Oblicze zła

?Oblicze zła? to moje drugie spotkanie z twórczością Mariusza Leszczyńskiego. Do dziś pamiętam jak książka ?Bez litości i przebaczenia? wywarła na mnie piorunujące wrażenie. Dlatego też sięgając po kolejną książkę autora, czułam, że to będzie coś dobrego! I chociaż z początku przeraziła mnie ilość stron, tak po przeczytaniu stwierdzam, że w ogóle tego nie odczułam.

To miała być zwykła biznesowa kolacja, podpisywanie papierów, ewentualnie później drink?dwa.. a skończyło się wędrówką do domu klienta. Pani mecenas Anna Klimczak spotykając się z Tomaszem Sadowskim, nie spodziewała się jak to spotkanie się dla niej skończy?a może w sumie to dopiero początek wszystkich wydarzeń, które rozegrają się w jej życiu? Mężczyzna okazuje się niezrównoważony i pani Anna opuszcza jego przybytek, który kilka chwil później zostaje wysadzony w powietrze. Dzień później okazuje się, że siostra pani mecenas zostaje brutalnie zamordowana przez jej wczorajszą ?randkę??. I choć wszystko wskazuje na winę Tomasza Sadowskiego, ten postanawia nie przyznawać się do popełnienia zbrodni, a na swojego obrońcę wyznacza właśnie panią prawnik, która dzień wcześniej stała się jego oficjalnym przedstawicielem. O co w tym wszystkim chodzi? I co kierowało mordercą?

?Oblicze zła? to świetnie skonstruowany kryminał, w którym nic nie jest oczywiste! Nie raz zdarzało mi się niedowierzać w to co właśnie czytam, a to za sprawą tak dobrze poprowadzonej intrygi. Już pierwsze strony mocno mnie zszokowały. Nie spodziewałam się, że autor już od samego początku zbombarduje mnie makabrycznym opisem morderstwa. A im dalej tym było coraz ciekawiej! Cała historia trzyma w napięciu. Choć starałam się własnymi siłami, wydedukować co, gdzie, z kim i dlaczego ? tak za każdym razem moje przypuszczenia okazywały się błędne.

Bardzo podobał mi się zabieg przedstawienia mordercy już na samym początku, bo pomimo tego, że zaczynamy historię od końca, z każdą kolejną stroną dowiadujemy się nowych faktów, które nieraz wstrząsają, a nieraz nawet bulwersują. Wszystkie kłamstwa, przekręty, tajemnice ? zaczną wypływać na światło dziennie, przez co w pewnym momencie nie wiadomo kto jest dobry, a kto zły! Nie wspominając już o motywach postępowania samego mordercy, które powolutku poznajemy wraz z rozwojem wydarzeń w książce. Co do zakończenia? było dla mnie ogromnym zaskoczeniem i w życiu nie spodziewałabym się, że ta historia obierze taki obrót! Ostatnie 100 stron tak wciąga, że od czytania nie idzie się oderwać nawet na moment!

Bardzo podoba mi się również styl pisania autora. Nie jest on w żaden sposób ?suchy? ? przez co nie czuje się przytłoczenia wydarzeniami, czy znudzenia. Wręcz przeciwnie, mamy tutaj sporo emocji, przez które tę książkę po prostu chce się czytać, a wszystkie wydarzenia tak oddziałują na wyobraźnie, że momentami ma się wrażenie, jakby było się ich naocznym świadkiem! Gratuluje autorowi napisania tak dobrego kryminału! Z niecierpliwością wyczekuje kolejnych książek :) a! i dziękuje za egzemplarz i dedykacje.

Śledzę karierę pisarską autora od samego początku i widzę jak z każdą kolejną książką rozwija się jego warsztat. Nie brakuje mu również pomysłów na skomplikowane intrygi, wciągające od pierwszych stron w wir wydarzeń. Nie inaczej jest w przypadku najnowszej powieści ?Oblicze zła?, którą oceniam najwyżej z dotychczasowych. Prócz niesamowicie fascynującej fabuły, świetnie wykreowanych bohaterów, autor wplata również kilka wątków budzących silne emocje. Dodatkowym plusem jest osadzenie akcji w realiach polskich, co jeszcze intensywniej wpływa na odbiór książki.

Anna, młoda adwokatka, zostaje perfidnie wmanewrowana w obronę mordercy własnej siostry. Czy mężczyzna mści się za śmierć swojej rodziny przed laty? A może prawda kryje się dużo głębiej? Mimo, że od pierwszych stron znamy tożsamość sprawcy, zbrodnia jest jedynie preludium w chorej grze psychopaty. Wodzi on za nos nie tylko organy ścigania, ale i czytelnika, realizując swój pokręcony plan, którego skutków nie sposób przewidzieć.

Nie bez znaczenia okazuje się fakt, że w sprawę sprzed lat ingerował jej wpływowy ojciec. Czy wraz z prokuratorem i sędziną manipulowali przy dowodach? Do czego są w stanie posunąć się tym razem?

Z każdą kolejną stroną na jaw wychodzą sekrety z przeszłości, kładące się cieniem na życiu bohaterów. Molestowanie, przemoc i szantaże, zbrodnie i skrzętnie skrywane rodzinne sekrety. Dzieje się naprawdę dużo, jednak autor umiejętnie wiąże poszczególne wątki tworząc emocjonującą, spójną całość.

Nie znajdziecie tu bohaterów pozytywnych. Każdy ma, głęboko skrywaną, drugą twarz i swoje sekrety. Mienią się one wszelkimi odcieniami szarości i brudu, wypływającego na powierzchnię pozorów. Tu każdy jest zdolny do zła, które przybiera różne, często niespodziewane, oblicze.

Jeśli jeszcze nie znacie twórczości autora, to zachęcam do poznania. Dobra, emocjonująca rozrywka gwarantowana.

Mariusz Leszczyński ma bardzo specyficzny styl, który albo się polubi i zaakceptuje, albo będzie przeszkadzał. Autor stosuje zdrobnienia (choć w "Obliczu zła" jest ich mniej), które mam wrażenie już od pierwszej jego powieści, służą, by oddać przywiązanie czy charakter relacji między bohaterami oraz bardzo szczegółowe opisy. Na pewno ogromnym plusem jest wartka akcja, bo od początku książki bardzo dużo się w niej dzieje. Mamy wybuch, brutalną zbrodnię oraz umowę, która z perspektywy czasu okazuje się być paktem z diabłem. Bohaterowie mają różne twarze, a co za tym idzie bardzo trudno określić własne uczucia względem nich. Również postępowanie w niektórych sytuacjach, nie było dla mnie do końca jasne, jednak tu emocje brały górę, a tego przecież nie jesteśmy w stanie aż tak dobrze kontrolować, prawda? "Oblicze zła" jest powieścią brutalną w wielu aspektach, bo zbrodnia to tylko wycinek całości. Przeszłość, przyszłość, teraźniejszość, w każdej sferze znajdziemy jeden z kilku odcieni zła, bo czy odwracanie wzroku gdy widzimy krzywdę nie jest tak samo okrutne jak zadawanie fizycznego bólu? Gdy kryjemy sprawcę czy to nie jest policzek dla ofiary? "Oblicza zła" niestety mają jedną wadę, o której piszę z ciężkim sercem - korekta. Jest mi strasznie przykro, że powtórzenia czy inne błędy nie zostały wychwycone przed drukiem. Nie jest to wina autora, ale rzutuje na odbiór, a tym samym na nas patronów powieści. Mimo wszystko mam nadzieję, że ją przeczytacie.