Obrazy z przeszłości

Moim zdaniem książka jest świetna, ale być może wpływa na to moje zamiłowanie do tej serii lub do samego autora :) Styl pisania nieco różni się od pozostałych części, jednak, jak wiadomo, jest to raczej nieuniknione i świadczy o rozwoju pana Mroza w pisaniu.
Historia opowiada o dalszych losach uwielbianych przez czytelników bohaterów. Seweryn nadal próbuje pogodzić się z wydarzeniami z przeszłości, a jego romans z Burzą rozkwita. Sielanka nie trwa jednak zbyt długo, ponieważ wkrótce okazuje się, że Seweryn zostaje wplątany w kolejną sprawę kryminalną. Krok po kroku, razem z Kają i innymi policjantami, odnajdują nowe tropy, które umożliwiają im w końcu rozwikłanie zagadki.
Książka wprawia czytelnika w napięcie, oraz sprawia, że momentalnie zyskuje się sympatię do bohaterów powieści. Z pewnością warto jest przeczytać "Obrazy z przeszłości", a także kolejną część serii, którą, mam nadzieję, zaprezentuje nam niedługo autor. Na pewno wielu czytelników czeka na dalsze losy Seweryna i Kai oraz rozwinięcie sytuacji, przedstawionej w ostatnich stronach dotyczącej Ewki - przyjaciółki Kai :) Osobiście bardzo polecam tę książkę i zachęcam każdego fana do zapoznania się z jej treścią.

?Obrazy z przeszłości? to kolejna już napisana przez Remigiusza Mroza książka o losach żeromickiego patomorfologa oraz policjantki, którzy znowu dzięki niekorzystnej koniunkcji planet lądują w samym epicentrum kryminalnej zagadki. Tym razem sprawa dotyczy zaginięcia przed dwudziestoma laty jednej z mieszkanek Żeromic, na której trop po niemal dwóch dekadach nieświadomie wpada nasza dwójka bohaterów. Oczywiście stanowi to tylko wstęp do odkrycia przerażających faktów na temat zbrodni, o których wcześniej nie słyszano?

Seweryn Zaorski i Kaja Burzyńska znowu powrócili, co mnie jako fana tej serii bardzo ucieszyło. Remigiusz Mróz świadomie bądź nie, nieco odbiegł od wcześniejszych schematów i tym razem bardziej skupił się na wątkach obyczajowych, wciągając czytelnika w wir relacji pomiędzy temperamentną ?Burzą?, a Sewerynem. Ich perypetie i życiowe wybory, będące nierzadko wypadkową wspólnie popełnionych błędów dodawały całej historii pikanterii, podsycając oczywiście jej smak.

Nie można oczywiście zapomnieć tutaj o wątku kryminalnym, który skonstruowany w taki właśnie sposób stanowił idealne uzupełnienie fabuły rysującej przed oczami czytelnika z każdym kolejnym rozdziałem coraz to bardziej wyraziste ?Obrazy z przeszłości?. Całość czytało się nadzwyczaj lekko i z wielkim zaciekawieniem. Ja już teraz z niecierpliwością oczekuję kolejnego spotkania z bohaterami, których bardzo polubiłem. Remigiusz Mróz niewątpliwie należy do tego ścisłego grona autorów, którzy na swoje kolejne książki fanom długo czekać nie karzą. Wierzę, że tym razem o ile to w ogóle możliwe, jeszcze szybciej postanowi opublikować kolejną część. Tymczasem Was wszystkich gorąco zachęcam do sięgnięcia po całą tę serię?
...

Romans Kai i Seweryna kwitnie. Spotykają się w każdej wolnej chwili. Mimo że jeszcze nie wiadomo czy to Seweryn jest ojcem dziecka, które nosi Kaja, planują już wspólna przyszłość.
Podczas jednej ze schadzek natrafiają na opuszczony w pośpiechu samochód, z którego radia leci ulubiony kawałek Seweryna. W aucie zostają znalezione ślady dziewczyny, która zaginęło blisko 20 lat wcześniej w Żeromicach.

Seweryn jest przekonany, że auto nie przypadkowo zostało porzucone blisko jego domu. Wraz z Kają chcą odkryć, co się stało z ich szkolną koleżanką. Okazuje się, że to nie jedyna dziewczyna, która zaginęła bez śladu w okolicy. Czy to możliwe, żeby od kilkudziesięciu lat działał niezauważenie seryjny morderca?

