Oblivion

Skupmy się zatem na wykonaniu, bo to właśnie jest największy atut tej historii.
Jennifer L. Armentrout jest mistrzynią pióra i zdecydowanie zasługuje na miano pisarki. Jestem niesamowicie zachwycona, że nie usnęłam podczas czytania, poważnie. Zawsze, gdy sięgałam po dodatki, to były nudne, ale nie tym razem.
Autorka skupia się tylko i wyłącznie na ważnych elementach historii, ale jeszcze bardziej poświęca swoją uwagę emocjom i zmianom, jakie następują w Daemonie. To właśnie dzięki temu książka jest taka ciekawa i odnosi się wrażenie, jakby czytało się coś nowego. Jennifer w bardzo ciekawy sposób przedstawiła świat widziany oczami młodego kosmity. Z szarości, po radosne kolory.
Dzięki tej książce, fanki Daemona jeszcze bardziej obdarzą go książkową miłością, no bo cóż... nie można odebrać mu jego niepowtarzalnej wspaniałości. Ja rozpłynęłam się podczas czytania i jestem zachwycona, że sięgnęłam po ten dodatek.
Nie pozostaje mi nic innego, jak zachęcić was do sięgnięcia po całą serię "Lux". Gwarantuję wam, że będziecie dobrze bawić się i pochłoniecie ją wyjątkowo szybko. Daemon oczaruje was swoją osobowością, a historia kosmitów skradnie wasze serca.

Bardzo lubię gdy autorka spogląda na książkę drugi raz oczami innego bohatera. Oblivion to nie co innego jak Obsydian oczami Daemona.
Niby każdy kto rozpoczął niesamowitą historię z seria Lux zna początek. Katy Swartz pojawia się przed drzwiami jego domu i sie zaczyna. Tym razem autorka stawia nas z drugiej strony...teraz Katy pojawia się w uporządkowanym życiu Deamona, jest dla niego intruzem, potencjalnymi kłopotami, a jednocześnie od pierwszej sekundy szalenie go pociąga... Wchodzimy głęboko w to co czuje i myśli Daemon.
Mnie osobiście się ta książka szalenie podoba, po jej przeczytaniu zupełnie inaczej patrzy się na Daemona, odkrywamy jego lepsze oblicze. Książka napisana lekko, momentami zabawniej niż Obsydian, polecam gorąco wszystkim fanom serio Lux.

Bardzo lubię gdy autorka spogląda na książkę drugi raz oczami innego bohatera. Oblivion to nie co innego jak Obsydian oczami Daemona.
Niby każdy kto rozpoczął niesamowitą historię z seria Lux zna początek. Katy Swartz pojawia się przed drzwiami jego domu i sie zaczyna. Tym razem autorka stawia nas z drugiej strony...teraz Katy pojawia się w uporządkowanym życiu Deamona, jest dla niego intruzem, potencjalnymi kłopotami, a jednocześnie od pierwszej sekundy szalenie go pociąga... Wchodzimy głęboko w to co czuje i myśli Daemon.
Mnie osobiście się ta książka szalenie podoba, po jej przeczytaniu zupełnie inaczej patrzy się na Daemona, odkrywamy jego lepsze oblicze. Książka napisana lekko, momentami zabawniej niż Obsydian, polecam gorąco wszystkim fanom serio Lux.

Bardzo lubię gdy autorka spogląda na książkę drugi raz oczami innego bohatera. Oblivion to nie co innego jak Obsydian oczami Daemona.
Niby każdy kto rozpoczął niesamowitą historię z seria Lux zna początek. Katy Swartz pojawia się przed drzwiami jego domu i sie zaczyna. Tym razem autorka stawia nas z drugiej strony...teraz Katy pojawia się w uporządkowanym życiu Deamona, jest dla niego intruzem, potencjalnymi kłopotami, a jednocześnie od pierwszej sekundy szalenie go pociąga... Wchodzimy głęboko w to co czuje i myśli Daemon.
Mnie osobiście się ta książka szalenie podoba, po jej przeczytaniu zupełnie inaczej patrzy się na Daemona, odkrywamy jego lepsze oblicze. Książka napisana lekko, momentami zabawniej niż Obsydian, polecam gorąco wszystkim fanom serio Lux.

