O swoim życiu i pracach. Autobiografia. Piotr Curie

Jeżeli chcielibyście zapoznać się z życiorysem noblistki i jej męża z którym to dzieliła Nagrodę Nobla z dziedziny fizyki, ta publikacja jest doskonałą ku temu okazją. Jest ona o tyle ciekawa iż pozwala nam spojrzeć na Skłodowską jej oczami, dowiedzieć się jak wyglądało jej życie, badania i odkrycia z jej własnej perspektywy.

W książce znajdziemy nie tylko autobiografię noblistki. Zawarto w niej też wspomnienia Skłodowskiej o jej tragicznie zmarłym mężu, Piotrze Curie oraz jego osobiste zapiski z pamiętnika. Dowiadujemy się z nich, że czasy w jakich przyszli na świat nie były łatwe. Nie sprzyjały one ani edukacji ani też pracy badawczej, szczególnie gdy podejmowała się ich kobieta. Skłodowska zwięźle opowiada o tym jak wyglądała sytuacja w Polsce gdy mieszkała jeszcze w kraju i jak kiedy go już opuściła, wspominając przy tym o radości jaka towarzyszyła jej kiedy Polska odzyskała w końcu niepodległość. Zanim jednak do tego doszło Skłodowska w 1891, aby móc kontynuować naukę, zmuszona była wyjechać z Polski do Paryża, gdzie żyjąc w bardzo skromnych warunkach studiowała równocześnie matematykę i fizykę na Sorbonie. Po ukończonych studiach dzięki stypendium naukowemu prowadziła badania nad właściwościami magnetycznymi metali. Wtedy to poznała swojego przyszłego męża, francuskiego fizyka Piotra Curie. Determinacja i upór noblistki po wieloletnich badaniach prowadzonych wspólnie z mężem doprowadziły do odkrycia przez nich pierwiastków promieniotwórczych - polonu i radu. Za to odkrycie wspólnie z francuskim fizykiem Henri Becquerelem w 1903 otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Z kolei w roku 1911 Skłodowska, tym razem już indywidualnie otrzymała drugą nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za badania nad właściwościami pierwiastków promieniotwórczych. Ona też była prekursorką w leczeniu nowotworów promieniotwórczością.

W swojej autobiografii noblistka wiele miejsca poświęca opowieściom o swoich badaniach, odkryciach i tym na czym one w ogóle polegały. Zaprasza nas niejako do swojego naukowego świata z fascynacją dzieląc swoimi najmniejszymi sukcesami, ale nie pomijając też porażek. Skłodowska miała to szczęście, że miłością do nauki dzieliła się wspólnie ze swoim mężem co też miało wielki wpływ na jej spektakularny sukces naukowy. Piotr nawet po urodzeniu się ich dzieci Ireny (1897) i Ewy (1904) nie chciał słyszeć o tym aby zaniechała swoich badań i pracy naukowej. Ich wyniki diametralnie wpłynęły na obecny obraz świata, dlatego gorąco zachęcam was do zapoznania się z autobiografią noblistki i sięgnięcia po książkę "O swoim życiu i pracach. Autobiografia. Piotr Curie". Naprawdę warto!