Odlecieć jak najdalej

Pani Ałbena Grabowska jest autorką bestsellerowego "Stulecia winnych". Przyznam się szczerze, tego cyklu nie czytałam, ale miałam okazję przeczytać książkę "Najważniejsze to przeżyć". Ta książka zrobiła na mnie duże wrażenie.

Warszawa lata 60-te. Miasto w tak zwanej małej stabilizacji. Znikają ślady wojny i powstania. Ola Czerniawska nie zna swojego ojca, a jej matka przebywa w ośrodku zamkniętym, dlatego dziewczyna mieszka z babcią najbliższą i najważniejszą dla niej osobą. Ola jest niesamowicie zdolna, po cichu marzy o wyjeździe na Zachód. Jej babcia żyje cały czas przeszłością i nie wierzy w przyszłość. Obie są pod stałą obserwacją TW "Czyżyk", wokół nich dzieją się dziwne rzeczy. Jest ktoś, kto wie zdecydowanie za dużo o ich rodzinie. Tajniacy tylko czekają na potknięcie którejś z nich.

"Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób".

Ola zakochuje się z wzajemnością i dzieli się z ukochanym swoimi sekretami. Ten dość sceptycznie podchodzi do jej pomysłów. Babcia Oli w tajemnicy przed wnuczką pisze listy do jej matki. Kobieta cały czas ma nadzieję, że jej córka wreszcie wróci do domu na stałe. Teraz po latach karmienia Oli kłamstwami o jej rodzinie postanawia wyjawić wnuczce prawdę. Czy dziewczyna będzie gotowa na to, co usłyszy?

Niespokojne lata sześćdziesiąte, zaledwie dwadzieścia lat po wojnie i co druga rodzina boryka się z jakąś stratą. Ludzie walczący w powstaniu teraz ścigani są przez władzę ludową. Ci, którzy podczas okupacji współpracowali z Niemcami, teraz spotykają się z ostracyzmem. Bezpieka, obserwacje trzeba uważać co i komu się mówi, czego się słucha. Zawsze znajdzie się ktoś życzliwy, kto chętnie doniesie odpowiednim służbom. Układy, znajomości, które ułatwiają życie. Marzenia o lepszym jutrze.
Pani Ałbena Grabowska stworzyła historię o czasach dla mnie odległych, jest to kawał historii, o której nie miałam pojęcia, ponieważ się tym nie interesowałam. Mimo wszystko książka jest bardzo ciekawa i zdecydowanie przypadnie do gustu starszym czytelnikom. Oczywiście, nikomu nie ubliżając. Dowiedziałam się interesujących rzeczy i poszerzyłam swoje czytelnicze horyzonty.

"Odlecieć jak najdalej" to wydana przez Dom Wydawniczy Rebis, fascynująca powieść, która doskonale oddaje atmosferę lat 60. XX wieku w Polsce. Autorka, Ałbena Grabowska, w ciekawy sposób przedstawia losy głównej bohaterki, przygotowującej się właśnie do matury Oli Czerniawskiej. Dziewczynę wychowuje babcia, ponieważ jej matka na skutek traumy po powstaniu od lat przebywa w zakładzie zamkniętym, a ojciec nie żyje. Zdając sobie sprawę z tego, jak jej babcia ciężko pracuje i stara się, by zapewnić jej lepszą przyszłość, chce jednak samodzielnie decydować o swoim życiu i wybrać ścieżkę zawodową, pozwalającą spełnić marzenia o studiach związanych z handlem zagranicznym i wyjeździe na Zachód. Ola na swej życiowej drodze spotyka różnych ludzi, którzy pomagają jej w trudnych chwilach, ale również takich, którzy próbują ją zatrzymać. Ma swoje tajemnice, lecz nie tylko ona w rodzinie Czerniawskich. Tajemnice skrywają także ludzie w ich najbliższym otoczeniu, przez co kobiety wzbudzają zainteresowanie organów bezpieczeństwa. Olę i jej babcię obserwuje TW "Czyżyk", którego raporty wypaczają rzeczywistość. Tym samym autorka skłania nas do refleksji, czy czasem nie byłoby lepiej wyjawić skrywane tajemnice, oczyścić swoje sumienie i zacząć od nowa, nawet jeśli boimy się konsekwencji. Boimy się tego, co nas czeka, gdy wyjdziemy z naszej strefy komfortu, gdy odkryjemy prawdę. Okazuje się również, iż choć od wojny i powstania minęły dwie dekady, proces gojenia się psychicznych ran mieszkańców stolicy wciąż trwa. Pani Ałbena pomiędzy historię rodzinną wplata trudy codziennego życia, różnice społeczne i powiew wielkiego świata, natomiast pojawiające się w tle autentyczne postaci - Ella Fitzgerald, Nina Andrycz, Józef Cyrankiewicz, czy Jadwiga Grabowska - dyrektora artystyczna Mody Polskiej dodają powieści jeszcze większej wiarygodności. Bardzo widoczny jest w powieści motyw ucieczki, odzwierciedlający pragnienie każdego człowieka o wolności i odkrywaniu siebie, o odnalezieniu miejsca, gdzie można być sobą, kochać i spełniać swoje marzenia bez zaglądania postronnych osób w ich prywatność. To przypomina, jak ważne jest dbanie o te wartości i nie poddawanie się pokusie autorytaryzmu czy dyktatury. Jednocześnie pokazuje, jak wiele cierpienia i krzywdy mogą wyrządzić reżimy totalitarne. Przykład Krystyny (mamy Oli) przypomina nam o krzywdzie i cierpieniu, ale też o duchu walki i niezłomności powstańców, dzięki którym ich potomkowie zdobywali siłę i determinację do walki o godność i niepodległość swojego kraju, uciskanego przez komunistów. Dobrze, że książka ukazała się w przededniu wyborów do Parlamentu Europejskiego, bo właśnie w tym czasie mamy szansę wybrać przedstawicieli, którzy będą reprezentować nasze interesy na arenie międzynarodowej, dążyć do utrzymania i wspierania wolności oraz demokracji nie tylko w naszym kraju, ale również na całym świecie. Mając w tyle głowy konflikt na wschodniej granicy UE, fakt, że na terenach takich jak Ukraina czy Białoruś, ludzie walczą nie tylko o swoje prawa i godność, ale także o możliwość samostanowienia i wyboru własnej przyszłości. Powinniśmy zatem być wdzięczni za możliwość życia w wolnym i demokratycznym społeczeństwie oraz pamiętać o kruchości tych fundamentalnych czynników istnienia. Książka opowiada historię z przeszłości, która może być inspirująca i pouczająca dla młodszych czytelników. Mam nadzieję, że przeczytanie jej pozwoli im lepiej zrozumieć pewne zdarzenia i wydarzenia historyczne, oraz nauczy doceniać wartość wolności i demokracji. Dla starszych czytelników zaś, może to być okazja do powrotu do tamtych czasów i przypomnienia sobie pewnych ważnych faktów, które mieli szansę przeżyć. Jestem przekonana, iż będzie ona inspirująca i budząca emocje dla wszystkich, którzy ją przeczytają, gdyż porusza ważne tematy. Z pewnością przypadnie do gustu wielbicielom literatury pięknej. Zachęcam do sięgnięcia po tę lekturę, mimo że zakończenie pozostawia nas z niedosytem i nadzieją na powstanie kontynuacji!