Ocaleni z potopu

Erin Hunter, autorka ( a w zasadzie trzy autorki piszące pod jednym pseudonimem ) znana z cyklu "Wojownicy" oraz serii książek "Sfora", w których świat poznajemy z perspektywy zwierzęcych bohaterów, tym razem zabiera nas do deszczowego, bambusowego, zielonego lasu, gdzie historię opowiadają urocze pandy.

Pewnego dnia Bambusowe Królestwo nawiedza straszliwa powódź, która w gwałtowny sposób kończy życie wielu mieszkańców oraz brutalnie rozdziela całe rodziny. Gdy sytuacja się stabilizuje i życie zaczyna znowu wracać do normy, młode pandy i ich życiowe rozterki stają się głównym wątkiem opowieści.
"Ocaleni z potopu" to pierwszy tom serii i chociaż nie jest to obszerna książka, muszę przyznać, że miejscami czułam znużenie oraz dezorientację spowodowaną mnogością bohaterów. Dużym plusem jest zamieszczenie na samym początku dokładnego spisu postaci oraz mapki pokazującej aktualny podział Bambusowego Królestwa, ale pomimo tego ja miejscami i tak czułam się zagubiona.

"Bambusowe Królestwo" to książka, która pomimo tego, że miejscami mi się dłużyła, to jednak przywołała bardzo miłe wspomnienia, ponieważ w jakiś sposób przypominała mi historię "Król Lew", którą uwielbiałam jako dziecko.

Bardzo podoba i się to jak Erin Hunter w swoich książkach przedstawia za pomocą dzikich zwierząt współczesne problemy dotyczące świata ludzi. Taki rodzaj przygodowej, fantastycznej literatury młodzieżowej to miła odmiana, gdy zazwyczaj czyta się książki, w których bohaterami są ludzie. "Ocaleni z potopu" to ukazanie przeróżnych rozterek wieku dzieciństwa i okresu dojrzewania- poszukiwanie swojej tożsamości, odkrywanie tajemnic przeszłości, wyciąganie wniosków z osobistych doświadczeń i nieustanna droga, która jest pełna miłych niespodzianek ale i śmiertelnie niebezpiecznych pułapek. To historia drogi. To wędrówka przez bambusowy las, ale też duchowa wyprawa, będąca poszukiwaniem "swojego ja".

(3,5)
"Nie ocalimy wszystkiego, co byśmy pragnęli. Ale uratujemy o wiele więcej, niż mogłoby ocaleć, gdybyśmy w ogóle nie podjęli naszych starań."
Sir Peter Scott

Status pand w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych to ?narażony na wyginięcie". Wcześniej te urocze misie były nawet gatunkiem zagrożonym. Czy na co dzień o tym myślimy? Oczywiście, że nie. Tyle dzieje się teraz na świecie, do tego dochodzą nasze prywatne problemy, że w tym pośpiechu i natłoku spraw zapominamy o innych, równie istotnych kwestiach.

Dzisiaj mam okazję przedstawić Wam książkę, która być może zwróci choć na chwilę Waszą uwagę na życie dzikich zwierząt, a mimo tego zapewni Wam dobrą zabawę i przypomni chwile beztroski.

Bambusowe Królestwo to bezpieczna przystań, w której zwierzęta żyją w harmonii, spokoju i komforcie. Pewnego dnia ich codzienna rutyna zostaje zaburzona przez Potop. Katastrofa ta odbiera pandom ich przyjaciół, rodzinę oraz na zawsze zmienia ich życie. Misie będą musiały poradzić sobie w nowej rzeczywistości i stawić czoło czyhającym na nie zagrożeniom.

Muszę przyznać, że na początku byłam dosyć negatywnie nastawiona do tej książki. Co prawda nie czytałam wielu książek Erin Hunter, ale fabuła łudząco przypominała mi tą ze ?Sfory?, a imiona pand takie jak: Ulewa czy Łodyga zupełnie do mnie nie przemawiały! Ku mojemu pozytywnemu zaskoczeniu historia okazała się zupełnie inna ? oryginalna i bardziej złożona, a na imiona wkrótce przestałam zwracać tak wielką uwagę. Nie spodziewałam się również, że będę tak wciągnięta w przygody młodych pandek, co więcej zdarzały się plot twisty, których w ogóle nie przewidziałam!

Zdaję sobie sprawę, że jest to jednak książka dla młodszych czytelników - niektóre sceny były dla mnie już infantylne i zbyt proste. Poza tym nie każdy jest fanem zwierzęcych bohaterów i mimo, że w dzieciństwie byłabym zachwycona, to teraz zdarzały się chwile, podczas których mnie już to lekko drażniło.

Mimo tych wad jednak jest to bardzo dobra pozycja. Napisana lekko i przyjemnie, czyta się ją też bardzo szybko. Chociaż jest to historia dla dzieci, bohaterowie i świat są bardzo dobrze wykreowani, wcale nie tak pobieżnie jak mogłoby się wydawać. Pomiędzy uroczymi momentami i świetną zabawą znajdziemy również wartościowe tematy i życiowe lekcje. Książka nie tylko uświadomi nam o zagrożonych gatunkach, ale poruszy także inne ważne kwestie: śmierci, samoakceptacji czy przyjaźni. Idealne będzie więc stwierdzenie: Bawiąc uczy, ucząc bawi. Zakończenie jest również bardzo ciekawe i zdecydowanie zachęca do sięgnięcia po kolejny tom!

Warto zapamiętać ten tytuł, nawet jeśli sami nie jesteście nim zainteresowani. Uważam, że jest to świetna pozycja, którą możecie sprezentować młodszym czytelnikom. Kto wie, może dzięki tej lekturze pokochają czytanie? A może będzie to po prostu kolejna świetna i cenna pozycja do ich kolekcji? O tym przekonacie się już sami!
...