Ocean uczuć

Anna postanawia zostawić w Polsce swojego męża alkoholika, który ją zdradza, oraz surową despotyczną babkę z dziadkiem alkoholikiem. Ucieka z kilkuletnią córką Zosią do Austrii do matki i ojczyma. W końcu dojrzała do decyzji by zacząć żyć w spokoju. Nie chciała swojej córce fundować dzieciństwa, które sama przechodziła, gdy to ją zostawiła matka pod opieką babki. Potem wyruszają w podróż do malowniczej Toskanii, rodzinnych stron ojczyma. Tam w końcu rozkwita, otwiera się na radość i podejmuje najtrudniejsze decyzje w swoim życiu. I trafia na Federico... Najpiękniejszy romans rozkwita na naszych oczach. Rodzące się uczucie, niepewność, piękny krajobraz, który aż otulał nas swoim pięknem natury i bogaty świat zabytków, opisany przez autorkę z pasją i miłością do tego miejsca. I choć Anna nie czuje się pewnie, to w głębi duszy wie, że Federico to jest TEN mężczyzna. Jakby się znali od zawsze, bratnie dusze, które odnalazły do siebie zagubioną drogę. "Cierpienie było we mnie głęboko zakorzenione, ale obok stał ten mężczyzna, w którego twarzy zobaczyłam nagle odbicie porannego widoku." I choć wszystko toczyło się swoim rytmem, uczucie rosło z każdym dniem, to Anna wiedziała, że w Polsce czekają na nią nierozwiązane sprawy małżeńskie, które musi uporządkować. A Federico? Mężczyzna, który portret idealnej kobiety malował długi czas i wreszcie zobaczył na żywo. Nie mógł wyjść z podziwu i zachwytu, że wytwór jego wyobraźni istnieje naprawdę i stoi tak blisko. Pokochał mocno i głęboko, również małą Zosię, która obdarzyła go zaufaniem. Ale... Nic nie może być zbyt piękne i trwać wiecznie. Federico skrywa sekret, który ciąży nie tylko jemu, ale i ojczymowi Anny. Coś co było, minęło, ale może wrócić. Coś co wisi nad Federico i sprawia, że ten nie może spać spokojnie, ale w końcu myśli o przyszłości i widzi w niej właśnie Annę i Zosię. Nagle podejmuje decyzję niezrozumiałą dla nikogo! Jaką? Hmmm bardzo drastyczną i nieoczekiwaną uważając, że nie może być taki samolubny, bo na pewno skrzywdzi te dwie najwspanialsze osoby. "Czasami się zatracam i pędzę jak jakiś szaleniec, aby zdążyć wszystko ci powiedzieć i wytłumaczyć, aby oddać ci moją całą skrywaną przez tyle lat miłość do ciebie. Aby zdążyć..." Co ja wam mogę powiedzieć o tej powieści, która skradła moje serce? Jak opisać uczucia, które mi towarzyszyły? Czułam się podekscytowana jak Zosia, gdy wyruszała do dziadków. Czułam tą determinację jak Anna by wreszcie żyć normalnie. Byłam szczęśliwa jak dwoje ludzi zakochanych w sobie. Oczekiwałam akceptacji matki, jej zrozumienia i wreszcie wsparcia w podjęciu najtrudniejszej decyzji w moim życiu. Byłam jak dziecko we mgle, które szukało odpowiedniej drogi do spokoju, ciszy i zwykłego beztroskiego szczęścia. Bo ile można tkwić w szarej rzeczywistości? Czy miłość może odmienić ścieżki przeznaczenia? Pytanie, które nie ma jednoznacznej odpowiedzi, ale znajdziecie ją w tej książce. "Ocean uczuć. Zaplątane drogi" jest swoistym romansem z szeroką gamą zawiłych relacji rodzinnych. Z problemami alkoholowymi, które rozwiązują przede wszystkim rodziny nie problemy. Z tajemnicami, które muszą ujrzeć światło dzienne, by wyjaśnić wiele nieporozumień. Z otoczeniem sprzyjającym miłości, ale czy ułatwiającym wybaczenie? Czy to najtrudniejsze uczucie znajdzie ujście? Czy Anna w końcu zazna spokoju? Czy porozumie się z matką? "Teraz było już za późno i to on był temu winien. [...] Wybrał drogę nie zawsze najłatwiejszą, ale tę jedyną słuszną: drogę prawdy dopasowaną do obecnej sytuacji. Życie nie jest tylko białe albo tylko czarne. Życie to mieszanka wszystkich kolorów tęczy, o czym on sam wiedział najlepiej." Prawdziwy ocean uczuć, w którym zatopicie swoje myśli i zostaniecie wchłonięci przez klimat malowniczej Toskanii. Ja jestem oczarowana tą powieścią i będę wypatrywać 3 tomu ?? Polecam wam te historię, na pewno każdy z was znajdzie w bohaterach jakąś cząstkę siebie. Może ktoś znajdzie odpowiedzi na dręczące go pytania? Może warto spojrzeć na pewne sytuacje z innej strony? ...... Jeśli ktoś ma w planie lub się zastanawia, to odpowiadam - nie ma co zwlekać tylko przeczytać!

