Ocalona

Lubimy oceniać po pozorach, najczęściej zapominając o tym, że plotki zazwyczaj są mocno koloryzowane. Ida Merridan miała dwóch mężów, każde z małżeństw zakończyło się tragedią, więc całe miasteczko uważa ją za kobietę rozwiązłą, która przynosi ze sobą wyłącznie pecha. Jake McGuire również wierzy pomówieniom, ale szybko okazuje się, iż Ida jest zupełnie niewinna, a jedyne, co kryje, to hart ducha. Teraz Jake już wie ? nie może z niej zrezygnować.
?
Schemat dość popularny, jeśli chodzi o romanse, acz muszę przyznać, że powieść nie pozwala na nudę. Akcja dzieje się szybko, bez specjalnych wymagań względem czytelnika. Ot, wspaniała rozrywka na upalne popołudnie. Jedyne, co mnie zaskoczyło, to nieustanne podkreślanie różnicy wieku pomiędzy naszą przyszłą parą. Ida ma dwadzieścia sześć lat, Jake trzydzieści siedem, ale, co najdziwniejsze, bohaterkę wykreowano w taki sposób, jakby już wchodziła w okres menopauzalny. Niby zahukana, lecz z podkreśleniem jej ?starości? (!). Trochę dziwne i niepotrzebne, bez tego powieść tylko by zyskała. A szkoda, bo w gruncie rzeczy polubiłam bohaterów, mimo tego, że czasami bywali irytujący, co ostatecznie nadawało im bardziej ludzkiego rysu. Spodobało mi się głębsze spojrzenie na ich życia wewnętrzne, walkę ze swoimi demonami, których pokonanie jest niezbędne do rozpoczęcia nowego życia.
?
Reasumując, Diana Palmer ma swój własny styl, od dawna przez nią kreowany, albo się go lubi, albo zupełnie ignoruje. ?Ocalona? nie jest wyjątkiem. Autorka konsekwentnie prowadzi fabułę tak, jak w każdej innej swojej książce, z obietnicą szczęśliwego zakończenia, mimo szalejących burz. To historia idealna na lato.

Jake McGuire doświadczył wiele zła i przeżył niejedną traumę. Oddał się w pełni pracy i prowadzenia rancho. Wzbogacił się, lecz i to dostarcza mu trosk, bowiem kobiety patrzą na niego przez pryzmat zasobności portfela. Dlatego też zdziwił się ogromnie, gdy jego myśli zaczęły krążyć wokół kobiety, której reputacja pozostawia wiele do życzenia.
Ida Merridan dwukrotnie wychodziła za mąż. Jej sytuacja finansowa zdecydowanie pozwala jej na beztroskę. Jednak ma kilka powodów, dla których nie może jej w pełni doświadczać. Najważniejsze z nich to bolesna przeszłość, ciągnące się za nią ryzyko niebezpieczeństwa oraz mężczyzna, który daje jej nadzieję na coś, o czym mogła dotąd przeczytać jedynie z książek.
Co takiego doświadczyła Ida? Z kim i z czym przyjdzie jej walczyć? Czy Jake będzie tym, kogo szuka? Czy kobieta zostanie ocalona, zanim stanie się najgorsze?

Jako nastolatka z wypiekami na twarzy czytałam książki autorki. Później na wiele lat odeszłam od takich romansów, by teraz ponownie powrócić. Ostatnio czytałam "Władcę pustyni" w drugim wydaniu i w nowej szacie graficznej, lecz niestety nie przypadł mi do gustu. Postanowiłam jednak dać jeszcze jedną szansę.
Tym razem było zdecydowanie lepiej. Choć i tak znalazło się kilka minusów.
Ale zaczynając od pozytywów. Przede wszystkim na plus kreacja bohaterów. Jake to fajny, męski bohater. Silny, troskliwy i dający poczucie bezpieczeństwa. Nienachalny i zwracający uwagę na potrzeby innych. Ida mimo traumatycznych wydarzeń stara się żyć najlepiej jak umie.
Bardzo dobrze została oddana relacja między główną parą. Widać było to przyciąganie. Tę chemię, która z każdą kolejną stroną zmierzała w obiecującym kierunku.
Wątek sensacyjny był przyzwoity. Fajny pomysł, tylko zdecydowanie gorzej z wykonywaniem. Zabrakło mi tej intensywności przeżyć i rozbudowania wątku. Dołożenia więcej mroku, chociażby dla spektakularnego finiszu, który w tym przypadku po prostu był, bez tego efektu wow. Nawet czegoś więcej niż to, że w końcu nastąpił koniec perypetii.
Takim sposobem dochodzimy do minusów. Oprócz powyżej wspomnianego minusa zbyt często pojawiało się przedstawienie dokładnego opisu sytuacji zdrowotnej Idy. Śmiało można było to ubrać w inne słowa aby przekazać postać rzeczy a nie na zasadzie "skopiuj-wklej". I niestety przeszłość bohaterów jak dla mnie zbyt rozciągnięta i do tego pokazana na raty. Taki trochę misz masz wyszedł.
Lektura całkiem poprawna. Taka na odpoczynek od cięższych historii. Czy mogę ją polecić? To wszystko zależy od tego, czy sięgacie po taki rodzaj romansów. Jeśli tak, to jak najbardziej. Jeśli nie - to raczej nie przypadnie Wam do gustu.
...

Diana Palmer jest tak popularną autorką, że nie trzeba jej chyba nikomu szczególnie przybliżać. Jak sama przyznaje w treści od autora do tej powieści, w swoich historiach skupia się na małych miasteczkach, gdzie życie toczy się swoim rytmem, a każdy o wszystkich wie tyle, ile jest mu niezbędne do życia. I wiele więcej. Właśnie w takim klimacie jest także ,,Ocalona", która choć nie jest ścisłą kontynuacją ,,Pozory mylą", to jednak bohaterowie poznani tam dostają pierwszeństwo tutaj. Ida Merridan śmie wątpić w to, że jej osąd względem mężczyzn nie działa prawidłowo.

Jako 18-latka wyszła za mąż za Charlesa Merridana, bogatego biznesmena, który był niezwykle czuły, empatyczny, pobudzający młodą kobietę do rozwoju i spędzania czasu w wymarzony sposób. Okazało się jednak, że jego miłością życia był pewien mężczyzna, który doprowadził go do samobójczej śmierci. Niedługo później wokół Idy zaczął kręcić się Bailey Trent, który wydawał się aż kryształowy. Niestety, nie zwróciło to uwagi bohaterki i przez to przeszła prawdziwe piekło, które doprowadziło do skazania małżonka na więzienie. Niestety, czas minął i koszmar zdaje się powracać...

Znana na całym świecie Diana Palmer po raz kolejny pokazuje, że nic nigdy nie jest czarno-białe. ,,Ocalona" to pozornie lekkie czytadło, które jednak skrywa w sobie wiele podtekstów i tajemnic. Przemoc domowa nie jest sprawą ani winą ofiary, to oprawca ma zaburzenia i on jest winien. Autorka porusza także problem alkoholizmu i choć może się wydawać, że na bohaterów spadło wiele trosk, to jednak pokazuje, że z każdej opresji można wyjść zwycięsko, jeśli obok siebie ma się osobę, która wierzy w Ciebie bezgranicznie. Czy Ida znajdzie takiego mężczyznę u swego boku?