Oddać serce

Książka pełna emocji, ukazująca że nie wszystko w życiu układa się tak jakbyśmy tego chcieli. Czasami aby poznać sens życia trzeba zajrzeć głęboko w swoją duszę, Bardzo dobrze przemyślana fabuła, autorka ukazuje nam jak można naprawić relacje między bliskimi osobami, trzeba tylko bardzo tego pragnąć i dążyć do celu nie patrzeć wstecz. Książka jest bardzo przyjemna w odbiorze, porusza trudne tematy i daje czytelnikowi do myślenia nad swoim życiem i nie tylko. Autorka w powieści przedstawia nam siostry Crystal i Megan, bliźniaczki, które mimo iż powinny być blisko ze sobą związane, poprzez chorobę jednej z nich oddaliły się bardzo od siebie. Gdy Megan postanawia wyruszyć w podróż aby spełnić marzenie dawczyni serca, siostra postanawia jej towarzyszyć. Dzięki temu siostry mogą na nowo odbudować swoją bliźniaczą przyjaźń. Przeczytanie powieści może pomóc osobom zagubionym jak odnaleźć swoje ?ja?, zrozumieć że każdy zasługuje na drugą szansę, i aby spełnić swoje marzenia trzeba uwierzyć w siebie. Książka opowiada o walce o własne szczęście i życie, ukazuje nam jak przełamać swoje lęki. Autorka przedstawia nam w powieści bardzo ciekawe miejsca i dzięki czytaniu możemy razem z siostrami troszkę pozwiedzać. Autorka uświadamia nam, że aby być odważnym nie trzeba wcale stoczyć walki jako dzielny żołnierz, największym aktem odwagi jest zaakceptowanie siebie i swoich słabości oraz przejęcie kontroli nad swoim życiem, aby nie rządził nim strach. ?Oddać serce? to ciepła i wzruszająca opowieść o tym co jest w życiu najważniejsze. Mimo iż mamy do czynienia w książce z podróżami to jest to opowieść, która ma skłonić czytelnika w podróż w głąb siebie. Na pewno możemy w tej historii znaleźć cząstkę swoich problemów i dostrzec to co jest dla nas najważniejsze a jednak odpychamy to na dalszy plan. Czasami jest tak, że szczęście mamy pod nosem ale nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Megan od dzieciństwa cierpiała z powodu poważnej choroby serca, wielokrotnie ocierając się o śmierć. Na szczęście w końcu doczekała się przeszczepu, który uratował jej życie - w jej piersi bije teraz silne, zdrowe serce, ale to nie wystarczy, aby zaczęła żyć naprawdę. W wieku 32 lat Megan ciągle mieszka z rodzicami i pracuje jako pomoc biblioteczna, i choć jej marzeniem są podróże i pisanie o nich, nie wierzy, że jest na to wystarczająco silna. Kiedy otrzymuje pamiętnik Amandy - swojej dawczyni serca - Megan dostaje w końcu impuls, żeby coś zmienić. Dziewczyna stworzyła listę 25 rzeczy, które chciałaby zrobić przed śmiercią, a Megan postanawia wypełnić te zadania, w hołdzie dla Amandy, ale i dla samej siebie, choć ich realizacja wymaga podróży dookoła świata. Nieoczekiwanie do Megan przyłącza się jej siostra bliźniaczka, mimo napiętych relacji między nimi. Czy wspólna wyprawa przyniesie im uzdrowienie i zmiany, których obie tak bardzo potrzebują?

Powieści z motywem podróży powstało już bardzo wiele i większość z nich ma to do siebie, że podróż nie jest tylko fizycznym przemieszczaniem się z miejsca na miejsce, ale też symbolizuje bądź katalizuje przemiany wewnętrzne bohaterów, ich drogę do odkrycia swojego ja. Czytając opis książki Lindsay Harrel można by powiedzieć: nihil novi, ale ja z pewnością odnalazłam w tej powieści coś inspirującego, chwytającego za serce. Nie mam nic przeciwko popularnym motywom, o ile autor nie tylko uzupełnia je o jakiś unikatowy element, ale i przy okazji pokazuje czytelnikom cząstkę siebie. Myślę, że Harrel spełniła oba te wymagania.