Seria Lux zawładnęła moim sercem już dawno temu, więc kiedy dowiedziałam się o premierze ?Oblivion? niemal wybuchłam z ekscytacji. Jest to książka opowiedziana z perspektywy Daemona Blacka, czyli jednego z głównych bohaterów i ponownie powracamy do wydarzeń z pierwszego tomu.
Do małego miasteczka wprowadza się Katy Swartz i kiedy spotyka Daemona, wszystko wskazuję na to, że będą z tego kłopoty. Dziewczyna jest dociekliwa i spostrzegawcza, dlatego chłopak robi wszystko, by trzymać ją na dystans od siebie i swojej siostry. Nie jest to łatwe, bo Katy i Dee szybko się zaprzyjaźniają, a niebezpieczeństwo wiszące nad dziewczyną nie pomaga w zachowaniu tajemnicy.
Jeśli nie mieliście przyjemności poznać Daemona, to najprościej opisać go jednym słowem. Du..k! Jest to najbardziej skomplikowany i pełen sprzeczności bohater, który mnie po prostu uwiódł. Ponieważ czytałam ?Obsydian? nie mogę powstrzymać się od porównań. Ta historia pokazała Daemona w nieco innym świetle. Widać jak bardzo kocha swoją rodzinę i choć jego postepowanie często jest okrutne, to motywy są zrozumiałe. Maja sympatia do Daemona po tym tomie przerodziła się w niemałą obsesję, a jego arogancja dodatkowo mnie nakręca.
W oczach Daemona, Katy wypadła bardzo korzystnie. Nie jest to kolejna wzdychająca dziewczyna i choć nie raz była w tarapatach i trzeba byłą ją ratować, to dziewczyna ma pazurki i lubi je pokazywać. Troszkę mi jej tu zabrakło, bo autorka w całości skupiła się na Daemonie.
Fabuła rozwija się w przewidywalny sposób, lecz watek paranormalni bardzo mi się podoba. Kosmici i ich zdolności, to ciekawy pomysł. Jeśli zastanawiacie się, co odróżnia tę książkę od innych tego typu powieści, to spieszę z wyjaśnieniami. Bohaterowie są tak charakterystyczni, że na długo zapadają w pamięci. Daemon to już wybitny przypadek uroczego awanturnika, który wywołuję w czytelniku masę emocji. Czasami ma się ochotę go pocałować, by moment później zdzielić po głowie. Najlepiej wykreowana postać w całej serii. Jeśli chodzi o Katy, to nie mam jej nic do zarzucenia. Jej hobby zostało wymyślone chyba pod publikę, ale nie narzekam. Niejednokrotnie uśmiechałam się i w pełni rozumiała. Dialogi to prawdziwa petarda. Żywe, zabawne i wkurzające. Doskonalę bawiłam się towarzysząc bohaterom w ich potyczkach słownych, które iskrzą od hamowanej namiętności i tłumionego gniewu.
Jeśli ktoś nie czytał ?Obsydianu? to nic nie stoi na przeszkodzie, by przygodę z kosmitami zacząć od jej książki. Oczywiście polecam sięgnięcie po poprzednie książki, bo nie przeczytanie ich byłoby wielką stratą. Pierwsze moje wrażenia po lekturze są niezwykle pozytywne. Jest to opowieść, którą dobrze znam, a mimo to książka mnie wciągnęła, zauroczyła a może nawet zahipnotyzowały mnie jakieś nieziemskie fluidy płynące od Daemona? Nie jest to powieść pisana na siłę, wręcz przeciwnie. Wyczułam tu lekkość pióra autorki, a pokazanie wydarzeń z perspektywy Daemona wiele wnosi do całej historii i jest idealnym dopełnieniem.
Umysł Daemona to miejsce burzliwe i grzeszne, dlatego zgłębienie jego najskrytszych pragnień, było cudownym doświadczeniem.
Polecam 5+/6