,,Cóż, podjęłam już decyzję i nie chciałam go nigdy więcej ani widzieć, ani słyszeć. Jedyne, czego pragnęłam, to uwolnić się z toksycznego związku, w którym tkwiłam od lat, i zapewnić swojej ukochanej córeczce harmonijne i radosne życie".

Cóż, książka jest bardziej opowiedziana trudami życia, niż szczęściem, które kojarzy się z okładką. Nasza postać nie miała w życiu łatwo i jakby jej nieszczęść jest ciąg dalszy. Spodobało mi się najbardziej to, że o swojej córeczce zawsze wypowiada się z największym uczuciem. Bardzo ją kocha i jest w stanie poświęcić dla niej wszystko. Chce zafundować jej wspaniałą przyszłość, choć chwilowo sama nie widzi jej nawet dla siebie.
Tutaj przerwę, by powiedzieć wam, że cała pozycja wypełniona jest jakby dziwnym spokojem. Chwilami wyczuwa się tutaj bujającą depresję, która nie opuszcza bohaterów. Oni niby się cieszą, ale tylko słowami. W sumie trudno im się dziwić, skoro ich dotychczasowe życie kręciło się wokół przemocy i alkoholu. Teraz chcą mieć ten etap za sobą, dlatego nasza postać zabiera swoją córkę do Austrii. Jest o tyle ciekawie, że reszta despotycznej rodziny nie ma o tym zielonego pojęcia. To jednak nie koniec ich podróży. W innym miejscu w kręgu innej rodziny pozna pewnego mężczyznę, który jest miły nie tylko dla niej, ale i dla Zosi, co ona docenia najbardziej. Jednak jak tytuł sam głosi, drogi te są tak poplątane, że na szlaku ku szczęściu stoi przeszłość tego mężczyzny. Wyjawienie bowiem tajemnicy nie będzie ani proste, ani łatwe. Oj, to były bardzo zaplątane sytuacje. Jak sądzicie, czy naszej postaci dane jest osiągnąć szczęście?

Od tomu pierwszego minął kawałek czasu i to dobrze. Autorka przez ten czas bardzo podszkoliła się w pisaniu. W tomie pierwszym opowieść była bardziej przegadana, jakby nakazująca nam postępować w pewien sposób. Tutaj tego nie ma. Treść zdobią piękne opisy miejsc, gdzie bohaterki przebywają. Widzimy i czujemy ich zachwyt, pragnienie nie tylko bliskości, ale i bezpieczeństwa. Nie mają łatwo, ale gdzieś tam tli się iskierka nadziei. Wspaniała obyczajówka, której odbiór was zaskoczy i wzruszy:-)