Bardzo lubię książki, w których bohaterowie mierzą się z jakimś wyzwaniem, listą zadań do wykonania - taki motyw w naturalny sposób nadaje fabule bieg, czyniąc ją dynamiczną i wciągającą. W przypadku Megan zadania polegały na odwiedzeniu różnych zakątków świata, co jeszcze wzmogło ten efekt - przewracając kolejne kartki zastanawiałam się, dokąd jeszcze udadzą się bohaterki i jakie wyzwania będą tam na nie czekać. Akcja na zmianę przyspiesza i zwalnia, w zależności, na co w danym fragmencie położony jest nacisk - podróż fizyczną, czy tę w głąb serc i umysłów bohaterek. Ale chociaż z przyjemnością zwiedzałam najpiękniejsze zabytki świata razem z Megan i Crystal, to jednak najważniejszym elementem powieści była dla mnie relacja między nimi, to, jak stopniowo otwierały się na siebie nawzajem, jak bardzo ta wyprawa zmieniła je obie, ich postrzeganie siebie, ich życiowe priorytety.

Chociaż Megan i Crystal są bliźniaczkami, to diametralnie się od siebie różnią. Megan jest spokojna, wycofana i zadowala się nijakim życiem, nie mając odwagi sięgnąć po swoje marzenia. Jej życiem rządzi strach - przed nawrotem choroby, przed wyjściem ze swojej strefy komfortu, ale i przed tym, że nigdy nie odważy się na zmiany. Energiczna, pewna siebie Crystal jest z kolei cenionym architektem w Nowym Jorku, na progu kolejnego awansu. Ma piękne mieszkanie, przystojnego męża, dobrą pracę, ale jej z pozoru sielankowe życie wcale nie jest tak szczęśliwe, jak mogłoby się wydawać - jej pęd ku karierze zagraża jej małżeństwu, a przy okazji ograbia ją z pasji, jaką do tej pory miała do swojego zawodu. Bardzo podobało mi się, jak wraz z kolejnymi odhaczonymi zadaniami i przemierzonymi kilometrami jedna z sióstr nabierała rozpędu, a druga zwalniała, jedna zyskiwała pewność siebie i wiarę w swoje możliwości, a druga zaczynała kwestionować swoje dotychczasowe życie, aż spotkały się w punkcie, w którym mogły szczerze porozmawiać o tym, co zniszczyło ich relacje kilka lat wcześniej. Lindsay Harrel powołała do życia odrobinę schematyczne, ale mimo to złożone bohaterki, a stopniowy proces ich przemiany jest wiarygodnie przedstawiony, nic nie dzieje się z dnia na dzień, a czasem mały krok do przodu wymaga dużego kroku w tył.

?Oddać serce? bardzo dużo mówi także o odwadze. Jakie skojarzenia pierwsze przychodzą wam na myśl, kiedy słyszycie to słowo - dzielni żołnierze, spotkanie oko w oko z dzikimi zwierzętami, stanie na krawędzi dachu wieżowca? Harrel w swojej powieści pokazuje, że czasem największym aktem odwagi jest zaakceptowanie własnych słabości oraz oddanie kontroli nad swoim życiem Komuś, Kto prawdziwie ma nad nim władzę i Kto pragnie, żebyśmy z ufnością przychodzili do Niego ze swoimi troskami. Pisałam wcześniej, że używając popularnego motywu autor powinien dodać do niego unikatowy element - za taki uważam główną bohaterkę po przeszczepie serca, realizującą marzenia zmarłej dziewczyny, której serce bije teraz w jej piersi - oraz przelać w swoją powieść cząstkę siebie. Ten drugi warunek spełnia moim zdaniem wiara autorki, pięknie przekazana na kartach jej książki, niosąca przesłanie o nadziei wbrew nadziei, o zaufaniu mimo bezsilności, o zdaniu się na Boga, kiedy nie możemy rozwiązać problemu własnymi siłami, i o prawdziwym pokoju, który odnaleźć można tylko w Jezusie.

Zaczynając ten tekst nie byłam do końca pewna, co chcę napisać, a w tym momencie, chociaż jest już bardzo długi, przychodzą mi na myśl kolejne rzeczy, o których powinnam wspomnieć, jak wzruszające wpisy z pamiętnika Amandy - dziewczyny, która wiele przeszła, a gdy w końcu zapragnęła żyć naprawdę, to życie zostało jej odebrane; jak zawarte w powieści ostrzeżenie przed stawianiem na pierwszym miejscu rzeczy, które nie są w stanie dać nam trwałego szczęścia; jak pokazanie, że w rodzinie, gdzie jeden z członków jest ciężko chory, nie ma wygranych - także ci zdrowi zmagają się z ciągłym lękiem, czy nawet poczuciem winy, że to nie ich życiu zagraża niebezpieczeństwo.