"Obrazy z przeszłości" to kolejna część cyklu z Sewerynem Zaorskim. Jest to kryminał z rozbudowaną warstwą obyczajową. Relacje głównych bohaterów stanowią główną oś cyklu. Na początku im kibicowałam. Teraz już trochę mniej. Wątek ciąży, ojcostwa i ciągle rozmowy o łączącym ich uczuciu, ale brak ostatecznej decyzji, bardziej mnie męczył, niż ekscytował.
Moje serce skradła za to relacja Seweryna z córką i tatełożarty. Są one tak żenujące, że aż śmieszne.

Wątek kryminalny jest wciągający, a napięcie budowane stopniowo. Wraz z Sewerynem i Burzą odkrywamy nowe tropy i ślady. Pojawiają się różne podejrzenia, ale zakończenie i tak zaskakuje.
Same tytułowe obrazy to ciekawy i niespotykany wątek. Bardzo sprawnie poprowadzony przez autora. Obrazy, które codziennie są podziwiane, ale nikt nie zna ich prawdziwego znaczenia i przekazu. A to, co pokazują, okazuje się przerażające i makabryczne.

Lubię tę serię, więc z pewnością sięgnę po kolejne tomy.

Mróz po raz kolejny zabiera nas do Żeromic, romans Zaorskiego i Kai trwa w najlepsze. Podczas jednej ze schadzek w lesie odnajdują porzucony samochód, drzwi są otwarte, a muzyka dudni na cały przysłowiowy regulator. Sprawa jest na tyle podejrzana, że wezwani zostają śledczy i technicy kryminalni. A robi się jeszcze bardziej podejrzana, kiedy odciski palców pobrane z samochodu odpowiadają zaginionej przed kilkunastu laty licealistce z Żeromic. Sprawa sprzed lat do dziś nie została wyjaśniona, pomimo wielu podejrzanych nikt nie został skazany, a dziewczyna po dziś dzień nie została odnaleziona. Do teraz. Jednym z podejrzanych był kuzyn Seweryna, śledztwo jednak wykluczyło jego udział w zaginięciu dziewczyny. On sam rozpoczął własne poszukiwania. To właśnie do niego ponownie trafiają śledczy, którzy są zszokowani jak dużo materiałów udało mu się zgromadzić na przestrzeni lat. Czy dzięki jego ustaleniom uda się rozwiązać sprawę sprzed lat?

Jak większość książek Mroza, tą również czyta się szybko. Autor pisze bardzo przystępnym i prostym językiem, bez zbędnych opisów i zawiłych wątków. Pokaźnych rozmiarów czcionka i podział na krótkie rozdziały też temu sprzyjają. Sam pomysł na fabułę dobry, historia jest ciekawa i wciągająca. Na przestrzeni lat giną młode kobiety, a porywacz w różnych miejscach zostawia obrazy, na których są ich podobizny?Obrazy te wskazują też miejsca, gdzie znajdują się ich ciała. Z dużym zainteresowaniem śledziłam postępy śledztwa, do samego końca nie mogąc wytypować mordercy, to duży plus. Samo śledztwo także zasługuje na uznanie, mętne poszlaki powoli doprowadzają do mordercy, pozostawiając czytelnika w ciągłym napięciu.


Główny bohater daje się lubić, przynajmniej ja poczułam do niego mięte. Szorstki, konkretny i bezkompromisowy w życiu jak i w pracy. Postać zbudowana po mistrzowsku, z krwi i kości. Nie jest ideałem i to czyni go jeszcze bardziej realnym. Pozostałe postacie napisane przyzwoicie, niestety te kobiece jak to u Mroza (oczywiście w moim odczuciu) są przerysowane i irytujące, a Kaja wiedzie prym w tym zestawieniu. W wielu sytuacjach jej zachowanie było dla mnie kompletnie niezrozumiałe, a miejscami przypominało rozkapryszoną nastolatkę, która nie potrafi zrozumieć, że życie to nie bajka, a dorosłość wymaga od nas odpowiedzialnego zachowania.