Ponownie odwiedzamy Annę i jej rodzinę. Nadal żyje w wielkim strachu i związku, który jest skazany na porażkę. Codzienne awantury i ciągła nieobecność męża sprawiają, że kobieta podejmuje życiową decyzję. Zabiera ukochaną córeczkę Zosię i wyjeżdża na urlop do matki, do Austrii. Jednak nikt nie wie, że nie ma już zamiaru wrócić do kraju. Postanawia się rozwieść z mężem i ułożyć życie z dala od kata i tyrana. Matka początkowo sceptycznie nastawiona do pomysłu córki, w końcu przyjmuje go do wiadomości. Wspólnie wszyscy wyjeżdżają do słonecznej Toskanii, do rodziny męża matki. Tam kobieta odpoczywa, nabiera sił i próbuje znaleźć spokój. I przypadkiem poznaje Frederico. Czy będzie to miłość od pierwszego wejrzenia? Czy kobieta odważy się ponownie zaufać mężczyźnie i wejść w nowy związek? Czy być może doświadczenia z przeszłości zniechęcą ją i sprawią, że nie ma ochoty na ponowne kłopoty? Przekonajcie się sami, dokąd zaprowadzi ją nowa znajomość i czy rozwinie się tak, jakbyśmy sobie marzyli?
Historia Anny wzrusza od samego początku. Los się przeciwko niej sprzysiągł. Matka ją pozostawiła, wychowywała bardzo surowa babka, przez którą wylała wiele łez. Małżeństwo też okazało się porażką. Ale w jej smutnym życiu był jeden promyczek nadziei i radości ? córeczka Zosia. Ona była kobiety całym światem, to dla niej odeszła od męża, pragnęła zapewnić jej namiastkę szczęścia rodzinnego. I wszystkie znaki na niebie wskazują, że w końcu ból pozostaje za Anną, a przed nią sama radość i szansa na lepsze jutro ? Słowo o nowo poznanym tajemniczym fotografie. Kobieta boi się, że ich związek to ułuda, nie wierzy, że mogło się do niej tak szybko uśmiechnąć aż takie szczęście? Wszystko wyglądało zbyt pięknie ?
Ocean uczuć. Zaplątane drogi to drugi tom o trudnym życiu kobiety, która nie miała w życiu szczęścia. Smutne dzieciństwo, nieudane małżeństwo, nowy związek. Dlaczego los tak mocno ją doświadczał? Czy życie chciało jej coś udowodnić? Na horyzoncie pojawia się nadzieją na nowe otwarcie. Tylko dlaczego życie musi być tak skomplikowane i niejednoznaczne?
Zastanawiałam się nad postawą Frederico i nie potrafię do końca zrozumieć jego zachowania. Może niektórzy uważają, że to postawa godna podziwu i szlachetna, chroniąca kobietę przed ewentualnymi przykrymi wydarzeniami. Jednak ja nie mam pewności czy to nie było trochę myślenie samolubne. Czy warto rezygnować z miłości w taki sposób i podejmować samodzielną decyzje za nich dwoje? Może Anna też powinna mieć możliwość wypowiedzenia się w tej kwestii. Nie rozstrzygnę tego teraz, ale warto przeanalizować takie zachowania.
Lekturę czyta się płynnie, z wypiekami na twarzy, na naszych oczach rodzi się nowe uczucie. Pełna emocji i wzruszeń, mocna w przekazie. I pozostawiająca pewną niepewność i niedomówienia. Skłaniająca do przemyśleń i zadawania trudnych pytań, na które odpowiedzi są jeszcze trudniejsze. Jej lektura sprawia wiele satysfakcji i pozostaje na długo w naszych sercach. Nie pozwala tak szybko o sobie zapomnieć.
Polecam ją zarówno tym, którzy żyją w szczęśliwych związkach, jak i tym, dla których jedynym ratunkiem jest zerwanie z dotychczasowym życiem, pozostawienie za sobą traumy. Ona zmobilizuje do walki o lepszą przyszłość. Każdy ma prawo do szczęścia, ale czasami musi o nie zawalczyć. O czym można się przekonać, spędzając kilka chwil razem z Anną i jej bliskimi ?