Może to dziwne, ale głębia tej powieści dotarła do mnie w pełni dopiero w trakcie pisania niniejszego tekstu. Mam nadzieję, że ten wywód zachęci kogokolwiek z was do przeczytania książki ?Oddać serce? i że, tak jak ja, znajdziecie w niej coś, co was poruszy i zainspiruje.

?Czas ma moc niszczenia postanowień?
Prawie każdy z nas komuś oddał swoje serce. Zazwyczaj komuś z najbliższych, czy to żonie, mężowi czy partnerowi. Ale są też tacy, którzy dosłownie oddali swoje serce inne potrzebującej osobie. Ich już nie ma między nami, ale ich serce bije w ciele innego człowieka. Czy zastanawiałeś się kiedyś, że jeżeli byłaby taka możliwość i konieczność to oddałbyś swoje serce innej osobie? Czy dorosłeś do decyzji o przeznaczeniu po śmierci swoich organów do przeszczepów? Decyzja bardzo trudna, ale jak wiele może uratować istnień ? Warto w tym miejscu przytoczyć i wziąć sobie do serce słowa Ojca Świętego Jana Pawła II:
?Oddawanie narządów po śmierci jest czymś szlachetnym i godnym pochwały?.
Bohaterki powieści, Megan i Crystal, pomimo tego, że są bliźniaczkami, są tak bardzo od siebie różne. Megan od wczesnego dzieciństwa chorowała na serce, ciągle przebywała w szpitalach, nie mogła się zbytnio forsować i musiała na siebie bardzo uważać. Natomiast Crystal bawiła się, cieszyła zdrowiem i czerpała z pełni życia. Gdy rodzice zostali już pozbawieni nadziei na wyzdrowienie córki, ta otrzymała prezent od losu ? serce innej osoby, Amandy - młodej dziewczyny, która zginęła w wypadku samochodowym. Megan po przeszczepie starała się wieść spokojne życie, cały czas poszukując swojej drugiej połówki. Natomiast Crystal pięła się po szczeblach kariery zawodowej, ale po drodze gdzieś się w tym wszystkim pogubiła, co się odbiło na jej małżeństwie. W podziękowaniu za otrzymany dar, Megan spotkała się z rodzicami Amandy, a nawet nawiązała się między nimi nić przyjaźni. Dziewczyna postanowiła spełnić marzenia Amandy, o których dowiedziała się z przekazanego jej przez rodziców dziewczyny, pamiętnika. Niebywałe były to marzenia, wydawać by się mogło, że niektóre nierealne i niemożliwe do spełnienia. A jednak Megan wzięła za punkt honoru ich zrealizowanie. Czy uda się kobiecie po przeszczepie serca podróż po prawie całym świecie czy też wchodzenie na górskie szczyty? Odważne zadanie, ale czy wykonalne? Trudne do wyobrażenia. Ale często siła drzemiąca w człowieku potrafi zdziałać tak wiele. W długą podróż Megan wybiera się ze swoją bliźniaczką, może wspólny wyjazd pozwoli im naprawić nadwątlone rodzinne relacje ?
Oddać serce urzeka od pierwszych stron, ale też napełnia niesamowitym optymizmem i nadzieją. Daję wielką radość i niesie dobrą nowinę. Skłania do głębokich refleksji nad zagadnieniem transplantacji narządów i niesienia pomocy innym, potrzebującym takich zabiegów. Warto zastanowić się nad przekazaniem swoich organów po śmierci, przecież można uratować wiele istnień. Można pokusić się o stwierdzenie, że nasza cząstka może żyć dalej w innym ciele. Wzruszające, ale bardzo prawdziwe.
?Myślę, że bycie silnym nie oznacza, że nigdy się nie boisz ? zaczęła Crystal, ostrożnie dobierając słowa. - Oznacza to, że mimo strachu i lęków stawiasz czoła wyzwaniom?.
Oddać serce to przepiękna opowieść o sile i mocy siostrzanej miłości, o wybaczaniu i przełamywaniu własnych lęków, a przede wszystkim o nadziei. To obraz poświęcenia dla dobra bliskich, ale też pokazuje hierarchię wartości w życiu. Co jest najważniejsze? Oczywiście miłość i rodzina. Wzajemna pomoc, szacunek i zrozumienie dla drugiego człowieka są wartościami nieocenionymi. Obok nich nie można przejść obojętnie i ich lekceważyć. Te ponadczasowe wartości należy pielęgnować, krzewić na każdym kroku i przekazywać następnym pokoleniom.
?Życie nie jest idealne. Jest trudne. Nie da się żyć zgodnie ze wzorem czy planem. Na szczęście wiemy, że za nasze życie odpowiedzialny jest Bóg. To On skleja wymagające naprawienia dusze?.
Mnie ta lektura przeniosła do krainy marzeń, czułam się, jakbym stąpała po niebiosach w blasku letnich promieni słonecznych. Otaczało mnie mnóstwo uśmiechniętych i tańczących radośnie aniołów, przy delikatnym akompaniamencie pięknej wiolonczelistki. Przepełniała mnie radość i szczęście, cieszyłam się, że ludzie potrafią zrozumieć swoje błędy, a najważniejsze, że chcą się poprawiać i dążyć do lepszego życia.
Ta powieść ma tak mocny i wyrazisty przekaz, że nie sposób go nie zrozumieć. On wymusza w nas konieczne zmiany naszych nawyków i zachowań. A ponadto cała historia jest napisana tak subtelnie i czarująco, że czuć magię płynącą z każdej strony. Niesamowicie wzruszająca, elektryzująca i pełna mądrości życiowej powieść. Godna polecenia i uwagi. Na zawsze pozostanie w sercach, nie ważne, czy bijącym w naszym ciele czy innej osoby.