Książka to naprawdę przyzwoity kryminał, niestety w tym konkretnym przypadku ilość kryminału w kryminale jest znikoma. Lwia część powieści to żałosny romans głównych bohaterów, którzy niczym nastolatkowie nie potrafią zapanować nad swoimi emocjami i popędami. Do tego infantylne, ciągłe odniesienia do piosenek, które obrazują ?ich zespolenie dusz? kierowały powieść bardziej w stronę romansu niż kryminału. Kompletnie bezsensowny jest także motyw z ciążą Kai, która do końca nie wie, kto jest ojcem dziecka. Skoro zdradzasz męża, to chyba logiczne, że się zabezpieczasz, no chyba, że według Mroza w XXI w. ciąża to ?niespodziewany dar od Boga?. Zakończenie fabularnej części książki i zapowiadającej kolejne odsłony historii autor zaczerpnął chyba z brazylijskiego serialu. Trudno ocenić tą książkę, ponieważ wątek kryminalny w moim odczuciu był tylko tłem do miłosnych perypetii głównych bohaterów.




A jeśli podczas czytania o dwóch połówkach jabłka, tudzież o przeznaczeniu też macie tendencję do przewracania oczami, to uważajcie bo po tej lekturze może Wam tak zostać.

,,Obrazy z przeszłości" czwarty tom serii z patomorfologiem Sewerynem Zaorskim, której autorem jest Remigiusz Mróz. Książka miała niedawno premierę, bo 18 maja 2022 roku.

,,Obrazy z przeszłości" wiążą się wątkami z poprzednimi tomami, powiązanie dotyczy przede wszystkim bohaterów i wydarzeń jakie ich spotkały, ale pojawia się w tej części zupełnie nowa sprawa. Seweryn Zaorski i Kaja Burzyńska spotykają się potajemnie w Gałęźniku i nagle słyszą znajomą melodię. Ktoś porzucił w lesie samochód, w którym z radia na cały regulator gra jedna z ulubionych piosenek Seweryna. Dokumenty pozostawione w samochodzie świadczą, że należy do kobiety, która prawie dwadzieścia lat temu zaginęła w Żeromicach. Nigdy nie ustalono co z nią stało się i nie było po niej żadnego śladu. Dalsze tropy prowadzą do pewnych obrazów anonimowego artysty, który pozostawił je w kilku miejscach i napisów na tyłach płócien. Obrazy łączą się ze zbrodniami z przeszłości, a także je przedstawiają. Czy Zaorskiemu i Burzy uda się rozwiązać niewyjaśnione zaginięcia sprzed lat ?

,,Gdy emocje już opadną
Jak po wielkiej bitwie kurz" - to można napisać kilka słów o najnowszej książce Remigiusza Mroza. Te słowa pasują mi również jako podsumowanie tej części. Choć zespół, który to wykonuje mógłby nie spełnić wszystkich obostrzeń muzycznych jakie stawia Seweryn wykonawcom. Chociaż może dostaliby warunkowo szansę.

Seweryna i Kaję poznałem rok temu, bo pierwszy tom czytałem w maju, a drugi i trzeci w czerwcu 2021 roku. Nie polubiłem tych bohaterów stworzonych przez Mroza od razu, ale jak poznałem ich w tych trzech częściach to zyskali moją dużą sympatię.

Niecierpliwie czekałem na kontynuację tej serii. Książkę przeczytałam w ekspresowym tempie odkąd trafiła z lekkim opóźnieniem w moje ręce. No i nie zawiodłem się. Książka to emocjonalny rollercoaster. Nie wiem co w ,,Obrazach z przeszłości" bardziej mnie interesowało wątek kryminalny czy obyczajowy. Naprawdę trudny wybór. Myślę, że jeden i drugi doskonale się uzupełniają i jest między nimi równowaga. Zaorski i Burza zdecydowanie budzą moją sympatię, a ich relacja nie męczy.

Zakończenie i epilog są znakomite. Pewna postać nie spodobała mi się od początku kiedy pojawiła się w tej części i z tego co zauważyłem nie tylko mi. Kto czytał ten wie, a kto jeszcze ma przed sobą to prawdopodobnie będzie miał podobne odczucia. W odniesieniu do innych postaci pojawiających się u Mroza to Kompozytor, Bestia z Giewontu, czy też ojciec Chyłki mają u mnie większy szacunek. To było wstrząsające. Polecam.