Oddanie w czasach nienawiści

Książka, a w zasadzie reportaż, Przemka Pawelca jest bardzo cenną i wartościową pozycją. Nasze społeczeństwo się starzeje, żyjemy coraz dłużej. A wraz wiekiem odsetek osób cierpiących na chorobę Alzheimera dramatycznie wzrasta. Dlatego też podnoszenie świadomości istnienia samej choroby jak i problemu opieki nad osobami nią dotkniętymi staje się coraz ważniejsze.
Autor jako pracownikiem opieki społecznej w Szczecinie pracujący z osobami chorującym na Alzheimera jest jak najbardziej kompetentną do pisania o tym problemie.
W ?Oddanie w czasach nienawiści" Pawelcowi udało się w piękny i pełen szacunku dla osoby chorej sposób opisać jej chorobę i problemy z niej wynikające.
Książka jest reportażem i ma formę trzech wywiadów z przeprowadzonych z siostrami kobiet chorych na Alzheimera. Rozmówczynie początkowo same opiekowały się swoimi starszymi siostrami. Decyzja o umieszczeniu ich w placówkach była albo koniecznością spowodowaną stanem zdrowia podopiecznej albo suwerenną decyzją samej zainteresowanej w chwili jej lepszego samopoczucia i pełnej świadomości.
W każdej rozmowie dominuje głos osoby opowiadającej, przedstawiający relacje rodzinne, poczucie odpowiedzialności rodzeństwa za siebie nawzajem, chęć pomocy, ale i miłość do chorej siostry. Opisy trudności funkcjonowania osoby z Alzheimerem i osób sprawujących opiekę nad nią są dokładne i obiektywnie przedstawione. Książka jest bardzo poruszająca, bez upiększeń pokazuje problemy związane z samodzielną opieką przez rodzinę nad taką osobą, bardzo duże obciążenie psychiczne, ale i finansowe z tym związane, a także organizacyjne.
Autor pokazuje charakterystyczne zachowania osoby chorej, co stanowi duży walor edukacyjny. Zwłaszcza, że choroba początkowo nie daje ostrych, widocznych objawów i długo mogą one pozostawać niezauważone. Lektura książki pozwala wyostrzyć uwagę bliskich pozostających w kontaktach z osobami starszymi.
Kolejny walor to swoiste odmitologizowanie instytucji sprawujących opiekę nad osobami starszymi, o których w przestrzeni publicznej krążą różne opinie. W przypadku opisanych w książce opinie są bardzo pozytywne. Mamy okazję zapoznać się z pracą takich ośrodków i zobaczyć na co należy zwracać uwagę przy ich wyborze.
Szkoda, że są to tylko trzy wywiady, które czyta się bardzo szybko. Bardzo ciekawa grafika okładki przeciąga wzrok.
Bardzo podobała mi się forma wywiadu, oddanie głosu siostrze lub siostrom osoby chorej i pokazanie jej w kontekście jej życia rodzinnego od dzieciństwa do czasów obecnych. Przez słowa najbliższych przebijają uczucia życzliwości, siostrzanej miłości. Mimo trudnych przeżyć związanych z postępującą chorobą jakie były udziałem opiekunek, nie pojawiają się słowa przykre, potępiające, żal czy złość, czy jakiekolwiek emocje negatywne. Jest za to bardzo wzruszający obraz relacji rodzinnych utrzymywanych mimo postępów choroby. Zakończenie każdego wywiadu to kilka słów opisu funkcjonowania danej osoby po przybyciu do placówki.
Podsumowując, "Oddanie w czasach nienawiści" jest bardzo potrzebą książką i dobrze, że się ukazała. Polecam ją każdemu. Trudny problem społeczny został bardzo ciekawie potraktowany przez autora, w sposób naturalny, w oparciu o przeżycia autentycznych osób, umieszczony w istniejących realnie miejscach. Przedstawione opisy faktycznych wydarzeń i sytuacji są bezcenne podnosząc w społeczeństwie wiedzę o ludziach z chorobami otępiennymi.