Gdy parę miesięcy temu w zapowiedziach wydawnictwa ujrzałam powieść ,,Oddać serce" czułam, że ta historia może być naprawdę wzruszająca. Sama okładka jest niezwykle prosta, właściwie bardzo piękna, ale historia, która się za nią skrywa, zawiera naprawdę duże pokłady emocji. I chociaż wydaje się, że to jedna z powieści obyczajowych, w których ciężko czytelnika zaskoczyć, to Harrel udało się mnie kupić.

Megan od dziecka chorowała na serce, a jedynym ratunkiem dla niej okazał się przeszczep, który przeszła parę lat temu. Gdy otrzymuje pamiętnik swojej dawczyni, postanawia wypełnić wszystkie rzeczy, które dziewczyna chciała zrobić przed śmiercią. Pomoc w wypełnieniu zadań, a zarazem wspólną podróż proponuje jej dawno niewdziana siostra bliźniaczka. Wspólna podróż otworzy im furtkę do wyjaśnienia sobie wydarzeń z ich przeszłości.

(...)
Cała powieść napisana jest w narracji trzecioosobowej, ale z dwóch punktów narracji, czyli tego dotyczącego Megan oraz Crystal. Autorka większą część swojej książki poświęciła na opis podróży bohaterek. Czytamy więc o widokach, zabytkach, jakie możemy podziwiać właściwie na całym świecie - od Machu Picchu przez Wielki Mur po Paryż, Londyn i Hiszpanię. Jest też miłe nawiązanie do Polski i zabytków, które można zobaczyć w naszym kraju. Jednak ta powieść wyróżnia się przede wszystkim ciekawym poprowadzeniem akcji i problemami, jakie porusza autorka. Choroba, przezwyciężanie strachu, skupianie się na karierze, brak czasu dla rodziny, molestowanie seksualne - to tylko jedne z nielicznych, jakie odnajdziemy w tej książce. Myślę, że w czasach, kiedy coraz mniej czasu poświęcamy rodzinie, historia Crystal da nam wiele tematów do przemyśleń. Poza tym muszę przyznać, że autorka doskonale wyważyła całą tę powieść. Chwile smutne Harrel przełamuje śmiesznymi i zabawnymi. Tak więc na pewno znajdziecie w niej chwilę na refleksje, ale także nie raz uśmiechniecie się pod nosem z zabawnych sytuacji, jakie przydarzają się naszym bohaterkom.

,,Oddać serce" to urocza, przepełniona życiowymi sentencjami i radami powieść,która niesie w sobie naprawdę duży ładunek emocjonalny Być może jej okładka wygląda niepozornie, ale historia Megan i Crystal naprawdę wzruszy niejednego czytelnika. Znajdziecie tutaj skomplikowanych bohaterów, trudną przeszłość i przede wszystkim konflikt rodzinny, który uzmysławia nam, że czasami wystarczy szczera rozmowa, byśmy mogli pójść naprzód. Ja jestem zauroczona tą powieścią, a jeśli szukacie ciekawej, napisanej lekko historii, która wciągnie Was na wieczór, to szczerze polecam Wam tę powieść.