabiali na dom i podejmowali decyzje. Do kobiet należało sprzątanie, gotowanie i opieka nad dziećmi.
Zgodnie z tradycją dzieci nazywano tak, by morze cieszyło się słysząc ich imiona.
Na tej wyspie mieszka dziewczynka o imieniu Bryza Grzeczna, która właśnie kończy szkołę i wszyscy oczekują od niej, że wyjdzie za mąż, urodzi dzieci i zajmie się domem. Ona jednak jest buntowniczką i skrycie marzy o tym, by zostać pierwszą latarniczką w dziejach wyspy. Od dziecka uwielbiała przebywać w latarni i obserwować swojego dziadka przy pracy.
Tylko jak Bryza ma przekonać całą społeczność, by zagłosowali, aby to ona została latarniczką?

Autorka napisała piękną opowieść dla dzieci o tym, że warto marzyć i realizować swoje pragnienia. Pomimo tego, że ktoś wymaga od nas czegoś innego.
Bryza w końcu poszła za głosem swojego serca i podjęła decyzję, co chce robić w życiu.
Podobała mi się relacja dziadka z wnuczką. Przekazał jej wiele wartości i wspierał ją.
Autorka porusza wiele ważnych tematów. Opowiada o miłości, tradycji, poświęceniu się dla drugiej osoby, pomaganiu innym, ale także o tym, że warto szukać swojej drogi i nie dać sobie odebrać szansy na spełnienie marzeń.
Bardzo wartościowa książka, którą warto podarować dzieciakom.

Polecam!