Obcy powiew wiatru

Wielopokoleniowa, pasjonująca saga o rodzinie, która po wojennej zawierusze odnalazła swoje miejsce na ziemi w Ustroniu Morskim.
Marcjanna Zielczyńska żyje beztrosko ? spędza czas z przyjaciółkami, marzy o wielkiej miłości, planuje swoją przyszłość. Kiedy zaczyna się wojna, wszystko się zmienia.
Świat, który znała i kochała, przestaje istnieć. Dziewczyna musi opuścić swoje rodzinne strony i wyruszyć w podróż w nieznane, aby odnaleźć nowy dom.
Wzruszająca opowieść inspirowana losami tysięcy Kresowiaków, którzy z dnia na dzień utracili coś o wiele cenniejszego niż majątek ? spokój i miejsce do życia.

"Jeśli miłość robi z ludzi głupców, nigdy nie chcę się zakochać."

"Obcy powiew wiatru" to powieść, która rozpoczyna nową serię, "Sagę Nadmorską". To pierwsza saga Magdaleny Majcher. Jestem pewna, że historia Marcjanny i jej rodziny poruszy i skradnie Wasze serca tak jak i moje. W książce znajdziecie przedwojenną historię, trudne emocje i piękne Ustronie Morskie. To książka dopracowana w najdrobniejszym szczególe. Myślę że miłośnicy powieści historyczno-obyczajowych będą zachwyceni.

Byłam bardzo ciekawa jak autorka poradzi sobie z trudnym i już wielokrotnie poruszanym w literaturze tematem rzezi wołyńskiej. Jestem pod ogromnym wrażeniem jak sugestywnie to wszystko wyszło. Magdalena Majcher urzeka sposobem prowadzenia fabuły, historią przedwojennego świata, jaki roztacza przed czytelnikiem. Pisarka nie epatuje nadmiernie brutalnością, niczego nie przerysowuje, nie nadmuchuje. Potrafiła wszystko doskonale wyważyć, ale w sposób, który wywołuje w czytelniku ogrom emocji, porusza, nie pozostawia go obojętnym na minione wydarzenia.

"Nigdy nie przyszłoby jej na myśl, że pewnego dnia ktoś zapuka do ich drzwi i powie: Tu już nie jest Polska, nie jesteście u siebie."

Z miejsca poczułam więź z Marcjanną, jak i jej rodziną. Wraz z nią przeżywałam wszystko to, co ją spotyka. To dziewczyna, która chciałaby tak wiele, ale musi wybierać. Ma marzenia, plany, ale i towarzyszą jej obawy, lęki i rozterki. Nastolatka kocha spędzać większość czasu w Lubomlu, ale jest jeszcze Wola Ostrowiecka, w której mieszkają jej dziadkowie i ciocia z ukraińskim mężem i kuzynostwem. Autorka w ciekawy sposób nakreśliła żyjących ze sobą ludzi różnych narodowości - Polaków, Ukraińców i Żydów. Wszyscy potrafią mimo wyznawanych i kulturowych różnic przyjaźnić się. Jednak sielanka nie może trwać wiecznie. Zbliżająca się wojna sprawia, że ludzie stają się wobec siebie wrodzy. najbardziej boli i szokuje fakt, iż do tej pory byli sobie tacy bliscy, a pod wpływem zmieniających się okoliczności i oni się zmieniają. Wszystko zaczyna się od błahostek, a kończy na nienawiści, okrucieństwie, gwałtach, morderstwach, nacjonalizmie. Jedyny wówczas cel, jaki przyświecał ludziom to przetrwanie.

"...Marcjanna zrozumiała, czym jest wojna. Wcześniej wydawała jej się straszakiem, pogróżką starszych pokoleń. "Przeżyłam wojnę, nie jesteś w stanie sobie tego wyobrazić, oby nigdy nie przyszło ci żyć w takich okrutnych czasach. Szanuj to co masz", powtarzali, ale Marcjanna nie była w stanie tego pojąć. Abstrakcja. Zrozumienie przyszło dopiero wówczas, gdy wpatrywała się w pełne bólu twarze ludzi, którzy w jednej chwili stracili wszystko."

"Obcy powiew wiatru" to bolesna, wstrząsająca, przejmująca i prawdziwa opowieść o rodzinie, która doświadczyła dramatu przesiedleń. To książka o Kresach i Kresowiakach inspirowana autentycznymi wydarzeniami. To lektura o człowieczeństwie, upokorzeniu, odarciu z godności, rozczarowaniu, strachu, niepewności, głodzie, ale i miłości, przyjaźni, marzeniach i cichutko tlącej się nadziei. Magdalena Majcher wciąż nie przestaje mnie zaskakiwać. Tym razem dokonała tego za sprawą drzemiącej w niej romantycznej natury... Ale to już sami musicie sprawdzić o co mi chodzi. Czy wyruszycie z Marcjanną i jej rodziną w podróż w nieznane?

?Obcy powiew wiatru? otwiera cykl nadmorski i to jak otwiera! O najnowszej powieści Magdaleny Majcher napisano już tak wiele ciepłych słów, aż się boję czy słownik języka polskiego zawiera jeszcze jakieś niewykorzystane ;)

?Obcy powiew wiatru? mnie zachwycił, mogłabym do niej wracać i wracać, aż w końcu nauczyłabym się jej na pamięć i nadal byłoby mi mało. Do bólu realna, tak jakby autorka sama była świadkiem wydarzeń, które opisuje. Od pierwszej strony wchodzimy w skórę Marcjanny, stajemy się nią i wszystko to, co ona widzi, widzimy i my. Najpierw beztroska, piękne lato na wołyńskiej wsi, szczęśliwe dzieciństwo u ukochanych dziadków, z czasem obraz się zmienia, czujemy narastające napięcie, napływają pierwsze informacje o zbliżającej się wojnie. Wraz z Marcjanną łapiemy nieprzychylne spojrzenia Ukraińców, którzy do tej pory dobrze żyli z polakami, aż dochodzi do rzezi, do niewyobrażalnego okrucieństwa, płoną domy, giną niewinni ludzie. Krótko przed otrzymaniem książki obejrzałam fragment filmu ?Wołyń? i po lekturze stwierdzam, że można o tych wydarzeniach opowiedzieć bez epatowania przemocą. Mnie za gardło chwyciły nie wnętrzności, które wylewały się z brzucha, ale babcia Marcjanny, to co się z nią stało, kiedy na własne oczy zobaczyła, jak przyjaciel z dnia na dzień stał się wrogiem.

Autorka nie oszczędziła swojej głównej bohaterki, której przeżycia zostają w pamięci na długo. Po trosze się tego spodziewałam, bo to jednak jest Magdalena Majcher ? kobieta od trudnych i traumatycznych tematów, ale też mnie zaskoczyła. Lekkością i delikatnością pierwszej miłości Marcjanny, te przysłowiowe motyle w brzuchu, spacery, pierwsze nieśmiałe pocałunki, schadzki nocami... byłby z tego porywający romans, były, a dlaczego nie jest? Przekonajcie się, sięgając po książkę. ?Obcy powiew wiatru? na pewno znajdzie się w moim podsumowaniu rocznym jako jedna z najlepszych książek, już dzisiaj na to zasługuje :)

Dziękuję autorce Magdalenie Majcher i Wydawnictwu Pascal za możliwość zostania na chwilę Marcjanną, zdecydowanie to była za krótka chwila, dlatego czekam z niecierpliwością na kolejne dwa tomy.